“อ๊า...อะ อา... แฮ่ก...อ๊ะ...!”

ส่วนอ่อนไหวของยองจีตั้งขึ้นอีกครั้ง ตอนนี้ยิ่งคลุมเครือมากขึ้นว่าเพราะอะไรตัวเองถึงรู้สึกมีอารมณ์ขึ้นมาอีก เป็นเพราะส่วนอ่อนไหวซึ่งกำลังถูกบีบเค้นซ้ำๆ หรือเป็นเพราะแก่นกายที่สอดใส่เข้ามาทางด้านหลังกันแน่

น้ำตาที่ไหลออกมานั้นหายไปตั้งแต่เมื่อไรก็ไม่รู้ แต่ช่องทางร้อนวูบวาบตอดรัดราวกับจะเปียกชุ่มด้วยตัวของมันเอง แน่นอนว่าเรื่องแบบนั้นเป็นเรื่องที่จะไม่เกิดขึ้นเป็นอันขาด เขารู้แต่

สถานการณ์นี้เหมือนเป็นเรื่องบ้าๆ ด้วยความเสียวซ่านซึ่งรู้สึกได้ตรงช่องทางด้านหลัง แผ่นหลังทั้งหมดสั่นสะท้านราวกับเป็นอัมพาตเพียงแค่เพราะการขยับของฮันจู อีกฝ่ายขยับร่างกายตัวเองอย่างเอาแต่ใจ แน่นอนว่าเขาโมโหเรื่องที่ไม่ว่าใครก็รู้ว่าเป็นไปไม่ได้

เพียงแค่รับรู้ได้ถึงความจริงข้อนั้น สำหรับยองจีในตอนนี้ก็เป็นเรื่องที่เกินไปมากพอแล้ว

“อ๊ะ…!”

แต่อาจจะไม่ใช่สำหรับฮันจู

คางที่เคยก้มอยู่แหงนขึ้นด้านบนเนื่องจากแรงที่บีบบังคับเขา ศีรษะของเขาเงยขึ้นมาจ้องมองภาพด้านหน้า เอวซึ่งเคยโก่งโค้งก็ยืดออก แน่นอนว่าความเป็นชายของฮันจูยังคงถูกฝังไว้ตรงสะโพกของเขา

กระจกตรงหน้ากำลังรอคอยเขาอยู่ กระจกบานใหญ่ซึ่งยังมีที่เหลือแม้จะสะท้อนภาพเขาแล้วทั้งตัว

ภาพสะท้อนของกระจกซึ่งจนถึงตอนนี้ไม่มีโอกาสแม้แต่จะดูนั้นไม่คุ้นเคยเอามากๆ ขณะเดียวกันก็ปลุกเร้าเขาด้วย เห็นใบหน้าซึ่งดูเหมือนจะร้องไห้ก่อนเป็นอย่างแรก ต่อจากนั้นก็เห็นดวงตาของฮันจูซึ่งกำลังจ้องมองเขาอย่างไม่ละสายตา แล้วก็เห็นส่วนอ่อนไหวของตัวเองซึ่งกำลังขยายจนตึงแน่นอีกครั้งด้วยเช่นกัน

ไม่น่าเชื่อแต่ในตอนนั้นยองจีก็ปลดปล่อยน้ำกามออกมาอีกครั้ง

“ฮึก...ไม่...ไม่ชอบ...เลย...”

เขาปิดบังและไม่เห็นร่างกายของตัวเองแต่ด้านหลังนั้นเกิดเรื่องอะไรขึ้นอยู่ยองจีรับรู้เป็นอย่างดี ดังนั้นก็เลยไม่ชอบ ภาพของพวกเขาที่สะท้อนอยู่ในกระจกช่างเหมือนสัตว์เดรัจฉานจริงๆ

ไม่ใช่แค่ฮันจู แต่เขาเองก็ด้วย

เขาไม่เห็นด้วยและไม่ได้ปฏิเสธแต่สุดท้ายแล้วสิ่งที่ฮันจูปรารถนา ถ้าเพื่อให้ให้ยองจีเห็นฉากนี้ ถ้าทำเช่นนั้นเพื่อทำลายศักดิ์ศรีและความดื้อดึงของยองจี  ก็เท่ากับเขาทำสำเร็จอย่างงดงาม

ฮันจูจับให้หัวของยองจีตั้งตรงแล้วเริ่มยกเอวขึ้นด้านบนอย่างแรง

“อึก อ๊ะ! อื้อ...ฮึก!”

เสียงอ่อนหวานและเสียงร้องอย่างทรมานระเบิดออกมาพร้อมกัน ยองจีถูกดันไว้ด้วยพลังแข็งแกร่งจนก้มหัวหรือหันหน้าไม่ได้ ต้องมองดูฉากในกระจกอย่างละเอียดถี่ถ้วนราวกับเป็นเรื่องของคนอื่น เพียงแค่หลับตาลงก็จบแล้วแต่ไม่มีแม้แต่เวลาให้คิดแบบนั้น ตัวเองในกระจกตื่นตัวอีกครั้งและกำลังขยับเอวอยู่

“ก่อนอื่น...ต้องเอาออก...ก่อน”

เหมือนได้ยินเสียงกระซิบ มือของฮันจูที่ใหญ่กว่านิดหน่อย วางซ้อนทับบนมือของยองจีซึ่งพยายามยันกระจกเอาไว้ แผ่นอกของฮันจูแนบกับแผ่นหลังของยองจีอย่างเป็นธรรมชาติ อบอุ่น เร่าร้อน และยังคงแข็งแกร่ง ลมหายใจของฮันจูที่ร้อนมากขึ้นกำลังหอบอยู่ข้างหู สายตาของยองจีมองไปยังมือที่ซ้อนทับกันอยู่

เพราะอย่างนั้นเลยรู้ช้าไปหน่อย ยองจีรับรู้ได้ว่าสิ่งที่เขาพูดหมายความว่าอะไร ก็ตอนที่รู้สึกว่าภายในร่างกายกำลังมีอะไรบางอย่างเข้ามา

“คุณ...บ้าไปแล้วเหรอ...!”

“อา...คงจะบ้าจริงๆ”

ฮันจูปลดปล่อยออกมา แน่นอนว่าในตัวยองจี ยองจีที่ไม่สามารถเชื่อสถานการณ์ในกระจกได้โดยง่ายตัวสั่นสะท้าน

น้ำเชื้อของอัลฟ่าเข้ามาในร่างกายของเขา ขณะที่น้ำกามของฮันจูไหลทะลักเข้ามานั้น ยองจีก็ถึงจุดสุดยอดอีกครั้งราวกับถูกน้ำกามของฮันจูดันออกมา

ฮันจูคว้าร่างที่ทรุดลงอย่างหมดแรงกับสถานการณ์ที่ไม่น่าเชื่อ ตอนนี้อยากหยุดแล้ว อะไรก็ได้แต่อยากพักแล้ว สภาพร่างกายของยองจีซึ่งปลดปล่อยออกมาหลายครั้งภายในระยะเวลาสั้นๆ ดูไม่ดีเลย โชคดีที่รู้สึกว่าฮันจูที่ปลดปล่อยรอบแรกออกมานั้นคงจะตั้งสติได้จึงถอนแก่นกายออกไปแล้ว ยองจีรู้สึกปลอดภัยมากขึ้นนิดหน่อย

ต้องห้ามทำอะไรแบบนั้นสิ

“อึก…!”

ฮันจูเอนหัวไปทางยองจีแล้วประทับริมฝีปากลงมาอีกครั้ง คุ้นเคยมากขึ้นกับกลิ่นหอมหวานที่คิดว่าจางลงไปบ้างแต่กลับส่งกลิ่นแรงขึ้นมาอีก ยองจีก้าวเท้าพลาดแล้วล้มลงไปด้านหลัง ร่างกายของฮันจูขึ้นคร่อมด้านบนอย่างรวดเร็ว ไม่มีแม้แต่ช่องว่างให้ร้องออกมาว่าเจ็บ การจูบอย่างดุเดือดและดูดดื่มราวกับกลับไปตอนแรกจู่ๆ ก็ทำให้ร่างกายร้อนผ่าวขึ้นมารวดเดียวและเร็วมากขึ้น

“ฮึ อือ...ทำไม...จู่ๆ...ก็...”

ขณะที่ถามคำถามก็รู้คำตอบ ช่วงผสมพันธุ์ ตอนนั้นยองจีเหมือนโดนตีหัวอย่างแรง ตามที่ฮันจูพูด เขาอยู่ในสภาพที่ไม่สามารถตั้งสติได้

ฮันจูถอดกางเกงและชั้นในออกจากขาของยองจีที่ล้มลง อย่างไม่มีการหยุดชะงักและขว้างมันทิ้งไป ตอนนี้ขาของยองจีเป็นอิสระแบบไม่มีอะไรเกี่ยวพันรุงรังแล้ว เขาแยกขาของยองจีทั้งสองข้างออกแล้วจับตรงระหว่างขานั้นอย่างหนักแน่น ฮันจูถอดชุดคลุมอาบน้ำที่เทอะทะและแค่มองก็ดูลำบากแล้วโยนทิ้งไป

โคมไฟด้านบนประตูเป็นแสงเพียงหนึ่งเดียวที่ส่องสว่างอยู่ในบ้าน ตอนนั้นเองที่เห็นร่างกายของฮันจูซึ่งกระทบกับแสงไฟ

ร่างกายของอีกฝ่าย ทั้งตัวมีบาดแผลเล็กๆ อยู่โดยเฉพาะเอวด้านซ้ายและต้นขา แต่สิ่งที่ดึงดูดสายตาของยองจีไว้ได้นั้น

“ฮ้า... อึก!”

คือแขนซ้ายซึ่งเต็มไปด้วยร่องรอยเข็มฉีดยา

แขนซ้ายนั้นยกขาของยองจีขึ้น

การสอดใส่ครั้งที่สองง่ายดายกว่าครั้งแรก หัวของยองจีเอนไปด้านหลังเพราะความเป็นชายที่ถูกดันเข้ามา อยากพูดอะไรบางอย่างแต่ไม่สามารถพูดอะไรได้ราวกับความเป็นชายซึ่งคับแน่นไปทั่วท้องของเขาอีกครั้งนั้นดันเข้ามาถึงหลอดลม

ในตอนที่ปากยกยิ้มเล็กน้อยแล้วร้องขอสิ่งที่ไม่รู้ว่าเป็นความเจ็บปวดหรือความรู้สึกดี

“คราวนี้เปียกแล้วสินะ...”

เสียงอ่อนโยนลูบกระซิบพร้อมกับลูบไล้สะโพกของยองจี รู้ว่าเป็นเสียงของฮันจูแต่ขณะเดียวกันก็ไม่เหมือนเขาเลยสักนิด

“อื้อ...! อึก!”

พูดอะไรไม่ได้ ด้านในเปียกชื้นไปด้วยน้ำกามเหมือนที่เขาพูด และช่องทางซึ่งนุ่มและเปียกคล้ายคลึงกับของโอเมก้านั้นกำลังตอดรัดแกนกายของฮันจู มือที่ดันพื้นเอาไว้สั่นเทาแล้วลื่นล้มลง หลังจากอ้าขาทั้งสองข้างออกกว้าง ฮันจูที่จับเอาไว้ไม่ให้ขานั้นหุบลงก็ขยับเอวอย่างรุนแรงอย่างไม่พลาดโอกาส

นี่ไม่ใช่ห้องนอนแต่เป็นหน้าประตู ทั้งสองคนกำลังมีเซ็กซ์กันตรงนั้น สายตาที่ต้องอาศัยไฟเซนเซอร์ตรงทางเข้าซึ่งไม่มีทีท่าว่าจะจะดับลงเลย และตอบสนองต่อการขยับอย่างรุนแรง  สายตานั้นกำลังจดจ่อไปยังชายหนุ่มผู้ซึ่งทาบทับลงมาบนตัวเขาอยู่