“อ๊า...อะ อา... แฮ่ก...อ๊ะ...!”

ส่วนอ่อนไหวของยองจีตั้งขึ้นอีกครั้ง ตอนนี้ยิ่งคลุมเครือมากกว่าเดิมว่าเพราะอะไรตัวเองถึงรู้สึกมีอารมณ์ขึ้นมาอีก มันเป็นเพราะส่วนอ่อนไหวที่กำลังถูกบีบเค้นซ้ำๆ หรือเป็นเพราะแก่นกายที่สอดใส่เข้ามาทางด้านหลังกันแน่

น้ำตาที่ไหลออกมาหายไปตั้งแต่เมื่อไรก็ไม่รู้ แต่ช่องทางร้อนวูบวาบตอดรัดราวกับจะเปียกชุ่มด้วยตัวของมันเอง แน่นอนว่าเรื่องแบบนั้นเป็นเรื่องที่จะไม่เกิดขึ้นเป็นอันขาด เขารู้แต่ว่า...

สถานการณ์นี้เหมือนเป็นเรื่องบ้าๆ ด้วยความเสียวซ่านที่รู้สึกได้ตรงช่องทางด้านหลัง แผ่นหลังสั่นสะท้านไปหมดราวกับเป็นอัมพาตเพราะแค่การขยับของฮันจู อีกฝ่ายขยับร่างกายตัวเองอย่างเอาแต่ใจ แน่นอนว่าเขาโมโหเรื่องที่ไม่ว่าใครก็รู้ว่าเป็นไปไม่ได้

เพียงแค่รับรู้ได้ถึงความจริงข้อนั้น สำหรับยองจีในตอนนี้ก็เป็นเรื่องที่เกินไปมากพอแล้ว

“อ๊ะ…!”

แต่อาจจะไม่ใช่สำหรับฮันจู

คางที่เคยก้มอยู่แหงนขึ้นด้านบนเนื่องจากแรงที่บีบบังคับเขา ศีรษะของเขาเงยขึ้นมาจ้องมองภาพด้านหน้า เอวที่เคยโก่งโค้งก็ยืดออก แน่นอนว่าความเป็นชายของฮันจูยังคงถูกฝังไว้ตรงสะโพก

กระจกตรงหน้ากำลังรอคอยเขาอยู่ กระจกบานใหญ่ที่ยังมีที่เหลือแม้จะสะท้อนภาพเขาแล้วทั้งตัว

ภาพสะท้อนของกระจกที่จนถึงตอนนี้ก็ยังไม่มีโอกาสแม้แต่จะมองกลับไม่คุ้นเคยเอามากๆ ขณะเดียวกันก็ปลุกเร้าเขาด้วย เห็นใบหน้าที่ดูเหมือนจะร้องไห้ก่อนเป็นอย่างแรก ต่อจากนั้นก็เห็นดวงตาของฮันจูกำลังจ้องมองเขาอย่างไม่ละสายตา แล้วก็เห็นส่วนอ่อนไหวของตัวเองกำลังขยายจนตึงแน่นอีกครั้งด้วยเช่นกัน

ไม่น่าเชื่อแต่ในขณะนั้นยองจีก็ปลดปล่อยน้ำกามออกมาอีกครั้ง

“ฮึก...ไม่...ไม่ชอบ...เลย...”

เขาปิดบังและไม่เห็นร่างกายของตัวเองแต่ด้านหลังเกิดเรื่องอะไรขึ้นอยู่ยองจีรับรู้เป็นอย่างดี ดังนั้นก็เลยไม่ชอบ ภาพของพวกเขาที่สะท้อนอยู่ในกระจกช่างเหมือนสัตว์เดรัจฉานจริงๆ

ไม่ใช่แค่ฮันจู แต่ตัวเขาเองก็ด้วย

เขาไม่เห็นด้วยและไม่ได้ปฏิเสธ แต่สุดท้ายแล้วสิ่งที่ฮันจูปรารถนา ถ้าเพื่อให้ให้ยองจีเห็นฉากนี้ ถ้าทำเช่นนั้นเพื่อทำลายศักดิ์ศรีและความดื้อดึงของยองจี ก็เท่ากับเขาทำสำเร็จอย่างงดงาม

ฮันจูจับให้หัวของยองจีตั้งตรงแล้วเริ่มยกเอวขึ้นด้านบนอย่างแรง

“อึก อ๊ะ! อื้อ...ฮึก!”

เสียงอ่อนหวานและเสียงร้องอย่างทรมานระเบิดออกมาพร้อมกัน ยองจีถูกดันไว้ด้วยพลังแข็งแกร่งจนก้มหัวหรือหันหน้าไม่ได้ ต้องมองดูฉากในกระจกอย่างละเอียดถี่ถ้วนราวกับเป็นเรื่องของคนอื่น เพียงแค่หลับตาลงก็จบแล้วแต่ไม่มีแม้แต่เวลาให้คิดแบบนั้น ตัวเองในกระจกตื่นตัวอีกครั้งและกำลังขยับเอวอยู่

“ก่อนอื่น...ต้องเอาออก...ก่อน”

เหมือนได้ยินเสียงกระซิบ มือของฮันจูที่ใหญ่กว่านิดหน่อยวางซ้อนทับบนมือของยองจีที่พยายามยันกระจกเอาไว้ แผ่นอกของฮันจูแนบกับแผ่นหลังของยองจีอย่างเป็นธรรมชาติ อบอุ่น เร่าร้อนและยังคงแข็งแกร่ง ลมหายใจที่ร้อนมากขึ้นกำลังหอบอยู่ข้างหู สายตาของยองจีมองไปยังมือที่ซ้อนทับกันอยู่

เพราะอย่างนั้นเลยรู้ช้าไปหน่อย กว่าจะรับรู้ได้ว่าสิ่งที่ฮันจูพูดหมายความว่าอะไรก็ตอนที่รู้สึกว่าภายในร่างกายกำลังมีอะไรบางอย่างเข้ามา

“คุณ...บ้าไปแล้วเหรอ...!”

“อา...คงจะบ้าจริงๆ”

ฮันจูปลดปล่อยออกมา แน่นอนว่าในตัวยองจี ยองจีที่ยังไม่เชื่อสถานการณ์ในกระจกง่ายๆ ตัวสั่นสะท้านไปหมด

น้ำเชื้อของอัลฟ่าเข้ามาในร่างกายของเขา ขณะที่น้ำกามของฮันจูไหลทะลักเข้ามา ยองจีก็ถึงจุดสุดยอดอีกครั้งราวกับถูกน้ำกามของฮันจูดันออก

ฮันจูคว้าร่างที่ทรุดลงอย่างหมดแรงกับสถานการณ์ที่ไม่น่าเชื่อ ตอนนี้อยากหยุดแล้ว อะไรก็ได้แต่อยากพักแล้ว สภาพร่างกายของยองจีที่ปลดปล่อยออกมาหลายครั้งภายในระยะเวลาสั้นๆ ดูไม่ดีเลย โชคดีที่รู้สึกว่าฮันจูที่ปลดปล่อยรอบแรกออกมาคงจะตั้งสติได้จึงถอนแก่นกายออกไปแล้ว ยองจีรู้สึกปลอดภัยมากขึ้นนิดหน่อย

ต้องห้ามทำอะไรแบบนั้นสิ

“อึก…!”

ฮันจูเอนหัวไปทางยองจีแล้วประทับริมฝีปากลงมาอีกครั้ง คุ้นเคยมากขึ้นกับกลิ่นหอมหวานที่คิดว่าจางลงไปบ้างแต่กลับส่งกลิ่นแรงขึ้นมาอีก ยองจีก้าวเท้าพลาดแล้วล้มลงไปด้านหลัง ร่างกายของฮันจูจึงขึ้นคร่อมด้านบนอย่างรวดเร็ว ไม่มีแม้แต่ช่องว่างให้ร้องออกมาว่าเจ็บ การจูบอย่างดุเดือดและดูดดื่มราวกับกลับไปตอนแรกจู่ๆ ก็ทำให้ร่างกายร้อนผ่าวขึ้นมารวดเดียวและเร็วมากขึ้น

“ฮึ อือ...ทำไม...จู่ๆ...ก็...”

ขณะที่ถามคำถามก็รู้คำตอบ ช่วงผสมพันธุ์ ขณะนั้นยองจีเหมือนโดนตีหัวอย่างแรง ตามที่ฮันจูพูด เขาอยู่ในสภาพที่ไม่สามารถตั้งสติได้

ฮันจูถอดกางเกงและชั้นในออกจากขาของยองจีที่ล้มลงอย่างไม่มีการหยุดชะงักแล้วขว้างมันทิ้งไป ตอนนี้ขาของยองจีเป็นอิสระแบบไม่มีอะไรเกี่ยวพันรุงรังแล้ว เขาแยกขาของยองจีทั้งสองข้างออกแล้วจับตรงหว่างขาอย่างหนักแน่น ฮันจูถอดชุดคลุมอาบน้ำที่เทอะทะจนแค่มองก็ดูลำบากโยนทิ้งไป

โคมไฟด้านบนประตูเป็นแสงเพียงหนึ่งเดียวที่ส่องสว่างอยู่ในบ้าน ตอนนั้นึงได้เห็นร่างกายของฮันจูกระทบกับแสงไฟ

ร่างกายของอีกฝ่าย ทั้งตัวมีบาดแผลเล็กๆ อยู่โดยเฉพาะเอวด้านซ้ายและต้นขา แต่สิ่งที่ดึงดูดสายตาของยองจีไว้

“ฮ้า... อึก!”

คือแขนซ้ายที่เต็มไปด้วยร่องรอยเข็มฉีดยา

แขนซ้ายที่ยกขาของยองจีขึ้น

การสอดใส่ครั้งที่สองง่ายดายกว่าครั้งแรก หัวของยองจีเอนไปด้านหลังเพราะความเป็นชายที่ถูกดันเข้ามา อยากพูดอะไรบางอย่างแต่ไม่สามารถพูดอะไรได้ราวกับความเป็นชายที่คับแน่นไปทั่วท้องของเขาอีกครั้งดันเข้ามาถึงหลอดลม

ระหว่างที่ปากยกยิ้มเล็กน้อยแล้วร้องขอสิ่งที่ไม่รู้ว่าเป็นความเจ็บปวดหรือความรู้สึกดี

“คราวนี้เปียกแล้วสินะ...”

เสียงอ่อนโยนลูบกระซิบพร้อมกับลูบไล้สะโพกของยองจี รู้ว่าเป็นเสียงของฮันจูแต่ขณะเดียวกันก็ไม่เหมือนเลยสักนิด

“อื้อ...! อึก!”

ยองจีพูดอะไรไม่ได้ ด้านในเปียกชื้นไปด้วยน้ำกามเหมือนที่อีกฝ่ายพูด และช่องทางที่นุ่มและเปียกคล้ายคลึงกับของโอเมก้ากำลังตอดรัดแกนกายของฮันจู มือที่ดันพื้นเอาไว้สั่นเทาแล้วลื่นล้มลงหลังจากอ้าขาทั้งสองข้างออกกว้าง ฮันจูที่จับเอาไว้ไม่ให้ขาหุบลงก็ขยับเอวอย่างรุนแรงอย่างไม่พลาดโอกาส

นี่ไม่ใช่ห้องนอนแต่เป็นหน้าประตู ทั้งสองคนกำลังมีเซ็กซ์กันตรงนั้น สายตาที่ต้องอาศัยไฟเซนเซอร์ตรงทางเข้าที่ไม่มีทีท่าว่าจะจะดับลงเลยและตอบสนองต่อการขยับอย่างรุนแรง  สายตาคู่นั้นกำลังจดจ้องไปยังชายหนุ่มที่ทาบทับลงมาบนตัว