​

​

เมื่อถึงวันเปิดเทอม นักเรียนทุกคนต่างมาโรงเรียนด้วยสีหน้าชื่นบานสดใสดีใจที่ได้เจอเพื่อน และเตรียมเล่าประสบการณ์ในช่วงปิดเทอมให้พวกเขาฟัง บางคนก็มาด้วยสีหน้าเบื่อหน่ายขี้เกียจเพราะไม่อยากจะมา

ในตอนเช้าอนาวินเข้ามาในห้องนั่งที่โต๊ะประจำของตัวเองด้วยใบหน้าแจ่มใสจนเจมส์ทัก

"เฮ้ย! ไอ้วินไหวมาแต่เช้าเลยวะวันนี้"

"ทำไมวะกูก็มาของกูแบบนี้ทุกวันไม่เห็นจะแปลกเลย" อนาวินพูดพลางยกมือเสยผมขึ้นอย่างเท่ห์ๆ

"แหมปิดเทอมแค่เดือนเดียว เปลี่ยนไปเยอะเลยนะมึงอ่ะ"

"อ้าวก็คนมันกำลังจะเป็นพ่อ จะให้ทำตัวเหมือนเดิมได้ไงวะ"

"ใช่...เฮ้ย! เดี๋ยวๆ 'พ่อ' หมายความว่าไงวะ" เจมส์ถามอย่างไม่เชื่อหู

"ไว้เลิกเรียนกูจะเล่าให้มึงฟัง"

"อะไรนี่ครูพายท้องหรอ!"

คนที่กำลังจะเป็นพ่อพยักหน้าสั้นๆ อย่างไม่รู้สึกแปลกอะไรในสิ่งที่ตัวเองพูด

"แล้วนี่เขาบอกมึงหรือมึงรู้เองวะ"

"เขาก็บอกกูอ่ะ"

"แล้วมึงไม่รู้สึกตกใจเลยเหรอวะ"

อนาวินยักไหล่ก่อนตอบ "ไม่อ่ะ ทำไมกูต้องตกใจวะ กูว่าดีออกเพราะกูเองก็ชอบเด็ก" พูดแล้วชายหนุ่มก็เดินเลือกซื้อของในซุปเปอร์มาร์เก็ต

"จะไม่ให้หน้าตกใจได้ไงวะ ไอ้วินของเลี้ยงลูกมันไม่ใช่เรื่องง่ายเลยนะเว้ย"

"เรื่องนั้นอ่ะกูรู้กูพยายามศึกษาอยู่"

เจมส์ถึงกับส่ายหน้าอย่างไม่เชื่อสายตาว่าเพื่อนของตน ที่เคยเป็นถึงนักเลง เกเร ไม่เคยคิดถึงเรื่องเรียนหรืออนาคตจะเปลี่ยนไปได้ขนาดนี้

"มึงนี่โคตรสุดยอดเลยว่ะ ไอ้วิน ถ้าเกิดเป็นกูอ่ะนะก็ป่านนี้คงจะทำอะไรไม่ถูก"

อนาวินยิ้มด้วยความดีใจที่เจมส์รับได้กับเรื่องนี้ เพราะตั้งแต่ที่เกิดเรื่องของเขากับพระพายก็ดูจะมีเจมส์ที่ยังคบกับเขา

"ไอ้วินมึงว่ากูจะซื้ออะไรให้หลานกูดีวะ" เจมส์ถามเพราะตนอยากซื้อของมารับขวัญหลาน

"ไม่รู้ดิ่ แล้วแต่มึงเลย...แต่กูบอกไว้ก่อนนะว่าลูกกูอ่ะ ผู้ชายนะมึง"

"เออ...กูไม่ทำให้ลูกมึงเป็นตุ๊ดเป็นแต๋วหรอกน่ะไอ้วิน"

อนาวินแอบหัวเราะลับหลังเพื่อนรัก ในขณะที่ตนกำลังเลือกซื้อนมบำรุงครรภ์ให้พระพาย

"แล้วพ่อมึงรู้เรื่องครูพายท้างป่าววะ"

อนาวินชะงักหันมาสบตากับเจมส์ ก่อนจะหันไปวางของ

"ไม่เห็นจำเป็นเลยนี่หว่า"

"เฮ้ย! ได้ไงวะไอ้วินนั่นพ่อมึงนะเว้ย พ่อมึง"

"เออ ก็พ่อกูไงกูถึงไม่อยากให้รู้...กูรู้เลยว่าถ้าเขารู้เขาก็คงจะให้กูเลิกกับพายอีก กูไม่เลิกหรอกเว้ยไอ้เจมส์ตอนนี้พายไม่ได้เป็นแค่แฟนกูนะเว้ย แต่เขาเป็นเมียกูแล้วก็ยังเป็นแม่ของลูกกูอีกด้วย กูจะไม่ปล่อยให้เขาเจอปัญหาคนเดียวหรอกเว้ย"

"กูเข้าใจเพื่อน แต่ยังไงเขาก็พ่อมึงนะ...มึงจะไม่ให้เขารู้หน่อยหรอว่าเขากำลังจะมีหลานอ่ะ" 

ดูเหมือนคำพูดของเจมส์จะไม่ทำให้อนาวินยอมหันมาพูดเลยสักนิด

"ไว้เดี๋ยวกูจัดการเองเรื่องนั้นอ่ะ" เขาพูดตัดบทแล้วหันไปเลือกของต่อ

​หลังจากที่ซื้อของเสร็จเขาก็ไปส่งเจมส์ที่บ้านแล้วขับรถกลับมาบ้านเอง

​ชายหนุ่มเปิดฝากระโปรงรถเพื่อหยิบของที่ซื้อมาออกมาแล้วก้าวเข้าไปในบ้าน

"พายวินกลับมาแล้ว" เขาส่งเสียงเรียกคนข้างในว่าเขากลับมาแล้ว แต่แล้วเขาก็ได้ยินเสียงพูดคุยดังมาจากห้องนั่งเล่น

"พาย...วินมะ..."

อนาวินปล่อยของที่อยู่ในมือจนมันหล่นล่วงลงพื้น กระจัดกระจายเกลื่อนเมื่อเห็นว่าบุคคลที่อยู่ตรงหน้านั้นคือพระพายจริง ซึ่งกำลังนั่งอยู่ที่เก้าอี้นวมคุยกับใครอีกคนที่แสนจะสะดุดตาเขา และเมื่อคนๆนั้นเงยหน้าขึ้นมาสบตากับอนาวินก็ทำให้ชายหนุ่มแทบจะร้องไห้ออกมาด้วยความคิดถึง

"แม่..."