​

​#แยม

​

หลักจากที่ผมคุยกับไอ้ข้าวหอมเสร็จแล้ว ผมก็ขับรถออกมา  ในใจก็ยังไม่อยากทิ้งมันหรอก แต่มันดื้อไง ถึงผมเดินไปหามัน มันก็คงจะชวนผมกลับ เพราะเห็นผมเจ็บขา ผมก็เลยตัดสินใจมาก่อน ไม่อยากทำให้มันอดเที่ยวไปด้วย เอาล่ะ ถึงโรงแรมแล้วครับ ผมก็เดินลงจากรถล็อดรถเรียบร้อย จากนั้นผมก็เดินกลับห้องตัวเอง ไขประตูเข้าไป ทำไมตามันกระตุกว่ะ อืม ข้างขวา ขวาร้ายซ้ายดี อิเชี่ย จะเกิดอะไรขึ้นกับกูเนี่ย ขอให้ไม่เป็นอย่างที่คิดแล้วกัน ผมก็เดินเข้ามาในห้อง  เจ็บเท้าชิบหาย สงสัยผมคงใช้เท้ามากไปวันนี้ 

" เชี่ยยย !!  " เดินเข้ามาในห้อง ผมก็เห็น เห็น พี่เกม พี่คิม ครับ นั่งไขว้ขากอดอกอยู่ที่โซฟา มาได้ไงว่ะ แล้วเข้ามาไง 

" คนครับ ไม่ใช่ เชี่ย " พี่คิมพูดขึ้น สองคนนั้นมองหน้าผมเขม็งเลย อื้อๆ อุสาหนีมาถึงนี้ยังตามมาได้อีกเนาะ 

" แหะ ๆ " ผมหัวเราะกลบเกลื่อนความผิด คงไม่ตามมาแก้แค้นผมหรอกเนาะ 

" มานี้ " พี่เกมเดินเข้ามาหาผม ผมตกใจเลยเผลอเดินก้าวถอยหลังออกมา พี่เกมก็ยังเดินมา ต้อนผมจนผมจนมุม หลังของผมติดที่กำแพง พี่เกมเอามือมาคั่นไว้ไม่ให้ผมหนี 

" อ่ะ เออ พี่จะทำอะไร " ผมถามพี่เกมออกไป ข้างหลังพี่เกม ก็มีพี่คิมที่เดินมาหาพวกเรา

" แยมทำอะไรไว้เอ๋ย แถมหนีพวกพี่มานี้อีกด้วย "  อื้อๆ อยากจะร้องไห้กับสถานการณ์ตรงหน้า แต่เดี่ยวน่ะ ทำไมผมจะมาเที่ยวไม่ได้ ก็แค่มาเที่ยว ไม่ได้หนีสักหน่อย ก็ในเมื่อผมกับพวกพี่เขาไม่ได้เป็นอะไรกัน ทำอย่างกับว่าผมแอบแฟนหนีเที่ยวงั้นแหละ

" ผมก็แค่มาเที่ยวผิดด้วยหรอ เราไม่ได้เป็นอะไรกันนิ ก็ไม่เห็นต้องบอกเลย " ผมพูดออกไปตามความคิด  

" เดี่ยวก็เป็น " พี่เกมยกยิ้มมุมปาก แล้วพูดออกมา พี่เกมโน้มใบหน้าลงมาหาผมเรื่อยๆ

" พะ พี่เกมมะ  อ่ะ  อื้ออออ  " ผมกำลังจะถามพี่เกมว่าที่พูดหมายความว่าไง แต่พี่เกมก็ปิดปากของผมด้วยปากของเขา ลิ้นสากไล่ต้อนลิ้นเล็กไปมาจนลิ้นผมจนมุม  พี่เกมผละจากริมฝีปากของผม พี่คิมก็เข้ามาต่อ

" อื้ออออ " โอ๊ย นี้มันอะไรว่ะ พวกเขาจูบผมทำไม ลิ้นสากสอดลิ้นเข้ามาชิมความหวานใน โพรงปากของผม แล้วผละออกไป แต่ยังมีน้ำเชื่อมที่ติดอยู่ตรงมุมปากของผม พี่คิมลากลิ้นเลียตรงมุมที่มีน้ำหวานไหนออกมา จูบของพวกเขามันทำให้ผม อ่อนระทวยไปหมด จนขาของผมไม่มีแรง  ดีที่พี่คิมอุ้มผมขึ้น ตอนนี้สติมันหายไปหมด แล้วในหัวมันขาวโพรงไปหมด เดี่ยวอ่ะ อุ้มหรอ อุ้ม !! 

" แฮ่กๆๆๆ พะ พวกพี่จะทำอะไร " พี่คิมอุ้มผมมาไว้บนเตียง แล้วพี่เกมก็เดินมานั่งที่หว่างขาของผม พี่คิมอยู่ข้างหลัง สภาพแบบนี้ ไม่ต้องเดาก็รู้ พวกเขาจะกินผม

" พี่รักเราน่ะแยม / พี่รักแยมน่ะ " เออ อึ่ง ครับ ผมไม่คิดว่าคนอย่างพวกพี่เขาจะรักผมด้วย ซ้ำ เกินคาดมาก เสียงแรกเป็นเสียงพี่คิม เสียงที่สองเป็นเสียงของพี่เกม 

" เป็นแฟนกันน่ะ x2 " ช็อคมาก นี้มันอะไรเนี่ยจู่ๆคนที่ชอบก็มาบอกรัก พร้อมขอเป็นแฟนอีก อ้ายยย เขิล  แยมมึงจะเอาไงว่ะเนี่ย เพราะในใจผมก็ชอบพวกพี่เขาเหมือนกัน

" เออ คือ ขอเวลาให้ผมคิดได้ไหม " ผมพูดต่อรอง จริงๆตกลงตอนนี้ก็ได้ แต่ขอเล่นตัวก่อน คิกคิก 

" ได้ พี่ให้เวลา 5 วิ "  หะ ห๊ะ 5 วิ จะไปทันอะไร 

" ห๊ะ 5 วิ มันจะไปพออะไร " คิกคิก จะ 5 วิ หรอ 5 ชั่วโมง ผมก็ตอบตกลงอยู่แล้ว

" 1 "

" 2 " 

" 3 " 

" ตะ ตกลง "  ผมพูดตอบตกลงพวกเขาไป เห้อ อะไรมันจะเกิดก็ต้องเกิด

" หึหึ เราเป็นแฟนกันแล้วน่ะ " พี่คิมพูดพร้อมจูบที่ขมับหัวของผม แต่ไอ้มือตัวดีของพี่แกนี้สิ 

" พี่คิมครับ ช่วยเอามือออกด้วย พี่เกมก็ด้วย จะลูบอีกนานมั้ย   " ก็ไอ้มือตัวดีของพี่แกมันมาอยู่ที่บริเวณหน้าอกผมน่ะสิ พี่เกมก็ไม่น้อยหน้าลูบขาผมไปมา อื้อ เดี่ยวก็มีอารมณ์หรอก ไม่ได้ ตอนนี้ผมยังไม่พร้อม

"  แยมรู้มั้ยวันนี้แยมน่ารักมากน่ะ มันทำให้พวกพี่อยาก "  หืม ไอ้พวกลาลก ตกลงที่บอกรักเนี่ย หวังร่างกายผมใช่มั้ย ชิ ไอ้พวกบ้า 

" อยากก็ใช้มือช่วยดิ พวกพี่กลับไปได้แล้ว ผมจะนอน " อยากนักก็ให้มือช่วยไปแล้วกัน ไม่สนมันแล้ว อารมณ์ไม่ดีโว๊ย หงุดหงิดชิบหาย

" แยม  เป็นอะไร  " พี่่เกมพูดออกมา คงเห็นผมแสดงสีหน้าออกมาสิน่ะ ชิ

" ผมเหนื่อยครับ เดินมาทั้งวัน " จริงๆก็เหนื่อยนั้นแหละ เดินออกร้านนั้นเข้าร้านนี้ไปเรื่อยเดินทั้งวัน 

" งั้นนอนเถอะ " พี่คิมก็เดินออกไปกับพี่เกม หึ ไม่มีหรอกคนที่ไม่หวังร่างกายของผมอ่ะ ผมก็ล้มตัวนอน เอ๋ เหมือนลืมอะไร ไปอย่างหนึ่งน่ะ คิดสิ คิด  คิดไม่ออก ช่างมัน ผมไปนอนแล้วน่า 

✂✂✂✂✂✂✂✂✂✂✂✂✂

         ​โปรดติดตามตอนต่อไป

​

  ​สั้นไปหน่อยน่า ไรท์จะไปแต่งคู่ของข้าวหอมต่อ บ๊ายบ๊าย พรุ่งนี้บ่ายสองค่อยอัพ

​

​ว้า ทำไมแยมคิดอย่างงั้นน่า ไม่เข้าใจจริง ๆ ก็เรามันน่ารักนิไม่แปลกหรอกที่คนเห็นจะไม่มีอารมณ์

​

​คอนเน้มให้กำลังใจด้วยน่า

​

​อ่านแล้วอย่าลืมกดถูกใจน่าค่า

​หากมีคำผิดต้องขอโทษด้วย