เมื่อทุกคนพร้อมหน้าที่ห้องรับแขกริมทะเลบนเกาะส่วนตัวที่เป็นของเอดานของขวัญที่เขามีลูกแฝดจากมอร์แกน

ธรรมชาติที่สวยงามรังสรรค์บรรยากาศได้สวยงามราวกับสรวจสวรรค์ และมีคลื่นกระทบฝั่งเป็นดนตรีบรรเลงได้อย่างน่าฟัง

แต่ทุกคนกลับนั่งเงียบไม่สนใจบรรยากาศสวยงามนั่นเลย โดยเฉพาะคีแรนนั่งหน้าแดงโมโหจนควันออกหูแต่ก็นิ่งเงียบยังไม่ยอมพูดอะไร

เจด้าคอยจับมือสามีของเธอ งานนี้เธออาจคุมเขาไม่อยู่จากที่เคยคุยกันไว้เพราะลูกสาวสองคนดันมามีเรื่องพร้อมกันสองคน

ส่วนเอดานเขาหน้าซีดนิดๆต่อหน้าคีแรนเป็นครั้งแรกตั้งแต่รู้จักกันมาเพราะลูกชายดันก่อเรื่องพร้อมกันสองคน ยังดีที่มีภรรยาแสนดีอย่างลูกจันทร์คอยเป็นกำลังใจอยู่ข้างๆทำให้เขาใจชื้นขึ้นมาหน่อย

"ผมรักน้องวีครับ เราสองคนจะแต่งงานกันเมื่อพ่อกับแม่อนุญาต"

"ผมกับหนูลินก็พร้อมที่จะแต่งงานเหมือนกันครับ"

"ไม่ให้แต่ง"

เสียงใหญ่แสนแข็งกระด้างประกาศใส่ทุกคน ทำใจเอาไว้แล้วว่าวันหนึ่งลูกสาวจะต้องมีชีวิตที่เลือกเอง แต่ตอนนี้มันเป็นอะไรที่ยากจะตัดสินใจเพราะลูกสาวเขายังเด็ก มีแฟนเขาพอทนได้แต่นี้มีผัวพร้อมกันเลยไม่มีพ่อคนไหนทำใจได้ง่ายๆหรอกนะ

"คุณค่ะ ใจเย็นๆนะ"

เจด้าคอยจับแขนสามีเอาไว้ไม่ยอมปล่อย เธอพยายามจะให้เชาอารมณ์เย็มากมี่สุดจะได้คุยกับทุกคนรู้เรื่อง

"คีแรน ลูกๆของเรารักกันถือเป็นเรื่องดี พวกเราทุกคนน่าจะยินดี อีกอย่างครอบครัวเราดองกันมันก็ดีไม่ใช่เหรอ"

เอดานใจดีสู้เสือ เขาไม่เคยเห็นคีแรนมีหน้าตาจริงจังขนาดนี้ ปกติน้องชายคนนี้มีเหตุผลพูดจาเป็นกันเองเป็นน้องที่น่ารัก แต่วันนี้เรื่องที่เกิดมันก็ทำให้น่าอารมณ์เสียหรอกนะ

คีแรนมองหน้าลูกสาวของเขาทั้งสองที่เฝ้าทะนุถนอมด้วยความรัก ก่อนจะอ้าแขนออกพยักหน้าให้นางฟ้าตัวน้อยๆเดินเข้ามาหาเขา

สองสาวรีบเข้ามาในอ้อมของผู้เป็นพ่อและไม่ลืมที่จะดึงแม่เข้ามาด้วย อ้อมกอดของพ่อใหญ่และกว้างเสมอกอดทีเดียวได้สามคนสบายๆ

"พ่อรักลูกนะ"

ผู้เป็นพ่อเอ่ยขึ้นมาในอ้อมกอดที่แสนอบอุ่น เขามองหน้าลูกทั้งสองแล้วทำอะไรไม่ลงเลย เขาไม่อาจใจร้ายจนลูกทุกข์ใจ

"พวกเราสองคนไม่แต่งก็ได้นะคะถ้าพ่อไม่อยากให้แต่ง"

วีโอเลตเอ่ยทั้งน้ำตา เธอทำอะไรไปเพราะตามใจตัวเอง พอเกิดเรื่องขึ้นเธอก็ยินดีจะรับผิดชอบทุกอย่าง

ไวโอลินเองก็ด้วยเพราะได้สบตากันแล้ว เธอสองคนเป็นแฝดที่สนิทกันจนบางครั้งถึงไม่พูดแต่ก็รู้กัน

"พ่อรักลูก พ่ออยากให้ลูกมีความสุข ถ้าลูกจะแต่งพ่อก็ยินดี"

คีแรนแทบอยากกัดลิ้นตัวเองให้ขาด ไม่เคยพูดอะไรที่มันยากเย็นขนาดนี้ ปกติเขาตัดสินใจอะไรง่ายดายจะตายไปวันนี้กว่าจะพูดแต่ละคำคิดแล้วคิดอีก

"พ่อ"

สองสาวแทบไม่เชื่อหูของตัวเอง เธอสองคนมองหน้าผู้เป็นพ่อพร้อมกันถึงจะมองไม่ชัดเพราะน้ำตาไหลบังดวงตาอยู่แต่ก็รู้ว่าพ่อยิ้มให้ด้วยความยินดี

เขากอดผู้หญิงสามคนในอกแน่น ไม่อยากยกลูกสาวที่เป็นนางฟ้าตัวน้อยๆให้ใครไปเลยแต่ถ้าเขายืนยันจะให้ลูกอยู่กับเขาตลอดไปก็จะได้แต่กายเท่านั้นส่วนใจลูกคนยกให้คนอื่นหมดเพราะเขาใจร้าย

วันนี้เชาอาจจะเสียใจ ใจหายที่ต้องยกลูกสาวให้บ้านอื่น แต่พรุ่งนี้หรืออีกหลายๆวันเขาจะมีความสุขเพราะลูกสาวยังรักเขาเหมือนเดิม เขาไม่อยากให้ความเห็นแก่ตัวของเขามาทำลายความสุข

เอดานพยักหน้าอย่างเขาใจคีแรน ถ้าเขามีลูกสาวเขาคงไม่ใจกว้างเท่าคีแรนแน่นอน เขานับถือในน้ำใจของน้องชายคนนี้

ลูกจันทร์ยิ้มทั้งน้ำตา เธอยินดีกับความสุขในครั้งนี้และซาบซึ้งใจที่คีแรนใจกว้างกว่าทะเลที่อยู่ตรงหน้าสะอีก

สองหนุ่มที่นั่งฟังด้วยใจลุ้นระทึกถึงกับยิ้มออก พวกเขาโชคดีที่มีพ่อตาที่รักและเข้าใจลูกสาวเอามากๆอย่างคีแรน เขาทั้งสองคนจะตอบแทนความรักดีๆนี้ด้วยการปกป้องและดูแลลูกสาวทั้งสองของคีแรนด้วยชีวิต

"ไม่ร้องแล้วนะ เย็นนี้มีงานปาร์ตี้ ร้องมากๆตาบวมไม่สวยกันนะ"

คีแรนเช็ดน้ำตาให้หญิวสาวสามคนในอ้อมกอดเขา ทั้งสามคนขี้แยเท่ากันหมดโดนเฉพาะเมียที่ดูท่าจะอ้อนเขาจนเขาต้องคลายอ้อมกอดออกจากลูกสาวมากอดเมียคนเดียว

"มีข้อตกลงกันนิดหน่อย หนูวีกับหนูลินจะต้องจบมหาลัยก่อน งานแต่งถึงจะเกิดขึ้น ตอนนี้ก็คบกันให้อยู่ในสายตาผู้ใหญ่ไปก่อน ตกลงตามนั่น"

คีแรนประกาศเรื่องสำคัญให้ครอบครัวเอดานฟังก่อนจะพาครอบครัวเขากลับที่พักเพื่อพักผ่อนรองานปาร์ตี้เย็นนี้จะเริ่มขึ้น

"ครับ"

สองหนุ่มรับปากแข็งขัน แต่สายตามองไปที่สองสาวแล้วทำตาปริบๆ เหี่ยวแห้งตายสะก่อนละมั้งถึงจะได้แต่งงาน ข้อตกลงง่ายๆที่ยากสำหรับสองหนุ่มที่ติดใจเมียเป็นอย่างมากอยากจะนอนกอดทุกคืนแต่คงทำไม่ได้ และตอนนี้ข้อตกลงนั่นก็เริ่มขึ้น เธอสองคนเดินตามครอบครัวกลับขึ้นห้องพักที่อยู่อีกโซนของบ้านไปเรียบร้อยแล้ว

ส่วนเอดานรีบประคองภรรยาคนสวยกลับเข้าบ้านพักเหมือนกัน  ปัญหานี้เขาไม่เข้าไปช่วยลูกชายหรอกเพราะนี้คือบททดสอบความรักที่ทุกคนจะต้องผ่านไปให้ได้ด้วยตัวเอง

×××คำผิดแก้ไขตามหลังนะคะ×××