หลอกคนให้ตายใจ
× 0
× 0
× 0
น่านฟ้า/ลู่หนิงเทียน/เถ้าแก่ลู่
ประมุขพรรคเมฆาอาชา/เหยี่ยนจวิ้น/ลุงหนวด
จ้าวชินอ๋องหยางหลิว/อ๋องชาเย็น/ท่านจ้าว
....
ทบทวนตัวละครเล็กน้อย....
ขอบคุณจากใจสำหรับเหล่ารีด..ที่ติดตามผลงาน.และทุกคอมเม้นติชมซึ่งนั้นคือกำลังใจอย่างหนึ่ง....เพื่อพัฒนางานเขียนไปเรื่อย.ๆ..
เนื่องจากมีพระนายถึง3คู่และพระนายคู่รองอีกจำนวนหนึ่ง..และป้าไม่อยากจะแยกเขียนจึงอาจมีการสลับกันบ้าง.
ซึ่งนะตอนนี้เป็นของน้องฟ้า....เนื้อเรื่องอาจจะดูแปลกว่าอยู่ดีๆก็มีนั้นมีนี้โพล่มา...พูดตรงๆป้าคิดอะไรได้จับใส่หมด
ภาษาพูดของวัยรุ่นก็เป็นปัญหาของป้าเหมือนกัน เวลาที่เขียนเรื่องนี้..เพราะป้าอายุ..สาวเหลือน้อย....และคำพูดที่ใช้ก็ต่างกัน เวลาเขียนต้องไปดู. นักเขียนท่านอื่นที่มีคนติดตามเยอะๆเพื่อศึกษาการใช้ภาษาของวัยรุ่น
ซึ่งการเขียนนั้นจะหนักบรรยายหลังๆก็จะเป็นการพูดของตัวละครมากขึ้น....พิมพ์จากมือถือจะมีปัญหาเรื่องพจนานุกรมพอสมควร และต้องบอกว่าขอบคุณมากสำคัญรีดที่คอยแก้คำผิดให้
สำหรับประเด็นทีมเรือทั้งหลาย...ป้าชอบนะคะ เรือลำไหนก็อยากลงทั้งสิ้น...
ป้านั้นคิดว่า..ความรักนั้นมีหลายรูปแบบ กว่าคนคนหนึ่งจะเจอคนที่ใช่บางครั้งก็ผ่านคนที่ไม่ใช่มาก่อน.
คุณเลือกคนที่เรารักหรือจะเลือกคนที่รักเรา
ความรักนั้นเกิดบนพื้นฐานที่ไม่เหมือนกัน ไม่ใช่ว่าชอบกันแล้วอยู่ด้วยกันได้..มันมีองค์ประกอบอื่นที่เข้ามามีส่วนในการตัดสินใจเช่นกัน.
ป้านั้นเคยผ่านทั้งคนที่เรารัก และป้าก็เลือกที่จะอยู่กับคนที่รักเรา...
มีคนเคยบอกว่า
ถ้าเราเลือกคนที่เรารัก..เราจะต้องรักให้มากกว่า ใส่ใจมากกว่า ไม่ว่าผลตอบแทนนั้นจะคุ้มค่าหรือไม่..
ถ้าเลือกคนที่รักเรา..เราจะรักมากหรือรักน้อย จะใส่ใจมากกว่าหรือน้อยกว่า..สิ่งที่กลับมาก็ยังคงเป็นคนที่รักเราอยู่ดี...
ดังนั้นตัดสินใจให้ดีนะคะ..ว่าจะลงเรือลำไหน.
ทุกตัวละครมีเหตุและผลของตัวเอง..และปัจจัยที่จะต้องคำนึงเช่นกัน
ขอให้ทุกคนสนุกกับ สามแสบ จอมป่วน ซึ่งป้านั้นไม่ติดเหรียญแน่นอนค่ะ
ป้าเพิ่งนึกขึ้นได้ว่า แท้จริงแล้วที่เริ่มเขียนนิยายนั้นเพราะต้องการทำในสิ่งที่ชอบ เพราะชีวิตจริงนั้นเราทำไม่ได้เนอะ...
สำหรับ..nc...ใครที่เคยอ่านก็ตามนั่นเลย....แต่ถ้าบ้านไหนปลิวก็ตามเอาเนอะ.
เมื่อเร็วๆนี่ก็เปิดกลุ่มไลค์ไว้..เพราะกลัวncปลิว.
.ใครสนใจก็เข้ามาคุยได้ค่ะในLineไม่เสียเงินใดๆ...เอาไว้คุยกัน....
.ป้าชอบฉากแบบว่าอ่ะ....หนุ่มๆนี้งานดีจริงๆ
ไปติดตามหนุ่มๆกันดีกว่าเนอะป้าบ่นไปเรื่อย
............ ............. .............
"พวกท่านออกไปก่อนเถอะ พวกข้าจะดูแลอาลู่เอง"
แดนดินเอ่ยไล่คนทั้งหมดด้วยสีหน้าเรียบเฉย..
"แต่เปิ่นหวาง.."
จ้าวชินอ๋องหยางหลิวที่ถอดหน้ากากออกแล้ว...เป็นห่วงคนที่นอนอยู่บนเตียง ทำท่าจะไม่ยอมไปแต่โดยดี
"ท่านอ๋อง กระหม่อมขอร้องเพราะที่อาลู่เป็นแบบนี้ก็เพราะพระองค์.."
แดนดินเอ่ยขัดขึ้น..โทษว่าท่านอ๋องคือตัวการส่วนคนอื่น ท่านหลิงหลงออกไปก่อนแล้ว ตามด้วยท่านเหยี่ยนจวิ้น ที่ไม่ได้พูดอะไรแต่ตาดูนิ่งจนหน้ากลัวเดินตามไป และปิดด้วยท่านอ๋องที่มีแววตาวูบไหว ก่อนจะยอมออกไป
"เจ้าจ๋อ ออกไปดูว่ามีใครแอบฟังหรือเปล่า..ถ้ามีไล่ให้ด้วยรู้ไหม"
สายนทีเอ่ยกับเจ้าจ๋อน้อย ที่กระโดดออกไปทางหน้าต่าง เมื่อได้รับคำสั่งเพื่อสอดส่องรอบห้องพัก
"ไปหมดแล้วสินะ..ไอ้น้ำ..มึงปลุกมัน.."
สายนที จับหัวของน่านฟ้ายกขึ้นแล้วกรอกบางอย่างลงไป จนเห็นว่าน่านฟ้ากลืนลงไปแล้วจึงวางลงที่เดิม
ไม่ถึงครึ่งเค่อน่านฟ้าก็ลุกพรวดขึ้นมานั่งมึน เมื่อสติกลับมาครบ น่านฟ้าก็ด่าทันที..
"แม่ง...เหี๊ยน้ำ....ยามึงนี้..ทำเอากูเกือบตายห่า..คราวหน้าเปลี่ยนตัวยาใหม่เลย..ทรมานฉิบหาย..."
"มึงนี่น้า ตื่นขึ้นมาก็ลืมบุญคุณกู..ไม่ใช่เพราะยากูเหรอไง มึงถึงได้รอดจากการถูกตุ๋ย..ตูด.."
น้องน้ำและแดนดินกลั้นหัวเราะแทบแย่ เมื่อน้องฟ้าเอามือจับก้น แล้วทำหน้าแหยงๆ
"กูยังรอดปลอดภัยดีใช่ป่ะ"
"เออ/เออ"
"ใครจะคิดวะ.แม่ง.จับกูกดกับโต๊ะแถมกระชากเสื้อกูซะขาดเลยมึง..กูก็สู้สุดแรงแล้ว ยังสู้ไม่ได้เลย..ดีนะที่กูนึกถึงยาของมึงก่อน..ขอบใจวะไอ้น้ำเน่า"
"สัส"
สายนทีแยกเขี้ยวใส่น่านฟ้าก่อนทั้งสามจะมานั่งจับเข่าคุยกันแบบจริงจัง..
"มึง..ไม่เห็นตอนที่ไอ้อ๋องชาเย็นมันเห็นมึงชักตาตั้ง...หลุดมาดอ๋องเลยมึง..ตะโกนเรียกมึงเหมือนคนบ้า..กูหละขำ"
"กูเลยไปตามท่านเหยี่ยนจวิ้นว่าที่ผัวมึงมาตั้งแต่เจ้าจ๋อมันมาบอกว่ามึงถูกปล้ำ"
"เดี๋ยวนะ...มึงอัพเกรดคุยกับลิงรู้เรื่อง"
สายนทียกนิ้วโป้ง..ชูฮก..เพื่อนกูคุยกับลิงไว้..
"......ไอ้แดน.....ผัว..เผลอ..พ่อมึงดิ..โอ๊ย"
แดนดินโปกหัวทุย ของน้องฟ้าจนหัวทิ่มโต๊ะ
"อ่ะ..ไอ้นี้ลามปาม..พ่อกูตายห่าไปแล้ว..เสือกขุดขึ้นมาเล่น..."
"มือหรือตีนเนี่ย..หัวกูปูดแล้วมั้ง..ก็มึงอ่ะกูไม่ได้เป็นอะไรกับไอ้ลุงหนวดนั้น..ผัวอะไร..ไม่มี๊..ว่าแต่ตอนที่มึงเข้ามาเป็นไงบ้างอ่ะเล่าให้ฟังหน่อยดิ"
นั้นเสือกอยากรู้อีก
"ก็พอกูไปตามคนมาช่วย องค์รักษ์ของท่านอ๋องขวางหน้าประตูไม่ให้เข้า กูได้ยินเสียงของมึงกำลังร้อง
ท่านเหยี่ยนจวิ้นชักกระบี่จะบุกเข้าไป แต่ก็ต้องต่อสู้กับองค์รักษ์ด้านหน้า..สองต่อหนึ่ง..ดันมีองค์รักษ์เงาอีกสามสี่คน..
กูเห็นว่าตรึงมือก็เลยจะไปตามไอ้น้ำ..เสี่ยวหงบอกว่าไอ้น้ำอยู่ในห้องท่านหลิงหลงกูก็เลยถีบประตูเข้าไป..แล้วก็เจอเลยมึง......"
"เจออะไร...รีบบอกมากูลุ้นจนเยี่ยวเหนียวแล้ว"
"..หยุดเลยไอ้แดน..ถ้ามึงเล่า..กูจะ..กูจะ.."
"นั่นแน่..ไอ้น้ำเน่า...มึงกับหมีควายเผือก..จึ๊ก..จึ๊ก..อะ..ฮ้า..ใช่ม้า...."
น้องฟ้าได้ทีแซวสายนทีจนหน้าแดง
สายนทีชี้หน้าน่านฟ้าเต้นเร้าๆเหมือนเด็กโดนขัดใจ...
"ไอ้แดน..ดูมันดิ..มันแกล้งกู..กูไม่ย๊อม.."
"พอเลยพวกมึงสองตัว. เล่นไม่ดูเวลานี้มันใช่เวลาไหม..มึงก็ระวังตัวหน่อยไอ้น้ำ ถ้าเมื่อกี๊กูไม่ถีบประตูเข้าไปขัดจังหวะ....ถึงก็เกือบได้ผัวเป็นตัวเป็นตนเหมือนกันนั้นหละ...ใจง่ายชิบหาย..ตอนกูเข้าไปไอ้เหี๊ยน้ำ..กำลังยกก้นรอโดนเสียบอยู่เลย"
"โห..เสียดายวะไอ้ดิน..กูอดดูเพื่อนกูเล่นสดเลย..."
"เชี่ย...พวกมึงหุบปากไปเลย"
"กิ๊ว..กิ๊ว...น่าไม่อาย"
"พอ..พอ..ออกนอกเรื่องแล้ว..กลับมาพวกมึง..ไอ้ฟ้ามึงจะเอายังไง...ไอ้อ๋องผัวเก่าน้องลู่ดูท่าจะชอบมึงวะ..
ตามมาแบบนี้แล้วไอ้ท่าทางแววตาตอนที่เห็นมึงชักตาค้างเนี่ย. เจ้าจ๋อยังรู้เลยว่ามันเริ่มสนใจและมีใจให้มึง...
ท่านเหยี่ยนจวิ้นอีกคนตอนที่ไปตามนี่ ทำหน้าพร้อมจะฆ่าแบบไม่กลัวท่านอ๋องซักนิด..ยิ่งตอนที่เห็นสภาพมึงเนี่ย..อู้ย..กูเนี่ยโคตรกลัวเลย ข้าวของในห้องพังระเนระนาด. กระบี่จ่อที่คอของไอ้ท่านอ๋อง
ดีที่ไอ้ดินห้ามทัพได้ทัน...กูไม่อยากจะนึกเลยว่าสิ่งที่เราสามคนสร้างมาอย่างยากลำบากคงจะพังพินาจไม่กี่นาที.."
สายนทีเล่าน้ำไหลไฟดับ..พูดซะน่านฟ้าเห็นภาพ..
"กูขอโทษ..ที่ทำพวกมึงเดือดร้อนวะเพื่อน"
"มึงไม่ต้องคิิดมากพวกเราเพื่อนกันแต่มึงจะเอายังงัย ดูแล้วมึงไม่น่าจะรอดจากสองคนนี้แน่นอน..เรื่องที่จะได้เมียยิ่งเป็นไปไม่ได้.."
"กูรู้อยู่แล้ว...เพียงแต่กูขอเวลาทำใจหน่อย..ควบสองแม่งเลยเป็นไงไหนๆก็จะมีผัวทั้งทีขอสองเลยแล้วกัน"
"เชี่ย/สัส.."
"มึงคิดว่าสองคนนั้นจะยอมเหลือไง.."
เป็นสายนทีที่ตั้งคำถาม......................เพื่อนกูแม่ง..สตอง..ควบสอง.
"ของแบบนี้ไม่ลองไม่รู้..."
หึ..หึ...แล้วจะรู้ว่าเล่นผิดคนระวังตัวให้ดีน้องน้ำจะอ่อยพวกมึง...ให้ตกหลุมจนไม่อยากขึ้น
...............
"ท่านประมุข.."
บรรยากาศให้ห้องพักช่างกดดันจนจะกระอั๊กเลือดออกมาเสียให้ได้ ท่านประมุขตั้งแต่กลับมาจากห้องของเถ้าแก่ลู่ ก็เอาแต่นั่งคิดอยู่ที่โต๊ะน้ำชามือหมุนถ้วยชาไปมาจนน้ำชาเย็นชืด
"เจ้าให้คนไปซื้อที่ดินติดกับจวนเฟยฮวาทั้งหมด..ให้เวลาสามวัน"
"ท่านประมุขจะซื้อไปทำไมขอรับ..หรือว่าท่านจะเอาไว้สร้างอะไรหรือขอรับ"
"ข้าจะขยายสาขาของพรรค...แล้วก็สร้างเรือนหอ"
"ขอรับ..เรือนหอ...หะ..หา..เรือนหอท่านประมุข..ท่านประมุขจะแต่งงานใคร..ใครคือผู้โชคร้าย เหวอ!!!!"
เอิ้นจง กระโดดหลบถ้วยชาที่ท่านประมุขซัดมาทัน ก่อนที่จะต้องกลับไปหยอดน้ำข้าวต้มที่พรรคแทน สงสารก็แต่ถ้วยชาและพื้นไม้ที่ที่แตกเป็นรู...พรุ่งนี้ต้องไปคุยเรื่องค่าเสียหายสินะ..เฮ้อ~~
