× 0
× 0
× 0
PLAYING WITH FIRE: เล่นกับไฟ
[KHAMRAM & PHRIK]
#10
PHRIK PART...
รุ่งเช้า...
ฉันตื่นขึ้นมาเพราะได้กลิ่นอาหารหอมๆ ลอยมาแตะจมูกเลยพาร่างกายที่หมดพลังงานออกจากห้องนอนไปที่ห้องครัว ร่างสูงยืนหันหน้าให้เคาน์เตอร์และวุ่นวายกับการทำอาหาร ฉันพอเดาได้ว่ามันเป็นข้าวต้มหรือไม่ก็โจ๊ก
"จะกินได้ไหมคะ?"
"พูดเหมือนกับว่าพี่จะใส่ยาพิษลงไปอย่างนั้นแหละ" พี่คำรามอมยิ้มก่อนจะตักข้าวต้มร้อนๆ หอมกลุ่นยกมาเสิร์ฟไว้ที่ตรงหน้าฉัน มันยั่วยวนใจให้ฉันกินมันเดี๋ยวนั้นเลย
"ไปทำงานไหมคะ?"
"อืม... อาทิตย์นี้ยุ่งๆ หน่อย"
"ให้พริกไปช่วยไหม?" "ไม่! เธออยู่ห้องนี่แหละ" อดอีกตามเคย ฉันก็อยากออกนอกห้องมั้งนี่นา และฉันก็ไม่ได้มีความคิดที่จะหนีเขาเลยแม่แต่น้อยเพราะตัวเองต้องการบางอย่างจากเขาอยู่ ทุกคนคงพอรู้แล้วล่ะว่าฉันทำแบบนี้ทำไม ทำไมต้องอ่อยให้พี่คำรามจับกินด้วย
ใช่! ฉันต้องการน้ำเชื้อจากพี่คำรามนั้นแหละเป็นแผนของชิลลี่ที่เราโทรปรึกษากันเมื่อคืนมันบอกว่าไหนๆ ก็อยู่ในคอนโดออกไปไหนไม่ได้แล้วก็ให้พี่คำรามเป็นพ่อของลูกเลยแล้วกัน ฉันอาจจะเห็นแก่ตัวที่ทำอะไรแบบนี้ลงไป แต่มันก็เป็นทางเดียวที่ฉันจะได้มีลูกให้พ่อกับแม่ได้นะใครจะว่าฉันยังไงก็ช่างเถอะแต่ฉันต้องการให้พ่อและแม่ภูมิใจไม่ผิดหวังในตัวฉันแค่นั้นพอ...
และเรื่องนี้ พี่คำรามจะไม่มีทางรู้เด็ดขาดเพราะคนแบบพี่คำรามเขาคงไม่อยากมีพันธะ หรืออยากมีเมียและลูกในตอนนี้
"พริกก็อยากไปเปิดหูเปิดตาบ้างนี่นา"
"ไว้จะพาไป ขอทำงานก่อนนะครับ" พี่คำรามจุมพิตตรงที่หน้าผากของฉันก่อนจะแยกตัวไปอาบน้ำและเตรียมตัวไปทำงาน เขาไปก็ดีเหมือนกัน... ฉันจะได้เริ่มแผนของตัวเองต่อไป เมื่อร่างสูงใหญ่ของเขาก้าวออกจากห้อง ฉันก็มาที่หัวเตียงนอนเปิดดูลิ้นชักที่เมื่อคืนนี้พี่คำรามหยิบถุงยางออกมาจากในนั้น
กึก! กึก!
"ทำไมต้องล็อคด้วยเนี่ย!!!" ฉันหมดหวังเมื่อเขาล็อคลิ้นชักหัวเตียงไว้ ให้ตาย! แล้วฉันจะต้องทำยังไงล่ะปลดล็อคก็ไม่เป็น อุตสาห์ตั้งใจจะเอาถุงยางของพี่คำรามมาเจาะให้เป็นรูสักหน่อย น้ำเชื้อบางตัวจะได้แล่นเข้าสู่ร่างกายฉันบ้าง!
แต่เขาโคตรจะรอบคอบเลย
"แผนล่ม!!" ฉันปาดน้ำตากระซิกๆ นั่งโศกเศร้าเพราะไม่มีแผนสองที่จะทำต่อ พี่คำรามเขาไม่เปิดช่องว่างให้ฉันได้ทำตัวเองท้องเลย
นับวันตัวฉันเองดูโรคจิตยังไงก็ไม่รู้นะ
อาทิตย์ทั้งอาทิตย์ การมีเซ็กส์ระหว่างฉันกับพี่คำรามมักจะถูกป้องกันด้วยถุงยางเสมอ ทุกคนคงอยากจะถามฉันสินะว่าพี่คำรามปลอดภัยไหม? ทำไมถึงมั่นใจว่าจะเอาน้ำเชื้อจากเขา? ไม่กลัวเขาเป็นโรคเหรอ?!
ฉันมั่นใจนะว่ายังไงเขาก็สะอาดไม่งั้นคงสอดใส่กับฉันแบบสดตั้งนานแล้ว
"อยากไปเที่ยวที่ไหนไหม?" พี่คำรามถามฉันหลังจากที่กินฉันเรียบร้อยและกอดก่ายฉันบนเตียงนอนอยู่
"ได้เหรอคะ?"
"ได้สิ ตอนนี้พี่ว่างแล้ว" ฉันยิ้มอย่างดีใจ ในที่สุดพี่คำรามก็ว่างพาฉันออกไปข้างนอกได้สักที อยู่แต่ในคอนโดโดนขังแบบนี้จะเหี่ยวเฉาตายอยู่แล้วค่ะ
"จะพาพริกไปไหนคะ?"
"ทะเลไหม ชอบหรือเปล่า?"
"ชอบค่ะ"
"งั้นเตรียมตัวนะ" อย่างน้อยๆ การไปเที่ยวกับพี่คำรามในครั้งนี้ มันจะทำให้ความหวังของฉันสำเร็จ ฉันมีแผนและก็แยบยลสุดๆ ไปเลย
KHAMRAM PART...
วันต่อมา
ผมพาพริกมาที่ทะเลไม่ใกล้ ไม่ไกลจากกรุงเทพมากนักและผมก็ตั้งใจไว้ว่าจะค้างที่นี่สักสองคืนเพื่อให้พริกได้เปิดหูเปิดตาบ้างผมกักขังเธอไว้ไม่ให้ออกไปไหนเลยสองอาทิตย์เห็นจะได้ที่เธอต้องทนอยู่และคงเหงาน่าดู
ก็ช่วยไม่ได้จริงๆ นี่ครับ ก็พริกอยากจะทำให้ผมติดใจทำไมและยิ่งเธออ่อยเก่งและเรียนรู้ไวแบบนี้ ผมยิ่งคลั่งและหลงใหลเธอหนักกว่าเดิม
ผมเป็นผู้ชายที่พูดน้อย ไม่ค่อยแสดงออกกับอารมณ์ต่างๆ ทุกคนคงคิดว่าผมตายด้านไม่รู้สึกอะไรกับพริกหรอก แต่จริงๆ แล้วไม่ใช่แบบนั้น ผมรู้สึก... เพียงแต่ไม่พูดออกไปผมอีโก้สูงก็จริง มั่นใจมากก็จริง แต่ในนั้นกลับมีความเขินอายที่จะบอกพริกไปตรงๆ ซ่อนอยู่
"สวยจัง พริกไม่ได้เห็นมันมานานแล้ว"
หลังจากที่ได้ห้องพักติดริมทะเลและวิวสวยกว่าทุกห้อง พริกก็ตื่นตาตื่นใจที่ได้เห็นบรรยากาศ ถ้าให้เดาเธอคงไม่ค่อยได้มาเที่ยว
"ชอบไหม?"
"ชอบค่ะ ชอบมากกกก" พริกลากเสียงยาวก่อนจะหันไปค้นกระเป๋าของตัวเอง
"หาอะไร?"
"บิกินี่ค่ะ พริกจะใส่เล่นน้ำ" แววตาไร้เดียงสาของเธอทำให้ผมนั้นหลงรักเข้าแล้ว แม้หน้าเธอหยิ่งดูไม่เป็นมิตรสักเท่าไหร่แต่แววตาถ้าได้มองใกล้ๆ จะมองเธอเปลี่ยนไปอีกคนละคนเลย
"พริก!!!"
"คะ?"
"เปล่า..." หัวใจผมร้อนรุ่มอยากจะกระชากชุดที่พริกใส่เหลือเกิน บิกินี่สีขาวที่ทำให้เห็นส่วนเว้า ส่วนโค้งได้ชัดเจน แต่ผมก็กลับกลืนคำพวกนั้นลงคอเพราะไม่อยากจะบีบบังคับเธอมากมายนัก
"งั้น... ไปกันค่ะ" ผมเองก็เปลี่ยนเสื้อผ้าเรียบร้อยแล้ว ใส่เพียงกางเกงขาสั้นถอดเสื้อและสวมแว่นตาดำ ถูกคนตัวเล็กลากลงไปที่หาดทราย สุดท้ายก็มายืนหยุดในทะเลสีฟ้าคราม
"พริกขี่คอได้ไหมคะ"
"ไม่กลัวตกหรือไง?"
"ไม่ค่ะ ถ้าพี่ไม่ให้ขี่คนอื่นก็มองพริกนะ" เธอใช้น้ำเสียงอ้อนซึ่งมันไม่เข้ากับหน้าตาเธอเลยสักนิดเดียว ผมมองไปรอบๆ ใช่! พวกตัวผู้เจ้าชู้กำลังจับจ้องมองเธออยู่ผมเลยย่อตัวลงนั่งให้พริกขึ้นหลังมา
"หนักจังวะ" เมื่อพริกขี่หลังได้ผมก็ยืดตัวขึ้นและสบถคำออกมาเพื่อแกล้งให้เจ้าตัวโมโห พริกมันน่าแกล้งผมเลยอยากแกล้ง
"นี่! พี่ว่าพริกอ้วนเหรอ?"
"แขนหักแน่ๆ เลยว่ะแบบนี้"
เพียะ!!
"โอ๊ย!" เห็นไหม ทำร้ายร่างกายผมเลย
"ว่าพริกอ้วนก็ต้องเจ็บตัว"
"อ้วนก็รักครับ..." พริกหยุดชะงักนิ่งค้างไปเมื่อผมพูดคำว่ารักออกไปแบบที่เธอไม่ทันตั้งตัว ผมเองก็ไม่รู้ตัวเช่นกัน
"ลงน้ำได้แล้ว" ผมเดินลงทะเลตามคำสั่งบัญชาของพริกทันที เราเล่นน้ำทะเลกันอย่างสนุกเต็มไปด้วยรอยยิ้มและปนหัวร้อนไปพร้อมๆ กันเพราะร่างกายของพริกมันน่ามอง มันชวนให้คนอื่นมองด้วยผมเลยพาเธอกลับที่พักเพราะหวงกลัวควบคุมอารมณ์ตัวเองไม่ได้ที่จะไม่โมโห
"หวงพริกเหรอคะ? รีบลากพริกขึ้นมาจากน้ำเชียว"
"ก็ดูใส่ชุด!!" ผมจ้องมองสองเต้าที่กระเพือมตามแรงลมหายใจตรงหน้า พริกยังคงไม่เปลี่ยนเสื้อผ้าและเริ่มอ่อยผม
...อีกรอบแล้ว
"ก็พริกใส่มาให้พี่รามดูนี่คะ" คนตัวเล็กกว่าเดินเข้ามาหาใช้สองแขนโอบรอบคอและทำน้ำเสียงยั่วยวนผม
"พริก... พี่จะไม่ทน"
"ก็ไม่ได้ให้ทนนี่นา"
"พริก"
"ก็ขยี้พริกสิคะ ถ้าอยาก!" โธ่เว้ย! ถึงตอนนี้ผมก็ไม่ยับยั้งอารมณ์ตัวเองแล้วล่ะครับ จัดเลยแล้วกัน!
ใครที่ไม่อยากรอ สามารถโหลดอีบุ๊คได้เลยน๊าาาา
*ฝากคอมเมนท์ให้ด้ยนะคะ
