ณ สนามบินดอนเมือง

ฮัลโหลพ่อคะ แก้มถึง สนามบินแล้วนะนี่ว่าจะเรียกแท็กซี่กลับเลย บอกแม่ด้วยนะคะว่าไม่ต้องเป็นห่วง “ แก้มโทรศัพท์บอกที่บ้านให้นอนเลยเพราะดึกมากแล้ว “

‘ แก้ม ‘ ชินทร์ตะโกนเรียกแก้มที่กำลังลากกระเป๋าเดินทางอย่างพะรุงพะรัง “

“ คะๆพ่อ งั้นแค่นี้ก่อนนะคะ คะ คะ สวัสดีคะ “ แก้มวางสายพ่อ แล้วมองไปที่ชินทร์ เธออยุดนิ่งสักพักก่อนที่จะเดินไปหา “

‘ เดินทางเหนื่อยมั๊ย ปะกลับบ้านกัน “ ชินทร์หยิบเอากระเป๋าเดินทาง พาแก้มไปที่จอดรถ แก้มเดินตามอย่าง งงๆ “

“ บรรยากาศในรถเงียบสงัดไปหมด ทั้งสองไม่คุยกัน โดยเฉพาะแก้มที่นั่งนิ่งตลอดทาง ในใจของเธอกลับมามืดดำอีกครั้ง เพราะภาพเก่าๆ มันผุดขึ้นมาในหัวของเธอตลอด “

“ เออแก้ม. ตอนคุณไม่อยู่ เจ้าราเมงไม่ค่อยกินข้าวเลยนะครับ คงคิดถึงคุณมากๆ “ ชินทร์พูดไปยิ้มไป “

‘ แก้มก็คิดถึงมันเหมือนกัน ดีเนาะหมามันยังรู้จักคิดถึงเจ้าของ ของมัน “ แก้มตอบด้วยใบหน้านิ่งๆ “

- วันต่อมา -

“ วันนี้เข้าเวรบ่ายหรอครับ “ ชินทร์หันไปถามแก้ม ที่กำลังหั่นผลไม้อยู่ หน้าทีวี “

‘ ค่ะ ทำไมหรอค่ะ “ แก้มวางมีดปอกผลไม้ลงใส่จานแล้วถามอย่างสบอารมณ์แก้มสังเกตอาการของชินทร์แล้วสงสัยอยู่ในใจเล็กน้อยตั้งแต่มีเรื่องบาดหมางชินทร์ไม่เคยสนใจไม่เคยถามแก้มเลย “

“ ให้ผมไปส่งไหม กะว่าคืนนี้จะไปดูบอลกับพวกเพื่อนๆหน่อยอ่ะ “ ชินทร์ถามแก้มด้วยความเป็นห่วงเป็นใย “

“ ไม่เป็นไรดีกว่าค่ะแก้มไป เองได้แล้วแต่คงดูบอลถึงเช้าเหมือนเดิมสินะค่ะ “ แก้มพูดประชดชินทร์ แล้วเธอก็เดินหนีเข้าไปในห้องนอน “

“ แก้มหยิบสมุดเล่มหนึ่งที่เธอเคยบันทึกไว้ตอนที่แฟนของเธอนั้นเป็นแค่นักเรียนนายร้อยเธอหยิบสมุดเล่มนั้นขึ้นมาค่อยค่อยเปิดดูทีละหน้าเธอมองรูปผู้หญิงและผู้ชายสองคนนั้นด้วยความคิดถึงมันเป็นรูปเขาสองคนอยู่ในงานราตรีเป็นรูปที่มีแต่รอยยิ้มมีแต่ความสุข ยิ่งแก้มเปิดไป วันเก่าเก่ายิ่งหวนกลับมารอยยิ้มเสียงหัวเราะมันวนเวียนอยู่ในสมองของเธอจนกระทั่งเหตุการณ์ที่ชินทร์เคยขอแก้มแต่งงานต่อหน้าเพื่อนทหารร่วมรุ่นเป็น 100 คน แก้มน้ำตาใหลเลยคิดถึงวันเก่าเก่าเธอพยายามมองตัวเองในกระจกแล้วมองผู้หญิงในรูปมันช่างต่างกันเหลือเกิน แก้มน้ำตาใหลเลยคิดถึงวันเก่าเก่าเธอพยายามมองตัวเองในกระจกแล้วมองผู้หญิงในรูปมันช่างต่างกันเหลือเกิน. ตั้งแต่เธอเป็นพยาบาลเธอดูแลคนอื่นมามากมาย แต่เธอกลับปล่อยตัวเองให้โทรมที่เธอมองตัวเองในรูปอีกครั้ง “

- นี่ฉันเปลี่ยนไปเพียงนี้หรอ จากดาวคณะจับผู้หญิงที่สวยที่สุดในรุ่น ทำไมตอนนี้ฉันเปลี่ยนไปขนาดนี้. เพราะรักคำเดียวฉันต้องตื่นมาติดเครื่องหมายรีดชุดทำอาหารให้ว่าที่สามีในอนาคตฉันกินฉันต้องไปทำงานขึ้นเวรวันหนึ่งมากกว่า 10 ชั่วโมงชุดสวยสวยของฉันมีแต่ชุดเดิมๆแทบไม่ได้ซื้อใหม่เลยเพียงเพราะว่าฉันอยากแบ่งเบาภาระ ของเค้า จนวันนี้เค้าไม่เคยรู้เลยว่าฉันทำเพื่อเขาขนาดไหนฉันหลุดจากวงโคจรเดิมๆของฉันเพื่อมาอยู่ในโลกของเค้าแต่วันนี้เค้ากลับทิ้งให้ฉันอยู่คนเดียว จนวันนี้เค้าไม่เคยรู้เลยว่าฉันทำเพื่อเขาขนาดไหนฉันหลุดจากวงโคจรเดิมๆของฉันเพื่อมาอยู่ในโลกของเค้าแต่วันนี้เค้ากลับทิ้งให้ฉันอยู่คนเดียว - “ แก้มนั่งร้องไห้แล้วปาดน้ำตามองไปที่ตัวเอง ในกระจกอ่ะแล้วเธอก็ได้พูดกับตัวเองว่าฉันจะเปลี่ยนเปลี่ยนเพื่อตัวฉันเองก็ “

——————

“ ทำอะไรอยู่นะทำไมปิดเครื่อง หรือว่า กลัวนางแก้มรู้หรือยังไงโอ้ยทนไม่ไหวแล้วนะหายไปสองวันแล้วไม่คิดจะติดต่อ มาบ้างหรือยังไง “ แพรวาบ่นกับตัวเองด้วยความหงุดหงิด เธอหยิบกุญแจรถมุ้งหน้าขับ ไปที่บ้านของชินทร์ “

กริ๊ง กริ๊ง ( เสียงกริ๊งหน้าบ้าน )

โฮ่งๆ โฮ่งๆ “ ไอ้หมาบ้านี่เห่าอะไรกันนักกันหนาแกอยากตายหรือยังไง ไป !!!! “ แพรวา ถึงหน้าบ้านเธอกดกิ่งรัว “

‘ เอ่อ เดี๋ยวผมไปดูเอง “ ชินทร์ ลุกขึ้นจากโซฟาแล้วหันไปบอกแก้มที่กำลังรีดชุดพยาบาลอยู่ “

“ แก้มพยักหน้าอย่างไม่สนใจ แต่พอชินทร์เดินออกนอกประตูไปแล้วเธอก็แอบไปชะโงกหน้ามองที่หน้าต่างหน้าบ้าน “

“ พี่ชินทร์ขาทำไมไม่มาหาแพรวาเลยอะคะ ในสัญญาแล้วไงว่าจะมาทุกวัน. “ แพรวายืนเกาะรั้วพร้อมทำท่าทางไม่พอใจอย่างสุดสุด “

“ ชู่ๆ เบาๆสิแพรวา เดี๋ยวแก้มได้ยินหรอก “ ชินทร์เปิดประตูบ้านพร้อมดึงแขนแพรวาไปคุยที่หลังรถ “

‘ ก็ได้ยินไปซิคะ ไม่เห็นต้องแคร์เลย หรือพี่ชินไม่รักแพรวาแล้ว “ แพรวาและหันหลังกอดอกให้ชินทร์. “

“ เห้อ ใจเย็นๆสิแก้มเพิ่งกลับมานะถ้าผมไปหาคุณแก้มก็ต้องสงสัย มันจะทำให้เราไปเจอกันยากขึ้นนะ “ ชินพยายามอธิบายให้แพรวาฟังแต่แพรวากับไม่เข้าใจ แล้วโวยวายขึ้นมากกว่าเดิมแพรวารู้สึกว่าชินทร์สนใจแก้มมากกว่าเธอ “

‘ ใช่สิ่แพรวามันมาทีหลังจะไปสู้อะไรกับคนที่เขามาก่อนงั้นแพรวาจะไปเอาลูกออก เอาให้มันตายไปเลย นี่แน่ๆ “ แพรวาเอามือทุบท้องของตัวเองแล้วลงไปนั่งกับพื้นแสดงบทนางเอกด้วยกันร้องไห้ “

“ แพรวา ไม่เอานะ แพรวา แพรวา !! หยุด ผมบอกให้คุณหยุด “ ชินทร์ลงไปนั่งแล้วกอดแพรวาอย่างแน่นเพื่อให้เธอหยุด “

‘ พี่ชินทร์ไม่รักแพรวาแล้ว “ แพรวาร้องไห้เป็นยกใหญ่ “

“ รักสิ รักสิครับ ขอเวลาผมก่อน กลับคอนโดกันนะเดี๋ยวผมไปส่ง “ ชินทร์ค่อยค่อยพยุงแพรวาขึ้นรถก่อนจะขับรถออกไปจากบ้าน “

“ แก้มไม่เห็นว่าทั้งคู่ คุยอะไรกันเห็นเพียงแต่แฟนเธอพาผู้หญิงคนอื่นขับรถออกไป แก้มพยามโทรหาชินทร์ แต่เค้าไม่รับสาย จนถึงเวลาเธอเข้าเวรกระจิตกระใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัวเธอพยายามตั้งใจทำงานแต่เหตุการณ์ที่เพิ่งเกิดขึ้นมันมาวนเวียนอยู่ตลอด “

( แชทไลน์กลุ่ม “

แก้ม : ชั้นไม่โอเคเลยวะพวกแก

มีน. : เป็นไรแก เรื่องแฟนอีกแล้วใช่มะ ??

แก้ม : ใช่ กลับมารอบนี้เค้าเหมือนจะดีขึ้นมาก แต่..

มีน : แต่อะไรวะ เล่ามาให้จบดิ้

แก้ม : วันนี้ผู้หญิงคนนั้นขับรถมาถึงบ้านคุยอะไรกันก็ไม่รู้ตั้งนานแล้วจู่ๆ ก็พากันขับรถออกไปอ่ะแกฉันควรทำไงดีว่ะไม่ไหวแล้วนะเว้ย

มีน. : ให้ฉันไปตบเลยไหมแก

ภูผา : ใจเย็นๆอาจจะไม่มีอะไรก็ได้

มีน. : ไม่มีอะไรว่ะออกไปด้วยกันขนาดนั้นน่ะจะมีอะไรอีกวะนอกจากเรื่องนั้น

แก้ม. : เมื่อไหร่พวกแกจะขึ้นมากรุงเทพว่ะฉันมีเรื่องให้ช่วยน่ะ

มีน. : เรื่องไรวะ

แก้ม : เอาไว้ขึ้นมาฉันจะเล่าให้ฟังละกันนะรอทำตามก็แล้วกันพวกแก

ภูผา. : อย่าคิดมากนะมีอะไรก็ทักมาอย่าเก็บไว้คนเดียว

——————

“ แก้มขับรถมาถึงบ้านมองไปรอบๆ บ้านเธอเห็นในบ้านสว่างผิดปกติเหมือนมีคนอยู่บ้าน เธอคิดในใจหรือว่าจะเป็นแฟนของเธอกลับมาแต่ถ้ากลับมาก็คงผิดปกติมากเพราะว่าทุกทีจะกลับมาเช้า “

หงิงๆ เจ้าราเมงสุนัขแสนรู้ของเธอมีอาการหง๋อยๆ

“ เป็นอะไรลูกไม่สบายหรอหง๋อยเชียว เดี๋ยวพรุ้งนี้แม่พาไปหาหมอนะ. “ แก้มลูปไปที่ศีรษะของเจ้าราเมงที่นอนอยู่ข้างข้างประตูทางเข้าบ้าน “

“ อ้าวกลับมาแล้วหรอ “ ชินทร์ลุกขึ้นจากโซฟาเพราะเห็นแก้มเดินกลับเข้ามาแล้ว “

“ ค่ะ “ แพรวามองไปที่ชินทร์แต่ไม่เห็นอะไรผิดปกติสีหน้าท่าทางปกติมาก “

‘ คือว่าพอดีแพรวากับใบเฟิร์นซื้ออาหารมาให้เจ้าราเมงอ่ะ แต่ว่าใบเฟิร์นรออยู่ที่ร้านไม่รู้ว่าจะซื้อยี่ห้อไหนเลยให้แพรวาขับรถมารับนี่เยอะแยะเลย “ ชินทร์ พยักหน้าหันไปทางกระสอบอาหารสุนัขที่ตั้งอยู่ข้างประตู

—-

“ ฮัลโหลพี่เจมส์ เดี๋ยวนี้พี่ชินทร์ไม่ค่อยสนใจแพรวาเลยอ่ะตั้งแต่ นังแก้ม กลับมาแล้วก็ดูเป็นห่วงเป็นใยมันมากหรือว่าพี่ชินทร์ จะกลับไปรักนังแก้มวะ “

“ ไม่แปลกหรอกไอ้ชินมันไม่ได้หมดรักแก้มมันแค่เบื่อแล้วมันเจอของใหม่ๆ แบบแพรวามันก็หลงตอนเนี่ยมันยังรักแก้มอยู่คุณต้องทำทุกอย่างใช้เสน่ห์ทุกทางเพื่อให้มันหลงคุณอย่าให้ได้คิดมากสิที่รัก “

“ นี่ฉันบอกกี่ครั้งและ ว่าไม่ให้เรียกฉันว่าที่รักเรื่องของเรามันจบไปตั้งนานแล้วนะและอีกอย่างฉันมีสามีใหม่แล้ว. “ แพรวาดุเจมส์ด้วยอารมณ์ที่โมโห “

“ โอ๋โอ๋ไม่น้อยใจนะจ๊ะ เดี๋ยวคืนนี้พ่อจะกลับไปต่อแขนต่อขาให้ลูกนะ 55555 ไว้เจอกันนะที่รัก “ เจมส์พูดถึงการกระทำของตัวเองที่ทำอยู่บ่อยๆ. “