"แอ๊ด~~~"

"อุ๊บ!"

ช่างเป็นภาพที่อุจาดตามาก ไอ้นกปีหักมึงพากูมาดูอะไรเนี่ย!

"เสร็จยังคะ ให้เรียกคนมาช่วยมั๊ย"

รู้มั๊ยฉันเจออะไร ฉันเจอผู้หญิงกำลังนอนช่วยตัวเองอยู่ พอนางเห็นฉันก็รีบเอาผ้าห่มขึ้นมาปิดท่อนล่าง

"ฟินิกซ์ขาเรามาต่อกันเถอะคะ" นางลุกขึ้นเดินเข้ามาหาไอ้นกปีกหัก 

อี้~~~สกปรก

"ปล่อยๆฉันจะไปทำแผลเอง"

"ไอ้สิงห์จัดการเก็บกวาดด้วยเอาที่นอนไปทิ้งเลย กูนอนไม่ลงละ"

ไอ้นกปีกหักสั่งเสร็จก็อุ้มพาฉันไปอีกห้องซึ่งอยู่ถัดมาจากห้องนั้นสองห้อง

"แอ๊ด~~~~"

พอเปิดประตูห้องเข้าไปก็เจอกับห้องนอนสีชมพูวววว มันชมพูจริงๆนะทุกคน โอ๊ยตายแล้วทำไมเค้าไม่ให้ฉันอยู่ห้องนี้ตั้งแต่แรก ฉันชอบห้องนี้มาก ฟินิกซืวางฉันลงบนที่นอนก่อนที่จะเดินหายเข้าไปในห้องน้ำ 

"ก๊อก ก๊อก ก๊อก"

"เชิญค่ะ"

มีผู้ชายคนหนึ่งถืออุปกรณ์การแพทย์เดินเข้ามาในห้อง สงสัยจะเป็นหมอที่ไอ้นกปีกหักพูดถึง

คุณหมอวางกล่องเครื่องมือก่อนที่จะลงมาทำแผลให้ฉัน มือเบาจังเลย

ฉันนอนมองหน้าคุณหมอทำแผลแล้วเผลอยิ้มออกมา นี่ถ้าไอ้นกปีกหักมันน่ารักอย่างนี่นะ ฉันว่าวันนั้นต้องเป็นวันสิ้นโลกแน่ๆ ฮ่าๆ

"อะแฮ่ม"

ฉันกับคุณหมอหันไปมองคนที่ยืนเก๊กพิงขอบประตูห้องน้ำ หล่อตายละ ยังๆยังไม่ไปใส่เสื้อผ้าให้ดีอีก จะยืนโชว์กล้ามหน้าท้องอีกนานมั๊ย รู้ว่ามีไม่ต้องโชว์

"ตีนติดคอหรอไอ้นิกซ์"

หมอคนนั้นพูดออกมา กล้าพูดอย่างนี้แสดงว่าสนิทกันแน่ๆ ไอ้นกปีกหักเดินเข้ามาดูคุณหมอทำแผลให้ฉันก่อนที่จะเดินออกไปรับโทรศัพท์

"หมอเป็นเพื่อนของไอ้..คุณฟินิกซ์หรอคะ"ในเมื่อเรามีความสงสัยเราก็ต้องถามมันออกไป

"อืม พูดปกติเถอะเราชื่อเวฟเป็นหมอประจำตระกูลไอ้นิกซ์"

"อ่อ ยินดีที่ได้รู้จักเราชื่อลิลลี่"เวฟเงยหน้าขึ้นมายิ้มให้ฉันก่อนที่จะก้มลงไปทำแผลให้ฉันต่อ 

งื้อ~~~แพ้ผู้ชายยิ้มเก่งอ่ะ เห็นแล้วใจสั่น โอ๊ยนอแรดออกแล้วฉัน

"อะแฮ่มทำแผลเสร็จรึยัง เดี๋ยวกูมาไปจัดการคนแปป"

"อืม"

ฟินิกซ์พูดจบเค้าก็เดินออกจากห้องไป ไปไหน

เนี่ยฉันเป็นคนขี้สงสัยไงอยากรู้อะไรก็ต้องรู้ไม่งั้นมันจะตาย ฮ่าๆ

เวฟทำแผลให้ฉันเสร็จก็เก็บอุปกรณ์ลุกขึ้นเตรียมจะออกจากห้อง ฉันต้องรู้ให้ได้ว่าไอ้นกปีกหักมันไปไหน

"เวฟเดี๋ยวก่อนสิ"

ฉันเดินเขย่งไปเวฟที่หยุดอยู่หน้าประตู

"เธอต้องพักผ่อนนะลิลลี่ กลับไปนอนเถอะเดี๋ยวไอ้ฟินิกซืมันจะมาด่าเราอีก"

"ถ้าเกิดมันด่าเดี๋ยวฉันด่ากลับให้เองไม่ต้องเป็นห่วง แต่ก่อนกลับขอถามอะไรหน่อยได้มั๊ย"เวฟทำท่าลำบากใจที่จะตอบฉัน

"อืม ถามมาสิ"

"ที่ไอ้นกปีกหักบอกไปจัดการคนนี่ไปจัดการใครหรอ"

"ไอ้นกปีกหัก?นี่เธอเรียกไอ้ฟินิกซ์ว่านกปีกหักเหรอ ฮ่าๆ"เวฟหัวเราะชอบใจกับการที่ฉันเรียกเค้าว่าไอ้นกปีกหัก มันน่าตลกตรงไหนว่ะ ฉันขอถอนคำพูดฉันไม่ชอบเค้าละรู้สึกเหมือนจะเส้นตื้น หัวเราะเหมือนคนบ้าเลย

"อืมแล้วตกลงว่าไง"

"พวกหมูหมากาไก่น่ะ อย่าไปสนเลยกลับไปนอนเถอะ"

"ไม่เอาอ่ะอยากลงไปด้านล่าง"

"แต่นี่มันดึกมาแล้วนะลิลลี่เธอต้องพักผ่อน"จริงๆเลยไอ้หมอเนี่ย

"เออๆนอนก็นอน"

"หึ เด็กดีเข้าไปนอนเลย ฝันดีนะลิลลี่"ไอ้หมอเวฟโบกมือบ๊ายบายฉันก่อนที่จะเปิดประตูห้องออกไป

ฉันหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเล่นโซเชียล เช็คความเคลื่อนไหวต่างๆกดเอข้าอินสตราแกรมก็เจอแต่คนอัพภาพคู่ เข้าเฟสก็เจอสเตตัสหวานๆ ฉันละอยากจะอ้วก เนี่ยโสดแล้วพาล ฮ่าๆ

"ติ๊ด ติ๊ด ติ๊ด"

เอสโทรมา หรือว่าจะรู้เรื่องที่ฉันโดนยิงแล้ว ฉันไม่รอช้ารีบกดรับสายเอสทันที

"ว่าไงสุดหล่อ"

'เสียงร่าเริงขนาดนี้แสดงว่าหายดีแล้ว'

"หายดีบ้านแกสิเอสฉันโดนยิงนะไม่ใช่โดนมดกัด"

'ช่างเปรียบเทียบเนอะ'

"โทรมาทำไมจะนอนแล้ว"

'นอนแล้วหรอป๊ากับแม่เพิ่งจะออกไปเมื่อกี้'ป๊ากับแม่จะมาหาฉันหรอ

"จริงหรองั้นไม่นอนละ รอป๊ากับแม่ก่อน"

'เดี๋ยวพรุ่งนี้จะเข้าไปเยี่ยม'

"พาหวานมาด้วยนะ คิดถึงหวาน"

'เออๆแค่นี้ก่อนนะ ไปปลอบโรสก่อนโรสร้องไห้พอรู้ว่าแกโดยยิง'

"อืม ฝากปลอบน้องด้วย"

ฉันกดวางสายแล้วลุกลงจากที่นอนเขย่งเดินออกไปจากห้องลงไปยังด้านล่าง พอลูกน้องของฟินิกซ์เห็นก็ต่างกรูเข้ามาช่วยฉัน

"ช่วยพยุงฉันไปนั่งที่โซฟาหน่อย"

"ครับผม"

ลูกน้องของไอ้นกปีกหักสามคนช่วยพยุงฉันไปนั่งที่โซฟาก่อนที่จะก้มหัวลาออกไป

"คุณนายขานมอุ่นๆค่ะ"ปิ่นเดินถือแก้วนมเอามาให้ฉัน เพราะฉันคนทั้งบ้านถึงต้องเดือนร้อนลุกตื่นขึ้นมาป่านนี้

"ขอบใจนะไปพักผ่อนเถอะ"

"ไม่เป็นไรค่ะ ว่าแต่คุณนายลงมารอใครหรอคะ"

"รอป๊ากับแม่ฉันน่ะ ท่านกำลังเดินทางมา"

"อ่อค่ะ"

"บรื้น~~~"

"สงสัยจะมากันแล้วค่ะ"ปิ่นลุกขึ้นวิ่งออกไปดูให้ฉัน ไม่นานป๊ากับแม่ก็เดินเข้ามาในบ้าน

"ป๊า แม่!"

ฉันลุกขึ้นเดินไปหาพวกท่านทันที พอเห็นหน้าป๊ากับแม่แล้วน้ำตามันไม่รู้ว่าจากไหน ไหลออกมาอย่างกับเขื่อนแตก

"ลิลลี่เป็นยังไงบ้างลูก"ป๊ากอดฉันเอาไว้แล้วค่อยๆลูบหัวปลอบใจฉัน

"ป๊า~~~แง่ๆเจ็บมากเลยค่ะ ไอ้ฟินิกซ์มันไม่ดูแลหนู"ฉันฟ้องป๊าออกไป เป้นจังหวะเดียวกับที่ไอ้นกปีกหักเดินเข้ามาในบ้าน

"อ้าว!"

"โอ๋ๆไม่ต้องร้องนะลูก"

"ป๊าขอหนูขอกลับไปอยู่บ้านได้มั๊ยคะ"ในเวลาอย่างนี้ฉันเชื่อว่าป๊าต้องให้ฉันกลับไปอยู่บ้านแน่นอน

"คุณว่าไง"ป๊ากันไปขอความคิดเห็นจากแม่

"ถ้าลูกอยากกลับก็ให้กลับเถอะ เดี๋ยวฉันดูแลลูกเอง"

"ผมขอโทษนะครับที่ดูแลลิลลี่ไม่ดี"อย่าพูดว่าดูแลไม่ดีเลยต้องพูดว่าไม่ดูแลเลยต่างหากถึงจะถูก

"ฟิกนิกซ์จับตัวพวกมันได้มั๊ย"

"ผมจัดการเรียบร้อยแล้วครับ พวกมันกล้ามากที่แอบเข้ามาในบ้านของผม"

"ต่อไปก็ต้องระวังหน่อย ส่วนลิลลี่เดี๋ยวลุงจะเป็นคนดูแลเอง ขอบใจมากนะฟินิกซ์"

"เอ่อ......."

ป๊าพูดจบก็พาฉันออกจากบ้านทันที พอจะกลับก็กลับง่ายเหลือเกิน ฉันหันกลับไปมองไอ้นกปีกหักที่กำลังมองฉันอยู่ก่อนที่จะหันกลับไป

แล้วทำไมฉันต้องรู้สึกแปลกๆด้วย จะไปแคร์มันทำไมก็มันไม่ดูแลฉันเองหนิ ตอนมาฉันก็ไม่ได้อยากจะมาซักหน่อย

บ้าน

​กว่าจะถึงบ้านก็ปาเข้าไปเที่ยงคืนแล้ว เข้าบ้านไปก็เจอทุกคนนั่งรออยู่ในห้องนั่งเล่นกันพร้อมหน้าพร้อมตา

"เจ้กลับมาแล้ว~~~"

โรสเป็นคนแรกที่วิ่งเข้ามากอดฉัน

"ฮื่อๆเจ้เจ็บมั๊ยเดี๋ยวหนูรักษาให้นะคะ"โรสไม่พูดเปล่าก้มลงไปเปล่าแผลที่ขาฉัน

เด็กน้อยเอ้ย

"เจ้จะกลับมาอยู่บ้านเลยใช่มั๊ย ผมเหงาหูมากเลยพอไม่ได้ยินเสียงด่าของเจ้"อ้าวไอ้น้องคนนี้ ไม่น่านัก เหงาหูหรอเดี๋ยวแม่จะด่าให้หูดับไปเลยคอยดู ฮ่าๆ

"นี่ก็ดึกมากแล้วขึ้นไปพักผ่อนกันเถอะ เอส เบสมาช่วยพยุงลิลลี่ขึ้นไปบนห้องหน่อย"

"หนูช่วยด้วยค่ะ"โรสยกมือขึ้นอาสาช่วยพยุงฉัน

"ช่วยเป้นภาระน่ะสิไม่ว่า หลบไปเลยไอ้ลูกหมา"

เบสอุ้มโรสไปไกลๆแล้ววิ่งกลับมาพยุงฉันขึ้นไปบนห้อง มันจริงๆเลยสองคนนี้

"เฮียเบส~~~"

ฮ่าๆเสียงโรสด่าเบสมาจากด้านล่าง ส่วนคนที่โดนด่ากลับยิ้มแย้มอารมณ์ดี

"มึงนี่ก็ชอบแกล้งน้องจริงๆเลยไอ้เบส"เอสไม่พูดเปล่าใช้มืออีกข้างตบหัวไอ้เบส คนโดนตบถึงกับหุบยิ้มไม่ทัน ฮ่าๆ

"ก็มันน่าแกล้งอ่ะเฮีย ฮ่าๆ"

ทั้งสองพยุงฉันเข้ามาในห้องนอนก่อนที่จะเดินออกไป นอนดีกว่าวันนี้เหนื่อยมากมากพอแล้ว

แค่หัวถึงหมอนฉันก็หลับเป็นตายแล้ว ฝันดีค่ะทุกคน

หลายวันผ่านไป

​หลังจากคืนนั้นฉันก็อยู่บ้านตัวเองมาหนึ่งสัปดาห์แล้ว ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าการที่ฉันไปอยู่บ้านไอ้นกปีกหักแค่สองสามวัน กลับมาอยู่บ้านทำให้ฉันคิดถึงที่นั่นมาก ฉันจะไปคิดถึงเค้าทำไม มันไม่มีอะไรให้น่าคิดถึงเลย ป่านนี้คงเอากับสาวๆอยู่ละมั้ง

"เจ้ผมไปเรียนก่อนนะ"

"อืมตั้งใจเรียนละ"ไอ้เบสเดินลงมาจากด้านบนก่อนที่จะยกมือไหว้ฉันเดินออกจากบ้าน ถึงน้องฉันมันจะกวนตีนแต่อย่างนัอยมันก็มีมารยาทนะ

"ลิลลี่วันนี้ไปดูงานกับกูป่ะ"วันนี้เอสมาในมาดของเจ้าพ่อมาเฟีย กูมึงก็มา

"กูไม่ไปอ่ะ ขี้เกียจ"

"งั้นกูไปก่อนนะ"

"อะแฮ่มเดี๋ยวแม่ตบปากเลยกูมึงเนี่ยมันดีหรอห๊ะ พูดกันจัง"แม่โดนออกมาจากในครัวพร้อมกับบิดหูเอสไปหนึ่งที

"โอ๊ยๆขอโทษครับแม่ ผมผิดไปแล้ว"

"กูมึงเอาไปใช้กับคนอื่นคนในบ้านห้ามพูดเข้าใจมั๊ย"สมน้ำหน้าคนโดนแม่ดุ ฮ่าๆ ทำทำหน้ากวนตีนใส่เอสที่โดนแม่ดุ เจ้าตัวถึงกับชี้ฟ้องแม่

"แม่ด่าลิลลี่ด้วยสิครับ มันก็พูด"

"มันๆน้อง!"โดนอีกดอก

"น้องก็พูดกูครับ"

"แม่เอสพูดกูอีกแล้วเมื่อกี้"เอสถึงกับทำหน้ายักษ์ใส่ฉัน ฮ่าได้แกล้งคนนี่สนุกจังเลย คริคริ

"ลิลลี่ก็อีกคน เราเป้นผู้หญิงพูดกูมึงมันไม่น่ารักนะลูก"โดนจนได้เรา

"ค่ะแม่ พี่เอสตั้งใจทำงานนะคะ"

"แม่เห็นมั๊ยผมขนลุกเลย"

ฮ่าๆ เอสยกแขนให้แม่ดู มันขนลุกจริงๆด้วย

"ฮ่าๆไปทำงานเถอะลูก"

"ฟอดดด ไปนะครับ"เอสหอมแก้มแม่ก่อนที่จะเดินออกจากบ้านไป

ตกเย็น

​ตกเย็นทุกคนก็อยู่พร้อมหน้าพร้อมตา นั่งทานข้าวกันอย่างมีความสุขแต่ตาขวาของฉันมันกระตุกฉันเลยไม่ค่อยสบายใจ กลัวว่าจะเกิดเรื่องอะไรขึ้นอีก

หลังจากที่ทานข้าวเสร็จแล้วทุกคนก็มานั่งดูหนังกันในห้องรับแขก

"นายใหญ่ครับคุณฟินิกซ์มาครับ"ไอ้นกปีกหักมาหรอ มาทำไม

"อืมไปเชิญเค้าเข้ามา"

ไม่นานไอ้นกฟินิกซืก็เดินเข้ามาในห้องนั่งเล่น ไม่เจอกันหนึ่งอาทิตย์มันไปอยู่ในป่ามาหรอ หนวดอะไรก็ไม่โกน

"มาธุระอะไรกับลุงหรอฟินิกซ์มาซะดึกเขียว"

"ผมมารับลิลลี่กลับไปอยู่ที่บ้านครับ"

"อะไร ไม่ปายยยยยย"ฉันลงไปนั่งชักดิ้นชัดงออยู่ที่พื้น ไม่ไปไม่อยากไปถึงจะคิดถึงที่นั่นก็ใช่ว่าฉันจะอยากกลับไปอยู่นะ ไม่ปายยยย

"ลิลลี่ ลงไปนั่งกับพื้นทำไมลูก"

"หนูไม่ไปนะแม่ ไม่ไปๆ"

"เฮียๆทำไมเจ้ทำตัวเหมือนเด็กอ่ะ"โรสหันไปถามเบสที่นั่งอยู่ข้างๆ

"เห็นมั๊ยโดนน้องด่าแล้ว ลุกขึ้นลิลลี่อย่าให้กูต้องใช้กำลังนะ"ฟินิกซ์เดินเข้ามาประชิดตัวฉัน

"ป๊า แม่เห็นมั๊ยมันไม่อ่อนโยนกับหนูเลยอ่ะ"

"กับเจ้ไม่ต้องอ่อนโยนหรอก ฮ่าๆ"ไอ้เบสแกอยากตายหรอ ห๊ะ!

"อยากตายหรอไอ้เบส! ไม่เอาไม่ไป ถึงหนูไปมันก็ไม่ดูแลหนูหรอก มัวแต่เอากับสาว"

"ลิลลี่ไม่น่ารักเลยนะลูก"แม่ดุฉันก็เพราะนายเลยไอ้ฟินิกซ์

"ขอโทษค่ะแม่"

"ผมขอสัญญานะครับว่าต่อจากนี้ผมจะดูแลเป็นอย่างดี"

"อืมฝากด้วยก็แล้วกัน ช่วงนี้พวกมันเริ่มรุกหนักขึ้นแล้ว"

"ครับ"

พูดจบฟินิกซ์ก็ช้อนตัวฉันขึ้นมาพาดบ่าก่อนที่จะเดินออกจากบ้านไป

"ว๊ายยยยยย...แปะ!" พอออกจากบ้านไอ้ฟินิกซ์ก็เผยธาตุแท้ของมันออกมา มันตีก้นฉันนนน

"ตีก้นกูทำไมไอ้ฟินิกซ์"

"ก็มึงดื้ออ่ะ! อย่าดิ้นน้องมึงจะโดนหน้ากูแล้ว"ฉันเพิ่งสังเกตุมันก็อยู่ใกล้จริงๆนั่นแหละ

"มึงอ่ะ กูเสียพรหมจรรย์ให้มึงแล้วมึงต้องรับผิดชอบ"ที่ฉันดิ้นไปเมื่อกี้ เส้นพรหมจรรย์ของฉันต้องขาดแล้วแน่ๆเลย

"กูไปเอามึงตอนไหน อย่ามโน! ตื่นๆ"

ไอ้นกปีกหักไม่พูดเปล่ามันยังเอามือมาตีก้นของฉันอีก

"ไอ้บ้าฉันเจ็บนะตีอยู่นั่นแหละ"

"มึงดื้อกูก็ต้องตีดิ"ได้จะเล่นมุกนี้กับฉันใช่มั๊ยไอ้นกปีกหัก

"ถ้าเกิดมึงดื้องั้นกูขอยิงมึงนะ"เอาสิๆเล่นกับใครไม่เล่นมาเล่นกับลิลลี่ลูกป๊ามาวิน

"งั้นถ้าเกิดมึงดื้อมากๆกูเอามึงนะ"

"ไอ้บ้า!"

"ฮ่าๆไม่แน่จริงนี่หว่า"

"เออก็ได้ แต่ถ้ามึงดื้อมากๆกูตัดน้องมึงนะ"อย่ามาหยามฉันนะ ลิลลี่คนนี้ฆ่าได้แต่หยามไม่ได้จำเอาไว้

"มึงไม่สงสารมันหรอ แต่กูว่าก่อนที่มึงจะได้ตัดมัน มันคงเข้าไปทักทายกับน้องมึงก่อนแล้วละ"

ฉันพยายามดิ้นให้หลุดแต่ยิ่งฉันดิ้นไอ้นกปีกหักก็ยิ่งตีก้นฉัน ช้ำไปหมดแล้วมั้งป่านนี้

"ลิลลี่"

อยู่ๆน้ำเสียงของไอ้นกปีกหักก็เปลี่ยนไป

"ฮือ?"

"มึงมาเป็นเมียกูเหอะ กูขอโทษที่ดูแลมึงไม่ดี"

​

เอาแล้วๆเห็นอย่างนี้เค้าก็รุกหนักนะจ๊ะ ฮ่าๆฝากติดตามกันด้วยนะ

รักฟินิกซ์กับลิลลี่ก็อย่าลืมกดไลค์ให้ดาวกดคอมเม้นกันเยอะๆนะคะ

​

​

​