Ice talk

หนึ่งอาทิตย์ผ่านไป

หนึ่งอาทิตย์แล้วที่ฉันไม่ได้ออกไปไหนไม่รับโทรศัพท์ใครทังนั้น ไม่รู้สิเคยได้ยินว่าถูกทิ้งต้องสวย แต่ฉันไม่มีอารมณ์ที่จะทำอะไรทั้งนั้น ฉันผิดหวังเสียใจ พ่อกับแม่ยังไม่รู้เรื่องนี้

ฉันนั่งมองวิวยามค่ำคืนของกรุงเทพ ระเบียงที่ฉันไม่เคยออกมานั่งเลย ตอนนี้กายเป็นที่ประจำของฉันไปเเล้ว บางวันฉันก็นั่งหลับตรงนี้

ออด~~~~

ฉันเดินไปที่ประตูช่องตาแมวดู ถ้าเป็นเพื่อนหรึอคนอื่นฉันจะไม่เปิดประตู แต่นี่เอส น้องชายฉัน

“พี่ผมรู้นะพี่ดูตาแมวอยู่นะ เปิดประตูให้ผมหน่อย” รู้ทันตลอดนะเจ้านี่

แอด~~~

“มาทำไม” ฉันถามมัน

“โห...นี่พี่ผมปะเนี่ยผอมลงนะแต่โชมอะ ไม่สบายหรึอเปล่า”

“อย่าอ้อมค้อมพูดมา” ฉันเดินเข้ามานั่งที่โซฟาเอสก็เดินตามมานั่ง

“โอเคๆ ผมพึ่งรู้เรื่อง พี่มิ้งค์กับพี่วิเวียนเค้าเป็นห่วงพี่มากเค้าเลยให้ผมมาดูพี่หน่อย”

“หรอ...ฝากบอกพวกนั้นด้วยพี่ไม่เป็นไรไม่ต้องเป็นห่วง”

“ไม่อ่ะ...ไม่รับฝาก ทำไมพี่ไม่ไปพบพวกเค้าเองละ”

“พี่ยังไม่พร้อมที่จะพบพวกเค้า”

“ทำไม”

“พี่ไม่รู้เหมือนกัน”

“แต่พวกเค้าคือเพื่อนพี่นะ พี่อย่าลึมสิ” ใช่พวกนั้นคือเพื่อนฉันทำไม่ฉันถึงไม่ให้พบละ

“ก็ได้พี่จะทำตามที่แก่บอก”

“โอเคเริ่มจากวันนี้เลย”

“ว่าไงนะ..!” เอสพูดพร้อมเดินไปเปิดประตูห้อง จากนั้นยัยสองคนนั้นก็เดินเข้ามา

“Hi...~~!” วิเวียน

“คิดถึง...” ยัยมิ้งค์ สองคนนั้นเดินเข้ามากอดฉัน

“ทำไมแกทำงี้อ่ะพวกฉันหน้าจะงอนแกไปเลย เพื่อนนะเนี่ย..!เพื่อน.!” ยัยมิ้งค์พูด

“นั้นสิพวกเราเพื่อนแกนะ มีอะไรก็บอกก็คุยกัน มีเรื่องอะไรก็เล่าระบายให้พวกเราฟังสิแกทำงี้พวกเราเป็นห่วงนะเว้ย ดูสพาบสิเนี่ยโชมอย่างกับชอมบี้” วิเวียนพูดยาว จริงของพวกมัน

“ฮึก..ฮึอๆ...”ฉันเข้าไปกอดพวกมันสองคนพร้อมร้องไห้ออกมา “ฉันขอโทษ”

“ไม่เป็นไรแต่ครั้งหน้าหรือครั้งไหนๆมีอะไรก็ต้องบอกไม่ใช่เก็บไว้คนเดียวแบบนี้” วิเวียนพูดพร้อมเอามือมาลูบผมฉัน

“เอาเป็นว่าพวกฉันจะไม่ถามแกนะว่าเกิดอะไรขึ้น พวกเราก็พอจะรู้เรื่องอยู่แต่จะไม่เช้าชี้แกละกัน” มิ้งค์พูด

“เอ่ออ....ลืมหรือเปล่าผมอยู่ตรงนี้” เอสว่า

“ไม่ลืมหรอกจะน้องรัก” มิ้งค์ว่า “นี่ถ้าพวกเราไปโทรไปบอกให้เอสช่วยนะตอนนี้ครงไม่ได้มาเจอหน้าแก่”

“พี่สาวผมทั้งคนจะไม่ช่วยได้ไง”

“แล้วนี่ไม่ไปเรียนหรอห่ะ” ฉันถาม

“ไม่อ่ะ ผมโดด”

“อึอ..แล้วอย่าเทไถจนได้เรื่องละเดี๋ยวพ่อก็ว่าเอา”

“คร้าบบบ งั้นผมไปก่อนน่ะนัดสาวไว้อ่ะ” เอสพูดพร้อมก็เดินออกไป

“พกถุงด้วยนะเอส..!!” มิ้งค์ร้องตะโกนตามหลัง

“พร้อมเสมอครับ..!” ไอ้น้องคนนี้นี่ อายุสิบแปดมันก็ออกลายละ

“แล้วแกจะเอาไงต่อ” วิเวียนหันมาถามหลังจากเอสออกไป

“ไม่รู้สิ แต่ฉันไม่อยากเจอหน้าเค้าแล้วไม่อยากไปเรียนแล้ว”

“ย้ายไหม”

“ไปไหน”

“มหาลัยอื่นไม่ก็ต่างประเทศเลย”

“ต่างประเทศหรอ...”

“อืม..และอีกอย่างฉันว่าแกควรทำให้เค้าเสียใจและเสียดายที่ทำอย่างนี้กับแก” ยัยวิพูด

“และครงรู้นะต้องทำยังไง”

🙆🏻‍♀️🙆🏻‍♀️🙆🏻‍♀️🙆🏻‍♀️🙆🏻‍♀️🙆🏻‍♀️🙆🏻‍♀️🙆🏻‍♀️🙆🏻‍♀️🙆🏻‍♀️🙆🏻‍♀️🙆🏻‍♀️🙆🏻‍♀️

​



เอส

น้องชายไอส์นะค่ะ

#รูปภาพไม่เกี่ยวกับเนื้อหานะค่ะเกี่ยวกับคนเขียนล้วนๆF4กำลังมา เอาสักหน่อย😁

ฝากติดตามด้วยนะค่ะ