Ice talk
หนึ่งอาทิตย์ผ่านไป
หนึ่งอาทิตย์แล้วที่ฉันไม่ได้ออกไปไหนไม่รับโทรศัพท์ใครทังนั้น ไม่รู้สิเคยได้ยินว่าถูกทิ้งต้องสวย แต่ฉันไม่มีอารมณ์ที่จะทำอะไรทั้งนั้น ฉันผิดหวังเสียใจ พ่อกับแม่ยังไม่รู้เรื่องนี้
ฉันนั่งมองวิวยามค่ำคืนของกรุงเทพ ระเบียงที่ฉันไม่เคยออกมานั่งเลย ตอนนี้กายเป็นที่ประจำของฉันไปเเล้ว บางวันฉันก็นั่งหลับตรงนี้
ออด~~~~
ฉันเดินไปที่ประตูช่องตาแมวดู ถ้าเป็นเพื่อนหรึอคนอื่นฉันจะไม่เปิดประตู แต่นี่เอส น้องชายฉัน
“พี่ผมรู้นะพี่ดูตาแมวอยู่นะ เปิดประตูให้ผมหน่อย” รู้ทันตลอดนะเจ้านี่
แอด~~~
“มาทำไม” ฉันถามมัน
“โห...นี่พี่ผมปะเนี่ยผอมลงนะแต่โชมอะ ไม่สบายหรึอเปล่า”
“อย่าอ้อมค้อมพูดมา” ฉันเดินเข้ามานั่งที่โซฟาเอสก็เดินตามมานั่ง
“โอเคๆ ผมพึ่งรู้เรื่อง พี่มิ้งค์กับพี่วิเวียนเค้าเป็นห่วงพี่มากเค้าเลยให้ผมมาดูพี่หน่อย”
“หรอ...ฝากบอกพวกนั้นด้วยพี่ไม่เป็นไรไม่ต้องเป็นห่วง”
“ไม่อ่ะ...ไม่รับฝาก ทำไมพี่ไม่ไปพบพวกเค้าเองละ”
“พี่ยังไม่พร้อมที่จะพบพวกเค้า”
“ทำไม”
“พี่ไม่รู้เหมือนกัน”
“แต่พวกเค้าคือเพื่อนพี่นะ พี่อย่าลึมสิ” ใช่พวกนั้นคือเพื่อนฉันทำไม่ฉันถึงไม่ให้พบละ
“ก็ได้พี่จะทำตามที่แก่บอก”
“โอเคเริ่มจากวันนี้เลย”
“ว่าไงนะ..!” เอสพูดพร้อมเดินไปเปิดประตูห้อง จากนั้นยัยสองคนนั้นก็เดินเข้ามา
“Hi...~~!” วิเวียน
“คิดถึง...” ยัยมิ้งค์ สองคนนั้นเดินเข้ามากอดฉัน
“ทำไมแกทำงี้อ่ะพวกฉันหน้าจะงอนแกไปเลย เพื่อนนะเนี่ย..!เพื่อน.!” ยัยมิ้งค์พูด
“นั้นสิพวกเราเพื่อนแกนะ มีอะไรก็บอกก็คุยกัน มีเรื่องอะไรก็เล่าระบายให้พวกเราฟังสิแกทำงี้พวกเราเป็นห่วงนะเว้ย ดูสพาบสิเนี่ยโชมอย่างกับชอมบี้” วิเวียนพูดยาว จริงของพวกมัน
“ฮึก..ฮึอๆ...”ฉันเข้าไปกอดพวกมันสองคนพร้อมร้องไห้ออกมา “ฉันขอโทษ”
“ไม่เป็นไรแต่ครั้งหน้าหรือครั้งไหนๆมีอะไรก็ต้องบอกไม่ใช่เก็บไว้คนเดียวแบบนี้” วิเวียนพูดพร้อมเอามือมาลูบผมฉัน
“เอาเป็นว่าพวกฉันจะไม่ถามแกนะว่าเกิดอะไรขึ้น พวกเราก็พอจะรู้เรื่องอยู่แต่จะไม่เช้าชี้แกละกัน” มิ้งค์พูด
“เอ่ออ....ลืมหรือเปล่าผมอยู่ตรงนี้” เอสว่า
“ไม่ลืมหรอกจะน้องรัก” มิ้งค์ว่า “นี่ถ้าพวกเราไปโทรไปบอกให้เอสช่วยนะตอนนี้ครงไม่ได้มาเจอหน้าแก่”
“พี่สาวผมทั้งคนจะไม่ช่วยได้ไง”
“แล้วนี่ไม่ไปเรียนหรอห่ะ” ฉันถาม
“ไม่อ่ะ ผมโดด”
“อึอ..แล้วอย่าเทไถจนได้เรื่องละเดี๋ยวพ่อก็ว่าเอา”
“คร้าบบบ งั้นผมไปก่อนน่ะนัดสาวไว้อ่ะ” เอสพูดพร้อมก็เดินออกไป
“พกถุงด้วยนะเอส..!!” มิ้งค์ร้องตะโกนตามหลัง
“พร้อมเสมอครับ..!” ไอ้น้องคนนี้นี่ อายุสิบแปดมันก็ออกลายละ
“แล้วแกจะเอาไงต่อ” วิเวียนหันมาถามหลังจากเอสออกไป
“ไม่รู้สิ แต่ฉันไม่อยากเจอหน้าเค้าแล้วไม่อยากไปเรียนแล้ว”
“ย้ายไหม”
“ไปไหน”
“มหาลัยอื่นไม่ก็ต่างประเทศเลย”
“ต่างประเทศหรอ...”
“อืม..และอีกอย่างฉันว่าแกควรทำให้เค้าเสียใจและเสียดายที่ทำอย่างนี้กับแก” ยัยวิพูด
“และครงรู้นะต้องทำยังไง”
🙆🏻♀️🙆🏻♀️🙆🏻♀️🙆🏻♀️🙆🏻♀️🙆🏻♀️🙆🏻♀️🙆🏻♀️🙆🏻♀️🙆🏻♀️🙆🏻♀️🙆🏻♀️🙆🏻♀️

เอส
น้องชายไอส์นะค่ะ
#รูปภาพไม่เกี่ยวกับเนื้อหานะค่ะเกี่ยวกับคนเขียนล้วนๆF4กำลังมา เอาสักหน่อย😁
ฝากติดตามด้วยนะค่ะ