ตอนที่ 47 : ใช้ตัวแลกสำเร็จสินะ ( กาเบียล x เจลลา ) 18+
× 0
× 0
× 0
เจลลาคิดว่าเพียงแค่เงินอาจจะไม่ทำให้กาเบียลคิดจะมาอยู่ข้างเธอได้ เธอจึงคิดจะเอาตัวเข้าแลก เพราะผู้ชายหลายๆคนคลั่งไคล้ทรวดทรงองเอวของเธออยู่มากและกาเบียลเองก็น่าจะเป็นชายหนึ่งในนั้น ที่ปฏิเสธความเซ็กซี่ยั่วยวนของเธอไม่ลงเช่นกัน
“ คิดจะใช้ตัวเข้าแลกเลยเหรอ ผมไม่คอนเฟิร์มนะว่าจะได้ผลหรือเปล่า ”
“ แน่ใจ? คุณอาจจะหลงใหลฉัน...จนย้ายฝั่งทันทีเลยก็ได้นะกาเบียล ” หญิงสาวลุกขึ้น มายืนตรงหน้ากาเบียล ดึงเชือกที่ชุดคลุมของตัวเองออกทำให้ชุดนั้นคลายตัวจนเห็นของสงวนด้านล่างไม่เต็มส่วน มากนักเพราะเธอยังคงเอาบดบังเอาไว้บ้าง
“ กับนายผมคุณก็ทำแบบนี้ใช่มั้ย ”
“ ก็อยากจะรู้เหมือนกัน ว่านายกับลูกน้อง ใครเด็ดกว่ากัน ”
กาเบียลพยายามมองไปทางอื่นเพื่อที่จะไม่เห็นสิ่งเย้ายวนตรงหน้าแต่เจลลาก็เดินเข้ามาใกล้ๆจับมือ กาเบียลออกแล้วนั่งลงที่คร่อมตักของกาเบียลพร้อมหันหน้าเข้าหาอีกด้วยจึงทำให้กาเบียลนั้นยากที่จะไม่เห็น
“ นี่! มากไปรึเปล่า ”
“ น้อยไปด้วยซ้ำ ”
พรึ่บบบบบบบ
หญิงสาวพูดจบก็ถอดเสื้อคลุมออกที่เหลือออกให้คาไว้ระดับเอวเผยหน้าอกขาวตูมๆ ลอยเด่น ชูยอดชัดต่อหน้ากาเบียล พร้อมยกมือคล้องคอกาเบียลไว้หลวมๆ โยกตัวอยู่บนตักเป็นจังหวะ
“ ลุกออกไป ”
“ ทำขนาดนี้ละ ไม่รู้สึกอะไรบ้างเหรอกาเบียล ”
“ …………… ”
“ หรือว่าคุณเสื่อมสมรรถภาพไปแล้ว อืม...ก็น่าจะอ่านะ...อายุเยอะแล้ว ”
“ นี่!! ผมอายุ 42 นะ ไม่ใช่ 82 ”
“ ใครจะไปรู้ล่ะ มีคนมาโชว์เนื้อหนังขนาดนี้ยังไม่ไหวติงอะไรเลย ”
“ หึ!! แล้วอย่ามาร้องขอชีวิตละกัน ”
กาเบียลยิ้มมุมปากแล้วอุ้มหญิงสาวขี้ยั่วตรงหน้าขึ้นมาจากนั้นจึงเดินไปโยนเธอลงที่เตียง ถอดกางเกง ตัวออกแล้วคลานตัวขึ้นไปนอนคร่อมแม่สาวเปลือยกายตรงหน้าจนเธอเองเริ่มออกอาการหวั่นๆขึ้นมา
“ ถะ...ถุงยางล่ะ ” เจลลาร้องทักพลางมองที่ของตรงนั้นของกาเบียลแล้วกลืนน้ำลายดังอึกๆ
“ ไม่มี!! ”
ชายลูกครึ่งเอ่ยจบก็ก้มลงไปซุกไซร้ที่เนินอกของหญิงสาวด้านล่าง เลียงับยอดปทุมถันที่แข็งตัวสู้ มือนั้น ก็บีบเค้นอย่างรุนแรง หลังจากจากนั้นก็ลากลิ้นวนที่ตัวของเธอลงไปเรื่อยๆจนมาถึงส่วนล่าง กาเบียลหยุดชะงัก เล็กน้อยมองหญิงสาวที่ส่งสายตามองมาที่ตนและนอนหายใจไม่เป็นจังหวะ ไม่นานกาเบียลก็ตัดสินใจไปต่อใช้ลิ้น ชิมรสหวานจากกลีบกุหลาบสีแดงด้านหน้าจนหนำใจจากนั้นจึงสอดนิ้วเข้าไปทะลวงกลีบฉ่ำน้ำของเธอจนนอนบิดตัว ร้องโอดครวญด้วยความเสียวซ่าน
“ อ๊ะ!! เจ็บบบบ กาเบียล ฉันเจ็บบบบบบ ”
“ แค่นี้บ่นเจ็บ ผ่านมาขนาดไหนละ ไม่น่าจะทำอะไรเธอได้นะเจลลา ”
อ้า!! อ๊ะ!!! อืมมมมมมมมมมม
เจลลากระตุกเล็กน้อยเมื่อท่อนใหญ่โตมหึมาเสียบเข้ามาในตัวเธอแล้วก็โยกอย่างแรงจนเธอ นี่ครางเสียงหลง ควบคุมเสียงตัวเองไม่อยู่เลย และตลอดทั้งคืนที่กาเบียลจัดการกับเจลลาน้ำเปื้อนทั้งเตียง โซฟา พื้นห้อง เพราะกาเบียลเองจัดให้หญิงสาวอย่างถึงใจและจุใจ เรียกว่าหลับคาที่ไปเลยทั้งๆที่ครั้งสุดท้ายยังไม่ถึงจุดหมาย
เช้าวันต่อมาที่สวิตเซอร์แลนด์
อิทธิและวีตื่นกันแต่เช้าแล้วกำลังออกเดินทางไปยังเรือที่อิทธิเช่าไว้เป็นการส่วนตัวเพื่อพาวีและลูกน้อยนั่งชมเมือง รับลมในน่านน้ำทะเลสาบอันไกลโพ้น พร้อมกับอาหารเช้าสุดพิเศษจากเชฟชื่อดังที่รังสรรค์อาหารเสิร์ฟบนเรือขณะ นั่งชมวิวอันสวยงามตามธรรมชาติ
“ เดี๋ยวนั่งเดี๋ยวยืน เดี๋ยวก็เมาเรือหรอก ” อิทธิขมวดคิ้วพูดกับวีที่อยู่ไม่นิ่ง
“ ระดับผมไม่เมาหรอกเรือ รถก็ไม่เมา เครื่องบินก็ไม่มีปัญหา ”
“ แต่เหล้าเมาใช่มั้ย? ”
“ เมาสิ รู้แล้วก็เงียบๆไว้ อายเค้า คออ่อนน่ะ ” วีหันมาบอกกับอิทธิอย่างติดตลกจนอิทธิขำออกมาเสียงดังอย่างชอบใจ
ป้อ ป้อ ป้อ
“ ว่าไง? ฮันนี่ร้อนแดดมั้ยน่ะ ” หนูน้อยส่งเสียงเรียกผู้เป็นพ่อพร้อมชูมือให้อุ้ม
“ เอาหมวกมาให้ฮันนี่หน่อย พี่สา ”
“ ค่ะๆ แปปนึงนะคะ ” พี่เลี้ยงตอบรับคำวีพร้อมเดินไปเปิดกระเป๋าหยิบหมวกเดินมา ยื่นให้วีสวมให้หนูน้อย และรับหนูน้อยมาอุ้มไว้กับตัวเองพลางขอพาไปเปลี่ยนแพมเพิสเมื่อเห็นนายใหญ่อย่าง อิทธิและกรรณกระซิบส่งซิกเล็กน้อยให้กันแล้วเดินออกจากบริเวณที่นั่งอยู่หายกันไปหมดทำเอาวีเริ่มเอะใจไม่นาน เชฟก็เดินถืออาหารมาเสิร์ฟอย่างต่อเนื่อง จนมาถึงเมนูของหวานแล้วอิทธิก็ลุกขึ้นเดินหายไปด้วย
“ ไปไหนกันหมดเนี่ย? ”
“ ไม่ได้ไปไหน ”
สิ้นสุดเสียงอิทธิที่ตอบกลับคำถามวีทำให้วีหันมามองอิทธิที่เดินมาพร้อมช่อดอกไม้ช่อโต ยื่นให้ตนและเผลอ ทำหน้างงๆไม่เข้าใจกลับไป เพราะจู่ๆอิทธิก็มีดอกไม้ช่อใหญ่มากๆให้
“ ให้ทำไมเนี่ย ”
“ ก็ที่บอกไปเมื่อคืน ”
“ อ๋อ...ยังไงก็...ขอบคุณนะครับ ”
“ ยื่นมือมาด้วย ”
“ เอาไปทำไมอ่า? ” วีถามพลางยื่นมือขวาให้ไปแต่ก็ถูกอิทธิตีเบาๆและขอมือ อีกด้านหนึ่งแทน แสงกล่องสีเหลี่ยมกำมะหยี่สีแดงกระทบกับแสงแดดกลางทะเลทำวีตะลึงอีกรอบหัวใจเต้นเร็ว ขึ้นเรื่อยๆเมื่อเห็นแหวนที่อยู่ในกล่องกำลังถูกหยิบแล้วสวมลงที่นิ้วนางด้านซ้ายของตน หลังจากถูกนิ้วตัวเองถูกสวม แล้วอิทธิก็ยื่นอีกกล่องให้เพื่อสวมแหวนให้กับอิทธิคืนเช่นกัน
“ ทำหายนี่ผมไม่ใช้หนี้จนตายเลยเหรอ ”
“ ก็อย่าทำหายสิ ” อิทธิมองแหวนที่อยู่บนนิ้วของทั้งตนและวีแล้วก็ยิ้มอย่างมีความสุข
“ เก็บไว้ได้มั้ย ไม่ใส่ ” แต่แล้วรอยยิ้มก็ต้องหุบลงเมื่ออีกฝ่ายถามคำถามแบบนี้ขึ้น
“ ทำไม? กลัวคนรู้เหรอว่ามีแฟนแล้ว ”
“ ไม่ใช่ซะหน่อย ก็มันมีค่าทั้งมูลค่าแล้วก็ทางใจ อยากเก็บไว้แล้วดูงานผมทำ ให้ใส่แหวนเพชรเนี่ยนะ เสียหายหมด ”
“ เออ...กูยอม ไม่ใส่ก็ไม่ใส่ ตามใจอยากใส่ตอนไหนก็ใส่ ”
“ งั้น...ตลอดทริปผมจะใส่ โอเคเปล่า ”
วีพูดเอาใจคนตรงหน้าที่ทำหน้าเจื่อนไปให้กลับมามีสีสันและรอยยิ้มอีกครั้ง
“ อือ ”
“ ขอบคุณอีกครั้งนะครับ ” วีพูดเสียงหวานจนอิทธิยิ้มเล็กๆพลางเอามือยื่นไปจับมือวีขึ้นมา จุมพิตเบาๆอย่างนุ่มนวลทำเอาทั้งคู่สบตากันหวานๆคละคลุ้งไปด้วยกลิ่นไอของความรักของทั้งคู่ที่มีไม่จาง
โนะ โนะ โนะเต็มเลยยยยยยย หูววววววววววว ดูนั่นสิ
เสียงฮันนี่ลอยขึ้นมาด้วยความตื่นเต้นทำเอาสองคนที่กำลังมองตากันหวานหยดละสายตามาทางตัวเล็กที่ถูกอุ้มขึ้นมาส่ง
“ เปลี่ยนเรียบร้อยแล้วค่ะ ”
“ พี่ไปทานข้าวเถอะ ผมดูฮันนี่เอง ” สาส่งคุณหนูน้อยให้กับวีพร้อมพยักหน้าตอบรับแล้วเดินออกไป
“ ฮันนี่! สวยมั้ย ชอบนั่งเรือรึเปล่า ”
“ เปล่า...ไหนเปล่าอะ ”
“ ฮ่าๆๆ ไม่รู้เรื่องเลย เมื่อกี้หนูตุๆเหรอ ”
“ ตุ ตุ ” หนูน้อยตอบพลางทำจมูกย่นรู้ว่าสิ่งที่พูดถึงอยู่กลิ่นมันไม่โสภา
“ ดูทำจมูกเข้า แสบจริง กินพุดดิ้งมั้ย ลองป้อนลูกสิ ”
“ หม่ำๆ อ้าปาก หม่ำมั้ย ”
“ หม่ำ หม่ำ ” มือหนูน้อยจะเอื้อมเอาช้อน จนวีตักแล้วป้อนใหม่อีกครั้ง
“ หนูกินทุกอย่างเลยอะฮันนี่ ” อิทธิเอาผ้าอ้อมค่อยๆเช็ดที่ปากลูกสาวอย่างทะนุถนอม
“ นั้นสิ มีอะไรที่ไม่กินฮึ้? ” ฟอดดดด ฟอดดด วีหอมหนูน้อยอย่างหมั่นเขี้ยว
“ หม่ำๆๆๆ ”
“ หลังจากจบทริปนี้ กูมีงานเปิดตัวกิจการใหม่ที่ไต้หวันนะ ”
“ ครับ นายจะบินเลย ไม่เหนื่อยเหรอ ”
“ บอกให้เรียกว่าอะไร? ” วีอมยิ้มนิดๆเมื่อโดนดุจากการที่ตนเรียกผิดจึงรีบเอ่ยคำขอโทษไป แล้วถามใหม่อีกครั้งจนอีกฝ่ายทำหน้าพอใจ
“ กูจะพามึงไปด้วย ในฐานะคนรักของกู ”
“ ฮะ!! เอาผมไปทำไม อยู่บ้านเลี้ยงฮันนี่ก็ได้ ไม่ไปได้มั้ย ”
“ ไม่ได้ กูอยากให้มึงไปด้วย หลายคนจะได้รู้ว่ากูมีคนสำคัญแล้ว จะได้ไม่ต้องเอาน้อง เอาลูกมาเสนอให้กูอีก อีกอย่างมึงจะได้สบายใจว่ากูมีแค่มึง ”
“ ผมเชื่อใจนายอยู่แล้ว ”
“ ถ้ากูได้ยินมึงเรียกกูว่านายอีกครั้ง กูจะลงโทษแม่ง เรียกกี่ทีก็จะลงโทษตามจำนวนนั้นเลย ลองดูสิ ”
“ บอกมาก่อนลงโทษยังไง ”
“ บอกก็ไม่กลัวสิ ”
“ ฮันนี่ช่วยวีด้วย แด็ดดี๊ฮันนี่จะทำโทษวี ” วีทำเป็นฟ้องหนูน้อยที่นั่งอยู่บนตักแล้วหยอกเล่น กับหนูน้อยไปพลางชี้ภูเขา ชี้ทะเลสอนให้รู้จักไปได้สักพัก ลูกน้องของอิทธิก็เดินเข้ามาแจ้งข่าวที่ไทย
“ ขออนุญาตครับนาย ”
“ มีอะไร? ”
“ ไอ้จ้อยบอกว่าพี่กาเบียลไปกลับคอนโดบ่อยๆครับ ”
“ คอนโดกาเบียลน่ะเหรอ ไม่ได้นอนบ้าน สงสัยจะพาสาวไปซุกแน่ๆ ” อิทธิยิ้มพลางส่ายหัว ในใจก็คิดว่าดีใจโดยไม่ได้เอะใจว่ากาเบียลจะทำการอื่น แต่กรรณกลับเอ่ยออกมาอย่างน้อยใจว่า
“ โห่วว พี่กาเบียลยังมีเวลาพาสาวมาซุก ผมนี่... ”
“ น่าสงสาร ไม่มีเวลาเลยหรอกรรณ ” วีเงยหน้าขึ้นมาพูดกับกรรณอย่างปลอบใจ
“ ลาออกไปซะสิ ” เสียงแข็งกร้าวลั่นออกจากปากอิทธิทำเอากรรณถึงกับตาโต
“ อ้าวนายครับ ทำไมเป็นงั้นล่ะ ”
“ อย่าเลยครับนาย ถ้ากรรณออก หาไม่ได้แล้วนะ รองรับมือรับเท้านายได้ขนาดเนี้ย รู้ใจกว่าผมอีกมั้งเนี่ย ”
“ รู้ใจกับผีอะไร กวนตีน พูดยั่วโมโหทุกวี่ทุกวัน มีชีวิตอยู่ถึงวันนี้ได้ก็บุญหัวมันละ ”
“ มันน่าน้อยใจมั้ยล่ะครับคุณวี ดูนายพูดสิ ” กรรณยืนกุมมือก้มหน้าแสร้งเสียใจเล่นๆ
“ ฮันนี่ปลอบกรรณหน่อย ”
“ ไป ไป ไปนู้นเลย ” หนูน้อยส่งเจื้อยแจ้วทำเอาทุกคนยิ้มกับความเดียงสา
“ ลูกกูยังไล่มึงเลย ”
“ โอ๊ย...คุณหนูของผม ชอบแกล้งผมนักนะ ” อิทธิเสนอสาวสวิตให้กรรณเป็นการปลอบใจ ที่กรรณกลับปฏิเสธบอกว่าขอคนไทยจะได้คุยกันรู้เรื่องพร้อมทั้งนั่งคุยกันเรื่องกาเบียลต่อว่ากาเบียลไปกลับ บ้านใหญ่ คอนโดและบริษัทและสุดท้ายก็ให้จับตาดูไว้ให้แน่นหนากว่าเดิมเผื่อได้ข้อมูลอย่างอื่นเพิ่มเติมจะได้รายงาน
“ ทำไมต้องจับตาดูกาเบียลด้วยล่ะ ”
“ ผมขอตัวนะครับ ” กรรณได้ยินวีถามแบบนั้นจึงเอ่ยขอตัวลานาย แต่อิทธิเองก็ไม่ได้เล่าอะไร เพื่อตอบคำถามวี และเบนความสนใจไปที่ฮันนี่แทน
ในส่วนของเจลลาหลังจากเสร็จกิจอันหนักหน่วงเมื่อคืนเธอก็ตื่นเกือบบ่าย 3 พร้อมกับห้อง ที่ว่างเปล่าจนรู้ว่าตนอยู่คนเดียวแน่ๆตอนนี้พลางนึกถึงเหตุการณ์เมื่อคืนจนเช้าก็รู้สึกดีไม่น้อยและเธอ ก็ไม่คิดว่าคนอายุ 42 จะสุดได้ขนาดนี้
“ มันส์ ถึงใจแล้วก็อึด จนฉันหญิงสาววัยระเริงยังยอมแพ้ หลับหมดสติไปก่อนเลย ”
///////// แอ้ดดดดดดดดดดดด ปั้ง!!! ///////////
เสียงประตูเปิดและปิดในเวลาใกล้กันทำให้เจลลาพอจะรู้ว่าคนที่ตนเพิ่งนึกถึงกลับมาแล้วแน่ จึงค่อยๆลุกขึ้นนั่งมองคนที่ค่อยๆเดินมาปรากฏตัวให้เห็นอย่างสงสัย
“ มองอะไร ” กาเบียลถามด้วยน้ำเสียงเย็นเฉียบ
“ คุณอายุ 40 กว่าจริงมั้ยเนี่ย เอาบัตรมาดูหน่อย ”
“ อะไร? ”
“ เปล่า นอกจากหน้าแล้วอย่างอื่นไม่เหมือนคนอายุ 40 สักเท่าไหร่ ”
“ หึ! งั้นเหรอ ”
“ ตกลง จะมาทำงานให้พี่ชายฉันได้รึยัง นี่...ได้ฉันแล้ว จะให้ฉันเก้อไม่ได้นะกาเบียล ”
“ คุณก็ได้กับใครมาหลายแล้วนี่ ถ้าใช้ตัวนอนกับไอ้กรรณ คงจะชวนมันเข้าฝั่งอีกใช่มั้ย ”
“ จะชิ่งเหรอ!! แต่ก็เกือบจะได้อ่านะ เดี๋ยว!! แล้วฉันก็มาโผล่ที่นี่ ”
“ นี่คิดจะนอนกับทั้งนายและลูกน้องนายผมทุกคนเลยมั้ย ”
เจลลาปัดผ้าห่มออกแล้วหย่อนขาลงจากเตียงเดินตัวเปลือยเปล่ามาหากาเบียลที่ยืนพิงกับผนังห้องอยู่
“ ตั้งแต่ฉันนอนกับผู้ชายมา คุณ...ถึงใจที่สุด.. ”
“ ไปอาบน้ำแต่งตัวได้ละ ” กาเบียลปัดมือหญิงสาวที่กำลังรุ่มร่ามบริเวณอกตนแต่ไม่มี ท่าทีว่าหญิงสาวจะละออกพร้อมชวนให้ไปอาบน้ำด้วยกัน กาเบียลจึงรีบปฏิเสธบอกจะทำงานและเดินไปที่โต๊ะ
“ นี่...กาเบียล ทำงานกับอิทน่ะไหนจะงานหนักยังต้องรองรับอารมณ์ อิทด้วย ทำตั้งแต่เช้าจนค่ำ ไม่มีเวลาเป็นของตัวเองเลย ทำงานกับพี่ชายฉัน มีเวลาเริ่มและเวลาเลิกนะ เงินก็ดีกว่าเยอะ ”
“ แล้วถ้าผมตกลง จะเริ่มงานได้เมื่อไหร่ ”
“ อะไรนะ? ฮ่าๆๆ ” เจลลาคิดว่าได้ยินผิดจึงถามซ้ำพร้อมหัวเราะออกมาเล็กน้อย
“ แค่ถามดูก่อน ”
“ ก็เริ่มได้เลยนะ ”
“ ผมตกลง พรุ่งนี้ผมจะปล่อยตัวคุณกลับไป แล้วจะเข้าไปพบพี่ชายคุณ ”
“ คุณพูดจริงหรอ ฉันไม่อยากจะเชื่อหูตัวเองเลย พี่ชายฉันต้องดีใจแน่ๆที่ได้คุณมาทำงานด้วย ”
หญิงสาวมองกาเบียลตั้งแต่หัวจนถึงด้านล่างจากนั้นก็นั่งชันเข่าลงไป ยื่นมือไปปลดเข็มขัดกาเบียลออก พร้อมรูดซิบกางเกง ควักเอาท่อนเอ็นยักษ์ใหญ่ออกมาด้านนอกทำเอากาเบียลตกใจในการกระทำเช่นนั้นของเจลลา แต่ก็ไม่อาจขัดขืนเธอได้จึงปล่อยอารมณ์ไปตามธรรมชาติและตอบสนองเธอตามสัญชาตญาณผู้ชาย
# โอ้ยผู้หญิงอะไรเนี่ย ฉันว่าเธอติดใจกาเบียลของฉันแล้วแหละเจลลา
# แล้วทำไมกาเบียลตอบตกลงไป กาเบียล!! อะไรยังไง
# อย่าเพิ่งบ่นไรท์นะ ว่าตกลงกาเบียลจะทำอะไรต่อ รอนานแล้ว 555
รอก่อนนนนน อย่าด่าไรท์ด้วย กลัวววววว
# ขอบคุณคนอ่านทุกคน ขอบคุณคอมเม้นท์และยอดถูกใจ
แบบเพิ่งเห็นวันนี้ว่าติดเป็นนิยายยอดฮิตอันดับ 3 อ่า ดีใจสุด ขอบคุณเด้อ
# ตอนหน้ามีอิทกับวีเยอะละ รู้ว่าคิดถึง
# ไรท์ไม่ได้หายไปไหนนะทุกคน บอกไว้ก่อน
