ตอนที่ 43 : รางวัลของคนไม่นอกใจ NC 20++
× 100
× 0
× 0
ถึงเวลาเลิกงานของบริษัทแห่งหนึ่ง พนักงานทุกฝ่ายต่างทยอยกันกลับบ้านเรื่อยๆเช่นเดียวกับแผนกของวี ซึ่งตอนนี้วีและเพื่อนก็กำลังเก็บของเพื่อที่จะกลับบ้านกัน แต่ขณะเก็บของอยู่นั้นนนท์ก็เดินเข้ามาหาพร้อมยื่น โทรศัพท์ส่งให้วีด้วย
“ มึงๆๆ กูตามไอจีนางแบบไต้หวัน นี่แฟนมึงเปล่าวะ ”
“ ฟงแฟนอะไร ยังไม่ได้เป็นโว้ย ” วีหันไปบ่นเพื่อนแล้วก้มลงมามองที่หน้าจอในมือ
“ งั้นถ้าเค้าถ่ายรูปนัวเนียกันกับผู้หญิงนี่ก็ไม่เป็นไรใช่มั้ย ถ้าไม่ใช่แฟน ”
“ ……………….. ” ไม่มีเสียงตอบกลับใดๆทั้งสิ้นและวีก็ยื่นโทรศัพท์คืนเพื่อนไปอย่างรวดเร็ว
“ อ้าวเงียบไปเลย ”
“ แล้วจะให้กูพูดอะไร ”
“ เค้าก็ดูเหมาะสมกันดีนะ คนหนึ่งก็สวยเป็นถึงนางแบบ อีกคนก็มาเฟียสุดเท่ห์ เดินข้างกัน โอ้โห เพอร์เฟกท์คัพเพิลเลยกูว่านะ ” นนท์สาธยายภาพที่ขึ้นมาในหัวเวลาที่เค้าไปไหนมาไหนด้วยกัน จนโดนเพื่อนมองด้วยสายตาแข็งแบบไม่พอใจนิดๆกับคำพูดที่นนท์เอ่ยออกมา
“ แฟนกูไม่หุ่นแบบนี้บ้างวะ ”
“ ถ้าสวยแบบนี้เค้าก็คงไม่เอามึงหรอกไอ้นนท์ หึ! ” วีหันกลับมาเก็บของใส่กระเป๋าต่อ
“ สัส ทำไม? กูออกจะหล่อ คารมก็ดี กูจะมีแฟนสวยบ้างไม่ได้ไง ”
“ รวยด้วยนิ เนอะ! ”
“ ถ้าจะเป็นแฟนกูต้องไม่คิดถึงเรื่องนั้นเพราะกูจะหาเลี้ยงเค้าด้วยเงินที่กูทำมาหากินเองเว้ย ”
“ จ้าพ่อคนดี อนาคตไกล ”
“ กลับก่อนนะ อ้อ...อย่าลืมเคลียร์กับแฟนมึงล่ะ ไปละ ” นนท์สะพายกระเป๋าพาดบ่าตัวเอง พลางตบบ่าเพื่อนเบาๆสองสามทีแล้วเดินจากไปเรื่อยๆ แล้วก็หยุดหันมาบอกกับวีว่าจะส่งรูปที่ดูกันให้ หลังจากนั้น ไม่นานวีก็เดินออกมาหน้าบริษัทเพื่อที่จะขึ้นรถเมล์กลับบ้านแต่รถคันหรูที่คุ้นเคยเลี้ยวเข้ามาจอดรับซะก่อน พร้อมประตูที่เปิดรอให้ตนขึ้นไป
“ เชิญครับ ”
“ ขอบใจนะ ” วีพูดเบาๆกับกรรณที่ยืนรออยู่ที่ประตูแล้วเดินขึ้นมานั่งด้านใน
“ ไม่ดีใจเหรอ กูกลับมาแล้ว แถมมารับด้วย ” อิทธิถามเพราะอีกฝ่ายดูนิ่งเงียบผิดปกติ
“ เฉยๆ ทำไมต้องดีใจล่ะ ”
“ ก็ไม่ได้เจอกันตั้ง 2 – 3 วัน ”
“ เคยไม่เจอกันมากกว่านี้ก็ผ่านมาแล้ว ” วีตอบเสร็จก็หันเบนหน้าไปทางกระจกขวามือ
“ เป็นไรป่ะเนี่ย ทำงานเหนื่อยเหรอ งานยุ่งหรือเครียดอะไร ”
“ ไม่เห็นได้เป็นไรเลย แต่ก็เหนื่อยนิดหน่อย นายล่ะกลับมาตอนไหน ”
“ กลับมาตอนบ่าย ก็นอนหลับไปแล้วกรรณก็ปลุกมารับมึง ” อิทธิเอามือวางบนขาของวี จนวีนั้นยอมหันมาคุยด้วย กรรณเองก็พูดลอยๆรายงานว่านายเหนื่อยจนหลับไปอยู่ในห้องกับลูกสาวตัวน้อย
“ เพลียขนาดนั้น ไม่นอนพักต่อ มารับทำไม ”
“ คิดถึง ” อิทธิเอนตัวลงมาพูดใกล้ๆหูของวีแต่ดังพอจะได้ยินกันถ้วนหน้า
“ ไม่อายรึไง เค้าได้ยินกันทั้งรถ ”
“ ไม่ได้ยินอะไรเลย ยศได้ยินไรป่ะ ” กรรณกลั้นยิ้มพูดออกมาพร้อมทั้งถามคนขับ
“ ผมก็ไม่ได้ยินเลยครับ นายพูดว่าอะไรครับ ”
“ หึๆๆ ได้ยินแล้วจะทำไม ”
ไลน์! ไลน์! ไลน์!
เสียงไลน์ของวีแจ้งเตือนขึ้น วีจึงหยิบโทรศัพท์ออกมาดูก็เป็นนนท์ที่ส่งข้อความและแนบรูปมาตาม ที่บอกไว้ ซึ่งอิทธิเห็นว่าวีเปิดอ่านแล้วรีบเก็บจึงเอะใจขึ้นว่ามีอะไรปกปิดตนและวีก็หันมาเห็นว่าอิทธิจ้องตนอยู่ จึงรีบบอกไปว่าเพื่อนไลน์มา แต่ก็ไม่อาจทำให้อิทธิละความสนใจไปได้
“ เพื่อนแล้วทำไมรีบปิด ไม่ตอบกลับไปก่อน ”
“ เอ่อ...ค่อยตอบก็ได้ครับ ”
“ เอาโทรศัพท์มาดู เพื่อนคนไหน หรือมึงมีใคร ”
“ ไม่เอา ดูทำไม? เพื่อนส่งมาจริงๆ ”
“ มึงมีพิรุธวี ปกติกูก็ไม่เคยยุ่งวุ่นวายกับโทรศัพท์มึงเลยนะ ขอดูหน่อย ”
อิทธิแบมือแล้วจ้องมองวีอย่างดุๆแต่วีนั้นยังคงปฏิเสธที่จะให้ ทำให้อิทธิโอบวีเข้ามาชิดอกตนเอง แล้วเอามือควาญหาโทรศัพท์ วีพยายามเบี่ยงตัวหลบแต่ไม่พ้นเนื่องจากวีไม่เคยสู้แรงอิทธิได้เลย อิทธิจึงได้โทรศัพท์ ไปในที่สุดแถมยังขโมยหอมแก้มวีไปได้ด้วยอีกหนึ่งฟอดใหญ่ๆ พอได้โทรศัพท์มาอิทธิก็เปิดหน้าจอเห็นเป็นไลน์จาก นนท์ที่ส่งมา ยิ่งทำให้อิทธิอยากรู้แล้วกดเข้าไปดูในทันที
“ มึงเห็นรูปนี้แล้วเหรอ ” ในจอโทรศัพท์เป็นรูปอิทธิถ่ายแนบชิดอิงแอบกับนางแบบ สาวคนหนึ่ง อิทธิถามวีจบก็ยื่นโทรศัพท์คืนให้ไป
“ นนท์ให้ผมดูตั้งแต่ที่ทำงานแล้ว ”
“ แค่ถ่ายรูป ไม่มีอะไร ”
“ ครับ ” ด้วยความที่วีตอบกลับเพียงสั้นๆจึงทำให้อิทธิคิดสงสัยว่าวีจะไม่เอะอะ โวยวายหรือถามอะไรเพิ่มเลยเหรอ แต่วีก็บอกไปว่าไม่รู้จะถามอะไร อิทธิจึงเก็บเอาไว้คุยกันเมื่อถึงบ้าน
เมื่อมาถึงบ้านทั้งคู่ก็ลงจากรถแล้วเดินไปหาฮันนี่พร้อมกันที่ห้องของเธอ โดยฮันนี่นอนเล่นอยู่ที่เตียง
“ ใครมานะคุณหนู ”
“ วี วี ” ฮันนี่พลิกตัวลุกขึ้นนั่งยิ้มกว้างเมื่อเห็นว่าวีมาหาโดยไม่สนใจอีกคนที่เข้ามาด้วยเลย
“ ไม่เห็นเรียกแด็ดดี๊บ้างเลย เรียกแต่วี ฮึ้?? ”
“ ป้อ... ”
“ ฮันนี่พูดอีกครั้งซิ เมื่อกี้หนูพูดว่าอะไร ” วีได้ยินฮันนี่เปล่งเสียงคำว่าพ่อหรือป้อจึงอยากให้ พูดอีกครั้งให้อิทธิได้ยินชัดๆจะได้ดีใจว่าลูกก็รักและสนใจตนเช่นเดียวกันแต่หนูน้อยก็ไม่พูดออกมาอีกเลย
“ วี วีจ๋า ”
“ ใครสอนให้เรียกวีจ๋าเนี่ย น่ารักจังเลย หอมที ” วีจับหนูน้อยเข้ามากอดแล้วหอมอย่างหมั่นเขี้ยว เพราะฮันนี่เรียกตัวเองแบบอ้อนๆ จนคนเป็นพ่อเริ่มน้อยใจที่ลูกไม่ค่อยเรียกตัวเองเลย จึงทำหน้าบึ้งๆแล้วขู่หนูน้อย ว่าจะไม่รักแล้ว แต่เธอก็ยังไม่รู้เรื่องพอแถมหัวเราะชอบใจที่คนเป็นพ่อทำหน้าไม่พอใจใส่ และวีก็เลยพูดให้ฮันนี่ออกเสียงตาม
“ พูดตามวีนะฮันนี่ พ่อ พ่อ ”
“ พ่อ!! พ่อ!! ป้อ ป้ะ ” หนูน้อยพูดออกมาหลายต่อหลายคำเสียงดังชัดเจน อิทธิจึงยิ้มออกแล้วโน้มตัวลงมาหอมลูกสาวแล้วทิ้งตัวลงนั่งขยับเข้าไปใกล้กับลูกของตัวเอง
“ เช็ดน้ำลายให้ฮันนี่หน่อยครับ ”
“ ไหนมีน้ำลายไหลเหรอ ” พี่เลี้ยงส่งผ้าอ้อมให้กับคนเป็นนายแล้วเดินออกจากห้องไปพัก
“ ป้อ ป้อ ”
“ ได้ยินแล้วๆ เรียกพ่อใช่มั้ยคนเก่ง ” อิทธิก้มลงไปหอมหัวลูกสาวอีกครั้งเบาๆอย่างเอ็นดู
“ ดี วี วีจ๋า วีจ๋า หาวี ”
“ ว่าไงคร้าบบบบบ มาสิมา ” หนูน้อยก้มตัวลงเอามือดันที่นอนแล้วลุกขึ้นยืนพร้อมเดิน สองสามก้าวก่อนที่จะล้มลงไป แล้วลุกขึ้นใหม่เพื่อเดินไปหาวีที่นั่งอยู่ไม่ไกลนักบนเตียง
“ ฮันนี่เริ่มเดินเองได้แล้วเหรอ ทำไมกูไม่รู้เลย ” อิทธิทึ่งและแปลกใจที่ลูกน้อยเดินได้แล้ว
“ ได้หลายก้าวแล้วด้วยครับ ”
“ เก่งที่สุดเลยลูกกู เดินได้เดี๋ยวมีรางวัลให้ ”
“ ให้แต่รางวัล มาจับลูกเดินบ้างก็ดีนะ ”
“ มึงจับก็เหมือนกูจับแหละ เวลาพ่อแม่ดูแลลูก แม่ไม่ว่างพ่อก็ดูให้ พ่อไม่ว่างแม่ก็ดูไปสิ ”
“ ลูกนายไม่ใช่ลูกผมสักหน่อย ”
“ แล้ว...ไม่อยากให้ฮันนี่เป็นลูกของมึงบ้างเหรอ แต่กูว่าฮันนี่อยากเป็นลูกสาวของมึงนะ ”
“ ไปเคลียร์กับคนของนายก่อนมั้ย ”
“ ไม่เห็นต้องเคลียร์เพราะมันไม่มีอะไรแค่ถ่ายรูปกันเฉยๆ แต่กูว่า...คนที่กูต้องเคลียร์นี่ คือมึง นั้นแหละวี ที่เงียบๆไม่พูดไม่จานี่...ไม่พอใจกูใช่มั้ย มานี่เลย... ” อิทธิเอื้อมมือไปดึงแขนวีให้ลุกตามมา
“ ไปไหน ไม่ไปจะอยู่กับฮันนี่ จะปล่อยฮันนี่ไว้คนเดียวเหรอนาย ”
“ มาคุยกันให้รู้เรื่องก่อน เดี๋ยวกูให้ลูกน้องไปตามพี่เลี้ยงเอง มึงอ่ามานี่!! ”
วีหยิบหมอนวางให้ฮันนี่เล่นระหว่างรอสาเข้ามาแล้วรีบเดินไปตามแรงลากจนถึงห้องนอนของอิทธิ ซึ่งพอเข้ามาถึงอิทธิก็ทำการล็อกห้องแล้วดึงวีให้มานั่งลงที่ปลายเตียงด้วยกันเพื่ออธิบายทุกอย่างในวันนั้น
“ ไม่ต้องอธิบายอะไรก็ได้นะ ”
“ ไม่อธิบายมึงก็เข้าใจว่ากูไปหาเจลลาสิ ใช่มั้ย ”
“ นายจะไปหาใคร ทำอะไรผมก็แล้วแต่นายอยู่แล้ว ”
“ กูไปคุยงานกับพี่ชายเค้า ชื่อโจธานแล้วน้องเค้าก็ไปด้วย วันนั้นที่ถ่ายรูป กรรณก็อยู่ ถามกรรณได้เลย กูไม่ได้ทำไรเกินเลยจริงๆ ”
“ ครับ ”
“ กูมีแค่มึงนะวี ขนาดกูโดนยั่วให้เกิดอารมณ์ โดนเค้ามอมยา กูยังหักห้ามใจแล้วก็คิดถึงแต่มึงเลย คืนนั้นเราก็เฟสทามคุยกันไม่ใช่เหรอ มึงก็เห็นนี่ว่ากูอยู่คนเดียวในห้อง ”
“ ก็บอกแล้ว ว่าอยากทำไรก็ทำ ไม่เห็นต้องมาอธิบายอะไรเลย ”
“ ไม่โกรธ ไม่หึง ไม่ไรเลยว่างั้น ” อิทธิจ้องวีประหลาดใจที่ทำท่าเหมือนไม่รู้สึกอะไรเลย
“ ไม่มีสิทธิ์ไง ” จนวีพูดคำนี้ออกมาถึงเข้าใจ
“ ทำไมจะไม่มี... ”
ใบหน้าหล่อเหลามีหนวดเคราเล็กๆเริ่มขยับเข้ามาใกล้ของร่างอันบอบบางของวีเรื่อยๆจนประกบปากจูบ ที่ริมฝีปากของร่างบางเข้า เค้าไม่มีท่าทีปฏิเสธหลบหนีปล่อยให้คนร่างหนากว่าฉกฉวยรสหวานดูดด่ำกับการจูบ อยู่นานสองนานไม่มีวี่แววว่าจะปล่อยปากออกจากกัน มือไม้ของร่างหนาเหมือนจะไม่อยู่สุขเริ่มลูบไล้ตามเรือนร่าง ของร่างบางอย่างโหยหา ปากค่อยๆขยับออกมาจูบลากไล้ที่ลำคอและกกหูอย่างค่อยๆ
“ ไหนว่าเหนื่อย... ” เมื่อปากเป็นอิสระวีก็เอ่ยถามเสียงแผ่วๆกับอีกคนที่ซุกไซร้อยู่ที่คอตน
“ กูคิดถึงมึงมากกว่า ”
อิทธิเงยหน้าขึ้นมาตอบแล้วยังคงไม่ละเลิก จูบ ขบจนตามเนื้อของวีแถมยังจับวีถอดเสื้อออกให้พ้นทางตัวเอง ได้จัดการกับวีให้ง่ายขึ้นอีกด้วย แต่วีนั้นกลับรู้สึกไม่มั่นใจในตัวเองขึ้นมาเนื่องจากทำงานมาทั้งวัน
“ ไม่เหม็นเหรอ ทำงานเหงื่อออกทั้งวัน ขออาบน้ำก่อนได้มั้ย ”
“ เหม็นอะไร หอมจะตาย ไม่ต้องอาบหรอก ค่อยอาบตอนเสร็จ ”
“ นะ...ขออาบน้ำก่อน นะครับ ” วีทำตาปริบๆให้อิทธิที่มองมาอยู่เพราะเกรงว่ากลิ่นไม่ดี จะทำให้อีกคนหมดอารมณ์ในการทำกิจกรรมร่วมกัน แต่เหมือนอิทธิจะไม่ยอมและสั่งให้วีขึ้นไปบนเตียง
“ ขยับขึ้นไปข้างบน! ”
“ …………….. ” วียอมทำตามคำสั่งและทำหน้าบูดเล็กน้อยที่อิทธิไม่ยอมให้ไปอาบน้ำ
“ ทำไมทำหน้าแบบนั้นอ่า ”
“ ก็อยากอาบน้ำ... ”
อิทธิยิ้มเล็กน้อยกับความงอแงของวีแล้วถอดเสื้อผ้าของตัวเองจนหมดโชว์เรือนร่างแกร่งกล้ามแน่น อกสวยแพ็ครอนงาม ค่อยๆคลานขึ้นไปบนเตียง ดึงขาวีให้วางเหยียดลงแล้วถอดกางเกงวีออกมาเช่นกัน จากนั้นอิทธิก็คลานขึ้นไปทับตัววีไล่ดมและจูบจนทั่ว เร้าโรมวีเต็มที่จนวีนั้นเกิดอารมณ์ขึ้นมาในที่สุด
“ หอมจะตาย เหม็นอะไร? ดมทุกส่วนแล้วเนี่ยไม่เห็นมีกลิ่นเลย หื๊ม!! ”
“ อื๊อออ!! นายยยยยยยยย ” ความเสียวซ่านพุ่งปรี๊ดเมื่ออิทธิจับขาวีตั้งขึ้นและลงลิ้นที่ส่วนนั้น โดยมือก็สอดไปบีบนวดคลึงก้นขาวๆไปด้วย มันทำให้วีมั่นใจมากขึ้นและยอมปล่อยตัวตามอารมณ์ที่อีกฝ่ายปรนนิบัต ปรนเปรอให้จนเสร็จไปรอบหนึ่งเปื้อนมือของอิทธิเต็มไปหมด
“ ขยับหน่อยเร็ว ”
“ อะไรอ่า ” วีถูกจับให้อยู่ในท่าคลานเข่าแล้วอิทธิก็เข้ามาปะชิดตัวจากทางด้านหลังทั้งคู่ตัว แนบชิดกันกระแทกกันอย่างเป็นจังหวะอยู่นานสองนานสลับกับการที่อิทธิจะก้มลงไปคลอเคลียอยู่ที่ส่วนบนของอีกฝ่าย
โอ๊ยยยย อื้อออออออออออ
นะ...นาย มะ....ไม่....ไม่ไหววววววว
อะ เบาหน่อยยยยยยย
“ รอก่อน อีกนิดเดียว ”
“ อ๊ะ! อ๊า! ” ร่างบอบบางที่ถูกกระแทกร้องออกมาเสียงดังพร้อมบีบแขนคนด้านบน จนเป็นรอย จากนั้นก็คลายแรงลงเนื่องจากเสร็จกิจกันทั้งคู่ อิทธิเองก็ทิ้งตัวลงนอนที่เตียงอย่างหมดแรง
“ กูไม่ได้เอาเจลลาจริงๆนะ ”
“ นายซีเรียสทำไมนักหนา ผมไม่ได้โกรธอะไรแล้ว ”
“ ก็กูไม่อยากทำให้มึงเสียใจไง กูแคร์ความรู้สึกมึงนะวี ” คำพูดด้วยน้ำเสียงจริงจังของอิทธิทำเอาวี ยิ้มกว้างขยับยกตัวขึ้นมาจูบเบาๆไปที่ปากของอิทธิแล้วก้มลงนอนหนุนแขนอย่างอ้อนๆ
“ หึ!! หัดทำตัวน่ารักเหรอเดี๋ยวนี้ ”
“ ผมเชื่อใจนาย งั้น...ผมมีรางวัลให้ ”
“ รางวัลอะไร ” เรือนร่างเบาบางของวีขยับตัวอีกครั้งแล้วคร่อมไปอยู่บนตัวของร่างหนาหลังจากนั้น ก็ก้มลงไปจูบคนด้านล่างทำเอาคนเค้าเคลิ้มแล้วตอบสนองกลับอย่างไม่ยอมกันได้สักพัก ร่างบางก็เปลี่ยนมาซุกไซร้คอ ของร่างหนา ลากลิ้นเลียลงมาเรื่อยๆจนถึงเม็ดบนอกแกร่งที่แข็งชูเป็นไตเพราะความเสียว พลางชายตามองคนที่โดนรุก อย่างยั่วยวน ร่างบางไม่หยุดเพียงเท่านั้นถอยตัวลงไปด้านล่างและจัดการกับส่วนล่างที่บ่งบอกได้ว่ามีความต้องการที่สุด ทั้งมือและปากปรนนิบัตส่วนนั้นอย่างนุ่มนวลค่อยๆ และเริ่มเพิ่มความเร็วขึ้นจนร่างหนาปล่อยเสียงครางและกำผ้าปู ที่นอนอย่างซาบซ่าถึงอารมณ์
อืมมมมม วี อ้า!
อย่างนั้นนนนนน อื้ออออ
โอ้ววววววววววว
ร่างหนากระตุกเกร็งเล็กน้อยและปลดปล่อยออกมาในที่สุด แต่ร่างบางไม่หยุดเพียงเท่านั้นคลาน ขึ้นมาด้านบนแล้วค่อยๆทิ้งตัวลงนั่งทับแท่งใหญ่ที่เพิ่งสงบศึกไป ทำให้ร่างหนาขยับตัวจากนอนมาเป็นนั่งพิง กับพนักเตียงจัดท่าใหม่ให้มันพอดีแล้วปล่อยร่างบางเริ่มบรรเลงเพลงอันจังหวะอันเร่าร้อนอีกครั้ง บทเพลงบรรเลง ไปเรื่อยๆจากตามจังหวะก็เริ่มเร่งจังหวะขึ้นและเบาลงบ้างตามอารมณ์ของทั้งคู่ แวะคลอเคลียนัวเนียกันตามทางแล้วจึงไปต่อ
“ อ๊ะ นายยยยย นายยยยยย โอ๊ยยยยยย ”
“ อื่ออออออ วี สุดยอดไปเลย ”
“ มองไรแบบนั้นอะ อ๊ะ! ”
“ เซ็กซี่ชิบหาย หึๆๆ ” อิทธิมองคนตรงหน้าด้วยแววตาอย่างอยากจะขย้ำเค้าให้จมเขี้ยว พลางยื่นมือไปลูบไล้เนื้อตัวเค้าและก็ถึงฝั่งฝันกันไปอีกคนละครั้ง ทำเอาคนคุมเกมอย่างวีหมดแรงทิ้งตัวลงมานอนซบ อกหนาๆของอิทธิเพื่อพักเหนื่อย
“ รางวัลถูกใจมั้ยครับ ” วีพูดอ้อนๆอยู่ตรงอกพร้อมหายใจเหนื่อยหอบ
“ ถูกใจ...แล้วก็ถึงใจมากด้วย ” อิทธิยกหัวมาหอมที่หัวของวีเบาๆ
“ ห้ามล้อห้ามแซวนะ ” วีเงยหน้าจากอกแล้วเท้าคางพูดกับอิทธิอย่างจริงจังเนื่องจากสิ่งที่ทำลงไป นั้นทำตัวเองเขินจนไม่อยากจะพูดถึงแต่เพื่อคนข้างล่างตอนนี้ก็พร้อมจะทำให้
“ ทำแบบนี้กูยิ่งหลงมึงเข้าไปใหญ่เลยเนี่ย รู้ตัวมั้ย ”
“ ดี จะได้ไม่มีคนอื่น ”
“ มีไม่ลงแล้ว แค่นี้ก็รักจะตายห่าอยู่ละ ” อิทธิเอามือบีบจมูกวีอย่างหมั่นเขียว
“ ให้จริงเห้อะ เอาออกให้หน่อย เจ็บ… ”
อิทธิจับวีพลิกตัวลงไปนอนแล้วดึงของตัวเองออกจากวี น้ำขาวขุ่นก็ไหลออกมาเปื้อนทั้งขาและเตียงไปหมด
“ อยากอาบน้ำไม่ใช่เหรอ ไปอาบน้ำไป ”
“ เหนื่อยแล้ว พักก่อนได้มั้ย ค่อยไปอาบ ” วีส่ายหน้าเอื้อมหยิบผ้าห่มมาบังเรือนร่างตน
“ เหนื่อยอะไร วันนี้ไม่กี่รอบเองนะ ไปเร็ว ”
“ นายไปก่อนก็ได้ ขอพักก่อน นะครับ ”
# โอ้ยยยยยยย อิจฉาวี บอกแล้วอยากได้หลัวแบบเน้
# ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่าน มาเม้นท์ มาถูกใจนะคะ
# หลายเม้นท์บอกว่าอิทคือหลัว อย่าๆๆ หลัวไรท์ๆ
ทีตอนนั้นทำเป็นไม่ชอบอิท ตอนนี้มาเรียกว่าหลัว เดี๋ยวเหอะ!!!
# ส่วนเรื่องกาเบียล ตอนหน้าๆนะ
# จุ้บๆนะรี๊ด 555555
