​

       วีรธัชดิ้นสุดกำลังเมื่อมีคนกำลังเอามือลูบตัวของตัวเองคนหนึ่ง อีกคนก็ซุกหน้าลงที่คอ

เพื่อสูดดมและไซร้ที่คอขาวๆวีนอนดิ้นปล่อยโฮ  ร้องห้ามและปฏิเสธด้วยน้ำเสียงสั่นเทา จนกระทั่ง

หลุดออกจากสองคนนั้นได้จึงรีบคลานเข่าเข้ามากอดขาอิทธิผู้เป็นนายที่ยืนมองอยู่ที่หน้าประตู

สีหน้าไม่บอกอารมณ์อะไรทั้งสิ้น              

           “  นาย!  ไม่เอา  ไม่เอาแบบนี้ ช่วยผมด้วย  ”     ฮึ่กกก  ฮึ่กกกกก               

          “  กูกำลังจะได้ดูหนังสดเลย หึๆๆ  ”  มาเฟียพูดกับคนที่เกาะขาตัวเองร้องไห้สะอึกอื้น              

          “  เอาไงครับนาย  ”         ลูกน้องสองคนจ้องคนที่เกาะขานายอยู่ตาเป็นมัน               

           “  ว่าไงวีรธัช  เค้ารอมึงอยู่นะเนี่ย  ”   

มาเฟียก้มลงมาถามคนด้านล่างซึ่งยังคงร้องไห้และปฏิเสธเสียงแข็ง               

         “  ไม่!!  นาย  ช่วยผมด้วย ไม่เอา ผมกลัว  ”    ฮื้ออออออ  ผมกลัว ฮึ่กกกก  กลัวมาก  

ผมไม่รู้ทำไมนายถึงสั่งให้ลูกน้องทำกับผมแบบนี้   นี่ผมก็นั่งกอดขาเค้าอยู่  ผมไม่อยากโดนสองคนนั้นทำ วีคิด

        “  พวกมึงลงไปได้ละ  ”    มาเฟียบอกกับลูกน้องสองคนที่ยืนรออยู่แล้วก้มลงมองคน

ที่นั่งร้องไห้พูดพร่ำเพ้อขอโทษอยู่ไม่ขาดปาก จนกระทั่งมาเฟียสั่งให้ปล่อยมือออกจากขา 

วีเองก็ปล่อยตามคำสั่งและไม่ลุกจากพื้นจนอิทธิก้มตัวมาช้อนตัววีเข้าไปในห้องนอน แล้ววางวี

ลงบนเตียงอย่างนุ่มนวล

          “  นาย...ฮึ่กกก  ”              

        “  บอกมาว่าจะให้กูเอา หรืออยากโดนลูกน้องกูเอา  ” 

วีเงียบไปกับคำถามของนายแล้วส่งเสียกสะอื้น กลับมา   ฮึ่กกกกก             

        “ ยังไงกูก็เลือกอะไรไม่ได้อยู่แล้วนี่  ฮึ่กกกกก  ”   วีคิดในใจน้ำตายังคงไหลรินเป็นสาย             

        “  ตอบ!!  กูจะได้เรียกมันให้                     คนเป็นนายก็เร่ง            

       “  ผมจะเป็นของนาย  ”    ร่างหนาหัวเราะผ่านทางลำคอเบาๆแล้วก็คลานไปคล่อมตัว

อยู่ที่สวนขาของร่างบางอีกครั้งมองร่างบางที่นอนโชว์เรียวขาขาวๆ กระดุมเชิ้ตติดไม่กี่เม็ด

จนเห็นเนื้อด้านในเรียบเนียนน่าสัมผัส มองจนเกิดอารมณ์ก็ดึงส่วนที่ปกปิดด้านล่างของวีออก 

โยนทิ้งลงที่พื้นแต่วียังคงสะอื้นเล็กน้อยและสั่นกลัว

              “  เงียบ!  ”    ผมสั่งเค้าแล้วก็ก้มลงไปถอดกระดุมเม็ดที่เหลือ ดึงเสื้อออกจากตัวเค้า

 อารมณ์ผมที่มองคนที่นอนแก้ผ้าบนเตียงต่างกันมาก เมื่อครู่ที่ผมมองดล ผมไม่มีความรู้สึกอะไรเลย

ต่างจากคนตรงหน้าตอนนี้ที่ทำเอาของผมแข็งจนตั้ง  ผมไม่รอช้า ก้มลงไปจูบที่หัววีเบาๆ

 แล้วก็เลื่อนลงมาจูบที่ปากของวีอีกครั้ง คราวนี้ไม่ว่าผมจะทำอะไร วีไม่ห้ามหรือดิ้นเพื่อต่อสู้อะไรทั้งนั้น

 กลับนอนนิ่งและให้ความร่วมมือกับผมเป็นอย่างดี   อื้ออออออออ  อืมมมมมมมมมมม

             “  ตัวมึงโคตรหอมเลย  ”  สู้ดดดดดด   จุ้บบบบบบ  ม้วบบบบบบบบบบ 

 ผมก้มลงไปสูดหอมดอมดมและจูบทั่วลำตัวของวี  กลิ่นมันช่างเย้ายวนผมมาก ผมทนไม่ไหวอีกต่อไป

  ว่าแล้วผมก็จับขาของเค้าตั้งขึ้น จูบไปที่ต้นขาไล่ไปเรื่อยๆ ขบเม้มจนเกิดรอยแดงไม่แพ้ที่คอ 

แล้วก็บีบเจลสอดนิ้วเข้าไปในช่องของเค้าทีละนิ้ว             

              “ แน่นชิบหายยยยย  หึๆๆ  ”

            “  อ๊ะ นาย ผมเจ็บ  ”     

            "  กูไม่อยากใช้นิ้วแล้วว่ะ  กูเสียบเลยละกันนะ  "

       อิทธิพูดจบก็จับท่อนตัวเองเสียบเข้ามาในช่อง  ซึ่งเสียบไม่เข้าเลย  อิทธิจึงเอาเจลมาบีบเพิ่ม

แล้วก็นวดคลึงสะโพกของวี แล้วก็ลองจับยัดเข้าไปใหม่

            “   อ๊า!!  เจ็บบบบบบบ ”             

            “  เจ็บแปปเดียว  ทนหน่อย ”            

           “   อื๊ออออออ  นายยยยย  ขยับหน่อย  ”    อิทธิเริ่มขยับ  ค่อยๆจนแรงขึ้น เกิดเป็นเสียง

เนื้อกระทบกัน ดังลั่นสนั่นห้องอย่างเป็นจังหวะ  รวมถึงเสียงเตียงที่รองรับก็เสียดสีกันตามแรงขย่มของคนบนเตียง             

           “   อืออออออออ   ตอดกูชิบหายยยยย  ”      อิทธิพูดพลางเอามือบีบเค้นที่หน้าอกของวี

ด้านล่างก็ยังขย่มต่อไม่หยุดหย่อน จนทำให้คนด้านล่างทำหน้าเหยเกทั้งเสียวทั้งเจ็บและมันส์ปนๆกัน           

            “  นายยยยยย  เสียววววววววว  นายยยยยย  อ๊ะ!!  ”           

           “   ยิ่งมึงเรียกกู กูยิ่งมีอารมณ์วี  ”           

         “  อ๊ะ!  โอ้ยยยยยยยย  เบาหน่อยยยยย  ”   ผมขย่มแรงขึ้นอีก เร่งจังหวะ ซอยยิกๆๆๆๆๆ

  แล้วผมกับเค้าก็ถึงจุดหมายไปพร้อมกันโดยที่ผมปล่อยในใส่ตัววี แล้วมานึกขึ้นได้ทีหลังว่า 

ตัวเองไม่ได้สวมถุงยางแถมยังปล่อยในไปอีกแต่พอผมมองคนที่นอนอ้าขาตาแป๋วมองผมอยู่ตอนนี้ 

 ผมก็ไม่ได้กังวลอะไร เพราะผมแน่ใจว่าผมเป็นคนเปิดซิงเค้าอย่างแน่นอน 

            “ หึๆ ”  พอได้ปล่อยน้ำแล้วก็สบายตัวขึ้นเลยผม             

           “  วี มึงเคยโดนใครเอามั้ย   ”   มาเฟียถามร่างบางให้แน่ใจโดยร่างบางส่ายหน้าเบาๆ

เป็นการตอบ พร้อมทำหน้าเจ็บและกัดฟันเมื่อตอนขยับตัว            

            “   กูเชื่อใจมึงได้ใช่มั้ย กูไม่ได้ใส่ถุง  ”   วีดันตัวขึ้นมาเพื่อที่จะนั่งถึงแม้ว่าช่วงล่างยังคง

 เชื่อมต่อกับคนตรงหน้าอยู่ยังไม่ได้เอาออก            

           “  ไม่เคยครับ  ผู้หญิงก็ยังไม่เคยเอาเลย  ”            

           “  หึ!  ดี ”       คำตอบของวีทำเอามาเฟียหนุ่มพอใจเป็นอย่างมากถึงกับยิ้มมุมปาก            

          “  จุกอะ เอาออกได้ยัง  ”    ร่างบางหน้าบ่งบอกถึงความเจ็บ เพราะท่อนตั้งใหญ่เสียบคารูตัวเองไว้           

           “  ได้!  ”    ร่างหนาดึงท่อนของตัวเองออกซึ่งก็มีน้ำขาวขุ่นไหลออกมาด้วยเล็กน้อยแต่ไม่เพียงเท่านั้น 

 ร่างหนาจับร่างบางพลิกตัวในท่าหมา แล้วก็เอาท่อนตัวเองเสียบเข้าไปใหม่อีกครั้งแล้วเริ่มกระแทกต่อ

เมื่อตัวเองหายเหนื่อย    โอ๊ยยยยยยย    อ๊ะ  อ่าห์   อืมม ทั้งคู่ครางออกมาด้วยความพอใจทั้งคู่  

พร้อมรับส่งจังหวะการกระแทกของกันและกันอย่างเข้าที่เข้าทางกิจกรรมบนเตียงยังคงดำเนินไปเรื่อยๆ

อย่างไม่มีวี่แววว่าจะหยุด จนกระทั่งร่างบางไม่ไหวอีกต่อไป            

           “  นายครับ    พอได้ยัง   ”                 ร่างบางร้องถามเสียงแหบพร่า            

          “  ทำไม ?  ”    คำถามของนายทำให้วีคิดไปว่าถ้าตอบไปแล้วไม่ถูกใจนายอีก จะโดนจับ

ให้ลูกน้องรุมโทรมอีกมั้ย วีนิ่งคิดแต่ยังไม่ทันตอบ  อิทธิก็ยกวีที่นอนข้างๆขึ้นมานอนทันบนตัวของตัวเอง

 นอกจากนั้นยังยกมือขึ้นสวมกอดวีไว้หลวมๆ  ตัวทั้งคู่แนบชิดกันจนรับรู้ถึงลมหายใจแรงๆของกัน

และกันที่เหนื่อยหอบ จากหลายๆรอบที่เสร็จกันไป  ทั้งคู่นอนมองตากันโดยไม่ได้พูดอะไรจนกระทั่งวี

เริ่มพูดออกมาเบาๆ          

           “  นายอย่าทำแบบนั้นอีกได้มั้ย  ”            

           “  ทำอะไร ”             จู่ๆวีก็ถามอิทธิแบบอ้อนๆ           

           “  อย่า ฮึ่กก  อย่าให้ลูกน้องรุมโทรมผม  ”      วีตอบแล้วน้ำตาไหลหยดลงมาอาบแก้ม            

           “   ก็ถ้ามึงไม่ดื้อกับกู กูก็จะไม่ทำ  ”    คำพูดของอิทธิทำให้วีส่ายหน้าทั้งน้ำตาที่คลอเบ้าอยู่

 อิทธิเองเห็นอย่างนั้นจึงรีบพูดรับปากไปว่าจะไม่ทำอีก  

          “ เออๆๆ  ”   พูดพลางเอามือออกจากเอววี แล้วก็เช็ดน้ำตาที่ไหลรินให้อย่างนุ่มนวล 

จากนั้นก็จับเข้ามาจูบปลอบกับสิ่งที่ทำลงไป            

         “  อื้อออ  หา...หาย..ใจ..ไม่ออก  ”  

  ผมเอาปากออกจากปากคนที่ตีแขนผมประท้วงบอก หายใจไม่ออกทำท่าเหมือนจะขยับลงจากตัวผม 

 แต่...ผมไม่ให้ลงง่ายๆหรอก           

          “  จะรีบไปไหน  ”   วีชี้ไปที่ว่างข้างๆเตียง  ผมจึงจัดแจงท่า โดยให้วีอยู่ด้านบน 

จับไอ้นั่นของตนตั้งขึ้นแล้วให้วีนั่งทับลงมาให้ตรงบล็อก 

        “  อ๊ะ!!  ใส่ไม่ได้   โอ๊ยยยยย  มันแน่นอ่า  ”  ร่างบางทุรักทุเร  กล้าๆกลัวๆ  อิทธิเลยบิ๊วอารมณ์ยื่นมือไปลูบไล้ที่ตัวของวี ยกตัวตัวเองขึ้นสูดดอมดมและจูบพรมทั่วด้านบนของวี แล้วก็จับให้วีนั่งลงบนท่อนตัวเองอีกครั้ง

       “  อือออออออ  ขยับดิ  ”    วีเริ่มขยับทีละนิดๆๆ  จนเกิดเสียงการกระทบกันของเนื้ออีกครั้ง

จากนั้นวีก็ขย่มแรงขึ้น แรงขึ้น  ตามคำร้องขอของคนด้านล่างที่เหมือนจะมีความสุขสุดๆอือออออออออ 

 วี  แรงอีกกกกกกกกก  อื้อออออออออออ อย่างงั้นแหละ

        “ เซ็กซี่ชิบหาย  ”  อื้มมมมมมม  โอ้ววววววววว น้ำสุดท้ายของผมก็หลั่งออกมา  

คนด้านบนคงเหนื่อยมากพอเสร็จก็ล้มตัวลงมานอนซบบนอกผมทันที  คราบน้ำตาที่ยังมีให้เห็นที่ดวงตา

ของมันทำเอาผมฉุกคิด  ว่าผมสั่งให้ลูกน้องรุมโทรมมันไปได้ไง  ทั้งๆที่ผมแทบจะหลงเรือนร่างมันขนาดที่ว่า

ไม่มีอารมณ์กับใครหน้าไหนทั้งสิ้นทั้งที่เค้ามาแก้ผ้าอ้าขาให้ก็ไม่รู้สึกอะไรไปซะดื้อๆ     

       อิทธิมองวีอยู่นานสองนาน แล้วก็ลุกขึ้นอุ้มวีเข้าไปในห้องน้ำล้างทำความสะอาดตัวและน้ำที่

หลงเหลือในช่องนั้นให้วี อาบน้ำตัวเองแล้วก็อุ้มวีมาวางบนเตียง ใส่บ็อกเซอร์ให้วีและตัวเองแล้วก็ลงมานอน

บ่ายของวันต่อมา

       ผมตื่นซักพักแล้ว แต่คนที่นอนซุกอกผมเนี่ยมันยังไม่ตื่น ผมเลยไม่อยากขยับให้มันตื่น 

 เห็นแล้วก็หมั่นเขี้ยว  แกล้งแม่งดีกว่า

             “  วีรธัช!! กี่โมงแล้ว!!  งานการไม่ทำรึไง   ” 

  อิทแกล้งดุทั้งๆที่รู้ว่าตอนนี้อยู่ที่บ่อน ไม่ได้อยู่ที่บ้าน จะตื่นไปทำงานในสวนได้อย่างไร

             “ ฮึ้?  ”   ร่างบางค่อยๆลืมตาขึ้นก็เห็นว่าตัวเองนอนซุกอยู่ที่อกมาเฟียก็ตกใจรีบถอยออก             

             “ ตกใจอะไร  ซุกมาทั้งคืน  ”              

          “  ขอโทษครับ... ”     วีพูดพลางลงจากเตียงก็รับรู้ได้ว่าไม่ได้เจ็บมากเท่าครั้งแรกที่โดน

 เพราะอิทธิไม่ได้รุนแรงป่าเถื่อนกับตนมาก  แถมยังมีบางครั้งที่นุ่มนวลด้วยราวกับคนละคน

             “  มองอะไร ”             

              “  เปล่าครับ ”   

          “  แล้วจะไปไหน  ”               

         “  กลับไปอาบน้ำไปทำงานไง  ”       วีบอกกับนายแล้วมองหาเสื้อผ้าที่กระจัดกระจายเต็มพื้น               

          “  มานวดแขนให้กูก่อน  ”               

          “  นวดอีกละ  ”              

         “  บ่นอะไร!!  มึงไม่รึใช่ไงที่นอนทับแขนกูจนเมื่อย  ”    

          อิทธิดุเสียงดังเมื่อยทำให้วียอมขึ้นเตียงอีกครั้งแล้วก็ไปนั่งอยู่ข้างๆอิทธิที่นอนยื่นแขนให้นวด 

นวดไปประมาณ 10 นาที ก็บอกกับนายว่านวดเสร็จแล้ว

          “  ยาที่ซื้อให้ตอนนั้น ใช้หมดรึยัง  ”                

         “  ยาอะไรครับ  ”                

         “  ยาถุงสีขาวตอนนั้น  ”    

    อิทธิมองเรือนร่างของคนตรงหน้าอย่างพิจารณาและถามถึงยาที่เคยซื้อให้ ซึ่งวีก็ตอบกลับ

ไปว่ายังมีอยู่เพราะที่จริงแล้ววีกินแค่ยาอักเสบไปเม็ดเดียวเท่านั้น จากนั้นวีก็ค่อยๆลงจากเตียง 

 หยิบเสื้อผ้าใส่แล้วเดินออกจากห้องนอนนายไป เหลือบเห็นกาเบียลและลูกน้องยืนรอนายหน้าห้อง 

จึงทำตัวเองให้ปกติที่สุดเพื่อที่จะไม่เป็นที่สังเกตแต่คงไม่ได้แล้ว...

             “  คุณวี เมื่อคืนนอนห้องนี้กับนายเหรอครับ  ”                 

            “  เอ่อ...ครับ  ”                 

            “  อิมพอสสิเบิล  ”  

 กาเบียลอุทานเบาๆ  ตอนวีเดินผ่านไป แล้วก็เคาะประตูจนนายเปิดให้เข้าไปข้างใน

            “  เรียบร้อยมั้ยงาน ”       อิทธิถามลูกน้องมือขวาอย่างคาดหวัง                 

            “  ครับนาย  มอดเป็นจุลแน่นอน  ”                 

            “  ดีมาก ฮ่าๆๆๆ  คราวหน้าถ้ามันเล่นอะไรกับเราอีก จะจัดให้หนักกว่าเดิมเท่าตัวเลย  ”

            “  เมื่อคืน...นายนอนกับคุณวีเหรอครับ  ”

  กาเบียลถามและคนเป็นนายก็พยักหน้าตอบกลับไปด้วยรอยยิ้มที่แฝงอยู่ในแววตา                 

           “   ผมคิดไว้แล้วว่านายต้องชอบแบบคุณวี เก็บไว้ตั้งนานเพิ่งลอง  ”                 

           “  ผมไม่ได้เพิ่งลอง  ”                                   

           “  หืมม   ถึงใจมั้ยล่ะครับนาย  ”                       

           “  อื้อ ก็ดี  ”

           “  บริสุทธิ์ผุดผ่องกว่าใครๆ ”                 

           “  หึๆๆ  ”   ผมมองนายที่นั่งเอนพิงกับเตียงแล้วก็ยิ้มออกมาอย่างพอใจเป็นอย่างมาก

ซึ่งไม่ได้เคยเห็นนายยิ้มได้กว้างเท่านี้เลย  ตั้งแต่ผมเข้ามาทำงานแล้วเห็นนายตั้งแต่เด็กๆ แสดงว่าคนนี้ดีจริงๆ                 

          “  กลับไปทานข้าวที่บ้านหรือจะให้เตรียมอาหารที่นี่ดีครับ  ”   กาเบียลเอ่ยถามนายถึงมื้ออาหาร                

          “  กลับบ้าน จะลงไปเดี๋ยวนี้แหละ  ”                

          “  ครับนาย  ”

        อิทธิหยิบเสื้อผ้าแล้วก็เข้าห้องน้ำไปจัดการทุกอย่างให้เสร็จ จากนั้นก็ลงมาข้างล่างเดินไปที่รถที่จอดรออยู่

หน้าตึก  มีลูกน้องยืนรอกันนับ 10 รวมถึงวีด้วยที่ยืนอยู่ตรงนั้น ก่อนขึ้นรถอิทธิจึงหยุดมองวีเล็กน้อย

             “  เชิญครับนาย  ”                  

            “  เออ!   มองอะไรหน่อยไม่ได้เลยไง  ”       อิทธิดุกรรณที่ขัดอารมณ์ของตัวเอง                  

           “  ฮ่าๆๆ กรรณมึงนี่ชอบทำตัวให้นายดุ  ”                  

           “  เดี๋ยวคุณวีไปคันเดียวกับผมก็ได้ครับ  ”    ผมมองไอ้กรรณที่บอกกับวีแล้วก็ปิดประตูรถผมทันที 

 ออกคำสั่งแทนผมซะงั้นว่าให้ใครนั่งรถคันไหนอะไรยังไง

      ในระหว่างการเดินทางวีก็นั่งมองออกไปนอกหน้าต่างแล้วหันมาถามกรรณเกี่ยวกับเรื่องส่วนตัว

ของอิทธิเกี่ยวกับแฟน และก็ได้ข้อมูลมาว่าอิทธิไม่เคยมีแฟนและไม่คิดจะมีด้วย แต่ก็มีบรรดาสาวๆ

และหนุ่มๆมานอนด้วยแล้วแต่อารมณ์ของอิทธิ และกรรณยังบอกอีกว่าเพื่อการระบายอารมณ์ชั่วคราวเท่านั้น

         “  ที่ระบายอารมณ์งั้นเหรอ  ”                 

         “  ใช่น่ะสิ  คุณวีก็นอนกับนายมาแล้วไม่ใช่รึไง  ”                 

         “  ก็...ก็ตามนั้น  ”               เมื่อโดนมาถึงตัวเองวีกับทำท่าชะงักที่จะพูดออกไปตามตรง                

         “  อย่าเผลอไปคิดอะไรล่ะ  มันจะเจ็บเปล่าๆ  ”                 

        “  อื้อ  ”   ร่างบางฟังแล้วรู้สึกใจเต้นแปลกๆที่กรรณบอกว่าอย่าไปคิดอะไรพลางยกมือ

จับไปที่อกของตัวเองเพราะจู่ๆหัวใจก็ดันเต้นแรงขึ้นมาซะงั้น แต่แล้วก็รีบเอามือลงวางไว้ตามเดิม

เมื่อกรรณหันมาพูดต่ออีกว่าการที่นายให้วีนอนด้วยบนเตียงเป็นเรื่องแปลก เพราะนายไม่เคยให้ใคร

นอนด้วยที่เตียงส่วนตัวเลย

        “  อะไรดลใจให้นายยอมมีอะไรกับคุณวีที่ห้องตัวเองแถมให้นอนด้วยที่ห้องนะ  ”  กรรณนิ่งและคิดในใจ                  

        “  แล้ว...แล้วปกติ นายจะ...เอ่อ..จะนอนกับคนอื่นที่ไหนเหรอ  ”                   

       “  ถ้าบ่อนก็ชั้น 5 โซนที่เปิดให้เป็นห้องพัก แต่จะมีห้องนั้นโดยเฉพาะของนายถ้าที่บ้านก็ห้อง

รับรองด้านล่าง  ทุกคนจะรู้จักในชื่อ ห้องระบายความใคร่  ”

        “  ห้องระบายความใคร่ อยู่ส่วนไหนของบ้าน  ”    ยังไม่ทันที่กรรณจะตอบคำถามสุดท้ายของวี

กรรณก็มองออกไปนอกกระจกและบอกกับวีว่า  

         “  ถึงบ้านละ  ”  พร้อมลงมาเปิดประตูรถให้วี

         “  โอเค  ไว้คุยกันนะกรรณ  ”

ประตูรถเปิดออกโดยลูกน้องที่ยืนรออยู่ด้านล่าง  อิทธิที่ยังยืนอยู่ไม่เดินเข้าบ้านไปก่อน เหมือนจะรออะไร

บางอย่าง แต่พอเห็นวีที่ส่งยิ้มให้กรรณก่อนก้าวขาลงมาจากรถก็ชักหงุดหงิดขึ้น  เดินเข้าบ้านไปในทันที 

เตะแท่นวางแจกันดอกไม้จนแจกันตกลงมาแตก  ดัง  เพล้งงงงงงงงงงง

         “  ตายแล้วๆๆ  นายคะ ไปหงุดหงิดอะไรมา  ”         ป้าภามองเศษแจกันที่กระเด็นเกลื่อนบ้าน

         “  เมื่อกี๊ยังอารมณ์ดีอยู่เลย  ”               กาเบียลพูดออกไปดังพอที่ป้าภาและนายจะได้ยิน

มาเฟียเป็นไบหรอ  ไบเซ็กชวลหรือไบโพล่ากันล่ะเนี่ย

โหดร้ายเว่อออออ   ว่ามั้ยทุกคนนนนนนนน

หึๆๆ    นายเอกอ่ารักพระเอกแล้วแน่ๆ ถึงยอมเค้าน่ะ

ผู้อ่านคิดยังไง  คิดว่านายเอกหลงรักพระเอกรึยังคะ