​

ตอนที่****26

ปะทะ**!**

​

วิ้ง…วิ้ง…

แสงแดดยามเช้าที่สาดส่องเข้ามาทางหน้าต่างทแยงเข้าตาจนต้องลืมตาตื่นขึ้นมาอย่างเลี่ยงไม่ได้ ความร้อนจากผิวกายของคนตัวเล็กกว่าที่นอนสวมกอดผมจากด้านหลังและเอนซบหน้าเอาไว้เรียกรอยยิ้มแรกของวันได้ เชื่อแล้วล่ะว่าบนโลกนี้มีอยู่สิ่งหนึ่งที่คนเราไม่มีวันเอาชนะได้เลยก็คือ…

…ความรัก

ตอนนี้ผมเป็นอีกคนที่พ่ายแพ้ให้กับมัน

พลิกตัวไปหาไต้ฝุ่นแล้วดึงเขาขึ้นมานอนบนท่อนแขนแทน ตระกองกอดลูบไล้แผ่นหลังที่เต็มไปด้วยรอยจูบอย่างแผ่วเบา

ผมสร้างแลนด์มาร์กของตัวเองบนตัวหมอนี่เยอะเกินไปไหมนะ

“อื้อ…ตื่นแล้วเหรอครับ”

เจ้าลิงหัวแดงพึมพำเบาๆหลังจากถูกปลุกด้วยจุมพิตที่ขมับไปเน้นๆหนึ่งที ผมปัดเส้นผมสีแดงที่ปรกหน้าผากเด็กคนนี้อยู่ออกเพื่อจะมองหน้าเขาให้ชัดๆ

“อรุณสวัสดิ์”

“ไม่ใช่ความฝันใช่ไหม ผมตื่นมาโดยที่มีชูจินอนกอดแบบนี้”

“ไม่ใช่ฝัน ฉันเอง”

“ดีใจจัง”

ไต้ฝุ่นเบียดเสียดร่างกายเข้ามาใกล้มากขึ้น ความแนบแน่นของอ้อมกอดสร้างความอบอุ่นขึ้นในจิตใจ ผมแทบลืมความวุ่นวายทั้งหมดในชีวิตไป ขอแค่มีหมอนี่เท่านั้น แค่ได้อยู่ด้วยกันแบบนี้ตลอดไปผมก็พร้อมจะเริ่มต้นใหม่และลืมอดีตที่ผ่านมาทั้งหมด

อดีตที่ทำให้ผมทอดทิ้งความเป็นมนุษย์ไปไม่เหลือ

“จริงสิ จะว่าไปเทียร์กับไอ้จอมยังไม่กลับมาเลยไม่ใช่เหรอครับ”

ไต้ฝุ่นดันตัวออกห่างอีกครั้งพลางลุกขึ้นเดินออกไปดูที่ห้องรับแขก เฮ้ๆ ลืมไปหรือเปล่าว่านายแก้ผ้าอยู่นะ ลุกพรวดไม่หาอะไรปิดแบบนั้นคิดบ้างไหมว่าอาจโดนจัดหนักอีกรอบ

ผมเดินตามเจ้าลิงหัวแดงออกไปติดๆ หมอนั่นยืนเกาหัวตัวเองอยู่ตรงโซนห้องรับแขก เจ้าก้อนกลมๆสองก้อนที่ด้านหลังโคตรล่อตาล่อใจผมเลย

หมับ…

“เป็นอะไรไป”

ตรงเข้าไปสวมกอดร่างเล็กจาด้านหลัง ตวัดวงแขนโอบรอบคอหมอนี่เอาไว้แล้วฝังจมูกลงที่ซอกคอขาว สูดดมกลิ่นกายด้วยความเสพติด

“แปลก สองคนนั้นไม่กลับมา”

“อาจจะกลับไปค้างที่บ้านก็ได้”

“แต่ว่า…”

“หรือไม่ก็กลับมาแล้วแต่รู้ว่านายกับฉันกำลังมีความสุขกันอยู่ก็เลยไม่อยากรบกวน”

ตอบออกไปแบบนั้นพร้อมกับไล้ปลายจมูกหอมตรงนู้นตรงนี้ไปเรื่อย มืออีกขางก็บีบขย้ำก้นขาวน่ากัดของไต้ฝุ่น ขณะที่อารมณ์กำลังจะลุกโชนขึ้นอีกครั้ง คนในอ้อมกอดก็ผละตัวออกไป

“นั่นอะไรน่ะครับ”

เจ้าลิงหัวแดงเดินตรงไปที่ประตูห้องซึ่งมีซองเอกสารสีน้ำตาลซองหนึ่งถูกวางไว้ อยู่ใกล้กับช่องส่งเอกสารของประตูห้องพอดี หมายความว่า…

มีคนเอาซองนี่มาส่งไว้สินะ

“ไม่มีชื่อผู้ส่งหรือว่าผู้รับเลย”

“เอามานี่”

ผมดึงมันออกมาจากมือของไต้ฝุ่นก่อนจะเทของข้างในออกมา มือถือเครื่องหนึ่งที่เปิดไฟล์วีดิโอคลิปข้างเอาไว้คือสิ่งที่อยู่ข้างใน พวกเราเงยหน้าสบตากันด้วยความรู้สึกหวาดหวั่น สัญญาณเตือนบางอย่างเกิดขึ้นในจิตใจโดยไม่มีใครเอ่ยออกมาเป็นคำพูด

“ฉันเปิดนะ”

“ครับ”

ไต้ฝุ่นพยักหน้ารับแล้วชะโงกหน้ามาดูคลิปด้วยกัน นิ้วมือผมเลื่อนขึ้นไปตรงจุดเล่นวีดิโอ

ติ๊ด!

[พลั่ก! พลั่ก! พลั่ก!]

[ไอ้พวกเลว! ปล่อยนะเว้ย! ปล่อยจอมฟ้าเดี๋ยวนี้ ปล่อย! พลั่ก!]

[เทียร์! ผมไม่เป็นไร เทียร์ไม่ต้องห่วงผม ผมน่ะ พลั่ก!!!]

[จอม! อ๊ากกกก!]

ร่างกายสั่นสะท้านไปด้วยความโกรธ หัวใจที่เพิ่งสงบลงไปเมื่อคืนของผมถูกไฟแห่งความโกรธแค้นเข้าครอบงำอีกครั้ง ในคลิปคือราชินีน้ำแข็งกับเจ้าแว่นติ๋มที่ถูกมัดมือมัดเท้าและกำลังโดนชายชุดดำหลายคนรุมซ้อมจนกระอักเลือด สะบักสะบอมไปหมดทั้งตัว…

[พลั่ก! ตุ้บ…]

[เทียร์!!!]

ภาพสุดท้ายก่อนที่คลิปจะจบลงคือเทียร์ที่หมดสติไปแล้วและจอมฟ้ากำลังคืบคลานเข้าไปหาเขาอย่างน่าเวทนา

ครืด…ครืด…

“ฮัลโหล”

กดรับสายด้วยเสียงที่ทุ้มต่ำ ปลายสายที่โทรเข้ามาไม่โชว์เบอร์ให้ทราบ แต่ผมรู้ดีอยู่แก่ใจว่าพวกมันเป็นใคร!!!

[ถ้าไม่อยากให้สองคนนี้เป็นอะไรไป เอาของที่พวกแกขโมยไปมาแลกซะ สถานที่คือโรงงานน้ำมันเก่าตรงท่าเรือของถนน A]

“พวกแกต้องชดใช้ที่บังอาจมาแตะต้องนักเรียนของฉัน”

[หึๆๆ]

สายถูกตัดไปพร้อมเสียงหัวเย้ยหยัน ผมกัดฟันแน่นจนช่วงฟันกรามปูดขึ้นมา มือข้างที่ถือโทรศัพท์ไว้กำแน่น ความแค้นจุกอยู่ในอกแทบจะคลั่ง

เพล้ง!

โทรศัพท์แตกคามือ ความโกรธที่มีมันมากเกินกว่าผมจะควบคุมได้อีกแล้ว

“พวกมันว่ายังไงเหรอชูจิ”

“มันให้เอาของที่ขโมยมาไปแลก”

เท่านี้ก็ไขข้อข้องใจที่ว่าทำไมเมื่อวานทุกอย่างถึงเป็นไปอย่างง่ายดายและราบเรียบมัน เป็นเพราะพวกมันกำลังเล่นซ้อนแผนและตลบหลังวกผมอยู่นั่นเอง!

“ไอ้พวกสวะ! ผมไม่มีทางให้อภัยมันแน่”

เจ้าลิงหัวแดงพูดเสียงกร้าว ดวงตาเต็มไปด้วยความเกรี้ยวกราด มันนานมากแล้วที่ผมไม่เคยมีความรู้สึกโกรธเพื่อใครสักคนขนาดนี้ การที่คนสำคัญถูกร้ายมันสร้างความเจ็บปวดเจียนตายให้มากกว่าผมเป็นฝ่ายถูกทำร้ายเสียงเองหลายร้อยหลายพันเท่า

ผมจะไม่ปล่อยพวกมันไปอีกแน่ จะให้มันทรมานยิ่งกว่าที่พวกมันทำกับเจ้าสองแปลกนั่น!!!

“เตรียมตัวอ้อนวอนขอลงนรกได้เลย”

กัดฟันพูดออกไปเป็นครั้งสุดท้าย สงครามที่แท้จริง…การปะทะกันมันเพิ่งเริ่มต้นเท่านั้น!

“ฮัลโหลจำปา เอาตู้เซฟเมื่อคืนมาให้ฉันเดี๋ยวนี้ ฉันต้องใช้มัน ด่วนนะ ในครึ่งชั่วโมง เดี๋ยวฉันส่งพิกัดไป”

ไต้ฝุ่นวิ่งคุยโทรศัพท์เดินตามผมออกมาจากห้องทั้งที่ยังแต่งตัวไม่เรียบร้อย พวกเราตรงไปทางลานจอดรถของคอนโดฯนี้เพื่อเอารถมอเตอร์ไซค์

“ไปครับชูจิ จำปาจะไปสมทบกับพวกเราพร้อมตู้เซฟ”

“อืม”

วันนี้คงมีเหตุการณ์นองเลือดไม่น้อยแน่ๆ แต่ถึงอย่างนั้นผมก็ไม่คิดที่จะหนีเหมือนเหตุการณ์กวาดล้างมนุษย์ของพระเจ้าในครั้งก่อนอีกแล้ว ไม่ว่าจะอันตรายแค่ไหน…ผมก็จะปกป้องเจ้าสามแปลกเอาไว้ให้ได้

ตึก…ตึก…ตึก…

แขกไม่ได้รับเชิญปรากฏกายขึ้นดักผมกับไต้ฝุ่นเอาไว้ที่ลานจอดรถ ปิดทางออกหมดทุกทางเพราะไม่ได้มาแค่หนึ่งแต่มานับไม่ถ้วน! ชุดสูทสีขาวกับเส้นผมสีทองส่องประกายแม้ในความมืดของลานจอดรถ ชายผู้สวมหน้ากากปิดบังใบหน้าเอาไว้ตลอดเวลา

“อสุรกาย…”

“แฟนธ่อม!”

“สวัสดีครับอาจารย์เรียว รวมถึง…ปิศาจหัวแดงที่กำลังบ้าคลั่งได้ที่”

“ถอยไป”

ผมออกหน้า กางแขนข้างหนึ่งกันตัวไต้ฝุ่นเอาไว้ด้วยรู้ดีว่าหมอนี่กำลังตบะแตกเพราเป็นห่วงเทียร์กับจอมฟ้าแค่ไหน แต่ว่า…หมอนี่ไม่มีวันสู้อสุรกายได้ ผู้ชายคนนี้มีรังสีอำมหิตที่โหดเหี้ยมเกินกว่าเจ้าลิงหัวแดงของผมจะต่อกรด้วยได้ และผมก็ไม่มีวันยอมเช่นกัน

“ต้องขอโทษด้วยนะครับที่ผมไม่ได้มาเพื่อฟังคำสั่งของอาจารย์”

“งั้นนายมาทำไม”

“มาเพื่อหยุดพวกคุณยังไงล่ะครับ”

“ก็แปลว่าเป็นศัตรูไม่ใช่เหรอวะ!”

“ไต้ฝุ่น อย่า!”

หมับ!

ไม่ทันแล้ว เจ้าลิงหัวแดงกระแทกตัวผมพุ่งเข้าหาอสุรกายหมายจะจัดการให้จบๆ ขาขวาที่ง้างขึ้นเพื่อจะเตะเป้าหมายถูกอีกฝ่ายหยุดไว้ได้ด้วยมือเพียงข้างเดียว เขาไม่แม้แต่จะกระดิกตัวเสียด้วยซ้ำ!

กร๊อบ…

“อ๊าก!”

“ไต้ฝุ่น!”

พลั่ก!!!

อสุรกายสะบัดเพียงข้อมือข้างที่ใช้บิดข้อเท้าของเด็กคนนั้นจนเกิดเสียงกระดูกดังลั่น ไต้ฝุ่นถูกทำให้ลงไปนอนกองกับพื้นในเวลาไม่ถึงห้าวินาที!!! ปิศาจหัวแดงผู้ถล่มอันธพาลนับร้อยคนมาสามวันสามคืนถูกจัดการได้เวลาอันสั้นโดยคนเพียงคนเดียว

“นาย…”

“ยังจำคำเตือนที่ผมเคยบอกไว้ได้ไหมครับ”

“ไม่จำเป็น”

“คำเตือนเพียงอย่างเดียวของผมคือ…อย่าทำให้ผมโกรธจะดีกว่า”

“งั้นฉันก็คงต้องส่งต่อคำเตือนนั้นกลับไป แต่เพิ่มเติมนิดหน่อยตรงที่…นายทำให้ฉันโกรธ”

ตอบกลับด้วยเสียงที่เยือกเย็นกว่าหลายเท่า ไต้ฝุ่นพยุงตัวเองลุกขึ้น ขาข้างหนึ่งของเขาถูกทำให้ซ้นจนไม่สามารถต่อสู้ได้อย่างเต็มที่

“อาจารย์ไม่เข้าใจหรอกครับว่าจะมีหายนะอะไรเกิดขึ้นบ้างถ้าอาจารย์จะเอาของสิ่งนั้นส่งคืนพวกมัน”

“ฉันไม่สน ถ้าของสิ่งนั้นจะทำให้ฉันได้เทียร์กับจอมฟ้าคืน ต่อให้มันถูกเก็บไว้ในนรกฉันก็จะไปเอามา และไม่มีใครขวางฉันได้”

“ผมจะขวางให้ได้”

“!!!”

พลัก!!!

ผมก้มตัวหลบหมัดของอสุรกายที่พุ่งเข้ามาด้วยความเร็วก่อนจะสวนคืนด้วยการเตะเข้าเต็มๆกลางหลังของเขา ไม่คิดเลยว่าจะต้องมาสู้กับนักศึกษาในมหา’ลัยที่ผมเป็นอาจารย์อยู่แบบนี้! อีกทั้งการเคลื่อนไหวและการออกหมัดที่อสุรกายปล่อยออกมายังไม่ใช่ฝีมือแบบมือสมัครเล่นอีกด้วย

ทักษะ…

มันเต็มไปด้วยทักษะระดับเดียวกับพวกนักฆ่าเสียด้วยซ้ำ!

“เข้ามาเลย!!! ไอ้ชั่วหน้าไหนคิดจะขวางทางฉันมันต้องตาย!”

พลั่ก! พลั่ก! พลั่ก!

“ไต้ฝุ่น!”

“อย่าเสียสมาธิสิครับอาจารย์”

พลั่ก!

ตุ้บ!

หมัดเดียวเน้นๆส่งร่างของผมไปนอนคลุกฝุ่นบนพื้น กลิ่นคาวเลือดตลบอบอวลในปากจนผมต้องถุยเลือดทิ้งออกมา เจ้าลิงหัวแดงกลายเป็นปิศาจจอมอาละวาดอีกแล้ว! ดวงตาไร้ความเป็นมนุษย์คือเครื่องยืนยัน เขาเดินลากขาข้างที่เจ็บของตัวเองตรงเข้าหาพวกของอสุรกายแล้วตะลุมบอนกับพวกมันไม่ยั้ง แม้จะโดนต่อยสักกี่ทีแต่ก็ไม่เคยล้มลงเลย เลือดสีแดงสดไหลปรกใบหน้าของหมอนั่นลงมา

ไอ้พวกนั้น…

สองมือกำหมัดแน่นจนเส้นเลือดปูดไปถึงขมับ ความโกรธแค้นแผ่กระจายออกมาในรูปแบบของรังสีสีดำ ครอบคลุมไปทั่วพื้นที่บริเวณนี้ หากต้องกลายเป็นอสูรร้ายเพื่อปกป้องใครสักคนที่สำคัญ ต่อให้มือคู่นี้จะต้องเปื้อนเลือดผมก็ไม่กลัว!

ผม…พร้อมที่จะกลายเป็นปิศาจเพื่อปกป้องเจ้าสามแปลก

และผม…ก็เป็นได้แม้แต่ยมทูตเพื่อมาล่าเอาวิญญาณของพวกมัน!!!

จริงสิ ถ้าหากสิ่งที่ผมคิดเมื่อกี้เป็นเพราะผมต้องการปกป้องคนสำคัญอย่างเจ้าเด็กสามคนนี้จนสามารถกลายเป็นอสูรร้ายได้อย่างไม่แคร์ใคร ถ้าอย่างนั้น…หมายความว่า…

“คู่ต่อสู้ของอาจารย์คือผมต่างหาก”

“ไม่ใช่”

ตอบกลับไปทันควัน อสุรกายที่กำลังเดินตรงเข้ามาหาผมชะงัก ผมยันตัวลุกขึ้นยืนประชันหน้ากับเขาโดยตรง สบดวงตาที่โผล่พ้นหน้ากากออกมา

“คู่ต่อสู้ของฉันไม่ใช่นาย”

“…”

“และคู่ต่อสู้ของนายก็ไม่ใช่ฉัน”

“อาจารย์กำลังพูดเรื่องอะไรเหรอครับ พวกเราเป็นศัตรูกัน เป็นคู่ต่อสู้ของกันมันก็ถูกแล้วไม่ใช่เหรอ”

ผมเหยียดยิ้มเล็กน้อย เดินหน้าเข้าหาอีกฝ่ายก่อนจะยื่นหน้าเข้าไปแล้วกระซิบที่ข้างหูให้ได้ยินกันแค่สองคนเท่านั้น

“เพราะมีกลิ่นเหมือนกันน่ะสิ”

“…”

“นายกับฉันมีกลิ่นเหมือนกัน เพราะอย่างนั้น…บอกมา”

“…”

“คนสำคัญที่นายกำลังพยายามปกป้อง คือใคร”

บับเบิ้ลบิวชวนคุย**:**

มาอัปตอนที่ 26 ต่อแล้วจ้า เริ่มเข้มข้นถึงขีดสุดแล้ววว อีกไม่กี่ตอนก็จะจบแล้วนะคะ เนื้อเรื่องทุกอย่างจะจบลงเป็นภาคๆไป ปริศนาไหนที่ยังไม่ได้รับการไขกระจ่างนั่นเพราะต้องตามต่อในภาคอื่นๆนเองจากบางปมจะเป็นปมเด่นของตัวละครที่จะเป็นตัวเด่นในภาคต่อไปค่ะ ซึ่งภาคนี้อย่างที่บอกว่าเป็นภาคการรวมตัวเท่านั้น หลังจากรวมตัวได้จะเริ่มเข้าสู่ภาคการไขปริศนาทุกอย่างอย่างแท้จริง มาร่วมลุ้นไปด้วยกันและแอบเชียร์พวกเขาอยู่ในใจด้วยน้า

เรื่องนี้จะเปิดพรีฯกับสนพ.เฟยฮุ่ยอยู่ มี โปรโมชั่นเด็ดสุดคือมีมินิโนเวล **“****The Phantom”** แจกฟรี 300 เล่ม (จำนวนจำกัด) ให้กับคนที่สั่งซื้อและโอนเงินเข้ามาก่อนด้วยน้า  ช้าหมดต้องสั่งซื้อเอานะคะ  เล่มแถมเป็นเรื่องราวบางมุมของแฟนธ่อมที่ทุกคนไม่เคยรู้ค่ะ! ปิดพรีฯ 15 มิ.ย. นี้แล้วนะ ใครยังไม่เปย์ไม่ตำตามไปตำกันเถอะค่า

สั่งซื้อ คลิก  https://bit.ly/2L1XS7s