ตอนที่ 2 : งานๆๆแล้วก็งาน
× 300
× 0
× 0
วีทำงานและกลับถึงบ้านดึกเนื่องจากเร่งทำออเดอร์ด่วนที่หัวหน้าสั่ง โดยขากลับก็ไม่ลืมแวะซื้ออาหารดีๆจากร้านเต็มไม้เต็มมืดกลับมาฝากพ่อตามที่รับปากเอาไว้ แต่พอมาถึงพ่อกลับไม่อยู่บ้านเช่นเคย ซึ่งไม่ต้องคาดเดาเลยเพราะรู้อยู่เต็มอกว่าพ่อนั้นหายไปไหน
“ เราก็ว่ากลับดึกละนะ พ่อยังดึกกว่าอีกเหรอ “. วีบ่นเบาๆแล้วจึงวางถุงกับข้าวไว้ในฝาชี จากนั้นก็เอาของไปเก็บแล้วหยิบเพียงโทรศัพท์และกระเป๋าสตางค์ติดตัวออกจากบ้านไป
“ พี่ๆๆ ” วีโบกมอเตอร์ไซค์วินที่ขับผ่านมาพอดีหลังจากยืนรอซักพักถามถึงบ่อนที่อยู่ใกล้ที่สุดและให้พาไปส่ง และเมื่อวีถึงก็เห็นบ่อนที่เป็นอาณาจักรใหญ่โตหรูหราและไม่คิดว่าเค้าจะให้พ่อตนเข้าไปเล่นได้
“ ทำไมมันใหญ่นักวะ แล้วพ่อมาบ่อนระดับนี้เลยหรอ ทำไมเค้าถึงให้เข้าได้ ”
“ ไอ้น้อง! มาม่องๆมองๆอะไรวะ ” ชายชุดดำแถวนั้นตะโกนถามเสียงดังแล้วเดินเข้ามาเรื่อยๆ
“ ผมมาตามพ่อ ” วีตอบกลับไปตรงๆ
“ พ่อน้องคือใครล่ะ มาถูกที่ป่ะเนี่ย ”
“ ขอเข้าไปได้มั้ย ” วีเอนตัวมองหาทางเข้าบ่อนเผื่อพ่อจะอยู่ข้างในจริงๆ
“ ได้! ” ชายชุดดำตอบกลับ และยืนมองวีที่เอนตัวมองหาทางเข้าบ่อนและชายชุดดำนั้นก็พาเดินเข้าด้านในอย่างรวดเร็ว
เมื่อวีเข้ามาด้านในแล้วก็ได้เห็นผู้คนมากมายกำลังยืนโยกย้ายประกอบเสียงเพลง ดื่มและชนกันด้วยรอยยิ้มและเต้นนัวเนียกันบ้างในชั้นแรกของบ่อน จากนั้นก็เดินมาขึ้นลิฟท์ เพื่อไปที่ชั้นบน ซึ่งเป็นบ่อนตามคลาส สร้างความแปลกตาแปลกใจให้กับวีอย่างมากเช่นกัน
“ ธง! มึงพาใครเข้ามา ” น้ำเสียงเรียบนิ่งเยือกเย็นถามลูกน้องเมื่อปลายตาเห็นหนุ่มร่างบางแปลกหน้าเข้ามาด้านใน
“ น้องมันบอกว่ามาตามหาพ่อครับนาย ” ธงลูกน้องคนคุมบ่อนด้านหน้าตอบกลับนายแล้วก้มหัวลงอย่างเคารพนับถือ
“ สถานที่แบบนี้ใช่ที่มาตามหาพ่อมั้ย!! เอามันออกไป! ”. เสียงตวาดดังลั่น ทำเอาหนุ่มร่างบางผู้มาตามหาพ่อตกใจ เสียงที่ช่างน่ากลัว ฟังดูโหดเหี้ยมยังไงชอบกล
“ ขอผมได้ตามพ่อกลับบ้านเหอะ มาถึงที่นี่ละ ” หนั่มร่างบางเอ่ยขอก่อนที่จะโดนลากออกไป
“ บ่อนกูไม่ใช่พื้นที่ใต้สะพาน ตามถนน ” คำพูดร้ายๆจากปากมาเฟียทำเอาวีเงียบไป
“ น้องกลับไปซะ กลับๆเร็ว ”
วีถอดใจและคิดว่าไม่อยากมีเรื่องกับคนโหดเหี้ยมและใจร้ายคนนั้น แต่พอเดินออกมาได้ไม่ไกลก็ได้ยินเสียงคล้ายๆกับพ่อตัวเองจึงเดินกลับไปดู ก็เห็นพ่ออยู่ไกลๆนั่นจริงๆ วีจึงยืนดูอย่างเงียบๆ ซึ่วลุงวัฒหรือพ่อของวีกำลังยืนรอการพิจารณาจากมาเฟียเรื่องวงเงินที่เสียไปและกำลังจะขอยืมต่อเพื่อไปแก้มืออยู่ และดูเหมือนจะได้ผลเพราะมาเฟียสั่งลูกน้องให้ปล่อยเงินให้ลุงอีกโดยขู่ด้วยว่า ถ้าไม่มีจ่ายจะต้องตาย และลุงวัฒก็ตอบอย่างมั่นใจว่ามีคืนแน่นอน
“ งั้นก็เชิญครับลุง ” ชายชุดดำผายมือแล้วเดินกลับไปที่โต๊ะนั้นพร้อมกับลุงวัฒ
“ พ่อ!! กลับบ้าน ” วีตะโกนเสียงดังเพื่อให้คนอยู่ไกลได้ยินเสียงเรียกตน
“ ใครพ่อมึง ผิดคนแล้วไอ้หนู ” ลุงวัฒเหลือบไปเห็นลูกชายก็ตกใจรีบพูดออกไปว่าไม่รู้จัก
“ ไอ้น้องยังไม่กลับไปอีก ไป! ”
“ เอามันออกไปจากบ่อนกูได้ละ ถ้ายังอยู่พวกมึงเจอดีแน่ ” มาเฟียชี้หน้าสั่งการจนลูกน้องแถวนั้นจนรีบวิ่งไปหิ้วปีกวีออกมานอกบ่อนให้เร็วที่สุด วีเองก็ถอดใจที่จะตามพ่อกลับบ้านและคงทำให้พ่อกลับใจจากผีพนันไม่ได้จริงๆ วีจึงตัดสินใจโบกมอเตอร์ไซค์วินกลับมายังบ้าน กินข้าวแล้วก็เข้านอนทันที
เพล้งงงงงงงงง! ตุ้บบบบบบบบ
โอ๊ยยยยยย
เสียงดังโครมครามหน้าบ้านทำเอาวีตื่นขึ้นตอนดึก เปิดโทรศัพท์ดูนาฬิกาเพิ่งตี 2 พลางคิดไปว่าใครมาทำอะไรดึกดื่นป่านนี้. วีจึงลุกขึ้น เปิดไฟแล้วเดินออกมาดูเสียงดังกล่าว ก็เห็นพ่อตัวเองนอนซมที่พื้นหน้าบ้าน
“ พ่อ มานอนอะไรตรงนี้ ”
“ หมดตัว…แม่ง วันซวย ” ลุงวัฒครวญครางทุบพื้นบ่นจนฟังไม่เป็นภาษามนุษย์
“ เข้าบ้านก่อนพ่อ ” ร่างบางเดินเข้าไปพยุงให้พ่อลุกแล้วพาเข้ามาในบ้าน
“ ไอ้วี มึงมีเงินซัก 2 แสนมั้ยวะ ”
ในขณะที่วีกำลังปิดประตูบ้านล็อกหนาแน่น ก็ตกใจกับสิ่งที่พ่อถามแล้วหันกลับไปมองพ่อตาค้าง
“ ฮะ!!! ไม่มีหรอก เยอะขนาดนั้น 5000 ที่ขอไปผมยังไม่มีให้พ่อเลย ”
“ มึงจะไม่มีได้ไง ” ลุงวัฒเอ่ยถามอย่างสงสัยงานการวีก็ทำแต่ปากบอกไม่มีเงิน
“ แล้วจะมีได้ไง หามาก็ใช้ ไหนพ่อจะเอาไปกินเหล้า เล่นพนันอีก ”
“ แต่...ถ้ามึงไม่มี กูจะซวยนะเว้ย ” ลุงวัฒตอบกระอึกกระอักหลังจากลูกชายไม่มีเงินให้
“ พ่อพูดจริงป่ะเนี่ย ” วียังคงสงสัยจำนวนเงินที่มากมายขนาดนั้น
“ เออ! กูยืมมาแสนนึงแล้วแม่งหมด กูเลยขอต่ออีกแสนแล้วกูก็ไม่ได้อะไรกลับมาเลยแถมติดเงินเค้าไปอีกเนี่ย ” คนเป็นพ่อพูดพลางเอามือลูบหน้าอย่างเครียดๆ
“ แล้วนี่พ่อหนีกลับมาได้ไง ” วีถามพลางนึกถึงภาพเมื่อเช้าที่มีคนโดนรุมจึงถามพ่ออย่างแปลกใจ
“ เค้าให้เวลากูอาทิตย์หนึ่ง หาเงินมาคืน ”
“ พ่อ! 7 วัน 2 แสนใครจะหาได้ฮะ ”
“ มึงไง! มีหน้าที่หาก็หาสิ รีบๆหาด้วย กูไม่อยากตาย ” ลุงวัฒกำชับลูกชายเพราะรู้ผลที่จะตามมาถ้าไม่มีจ่าย. ทำให้วีรีบลุกขึ้นยืนส่ายหัวอย่างเครียดๆ แล้วก็เดินไปยกกับข้าวมาวางให้พ่อที่พื้น จากนั้นก็เข้าห้องนอนตัวเองไป
“ ปวดหัวจังวะ 7 วันกูจะไปหาเงินจากไหนมาให้พ่อใช้หนี้ได้ โอ๊ยยยยยยยย ”
“ พ่อ! ผมไม่กลับนะทำโอที “. เมื่อคืนหลังจากที่วีรู้ว่าต้องหาเงินมากถึง 2 แสนก็ทำเอาวีนอนไม่หลับลุกขึ้นอาบน้ำไปทำงานต่อในวันต่อมา
“ วี ขอร้อยนึงดิ ไว้กินข้าว ”
“ อยู่ในลิ้นชัก วันนี้ไม่ต้องเข้าบ่อนนะ ผมขอล่ะ ”
“ เออ ” ลุงวัฒตอบรับลูกชายอย่างเชื่อฟัง
หนุ่มร่างบางไปทำงานแต่เช้าแล้วก็ทำงานหามรุ่งหามค่ำ ทำโอทีมาหลายคืนจนเวลาครบ 1 สัปดาห์ตามกำหนด ซึ่งเป็นสิ้นเดือนที่เงินเดือนออกพอดี ร่างบางจึงเบิกเงินกลับบ้านมาก็พบว่าพ่อไม่อยู่ที่บ้านตามเคย แต่คราวนี้ร่างบางไม่ไปตาม แล้วก็เอาเงินมาเก็บไว้ในลิ้นชักล็อกกุญแจไว้อย่างดี หลังจากนั้นก็อาบน้ำเข้านอนตามปกติ ตื่นเช้าไปทำงาน ไม่บ่นพ่ออีกเลย
“ วี! มึงทำโอทีมาหลายวันได้เท่าไรวะ ”
“ ถามทำไม ไม่ต้องรู้หรอก ” ร่างบางตอบกลับพ่ออย่างเคืองๆ
“ เอ้าไอ้ห่านี่ พ่อมึงถามนะโว้ย ” ลุงวัฒพูดด้วยน้ำเสียงไม่พอใจที่ได้ยินลูกพูดอย่างนั้น
“ ผมไปทำงานนะ ค่าข้าวอยู่บนโต๊ะที่เดิม ”. วียกมือไหว้ผู้เป็นพ่อแล้วก็เดินออกมาที่ปากซอยนั่งรถเมล์ไปทำงาน
เมื่อวีมาถึงที่ทำงาน เดินไปตรอกสแกนบัตรเข้าทำงาน จากนั้นก็เข้าไปที่แผนกของตัวเอง แล้วก็เจอกับรั่นพี่ที่มาทำงานแล้ว โดยรุ่นพี่เองพอเห็นวีก็เดินเข้ามาทักทาย ละถามไถ่อย่างเป็นห่วง
“ ช่วงนี้เอาเวลาไหนพักผ่อนฮะวี ” หัวหน้ามาทำงานแต่เช้าก็เห็นวียืนทำงานอยู่แล้ว
“ ก็พอมีเวลานอนบ้างแหละหัวหน้า ”
“ มีปัญหาอะไรรึเปล่า ”
“ มันด่วนใช้เงิน ผมจะให้ยืมมันก็ไม่เอา ” นนท์เห็นว่าวีไม่ตอบหัวหน้า นนท์จึงตอบแทน
“ ต้องการเท่าไหร่ล่ะ ” หัวหน้าหันกลับมาที่วีและถามจำนวนเงินเผื่อจะช่วยเหลือได้
“ 2 แสนครับ ” วีตอบด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา
“ กูว่าป่านนี้ไม่ใช่แค่ 2 แสนละมั้ง ” นนท์เงยหน้าจากเครื่องใช้ไฟฟ้าบอกกับเพื่อน
“ ค่าอะไรวะ เยอะขนาดนั้น ทำงานกี่เดือนจะได้ครบ ”
“ ค่า...เอ่อ พ่อไปก่อหนี้ไว้น่ะครับ ” ร่างบางเลี่ยงที่จะตอบไปตามตรง
“ ไปมึง หาข้าวแดกแล้วค่อยมาทำงานกัน ”
นนท์กอดคอวี แล้วก็เดินไปที่โรงอาหารของบริษัท ซื้อข้าวมานั่งกินแล้วก็กลับมาตั้งใจทำงาน
อีกฟากฝั่งของชีวิตที่สุดแสนจะสมบูรณ์ มาเฟียอย่างอิทธิตอนนี้กำลังอยู่ในบรรยากาศของห้องประชุมอันเคร่งเครียด เนื่องจากกำลังมีแพลนที่จะเปิดบ่อนใหม่ในประเทศญี่ปุ่น ซึ่งมีคนแย้งและไม่เห็นด้วยอยู่หลายเสียงโดยให้เหตุผลว่าจะเป็นการสร้างศัตรูเพิ่มขึ้น เนื่องจากบริเวณนั้นไม่มีบ่อน แถมยังมีมาเฟียคู่อริอาศัยอยู่ใกล้ๆ
“ ผมอยากจะเปิดในญี่ปุ่น พวกคุณไม่เห็นด้วยก็เสนอมาสิว่าจะให้เปิดที่ไหน ” อิทธิพูดในที่ประชุม
“ ทำไมต้องเป็นญี่ปุ่นครับ ” กรรมการบริษัทคนหนึ่งเอ่ยถามอิทธิ
“ เพราะญี่ปุ่นมีการตลาดดี น่าจะสร้างรายได้ให้เราได้มาก ” มือซ้ายของมาเฟียตอบแทนนาย
“ และญี่ปุ่นยังไม่ค่อยมีคาสิโนหรือบ่อนเปิดด้วยครับ ” เลขาของอิทธิเสริมขึ้นอีก
“ ฉันไม่เห็นด้วยที่ญี่ปุ่น เพราะมันจะทำให้เกิดความไม่มั่นคงต่อกิจการ ” กรรมการอีกคนแย้งเพิ่ม
“ งั้นก็เสนอมา ว่าควรเป็นที่ไหน!! แต่ผมอยากได้ที่ญี่ปุ่น ” อิทธิพูดด้วยน้ำเสียงแข็งกระด้าง
“ ที่ซัปโปโรดีมั้ยครับคุณอิท ” กรรมการคนเกือบท้ายโต๊ะร่วมเสนอ
“ ซัปโปโร ก็เป็นเป้าหมายหนึ่งของนายเช่นกันครับ ” มือซ้ายก้มลงเช็คแล้วพูดออกไป
“ ฉันจะพิจารณาดู ” อิทธิหยุดการหมุนปากกาแล้วเสียบลงที่กระเป๋าเสื้อด้านซ้ายมือ
“ แต่ฉันว่าที่โอซากาก็น่าลงทุนนะคะ ” กรรมการผู้หญิงท่านที่ 2 เสนอความคิดเพิ่ม
“ คุณไปเถียงกันให้พอ ประชุมครั้งหน้าเอามาเสนอผม ขอเหตุผลดีๆที่มันจะทำให้ผมเปลี่ยนใจจากโตเกียวไปเป็นที่อื่นด้วย ”
“ รับทราบค่ะ/ครับ ”
ทุกๆคนต่างตอบรับทราบพร้อมๆกันและอิทธิก็ปิดการประชุมลง หลังจากนั้นก็กลับมาที่บ้านพักสไตล์โมเดิร์นที่ซื้อไว้ที่ญี่ปุ่นเพื่อพักผ่อนก่อนที่จะออกไปพบกับลี่เตียวหู นักธุรกิจจีนที่ติดต่อขอเข้าพบในช่วงเย็น
“ แล้วกาเบียลไปไหน ไม่เห็นตั้งแต่เช้า ” มาเฟียถามหาลูกน้องมือขวาของตน
กาเบียล มือขวาของอิทธิ ลูกครึ่งวัย 42 รูปร่างกำยำ แข็งแรง รับใช้งานมาตั้งแต่รุ่นพ่อของอิทธิโดยเข้ามาเป็นมือซ้ายของพ่ออิทธิตั้งแต่ อายุ 20 ต้นๆด้วยฝีมือทั้งด้านการต่อสู้ การใช้อาวุธ การทำงาน มีความสามารถมากยิ่ง และมือซ้ายของอิทธิ กรรณ หนุ่มวัย 29 รุ่นราวคราวเดียวกันกับนาย เก่งด้านการตลาดและการค้า ฝีมือการต่อสู้ไม่พ่ายแพ้ใครนอกจากผู้เป็นนายและกาเบียล
“ พี่กาเบียลไปดูงานให้นายที่ภูเก็ตไงครับ ”
“ อือ ”
“ รับของว่างมั้ยคะนาย ” สาวใช้เดินเข้ามาถามผู้เป็นนายที่เดินเข้ามานั่งที่โซฟาห้องนั่งเล่น
“ กรรณ เอามาให้กูที่ห้อง ”
“ ห้องไหนครับนาย ” มือซ้ายถามกลับเพราะตอนนี้นายนั่งอยู่ห้องนั่งเล่น
“ กูจะไปนอน ที่ห้องไหนล่ะ ” มาเฟียเลิกคิ้วถามลูกน้องกลับ
“ ครับๆ ”
ผู้เป็นนายสั่งเสียงแข็งกับลูกน้อง จากนั้นก็เดินขึ้นมาที่ห้องพักเอนตัวลงนอนที่เตียงเพื่อพักผ่อน ไม่นานเสียงเคาะประตูก็ดังขึ้น เมื่อนายอนุญาต กรรณก็เปิดประตูเข้ามาเห็นคนเป็นนายหลับตาพักผ่อนจึงวางชาไว้ที่โต๊ะหัวนอนให้ จากนั้นก็กดล็อกห้องให้นายและรีบเดินออกจากห้องไปอย่างเบาที่สุด
#ชอบผู้ชายลุคดุๆ โหดๆจัง ต้องเท่มากแน่เลย 555555
#สวัสดีค่าาาา เข้ามาอ่าน ติชม กันมาได้เด้อ ดีไม่ดีบอกได้ จะปรับปรุงแก้ไขให้ไม่ว่ากัน มานะจ๊ะมาเม้นกัน อิอิ รอ
#ขอบคุณทุกคนมากๆนะที่เข้ามาอ่าน ไรท์กำลังแก้ไขบทสนทนาให้นะ แล้วกำลังนำเอาทุกคำติชมมาพัฒนาปรับปรุงอยู่ รอก่อนเด้อ...
❤️
