​

​

“อาชัช อาชื่อชัชชล”

“ค่ะ อาชัชชล แล้วทีนี้เราจะเอารถไปที่ไร่กันได้ยังไงคะ”

“พี่จาไปถามเขาทำไมคะ จะเอารถไปให้เขาเหรอ จีไม่ช่วยนะ”  คนเดินไปยืนกอดอกพิงประตูรถกระบะตะโกนกลับมา พี่สาวหันมองแล้วส่ายหัวให้กับความดื้อดึงแสนงอนเอาแต่ใจของน้องสาว

“ที่รถอามีเชือก” ชายหนุ่มเจ้าของรถเก๋งบอกด้วยน้ำเสียงสนิทสนมกันมากขึ้นกับสาวสวยตรงหน้าเมื่อเขารู้ว่าสองสาวคือลูกสาวของพี่ชายต่างมารดา

“ค่ะ งั้นดีเลย อาชัชไปเอามาสิคะเดี๋ยวจาไปขยับรถให้ ว่าแต่เชือกยาวไหมคะอา”

จารุวรรณเองก็คุยกับเขาอย่างสนิทใจจนสาวน้อยอีกคนแอบย่นจมูกทำเสียงดังชิ!

“ขึ้นไปนั่งบนรถเร็วจี เดี๋ยวพี่ขยับรถไปให้อาชัชชลผูกเชือก”

“พี่กับเขาพูดสนิทกันจัง เชื่อแน่เหรอว่าเขาคือน้องชายของคุณพ่อจริงๆ” เมื่อขึ้นนั่งบนรถรีบถามพี่สาวทันที น้ำเสียงกระเง้ากระงอดจนคนเป็นพี่สาวต้องยิ้ม ส่ายหัว

“เขาคงไม่โกหกเราหรอกน่ายัยจี ถึงขั้นจะไปที่ไร่ด้วยซะขนาดนี้”

“ว่าได้เหรอพี่จา เผื่อเขาคิดว่าไปๆ ก่อน ที่ไหนก็ได้ ไหนๆ ก็มีคนใจดีแวะให้ความช่วยเหลือแล้วยังไงก็ดีกว่าอยู่กลางถนนแบบนี้”

“ก็จริง แต่คนใจดีที่อยากช่วยตอนแรกคือจีไม่ใช่เหรอ ก็น่าจะใจดีช่วยเขาให้ตลอดสิ”

“ก็จีไม่อยากช่วยแล้ว เปลี่ยนใจค่ะ จีไม่ช่วยคนนิสัยไม่ดี”

จีราภรณ์ยกมือขึ้นมากอดอก พูดจบก็ทำแก้มป่องเหมือนเด็กเล็กๆ ถูกขัดใจ จารุวรรณมองการกระทำของน้องสาวคนเดียวแล้วอมยิ้ม

“มาลงมาช่วยกันหน่อยเถอะไหนๆ ก็ไหนๆ แล้ว ใจดีให้ตลอดซี” หลังขยับรถให้อยู่ในระยะที่เหมาะสมแล้วจารุวรรณก็เปิดประตูลงรถ เดินอ้อมมาทางที่น้องสาวนั่งอยู่แล้วดึงประตูให้เปิดออกตอนที่บอกน้องสาวให้ลงมาช่วยกัน คนนั่งบนรถไม่ลงเพียงแต่ชะโงกหน้าลงมามองคนยืนถือเชือกเฉยๆ

“ไม่ต้องมั้งคะพี่จา จีลงไปก็ช่วยอะไรไม่ได้หรอกค่ะ โน่นเดี๋ยวเขาคงจัดการได้เอง พี่จาก็ไปดูเขาสิคะ เห็นว่ามาจากกรุงเทพฯ ไม่รู้มัดเชือกเป็นหรือเปล่า เดี๋ยวมัดผิดมัดถูกวันนี้ก็ลากไปไม่ถึงไร่กันพอดี”

“จีก็ลงมามัดให้เขาสิ”

“เรื่องอะไร ให้เขามัดเองสิ เราก็อุตส่าห์ให้ความอนุเคราะห์จะลากรถให้แล้วนี่ไงคะ”

ฟังคำพูดจาดื้อดึงของน้องสาวแล้วจารุวรรณก็ยอมแพ้ เลิกตอแยคนบนรถ แล้วเดินไปหาคนกำลังก้มๆ เงยๆ มัดเชือกอยู่หน้ารถตัวเอง

“เป็นไงบ้างคะอาชัช พอจะลากไหวไหมคะ”

“อือ อาว่าได้แหละเพราะเชือกเส้นใหญ่อยู่ น่าจะไหว ไงคนบนรถนั่นเขางอนอาเหรอ”

ตอบเรื่องลากรถ แต่คุณอาหนุ่มสุดหล่อก็ยังไม่วายถามถึงหลานสาวอีกคนที่ดูท่าว่าจะพยศไม่เบา

“ค่ะ อย่าถือยัยจีเลยนะคะเดี๋ยวก็หายงอนค่ะ”

“ขี้งอนเหรอน้องสาวเรา อาเข้าใจถูกไหมเนี่ยว่าสาวน้อยคนนั้นเป็นน้อง อ้อจริงสิอายังไม่รู้เลยว่าเราชื่ออะไร” 

คนถามไปก็ก้มหน้าก้มตาสาละวนมัดเชือกไปด้วย เสร็จจากรถของตัวเองก็เดินมามัดที่ท้ายรถกระบะของหญิงสาว

“จารุวรรณค่ะอาชัช เรียกจาเฉยๆ ก็พอค่ะ”

“อือ ชื่อเพราะ” ชายหนุ่มบอกพร้อมๆ กับลุกขึ้นยืนยืดตัวเต็มความสูง ปัดไม้ปัดมือ ลองดึงเชือกเช็คความแน่นหนาของการมัดเชือกของตัวเองอีกครั้ง

“โอเคเรียบร้อยแล้ว เดี๋ยวจาช่วยไปนั่งบังคับพวงมาลัยที่รถอาดีกว่าไหม ส่วนรถกระบะนี่เดี๋ยวอาขับเอง”

“เอางั้นเหรอคะ”

“หรือว่าจะบอกให้สาวน้อยขี้งอนไปก็ได้นะ แล้วจาก็นั่งรถไปกับอา”

                ...................

นิยายอัพต่อแลลติดเหรียญค่ะ อัพจบ

คนรึ่งแรกอัพแบบติดเหรียญ + กุญแจ   ครึ่งหลัง อัพแบบติอเฉพาะเหรียญ

ไม่สะดวกอ่านในเว็ป สามารถดาวโหลดอีบุ๊กได้ที่ เว็ป Meb  นะคะ

หรือ 

สั่งซื้อหนังสือทำมือทุกเรื่องได้ที่นี่ค่ะ

1 เฟซบุ๊ค ธเนศวร  นามปากกา

2  เฟซบุ๊ค  ธเนศวร  นักเขียน

3  เพจ ธเนศวร  ไรเตอร์

4  แอดไลน์ด้วยเบอร์โทร 097 9235484 

​