DADDY ผู้ชายคนนี้เเหละพ่อของลูกฉัน 12 100 %
× 0
× 0
× 0

12
ช่วงหนึ่งเดือนผ่านมานี้ผมไม่ค่อยมีเวลาเท่าไหร่ที่จะได้ดูแลอัญชันกับลูกเพราะผมอยากจะเคลียงานที่เเสนจนถึงปีหน้าทั้งเปิดสาขาใหม่ โบนัส โปรโมชั่นพิเศษ ทุกอย่างรอการอนุมัติจากผมคนเดียว ผมจึงจะต้องรีบเคลียดให้เสร็จภายในเดือนสองเดือนนี้เท่านั้น
เพราะผมทำทุกอย่างยอมห่างจากเมียลูกก็อยากได้อยู่กับพวกเขาทั้งสองคนในเวลาที่เขาท้องเเก่จะได้มีผมดูเเลอย่างใกล้ชิด
เเละผมเองก็รู้ว่าเธอต้องเหงาเเน่เเน่ เลยให้พนักงานในร้านกาเเฟทั้งสามคนของร้านเธอมาอยู่คุยเล่นกับอัญชันในระหว่างที่ผมไม่อยู่ ส่วนร้านของเธอไม่ได้ปิดหรอกผมจ้างคนอื่นเข้ามาเเทนเเละให้พนักงานทั้งสามคนนั้นสอนจนทุกวันนี้พนักงานใหม่ทำงานได้คล่องเเละดีไม่ต่างจากทั้งสามคนนั้นเลย เเละรับรองได้ว่าพนักงานที่ผมจ้างมานั้นไว้ใจได้อย่างเเน่นอน
ผมรู้ว่าหนึ่งเดือนที่ผ่านมาอัญชันเองก็เริ่มจะอ่อนข้อให้ผมบ้างเเล้วยอมคุย ถามผมอย่างนู้นอย่างนี้ ซึ่งผมเองดีใจมากที่ทุกอย่างมันกำลังจะดีขึ้น
เเต่วันนี้ทันทีที่ผมเลิกงานเเล้วก็หอบงานมานั่งทำที่ห้องพักคนป่วยอีกด้วยเพราะอยากจะได้คุยกับเธอเพราะช่วงที่ผ่านมาผมกลับเข้าห้องคนป่วยทีไรเธอก็หลับไปซะเเล้วเลยไม่ได้คุยกันพอเช้ามาผมก็ออกไปตั้งแต่เช้าตั้งเเต่เธอเองยังไม่ตื่น
เเอด
ผมเปิดประตูเข้าไปเห็นอัญชันนอนเล่นมือถืออยู่บนเตียงคนไข้เเล้วก็เปิดทีวีทิ้งไว้อีกด้วย
“ ทานข้าวหรือยังคุณ ”
“ ยัง คุณละ ”
“ ยังเหมือนกัน ทานไหมเดี๋ยวผมลงไปซื้อข้างล่างให้กิน ”
ทำไมเวลานี้เเล้วยังไม่ได้ทานอะไรอีก มันเลยเวลาอาหารมานานมากเเล้วนะ
“ ไม่เอายังไม่หิว ”
“ ดื้อ! ลูกผมหิวเเล้วถ้าคุณไม่หิวคุณก็ต้องกินเพื่อลูก ”
ทำไมชอบดื้อจังนะ ตัวเองไม่ได้กินข้าวลูกในท้องก็ไม่ได้กินด้วย เเถมตัวเองนั้นเเหละอาจจะปวดท้องได้อีก ยิ่งไม่ค่อยเ้ข็งเเรงเเล้วอย่างนี้ผมจะปล่อยให้อยู่คนเดียวได้อย่างไงตอนที่ผมไปดูงาน
“ เป็นอะไรไป ”
“ เปล่า ”
“ ปากแข็ง !!! ”
ถึงผมจะมองคนไม่ค่อยออกว่ากำลังคิดอะไรอยู่เเต่กับอัญชันตอนนี้ผมดูก็รู้ว่ากำลังไม่พอใจอยู่ เเต่ผมก็ไม่ถือสาหรอก คนท้องฮอร์โมนมันกำลังเปลี่ยนอารมณ์ก็จะแปรปรวน เรื่องเเบบนี้ผมปรึกษาหมอมาหมดเเล้ว
ฮึก !
อ้าวเห้ย อยู่ดีดีก็ร้องไห้ รู้นะว่าอารมณ์แปรปรวนเเต่มันไหวไปไหมจากโกรธไม่พอใจกับเป็นร้องไห้สะงั้น เอาดีไงวะกู
“ ร้องไห้ทำไม หึ ”
ผมเดินไปหาเธอยังเตียงผู้ป่วยเเล้วเอามือลูบผมเธออย่างปลอบโยน ผมไม่เคยปลอบหรือง้อผู้หญิงที่ไหนนี่หว่า ไม่รู้จะทำยังไง
“ ฮึก ! ไม่ได้อยาก ฮึก ร้องสักหน่อย “
“ ขอโทษ จะให้อภัยไหมละ ”
เธอเป็นผู้หญิงคนที่สองรองจากมัมของผมที่ผมเอ่ยคำขอโทษออกมา ที่ไม่เคยขอโทษกับเเด๊ดก็เพราะว่าเเด๊ดไม่ชอบคำนี้
“ ไม่ ! ”
“ เเล้วจะให้ผัวทำยังไงครับ ”
“ ไม่รู้ ”
😀 ผมยิ้มออกมาเพราะอัญชันพูดคำว่าไม่รู้ เเล้วก็เอามือมาดึงเสื้อของผมให้เข้าไปใกล้ๆ อยากกอดละสิเเต่ตัวเองขยับมากไม่ได้ ผมจึงนับลงบนเตียงเเล้วก็ขยับเข้าไปสวมกอดเธอ
พรึ่บ
นี่ถือเป็นครั้งเเรกที่ผมได้กอดจากเธอด้วยความเต็มใจ มันทำให้ผมมีความสุขเหลือเกิน นึกไปนึกมาผมก็อยากให้อัญชันเป็นเเบบนี้ไปตลอดเหมือนกันนะ
“ ฮึก เหงา หายไปไหนไม่เห็นหน้าเลย ”
เเละเเล้วความสงสัยที่ผมอยากรู้ว่าเธอโกรธเคืองอะไรผมก็ออกมาเรียกว่าน้อยใจดีกว่า
“ ทำงานไงครับ เร่งทำให้เสร็จเร็วเร็วตอนอัญท้องเเก่ผมจะได้มีเวลาดูเเลคุณอย่างเต็มที่ไง ”
“ จริงนะ ”
“ จริงสิครับ จะโกหกทำไม ”
เเล้วผมก็ดันเธอออกจากอ้อมกอดเพราะกลัวว่าเธอจะอึดอัด เเละก็ค่อยค่อยเช็ดน้ำตาที่มันเปื้อนเเก้มให้เเห้งหายไป
“ ร้องไห้เป็นเด็กเด็กไปได้ ”
“ ก็บอกเเล้วไงว่าไม่ได้อยากร้อง !! เเต่มันไหลเอง !! ”
นางพญากลับมาครอบงำอีกเเล้วครับ 55555
“ ทานข้าวนะ เดี๋ยวลงไปซื้อให้ “
หงึก หงึก
จากนั้นผมก็ลงไปซื้ออาหารมาให้คนดื้อทาน หึ ไหนบอกว่าไม่หิว ซื้ออะไรมาเยอะขนาดไหนคุณเเม่ก็ทานจนหมดเกลี้ยงไม่เหลือ
“ อือ ความจริงก็ยัง เเต่นี่มันดึกเเล้ว ”
“ ดึกก็ไปซื้อให้ได้ เมียลูกอยากกินซะอย่าง ”
“ ไม่เอา ”
“ ตามใจ ”
ผมปรับเตียงให้อยู่ในระดับที่นอนได้สบายเเล้วจัดการห่มผ้าให้คนป่วย ซึ่งไม่นานเธอก็หลับซะเเล้ว พออิ่มเเล้วก็หลับง่ายจริงจริง
จุ๊ฟ
“ ฝันดีนะครับเมีย ”
จุ๊ฟ
“ ฝันดีนะครับลูกพ่อ ”
ผมก้มไปหอมหน้าผากของอัญชันเเล้วก็ก้มไปจูบท้องที่เริ่มนูนออกมาอย่างชัดเจนตามอายุครรภ์ เเล้วก็กลับไปนั่งทำงานต่อจนเวลาล่วงเลยจนถึงตีสอง เอกสารที่เซ็นก็เกือบเสร็จสมบูรณ์เเต่ยังเหลืออีกหนึ่งที่ ที่ต้องรีบไปเคลียก็คือที่สวิตเซอร์เเลนด์
เเต่ผมยังไม่รู้ว่าจะบอกกับอัญชันยังไงดีเพื่อไม่ให้เธอน้อยใจเหมือนวันนี้อีก
@เช้าต่อมา
ผมออกมารับโทรศัพท์ตั้งเเต่เช้าตรู่ ผมกลัวว่าคนนอนหลับตะตื่นเลยเดินออกมารับสายข้างนอก
“ ครับมัม ”
“ มัมได้ข่าวว่าหลุยซ์รีบเคลียงานที่ไทย ตั้งหลายเดือน มีเรื่องอะไรรึเปล่า ”
“ มีนะมีเเน่ครับมัม เดี๋ยวพอกลับไปนู้นผมจะอธิบายให้มัมฟังนครับ ”
ข่าวไวซะเหลือเกิน เเต่ก็คงไม่เเปลกเท่าไหร่หรอกเพราะว่าที่บ้านมันใหญ่สุดไม่มีใครกล้าขัดคำสั่งได้เเม้เเต่คนเดียวกระทั่งเเม้เเต่เเด๊ดก็ยังอยู่ในโอวาทของมัมเลย
“ ก็ได้ มันจะรอหังข่าวจากปากลูกนะ เเล้วนี่จะมาวันไหน ”
“ อีกวันสองวันนี้เเหละครับมัม ”
ฮึก ฮื่ออออ ฮึก
“ เเค่นี้ก่อนนะครับมัม รักนะครับ ”
ผมรีบวางสายจาดมัมเมื่อได้ยินเสียงร้องไห้ที่ดีงออกมาจากในห้องพัก สงสัยจะตื่นขึ้นมาเเล้วไม่เห็นผมละมั่ง
“ เป็นอะไร ไหนบอกสิ ”
“ ไปไหนมา ตื่นมาไม่เห็น จะทิ้งกันอีกเเล้วใช่ไหม ”
เห็นไหมละว่าผมเดาไม่เคยผิด นับวันเธอยิ่งอ่อนเเอลง ผมละหนักใจถ้าเธอรู้ว่าผมจะไปเคลียงานที่สวิต
“ ใครจะกล้าทิ้งเมียทิ้งลูกตัวเองละ ออกไปคุยโทรศัพท์กับมัมมาต่างหาก ”
“ มีเรื่องอะไรหรอ ”
เอาวะบอกก็บอก ดีกว่าให้เธอรู้ทีหลังหรือรู้จากปากคนอื่น
“ ถ้าบอกเเล้วจะไม่งอเเงนะ ”
หงึก หงึก
“ คือพอดีว่าผมจะไปเคลียงานที่สวิตให้เสร็จ เเล้วจะรีบกลับมาอยู่กับคุณ ”
“ อือ ”
“ ไม่งอแง ? ”
“ ก็บอกเเล้วไงว่าจะไม่งอเเง ”
จุ๊ฟ.
————————————————————
เม้นมาโลด
มาเเล้วมาครบ 100 % อีกตอนจะตามมาเร็วเเค่เม้นกันมาเยอะๆน่าาาาาาาา 😘
