​

ตอนที่****23

สารภาพ

​

“สวัสดีค่ะ”

“เธอคือ…ผู้ก่อตั้งใช่ไหม”

ผมมองเธอโดยไม่หลบสายตา อีกฝ่ายเงียบไม่ตอบ ค่อยๆหย่อนตัวลงนั่งบนแทงก์น้ำโดยห้อยขาลงมาข้างล่าง ชุดที่เธอสวมใส่บวกกับสีผมมันโคตรขัดกับหน้ากากแม่มดเลยจริงๆ

คิดภาพคุณยายแก่ๆจมูกยื่นแบบในเรื่องสโนว์ไวท์สิครับ นั่นแหละ…หน้ากากของเธอ

“รู้เรื่องของฉันมาเยอะพอสมควรเลยนะคะ”

“ก็เพิ่งจะรู้เมื่อไม่นานมานี้แหละ”

ถ้าไม่ใช่เพราะอสุรกายนั่นหาเรื่องยุ่งยากมาให้ และไอ้เจ้าสามแปลกก็ดันบ้าจี้รับเอาความวุ่นวายพวกนั้นเข้ามาใส่ตัว ผมคงไม่ต้องมาอยู่ในจุดที่น่าเบื่อแบบนี้

“น้องชายของฉันคงสร้างเรื่องเดือดร้อนให้พวกคุณมากเลยสินะคะ ต้องขออภัยด้วยจริงๆ”

เธอบอกพร้อมก้มหัวให้ผมเล็กน้อย เป็นพวกพูดเพราะดูมีมารยาทเหมือนกันทั้งคู่เลยแฮะ เดี๋ยวสิ แบบนี้แปลว่าแม่มดกับอสุรกายก็เป็นพี่น้องกันจริงๆงั้นเหรอ?!

“เธอรู้…ว่าพวกฉันรู้ถึงความสัมพันธ์ของเธอกับอสุรกายรวมถึง…ท่านอธิการฯ”

“ค่ะ ไม่มีอะไรที่ฉันอยากรู้แล้วไม่ได้รู้หรอก รวมถึง…กล่องแพนโดร่าที่คุณถือครองเอาไว้ด้วย”

“!!!”

นัยน์ตาที่ลอดผ่านช่องว่างของหน้ากากพอดีกำลังมองมาที่ผม ผู้หญิงคนนี้…เธอมีบางอย่างที่รุนแรงและอันตรายกว่าอสุรกายหลายเท่านัก!

“แต่เพราะมันไม่ใช่เรื่องที่เกี่ยวกับฉัน เพราฉะนั้นคุณไม่ต้องกังวลหรอกค่ะ ฉันไมคิดที่จะเปิดมันออกหรอก แพนโดร่าของคุณน่ะ”

“งั้นมาทำไม?”

“…”

“จุดประสงค์ที่เธอมาที่นี่ คืออะไร คงไม่ใช่แค่จะมาสวัสดีแล้วแนะนำตัวให้ฉันรู้จักแน่ๆ”

แต่มันจะดีกว่ามากถ้าไปโผล่ไปตอนกำลังเข้าด้ายเข้าเข็ม! แถมยังทำเอาผมตกใจถึงขนาดนั้นอีก ป่านนี้เจ้าลิงหัวแดงคงงงแย่ว่าเกิดอะไรขึ้น

“ฉันมา…เพื่อหยุดยั้งอสุรกายและช่วยเหลือพวกคุณค่ะ”

“เหตุผล?”

“เพราะฉันไม่ต้องการให้หมอนั่นเข้ามายุ่งเกี่ยวกับเรื่องนี้”

“…”

“ถ้าคุณอยากปกป้องลูกศิษย์ของคุณทั้งสามคน ไม่สิ…คิดว่าคนในห้องคุณตอนนี้คงไม่ได้เป็นแค่ลูกศิษย์แน่ๆ”

ฉึก! เสียดแทงเข้าเต็มๆกลางใจ ตอนนี้หมอนั่นก็ยังเป็นแค่ลูกศิษย์เท่านั้นแหละ แน่นอนว่าผมต้องใช้ความพยายามและความยับยั้งชั่งใจเป็นอย่างมากเพื่อให้ระหว่างผมกับเขายังคงความสัมพันธ์ในฐานะอาจารย์และศิษย์ต่อไปได้

ลองมาเป็นคนที่ถูกมันอ่อยตลอดเวลาอย่างผมดูบ้างสิ แล้วจะรู้ว่าลำบากแค่ไหน!

“เข้าเรื่องมาได้แล้ว”

“เรียบเปลี่ยนเรื่องเชียวนะคะ”

“…”

“โอเคค่ะ ฉันไม่ได้มาเพื่อยุ่งเรื่องรักๆใคร่ๆของใครอยู่แล้ว”

แม่มดตอบพลางยกแขนขึ้นเพื่อเอาเส้นผมที่กำลังปลิวไสวของตัวเองทัดเข้าไปที่หู ทุกกริยาท่าทางของเธออ่อนช้อยเสียจนเหมือนนางฟ้ามากกว่าแม่มด…

“ฉันต้องการให้คุณ…ช่วยปลดปล่อยเจ้าหญิงองค์หนึ่งออกมาจากหอคอยของปิศาจค่ะ”

“ใคร?”

“คุณแม่”

“…”

“เธอเป็น…คุณแม่ของฉันกับแฟนธ่อม”

ผมเงียบไม่ตอบ พอจะรู้แล้วว่าเธอกำลังหมายถึงใคร ผู้หญิงที่ผมเจอเธอถูกขังอยู่ในห้องที่บ้านของท่านอธิการฯวันนั่นสินะ

“แฟนธ่อมแค่คนเดียวไม่สามารถโค่นล้มจอมปิศาจได้หรอกค่ะ เขายังเด็กเกินกว่าที่จะต่อกรกับพวกนั้นได้เพียงลำพัง แล้วยิ่งฝ่ายนั้นมีคนสำคัญของอสุรกายและแม่มดอยู่ในกำมือ ต่อให้พวกคุณสามารถช่วงชิงสิ่งๆนั้นกลับมาให้เขา แต่มันจะไม่ได้ช่วยหยุดความชั่วร้ายในมหา’ลัยแห่งนี้ลงเลย สุดท้าย…ทุกอย่างจะสูญเปล่า”

“…”

“ความโสมมของโลกใบนี้จะไม่ได้ถูกกำจัด”

‘เพราะโลกใบนี้มันเต็มไปด้วยความโสมม! ฉันถึงเป็นตัวแทนของพระเจ้าเพื่อมากวาดล้างสิ่งสกปรกพวกนี้ด้วยตัวเองยังไงล่ะ ฮะฮะฮ่า!’

​

“!!!”

ภาพความทรงจำบางอย่างที่ผมปิดตายมันมานานฉายชัดเข้ามาในหัว เหงื่อมากมายผุดขึ้นมาเต็มใบหน้า หัวใจที่สงบนิ่งเต้นระส่ำด้วยบางอย่างในเหตุการณ์นั้นเลวร้ายเกินกว่าผมจะรับไหว

“เป็นอะไรหรือเปล่าคะ?”

“ปะ…เปล่า พูดต่อเลย”

“ฉันต้องการให้พวกคุณช่วยคุณแม่ออกมาพร้อมๆกับขโมยสิ่งๆนั้นออกมาด้วยเพื่อยุติเรื่องพวกนี้ ทำได้ไหมคะ?”

“ข้อแลกเปลี่ยนล่ะ”

“…”

“หน้าตาฉันดูเหมือนคนใจดีที่จะยอมเอาตัวเองเข้าไปพัวพันกับเรื่องยุ่งยากฟรีๆหรือไง”

ความเงียบเกาะกินไปทั่วบริเวณ

แม้ผมจะรู้ได้ด้วยความรู้สึกว่าผู้หญิงคนนี้ไม่ได้มาร้าย แต่การกระทำหลายอย่างของเธอทั้งที่เคยได้ทำลงไปแล้วและกำลังทำอยู่มันขัดกันจนผมไม่กล้าที่จะไว้ใจ

“ฮารุมะคุง”

“!!!”

“ข้อแลกเปลี่ยนที่ฉันจะให้ คือฮารุมะคุง…หนึ่งในสิ่งที่คุณปิดตายเอาในกล่องแพนโดร่า”

“เธอรู้ว่าเขาอยู่ที่ไหนงั้นเหรอ!”

ดวงตาผมเบิกกว้าง พุ่งเข้าไปหมายจะตะครุบขาของอีกฝ่ายไว้แต่เธอกลับไวกว่า  กระโดดลงจากแทงก์น้ำไปที่ประตูดาดฟ้าได้ทันท่วงที

“ฉันรู้ว่าคุณกำลังกังวลอะไรอยู่ แต่ฉัน…มีเหตุผลในทุกๆการกระทำของตัวเอง ไม่ว่าเรื่องที่กลายมาเป็นแม่มด เรื่องที่สร้างกฎเลวร้ายในมหา’ลัยขึ้นมา เรื่องที่หนีหายไปโดยทิ้งแม่กับน้องชายให้เผชิญชะตากรรมกันแค่สองคน หรือแม้แต่…ในตอนนี้”

“…”

“ความโสมมที่ฉันพูดถึงมันไม่เกาะกินแค่ในมหา’ลัยเท่านั้น แต่มันเหมือนเชื้อไวรัสที่แพร่ระบาดไปอย่างรวดเร็ว คนสำคัญอีกคนของฉันตกเป็นเครื่องมือของคนชั่วพวกนั้น จนกว่าจะช่วยเขาออกมาได้อย่างปลอดภัย ฉันไม่สามารถปรากฏตัวหรือกลับมาในตอนนี้ได้”

“เธอหมายถึงใคร”

“ถ้าคุณเชื่อในสิ่งที่ฉันบอก จงทำตาม บางครั้งการต่อสู้กับความชั่วร้าย เราก็จำเป็นต้องใช้ความชั่วร้ายนะคะ”

ผมจ้องมองเธอนิ่ง ต้องไม่ใช่ผู้หญิงธรรมดาอย่างแน่นอน เธอคนนี้…รู้อะไรพอๆกับที่ผมรู้ หรือไม่…เธอก็รู้มามากกว่า

“อสุรกาย…น้องชายของฉัน ฝากช่วยเหลือเขาด้วยนะคะ หมอนั่นไม่สมควรต้องกลายมาเป็นความชั่วแบบนี้ ถ้าฉันจัดการทุกอย่างให้มันจบไปตั้งแต่เมื่อสามปีก่อน”

“งั้นทำไมไม่ทำ?”

“เพราะฉันต้องเลือกค่ะ”

“…”

“ฉันไม่มีเวลาแล้ว ถ้าคุณอยากให้ความยุ่งยากนี้มันจบลงเสียที คุณต้องเชื่อฉัน”

ก็แล้วทำไมต้องเป็นผมด้วยเล่า! ไอ้สามแปลกนั่นก็มีทำไมไม่ไปหาวะ หรือไม่ก็โผล่ไปหาน้องชายตัวเองเลยไม่ง่ายกว่าหรือไง

“แล้วถ้าฉันไม่เชื่อล่ะ”

“พระเจ้าก็จะลงทัณฑ์โลกใบนี้”

“…”

“ด้วยตัวเอง”

‘พระเจ้าจะมาลงทัณฑ์โลกใบนี้ด้วยตัวเอง! พวกมันทุกคนต้องตาย! มนุษย์โสโครกชั้นต่ำพวกนั้นจะต้องตายเหมือนหมาข้างถนน!’

​

“อ๊ะ! บ้าเอ๊ย”

ยกมือขึ้นบีบหัวตัวเองไว้แน่น ความทรงจำบ้าๆนั่นทำเอาเส้นเลือดในหัวบีบกันตุ้บๆ ไม่อยากจะคิดแบบนั้นหรอกนะแต่ว่า…

ไม่แน่บางที คนที่อสุรกายกำลังต่อสู้ด้วยนั้นอาจไม่ใช่ท่านอธิการฯ แต่เป็นไอ้พวกนั้น!

พวกที่เรียกตัวเองว่า ‘พระเจ้าแห่งโลกใบใหม่’

“พวกมัน**…ยังไม่ได้หายไปอย่างที่คุณคิดหรอกนะคะ”**

“ว่าไงนะ”

ฟิ้ว…

ตรงที่ที่แม่มดเคยยืนอยู่เมื่อครู่ว่างเปล่า เหลือเพียงความมืดและเสียงลมเบาๆบนดาดฟ้าเท่านั้น ถ้าหากเรื่องที่เธอพูดมาเป็นความจริง ผมจะต้องรีบจบเรื่องพวกนี้ ก่อนที่โศกนาฏกรรมเหมือนเมื่อสิบปีก่อนจะเกิดขึ้นอีกครั้ง…ที่นี่… และที่สำคัญ ต้องระวังไม่ให้เจ้าสามแปลกรวมถึงอสุรกายรู้เรื่องของพระเจ้าด้วย

คนอย่างเด็กพวกนั้น  ลองถ้าได้รู้ล่ะก็คงไม่พ้นเอาตัวเองเข้าไปเสี่ยงอันตรายเพื่อช่วยเหลือคนอื่นแน่นอน

คิดว่าตัวเองเป็นทีมอเวนเจอรส์กันหรือไง?!

“ชูจิ! ชูจิอยู่นี่… อ๊ะ! อยู่นี่จริงๆด้วย ผมเดินหาทั่วเลยนะครับ คิดยังไงถึงบอกให้ผมแก้ผ้ารอในห้องน้ำตั้งนานสองนานเนี่ย”

เจ้าลิงหัวแดงในชุดนอนกางเกงขายาวกับเสื้อยืดสีขาวเดินเข้ามาผมที่ยืนตัวแข็งทื่อไม่ขยับไปไหน ยิ่งเห็นหน้าของหมอนี่…ผมก็ยิ่งกลัว ทั้งกลัว…ทั้งกังวล

ถ้าผมไม่สามารถหลีกเลี่ยงอดีตของตัวเองได้อีกต่อไปล่ะ

ถ้าทุกอย่างในอดีต มันวนกลับเข้ามาเหมือนเดิม ผมจะต้อง…เสียเด็กคนนี้ไปเหมือนที่ครั้งหนึ่งผมเสียหมอนั่นไปใช่ไหม

“ชูจิ เป็นอะไรไปครับ หน้าซีดเชียว เหงื่อออกเยอะเลยด้วยอ่ะ ไปวิ่งจ้อกกิ้งมาเหรอ”

ใครเขาจ้อกกิ้งกันตอนสี่ทุ่มบ้างเล่า

เจ้าลิงหัวแดงเดินเข้ามายืนตรงหน้า ยกมือขึ้นปาดเหงื่อที่ชุ่มโชกออกให้ผม

‘เห็นไหมครับ ผมบอกแล้วว่ารุ่นพี่ต้องทำได้ ทุกคนที่นี่เป็นเพื่อนกันทั้งนั้น อย่าอยู่คนเดียวอีกเลยนะครับ’

“…รุมะ”

“ครับ?”

หมับ…

ดึงเอาคนตัวเล็กเข้ามากอดไว้แนบแน่น แน่นที่สุดเท่าที่ผมจะมั่นใจได้ว่าเด็กคนนี้จะไม่หลุดมือผมไปอีกเป็นครั้งที่สอง

อย่าหายไปไหนอีก

อย่าไปจากฉันอีกเลยนะ…

…ฮารุมะ

“ชูจิ เป็นอะไรไปครับ”

“ชอบ”

“…”

“ฉันชอบนาย”

“!!!”

“ฉันจะปกป้องนายด้วยชีวิต”

ผมผละตัวออกจากอีกฝ่าย เลื่อนมือขึ้นจับใบหน้าของเขาเอาไว้ ผิวกายเนียนนุ่มสัมผัสกับฝ่ามือจนใจเต้นแรงไปหมด เสียงหวานใสครางเรียกชื่อผมอย่างแผ่วเบา

“ชูจิ…”

“…”

“ผม…อื้อ!”

ก้มหน้าลงไปมอบจูบที่โหยหายจะมอบให้มานานแก่เขา มือข้างหนึ่งดันท้ายทอยอีกฝ่ายให้แหงนหน้าขึ้นมาแล้วบดขยี้ริมฝีปากลงไป ผมสอดลิ้นเข้าไปในโพรงปากอุ่นนั้น กวาดไล่ต้อนลิ้นเล็กๆที่แสนหวานก่อนจะดูดดุนมันเข้ามาในปากของตัวเองเพื่อลิ้มรสทุกอย่างของเด็กคนนี้

หวาน…

หวานไปหมดเลย

ฮารุมะ…ฮารุมะ….ฮารุมะ…

หมับ!

“!!!”

สัมผัสบางอย่างทำเอาสติที่หลุดลอยไปเพราะหวนนึกถึงใครบางคนในอดีตกลับมา ผมลืมตามองคนในอ้อมกอดให้ดีอีกครั้งก่อนจะเบิกตากว้างขึ้นกว่าเดิมสิบเท่าด้วยความตกใจ

ไต้ฝุ่น!!!

คนตัวเล็กกำลังหลับตาพริ้มเคลิบเคลิ้มในรสจูบของผม ทว่าสองมือที่เลื้อยเร็วประหนึ่งหนวดปลาหมึกของเขาตะครุบเป้าผมไว้เรียบร้อย ซ้ำยังบีบขยำอย่างมันมือราวกับต้องการจะปลุกปั่นอารมณ์ผมให้โหมกระหน่ำกว่าเดิม

จึก!

“โอ๊ยๆๆๆๆๆ”

เสียงร้องดังลั่นไปทั่วดาดฟ้า ผมใช้นิ้วจิกเอาเนื้อตัวส่วนหลังมือของไต้ฝุ่นแล้วดึงมันออกไปให้พ้นจากจุดอันตรายได้สำเร็จ คนถูกหยิกมองค้อนอย่างไม่สบอารมณ์

“ทำอะไรเนี่ยชูจิ หยิกผมทำไม”

“ใครใช้ให้นายลามปาม”

“ลามปามอะไรอ่ะ ชูจิเป็นคนรุกผมก่อนเองนะ แถมยังเป็นคนสารภาพก่อนด้วย”

“สารภาพ?”

“ชอบไง”

“!!!”

“ชูจิเพิ่งบอกชอบผมไป จำไม่ได้เหรอครับ”

คนที่ผมบอกชอบและจูบไปไม่ใช่ฮารุมะ แต่เป็น…

เจ้าลิงหัวแดงงั้นเรอะ!

บับเบิ้ลบิวชวนคุย**:**

มาอัปตอนที่ 23 ต่อแล้วจ้า เรื่องราวเข้มข้นมากขึ้นเรื่อยๆ ปมของแต่ละคนจะต่อยอดไปในภาคอื่นๆหลังจากนี้ ต้องมารอติดตามกันนะคะว่าอะไรคือ “จุดเชื่อมโยง” ที่ทำให้พวกเขามาเจอกันกันแน่ และที่สำคัญ…อะไรคือการที่อาจารย์บอกชอบน้องฝุ่น จูบน้องฝุ่น แต่กลับคิดถึงฮารุมะคุงตลอดเวลา!  แล้วฮารุมะคุงเป็นใครกันแน่? พวกที่เรียกตัวเองว่า “พระเจ้า” อีกล่ะ? ปริศนาเอยจงเข้มขึ้นซับซ้อนยิ่งขึ้น ฮ่าๆๆๆ

อย่าลืมนะคะ! พรุ่งนี้สิบโมงเรามีนัดกันที่เพจสนพ.น้า เรื่องนี้จะเปิดพรีฯให้ได้จับจองกันในวันพรุ่งนี้แล้ว โปรโมชั่นเด็ดสุดคือมีมินิโนเวล **“****The Phantom”** แจกฟรี 300 เล่ม (จำนวนจำกัด) ให้กับคนที่สั่งซื้อและโอนเงินเข้ามาก่อนด้วยน้า  ช้าหมดต้องสั่งซื้อเอานะคะ  ตามไปไลค์เพจสนพ.ไว้ก่อนเลยน้า เล่มแถมเป็นเรื่องราวบางมุมของแฟนธ่อมที่ทุกคนไม่เคยรู้ค่ะ!

เพจสนพ**.**https://www.facebook.com/feihuibooks/

​

ปกนิยาย

​

​

ที่คั่นไดคัทของแถมในเล่ม

**
**

​

​

ปฏิทินโปสการ์ดของแถมเฉพาะรอบพรีฯ

(ด้านหน้าเป็นโปสการ์ด ด้านหลังเป็นปฏิทิน)

** **

​

​

​เข็มกลัดของแถมเฉพาะรอบพรีฯ 1 ชิ้น (เลือกลายเองไม่ได้)

​

​

** **

ปกเล่ม "มินิโนเวล" ของแถมจำนวนจำกัดฟรี 300 เล่ม

(นอกจากนี้ต้องสั่งซื้อค่า)

​

หมดนี่ในราคารอบพรีฯคือ 399 บาท (ไม่รวมค่าจัดส่ง) เท่านั้น!!! จากรอบปกติคือ 429 บาท

อย่าลืมนะคะ เปิดพรีฯวันแรกวันพรุ่งนี้ตอนสิบโมงตรง! (14/05/61) ติดตามรายละเอียดต่อที่ในเพจของสนพ.เลยจ้า

​