ซักพักพวกพี่ดั้มซ์ก็เดินเข้ามาที่โต๊ะของฉัน

“นั่งทำไรค่ะสาว ๆ ” พี่ภีมทักพวกฉันและหยิบเก้าอี้โต๊ะข้าง ๆ มานั่งที่โต๊ะที่พวกฉันนั่งอยู่ และมองหน้าพวกฉันอย่างทะเล้น พี่ภีมถือว่าเป็นผู้ชายที่ดูร่าเริงที่สุดในกลุ่มพวกเขาเลยก็ว่าได้แถมเจ้าชูเอาไม่เลือกอีกต่างหาก พอพี่ภีมนั่งเป็นคนแรกและก็ตามด้วยพี่ไปร์ท

“ให้พวกพี่นั่งด้วยคนนะน้องพอใจ” พี่ไปร์ทพูดขึ้นและยิ้มให้ฉัน ก็เขาเป็นคนที่ดุอบอุ่นนิ พ่อดอกไม้มากเลยแหละคนนี้ทั้งหล่อทั้งจิตใจดี

ส่วนอีกคนหนึ่งก็คือพี่ดั้มซ์เขาไม่ได้สนใจอะไรพวกฉันเขามองดูเพื่อน ๆ อย่างเบื่อหน่ายก่อนจะเดินออกไปคุยโทรศัพท์

“กินกันหมดแล้วหรอ ระวังอ้วนละ” พี่ภีมหันไปแซวกับยัยซีแก้ว

“เสือก อยู่นิ่ง ๆ ก็ไม่มีใครเขาว่าไรหรอก” ซีแก้วตอบพี่ภีม

“ปากดีจังนะ ระวังจะโดนปากตบปากวะละ” พี่ภีมหันไปพูดกับยัยซีแก้ว

“ก่อนจะตบหนู หนูขอถีบปากพี่ก่อนได้ไหมค่ะ” ยัยซีแก้วตอบพี่ภีมอีกครั้งและมองพี่ภีมอย่างเยาะเย้ย

“หึ” เสียงพี่ภีม

“พอเลย พอทั้งคู่เลย ถ้าไม่หยุดเดี๋ยวเจนไปเอามีดกับป้าให้ เอาม่ะ” ยัยเจนนี่พูดขึ้นเพราะเห็นว่าทั้งคู่มองตากันอย่างกับจะฆ่ากันให้ตาย แต่มันก็เป็นเรื่องปกติแล้วแหละสำหรับเพราะว่ายัยซีแก้วไม่ค่อยชอบพี่ภีมเท่าไหร่

“นาวว่าพวกนาวจะกลับมอละ ใกล้ถึงเวลาเรียนแล้วเดี๋ยวจะไม่ทัน” ยัยมะนาวพูดขึ้น

“อืม ได้สิ” พี่ไปร์ทตอบ

“งั้นพอใจไปนะคะ สวัสดีค่ะ” ฉันพูดขึ้นและลาพวกพี่เขา พวกฉันจ่ายตังค์ค่าอาหารกันเสร็จพวกฉันก็เดินออกมาเพื่อจะเดินไปขึ้นรถและระหว่างทางที่ฉันเดินไปนั้นพี่ดั้มซ์ก็เดินสวนทางกับพวกฉันเขามองมาที่ฉันพอดีแต่เขาก็ไม่ได้สนใจอะไรพอฉันกับเขาเดินผ่านกันเขาก็เข้าไปนั่งกับเพื่อน ๆ ของเขา

@มหาลัยAA

ตอนนี้ฉันก็นั่งเรียนตามปกติและรอเวลาเลิกเรียนเพราะตอนนี้ก็เริ่มเย็นแล้วไม่นานอาจารย์ที่เอาแต่บรรยายที่หน้าห้องก็พูดขึ้น

“จบบทนี้กันแล้วนะครับ คลาสหน้าเราจะเริ่มบทใหม่กันตอนนี้ทุกคนกลับบ้านได้ครับ” พอฉันได้ยินที่อาจารย์บอกฉันก็ทิ้งตัวลงไปพิงกับเก้าอี้

“ฮู้ววว โครตเหนื่อยเลยว่ะ คืนนี้ที่ไหนดี” ฉันหายใจออกอย่างโล่งใจและก็ชวนพวกมันไปดื่มอีกอย่างพวกฉันก็ไม่ได้ไปกินกันบ่อย ๆ หรอก

“สมองมึงนี่มีแต่เที่ยวจริง ๆ ” ซีแก้วพุดขึ้นและทำหน้าเบื่อหน่าย

“ใครจะเหมือนมึง อีกอย่างกูอยากดื่ม ถ้ามึงไม่ไปก็แล้วแต่มึงเลย” ฉันตอบมันไปพร้อมกับเก็บพวกหนังสือเข้ากระเป๋า

“ไม่ไปก็ไม่ใช่กูสิ กูจะแดกให้ยับ” ซีแก้วตอบฉัน

“โอ๊ะ !! อีนี่เมื่อกี้ยังบ่นมันอยู่เลย” มะนาวพูดขึ้น

“แล้วแกละกี่ต้าร์ไปกับพวกฉแนเปล่า” เจนนี่หันไปถามกีต้าร์ที่นั่งเงียบมาดดยตลอด

“ไม่อ่ะ พวกเธอไปกันเลย เรามีนัดอ่ะ” กีต้าร์ตอบ

“อืม ๆ งั้นก็ไปกันแค่นี้แหละ เจอกัน 2 ทุ่มละกัน ห้ามเลทนะ”ฉันตอบกีต้าร์และไปคุยกับทุกคนที่จะไปและประโยคสุดท้ายฉันไปย้ำกับยัยมะนาว ก็มันชอบเลทตลอดไม่เคยมาตรงเวลาซักครั้ง

“มองกูทำไม กูไม่สายแล๊ววว” มะนาวพูดเสียงสูงใส่พวกฉัน

“ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า” ทุกคนหลุดขำกัน

“เออ ๆ เจอกันนะมึง เอาเป็นว่าร้านเดิมละกัน” ซีแก้วพูดขึ้น จากนั้นพวกฉันก็เดินไปยังลานจอดรถเพื่อที่จะขับรถกลับบ้าน จากนั้นทุกคนก็ทยอยขับรถออกไปแล้วคราวนี้ก็เหลือแต่ฉัน ฉันกำลังขึ้นรถแต่กลับคิดได้ว่าฉันลืมกระเป๋าเงิน พอฉันคิดได้แบบนั้นก็รีบวิ่งกลับไปที่ห้องที่เรียนเมื่อกี้นี้

“แฮ่ก แฮ่ก” เสียงฉับหอบ

“ลืมไรไม่ลืม เสือกลืมกระเป๋าเงิน ดีที่มันยังไม่ไปไหน” ฉันบ่นตัวเองขึ้นเมื่อเห็นกระเป่าของฉันยังอยู่ พอฉันได้กระเป่าตัวเองแล้วฉันก็รีบเดินกลับไปยังลานจอดทันทีเพราะตอนนี้มันก็เย็นมากแล้ว และระหว่างที่ฉันผ่านหน้าห้องอีกห้องหนึ่งตาของฉันก็หันไปเห็นว่ามีคนสองคนกำลังยืนจูบกันอยู่ซึ่งห้องนั้นมันไม่ได้ปิดประตูไว้ด้วย ฉันหยุดมองแค่แวบหนึ่งก็เห็นว่าเป็นพี่ดั้มซ์เพราะเขายืนตรงหน้าผู้หญิงคนนั้นและเป็นจังหวะที่ทั้งคู่ผละจูบออกจากกันมันก็เลยทำให้ฉันเห็นหน้าเขาได้ชัดขึ้นและพี่ดั้มซ์ก็มองฉันเหมือนกันแต่ฉันก็หวังว่าเขาคงไม่เห็นฉันหรอก จากนั้นฉันก็รีบวิ่งออกมาจากตรงนั้นและพอฉันมาถึงรถฉันก็ขับรถคอนโดฉันทันที