2

กริ๊งงงงง กริ๊งงงงงงง 🛎

เสียงกริ๊งของร้านกาแฟเกิดเสียงดังขึ้นเมื่อมีลูกค้าเปิดประตูเข้ามายังในร้าน ทำให้หญิงสาวที่มีใบหน้าสวยดูเซ็กซี่น้อยๆต้องเงยหน้าละออกมาจากการทำเค้กอยู่ในห้องอบขนมปังต้องเปิดประตูออกมา เเต่เธอคงหลงลืมไปว่าตัวเองก็มีลูกจ้างคอยชงกาแฟ คอยเสิร์ฟอยู่แล้วตั้งสามคน หญิงสาวจึงหมุ่นตัวเดินกลับไปยังห้องอบขนมต่อ

12:00 น.

“ โซ่ ซัน หวาย เที่ยงเเล้วพี่ซื้อของกินมาให้แล้วนะ ”

หญิงสาวเอ่ยเรียกพนักงานในร้านของตัวเองอย่างเป็นมิตร เพราะอันชัญเองก็ไม่เคยถือตัวว่าตัวเองเป็นหัวหน้าเเต่เธอเปรียบตัวเองเป็นดั่งพี่เเละเพื่อนเเก่ลูกน้องในร้านของตนเอง

“ โห้ยยย เจ๊อันชัญอะ บอกว่าอย่าเรียกซัน ให้เรียกว่าซันนี่ ”

ซ้นหรือซันนี่ลูกน้องชายที่ใจเป็นสาวเอ่ยขัดเพราะตัวเองต้องการให้ทุกคนเรียกตัวเองว่าซันนี่เพราะเป็นชื่อในวงการของตัวเอง

“ ไอ้ซัน ! / ไอ้ซัน ! / ไอ้ซัน ! ”

“ ซันนี่ ”

“ 5555555 ”

ทั้งอัญชัน หวาย และโซ่ ก็ต่างหัวเราะที่ได้เเกล้งซันนี่

ถึงซันนี่จะมีใจที่คิดบิดเบือนต่างเพศแท้จริงของตัวเองเเต่โลกทุกวันนี้มีการเปลี่ยนเเปลงเปิดรับเพศที่สามมากขึ้นจึงทำให้ทั้งสี่คนทำงานกันยังไม่มีเรื่องที่ขัดเคืองกันเเม้เเต่น้อย เพราะทุกคนก็ต่างเคารพในการตัดสินใจเเละเชื่อใจกันเเละกัน

“ กริ๊งงงงง 🛎 ”

“ Aunchan cafe’ ยินดีต้อนรับค่ะ ”

“ รับอะไรดีคะ ”

“ กาแฟดำ น้ำตาลสองช้อน กับเค้กส้มหนึ่งชิ้นค่ะ “

“ คุณลูกค้านั่งรอสักครู่นะคะ ”

ลูกค้าที่เดินสายมาสั่งเครื่องดื่มและเค้กอยู่เกือบจะตลอดเวลาเพราะทั้งติดใจรสชาติของกาแฟเเละยังมีเค้ก คัพเค้ก เเละขนมอื่นๆอีกมากมายที่อร่อยติดใจลูกค้า ที่ร้านจึงมีลูกค้าประจำเยอะพอควรเพราะร้านของเธอตั้งอยู่ใกล้กับโรงเเรมชื่อดังที่มีคนเข้าออกมาตลอดเวลาจึงทำให้ร้านกาเเฟของเธอมีลูกค้าทั้งในประเทศเเละต่างประเทศ

16:30 น.

“ ทุกคนพอเก็บร้านเสร็จ กลับไปเเต่งตัวให้สวยให้หล่อเลยนะ เเล้วเย็นนี้เจอกันที่ pub xxx วันนี้วันเกิดเจ๊ “

“ จริงดิเจ๊อันคนสวย ”

“ ก็ใช่นะสิ เเต่ของขวัญไม่ต้องเตรียมมาให้เจ้นะ เจ้ขอเเค่ให้ทุกคนตั้งใจทำงาน เเค่นี้ก็เป็นของขวัญสำหรับเจ้เเล้ว ”

“ โห้ยยยยย เจ๊อันขาเเค่นี้หวายก็รักเจ้ยิ่งกว่าเเม่เเล้วค่ะ เจ้ใจเดินเกิ้น ”

“ จ๊ะ เเล้วเจอกันนะ ”

“ ค่าาาาาา ”

หลังจากบอกกับลูกน้องเสร็จอัญชันก็กลับไปที่คอนโดที่เก็บเงินเกือบทั้งชีวิตที่กว่าจะซื้อได้เพื่อเตรียมตัวที่จะได้ไปฉลองวันเกิดคืนนี้

@Condo R

ลัน ลัน ลา ลัน ลัน ลา ลัน ลัน ลา

ลัน ลัน ลา ลัน ลัน ลา ลัน ลัน ลา

อัญชันเปิดประตูเข้าห้องพร้อมกับฮัมเพลงอย่างมีความสุข กว่าชีวิตเธอจะมีความสุขอย่างนี้มันผ่านความยากลำบากมานับไม่ถ้วน พอเธอมีทุกอย่างครบตามที่ตัวเองต้องการเธอก็อยากจะใช้ชีวิตมันให้สุดๆไปเลย

ติ๊ด !

เสียงเปิดโทรทัศน์ดังขึ้น อัญชันเป็นคนที่ชอบทำทุกอย่างพร้อมกับเปิดทีวีไปพร้อมๆกันเพราะเธอไม่ชอบความเงียบเวลาอยู่ที่คอนโดมันช่างเหงาเหลือเกินเเต่เธอไม่เคยเเม้เเต่จะคิดมีสามีมีลูกเพราะคิดว่าสิ่งเหล่านั้นอาจจะพรากความสุขไปจากเธอ เพราะเธอเค็ดจากที่พ่อเเม่เเท้ๆของเธอเองที่มีเธอเเต่กับไม่อยากเลี้ยงดูเธอเเละนำเธอไปทิ้งไว้ที่สถานเลี้ยงเด็กกำพร้า

สถานที่แห่งนั้นมันอาจจะเป็นจุดจบของชีวิตหลายคนเเต่สำหรับเธอมันคือจุดเริ่มต้นชีวิตใหม่ของเธอ เพราะเเบบนี้อัญชันจึงไม่อยากมีครอบครัวที่อาจจะมาเเย่งความสุขไปจากเธอ