บทที่ 1 (4/4) แตกหัก
× 0
× 0
× 0
4/4
“รู้จักกันอย่างนั้นรึ?”
ท่านเจ้าสัวเอ่ยถามขึ้น ดวงตาของท่านเป็นประกายกับความผิดปกติตรงหน้า ว่าที่ลูกสะใภ้แสนสวยของเขากำลังมีพิรุธ
“...”
เปมิกาพูดไม่ออกกับสถานการณ์ตรงหน้า ริสาเองก็เช่นกัน เธอไม่คิดว่าพี่ออสตินจะทำท่าทางห่ามได้มากขนาดนี้ แค่ภาพลักษณ์ของเขาก็ทำให้เธอตกตะลึงมากพอควรแล้ว
“ไฮ เจ้าสัว”
พี่ออสตินเอ่ยทักขึ้นพร้อมยกมือโบกช้าๆไปมา
“คนเมาน่ะค่ะ อย่าถือสาเลย การ์ด ลากออกไป”
“โอ้ๆ ไม่เอาสิจ๊ะ คนดี”
คนร่างสูงเอี้ยวตัวหลบ ริสาย่นจมูกเพราะกลิ่นแอลกอฮอล์รอบตัวของเขามันคละคลุ้งไปในชั้นบรรยากาศ เขาชูนิ้วชี้โบกให้การ์ดหยุดอย่างทะเล้น
“ทำแบบนี้กับ...ผัว ได้ยังไง”
“หยุดนะ!”
เปมิกาตะโกนอย่างเหลืออดกับสรรพนามใหม่ที่หลุดออกมาจากปากของออสติน
ผะ...ผัว
ริสาได้แต่ยืนนิ่งอย่างตกตะลึง คำพูดของคนตรงหน้าทำให้ดวงตาเธอเบิกโพลง เธอรู้สึกเหมือนทั้งร่างกายสั่นไปหมดกับคำพูดของเขา
พี่ออสตินกับเปมิกา...
“หมายความว่ายังไง?”
พี่ภัทรเองก็หน้าซีดไม่แพ้ริสาที่ได้รับรู้ความจริงของชายหญิงตรงหน้า แต่ดูเหมือนพี่ภัทรจะไม่เคยรับรู้เรื่องนี้มาก่อน พี่ภัทรคิดว่าตัวเองเป็นแฟนคนแรกและคนเดียวของเปมิกามาตลอด
พี่ภัทรไม่เคยรู้เลยว่า...เปมิกาเคยคบกับคนอื่นในตอนที่คบกับเขา
ในขณะเดียวกันถึงแม้ว่าริสาเองจะรู้ว่าพี่ออสตินกับเปมิกาเคยคบกันมาก่อน แต่เธอก็ไม่เคยรู้เลยว่าทั้งสองคนยังติดต่อกัน
และความสัมพันธ์ของพวกเขาก็ก้าวไปเกินกว่าที่เธอจะคิดถึงได้
“นี่มันเรื่องอะไรกัน?”
ตอนนี้เธอดูเหมือนคนไร้สติไปแล้ว ริสาไม่อยากเชื่อว่าเรื่องตรงหน้าเป็นเรื่องจริง แต่ถึงอย่างนั้นก็ดูไม่เหมือนเรื่องโกหกเลยแม้แต่น้อย
สีหน้าของพี่ออสติน...สีหน้าของเปมิกา ทั้งหมดมันคือความจริง
“โว้ว น้องสานี่หว่า ไฮๆ”
พี่ออสตินที่ยังอยู่ในฤทธิ์แอลกอฮอล์โบกมือทักทายเธออย่างอารมณ์ดี แต่เวลานี้หัวใจเธอบาดเจ็บและเปราะบางเกินกว่าจะยินดี
“พี่ออสกับมิ...”
“อ่อ ใช่ พี่อ่ะ...ผัวมิเอง”
“ออสติน!”
“....”
สิ้นสุดคำพูดของพี่ออสตินทั่วทั้งงานก็เกิดเสียวิพากษ์วิจารณ์ดังกระหึ่มไปทั่วบริเวณ เปมิกามั่นใจว่าตัวเองไม่ได้เชิญนักข่าวมาแม้แต่คนเดียว แต่คนที่มาร่วมงานกลับทำตัวเป็นงูพิษด้วยการยกโทรศัพท์ขึ้นมาอัดคลิปเสียได้ บ้างก็ได้ถ่ายรูปจนเธอเริ่มโมโหขึ้นมา
ทุกคนชอบข่าวคาวกัน
แต่นี่มันงานแต่งเธอ พวกเขาเป็นเพื่อนแฟน เป็นคนรู้จักของเธอทั้งนั้นนะ!
“พี่...พูดจริงๆหรอคะ?”
ริสาเอ่ยปากถามอีกครั้งทั้งที่ในใจของเธอร้าวรานไปกับคำพูดของเขาหมดแล้ว
“แน่น้อน พี่อ่ะ...ผัว”
“...”
“นั่นอ่ะ...เมีย”
ออสตินตรงเข้ามากอดคอเปมิกาพร้อมกับก้มลงหอมแก้มแสดงความเป็นเจ้าของท่ามกลางความตะลึงของทุกคน
“หยุดยุ่งกับแฟนกูนะเว้ย”
พี่ภัทรตะโกนออกมาพร้อมทั้งกำมือแน่น ริสาที่ยืนอยู่ข้างภัทรเห็นเส้นเลือดที่ข้อแขนของเขา แต่ถึงแบบนั้นท่าทีของภัทรก็เปลี่ยนไป เขาหยุดอยู่กับที่ไม่ได้ก้าวไปช่วยเหลือแฟนสาวแต่อย่างใด เพราะตอนนี้ภายในใจของเขากำลังร้อนรุ่ม
“นี่ทำขนาดนี้ยังไม่ถอดใจอีกหรอวะว่าเอ็ง...กำลังกินของเหลือ”
พลั่ก!
ภัทรทนไม่ไหวอีกต่อไปแล้วกับคำพูดดูถูกดูแคลนจากอีกฝ่าย เขาตรงเข้าไปประเคนหมัดใส่หนุ่มลูกครึ่งนั่น แม้เจ้าตัวจะไม่ใช่นักเลงแต่ด้วยความที่เป็นผู้ชายก็พอให้รู้จักการทะเลาะวิวาท
“ไอ้เวรเอ้ย ***”
ภัทรพ่นคำหยาบออกมาหลายคำพร้อมกับอารมณ์ที่ปะทุเหมือนภูเขาไฟระเบิด เขาจัดการซ้อมคนตรงหน้าที่ไม่ได้สตินั่นโดนไร้สติพอกัน เห็นแค่เพียงเลือดเต็มไปหมดในขณะที่เขาควบคุมตัวเองไม่ได้ รู้ตัวอีกทีก็พบว่าตัวเองโดนโอบรอบแขนไว้โดยใครบางคน
น้องสากำลังกอดแขนเขาไว้...
ตอนนี้เขาดูน่ากลัวจนไม่มีใครกล้าเข้าไปห้ามเลย แม้แต่เจ้าสัวกับคุณนายก็ดูตกตะลึงกับท่าทีของลูกชายในเวลานี้
“หยุดเถอะค่ะ เดี๋ยวพี่ออสก็ตายหรอก”
“ปล่อยพี่นะ”
“พี่ภัทร หยุดเถอะค่ะ”
น้ำเสียงหวานใสกับใบหน้าเศร้าของริสาทำให้เขาพอได้สติขึ้นมาบ้าง หยดน้ำตาที่ราวกับกลิ้งวนไปมาในดวงตาของหล่อนทำให้เขาเบือนหน้าหนี
“ฮ่าๆ น้องสานี่เองช่วยพี่ไว้ ขอบใจ กู้ดๆ”
ดูท่าว่าออสตินจะไม่ได้สติมากเกินไปแล้ว ตอนนี้หน้าตาของเขาเต็มไปด้วยเลือดและรอยช้ำเขียวม่วง แต่เจ้าตัวกลับส่งยิ้มสดใสราวกับว่าไม่รู้ถึงความเจ็บของบาดแผลเลย
“ไอ้ห่าเอ้ย*”
“พี่ภัทร”
ริสาต้องรีบออกแรงดึงคนตัวสูงข้างกายไว้เพื่อไม่ให้เข้าไปทำร้ายออสตินได้อีก แต่ให้ตาย พี่ภัทรแรงเยอะเหมือนกับกินช้างไปทั้งตัว
“ริสาช่วยพี่ออสไว้อีกแล้ว ตอนนั้นก็ช่วยพี่ออสจีบน้องมิ วุ้วๆ”
คำพูดของออสตินราวกับน้ำมันเชื้อเพลิงชั้นดี มันเป็นความจริง...แต่ไม่ใช่ความจริงที่ควรพูดตอนนี้ในเวลาที่ภัทรยังอารมณ์ร้ายกาจ
“หมายความว่าไงนะ?”
“ส...สา”
“นี่เธอรู้เรื่องนี้หรอสา!”
ภัทรตะโกนกร้าวเมื่อพบว่าคนข้างกายที่เขาคิดว่าเธอคงไม่มีวันทำร้ายใครเป็นผู้ช่วยตัวสำคัญในเรื่องนี้ด้วยเช่นกัน ริสาหน้าเสียกับคำพูดของออสติน
ใช่ เธอช่วยเขาจีบเปมิกาเพราะเขาชอบเธอมาก
แต่มันไม่ใช่เรื่องที่ควรเอามาพูดตอนนี้นี่นา เขาพูดราวกับว่าเธอร่วมด้วยช่วยกันในเรื่องที่เขากับมิได้เสียกัน ทั้งที่ตัวเธอเองไม่ได้รับรู้เรื่องราวอลเวงนี่ด้วยเลย
“มันไม่ใช่อย่างที่พี่คิดนะคะ สาไม่ได้...”
“พี่...ผิดหวังในตัวเธอจริงๆ”
น้ำเสียงของภัทรที่ดังขึ้นราวกับจะฝังอยู่ในความทรงจำของริสา เธอไม่เคยเห็นเขาในท่าทางนี้เลย พี่ภัทรที่ปกติมักจะอารมณ์ดีและขี้เล่นไม่เคยทำหน้าตาจริงจังแบบนี้ใส่เธอสักครั้ง เธอมองเขาอย่างไม่วางตาในขณะที่เขาค่อยๆแกะมือเธอออกจากแขน
“สา...”
“...”
ไม่มีการตอบรับจากคนตรงหน้า ริสาอยู่ใกล้เขามากที่สุดจนได้เห็นว่าภัทรกำลังอ่อนแอมากเพียงใด นัยน์ตาของเขาเต็มไปด้วยความผิดหวังของการถูกหักหลังทั้งจากคนรักและ...น้องสาว
เขาบอกไม่ถูกว่าสิ่งไหนมันเจ็บกว่ากัน เพราะเขารู้แค่ว่าตอนนี้ความรู้สึกของเขามันแตกละเอียดมันเศษแก้ว
“ภัทรคะ มิไม่ได้...”
“พอเหอะ ที่ฉันได้ยินมันมากเกินพอแล้ว ถอยไป”
ภัทรกำมือตัวเองแน่นอย่างเจ็บปวด
“แต่มิ...มิรักภัทรนะ เราสองคนรักกันมาตั้งนานนะภัทร เรากำลังจะแต่งงานกันนะคะ”
“ใช่ นั่นมันก่อนที่ฉันจะรู้ว่าเธอมันเลวระยำแบบนี้!”
“ภัทร!”
เปมิกาแทบไม่อยากเชื่อว่าคนตรงหน้าจะเป็นผู้ชายคนเดียวกับที่เธอเคยรู้จักมาก่อน ชินภัทรไม่เคยแสดงท่าทีก้าวร้าวแบบนี้เลยแม้แต่ครั้งเดียว แววตาของเขาที่มองมาเหมือนกับมีร่องรอยแห่งความโกธรแค้นกระจายอยู่ทุกพื้นที่ เขาดูน่ากลัว...น่ากลัวจนเธอไม่สามารถรั้งเขาไว้ได้
“จะไม่มีงานแต่งอะไรทั้งนั้น”
“...”
“เพราะผู้หญิงคนนี้ไม่หลงเหลือคุณค่าใดๆอีกแล้ว เป็นได้อย่างมากก็แค่...นางบำเรอ”
************************
ตอนนี้พี่ภัทรจะเริ่มร้ายขึ้นเรื่อยๆแล้วนะคะ
พยายามที่จะเขียนให้กระชับแล้วนะคะ กลัวเวิ่นเว้อ
แต่ก็เขียนยากมากเลยอ่ะ อยากให้ทุกคนได้รู้ถึงความรู้สึกทรยศจริงๆ
คือมันพาลไปหมดจริงๆนะคะ แบบอ่อ มึงใช่ไหมที่ช่วยปิด อะไรแบบนี้อ่ะ 5555
