ทำงาน
× 0
× 0
× 0
หนึ่งเดือนต่อมา
วิสาขายิ้มแย้มกับลูกค้าที่มาทานขนมหวานที่ร้านของเธอ เธอดีใจ มีความสุขมาก ถึงจะเหนื่อยมากแค่ไหน แต่ก็คุ้ม เพราะสัปดาห์แรกที่เปิดร้านเธอมองไม่เห็นกำไร ไม่ได้แม้แต่ทุน แต่ตอนนี้เธอเริ่มจะมีกำไรจากร้านขนมหวานเข้ามาแล้ว ลูกค้าเริ่มมีขาประจำที่มาอุดหนุนในเกือบวัน และโชคดีที่อาการแพ้ท้องของเธอทุเลาลงมาก ไม่แพ้มมากเหมือนอย่างแต่ก่อน อาหารเธอก็ทานได้เกือบทุกชนิด ถ้าเป็นเมื่อก่อน กระเทียมเจียว หอม เธอได้กลิ่นไม่ได้ อ้วกอย่างเดียว
“ขอชีสเค้กและก็บราวนี่ อย่างละ 5 ชิ้นใส่กล่องด้วยค่ะ วันนั้นเพื่อนซื้อไปฝากอร่อยมาก จนต้องมาซื้อด้วยตนเอง”ลูกค้าหน้าใหม่เดินเข้ามาสิ่งขนมหวานกับเธอ วิสาขายิ้มอย่างมีความสุข รีบตักชิ้นเค้กวางใส่กล่องอย่างสวยงามให้ลูกค้า
“ขอบคุณที่มาอุดหนุนร้านเรานะคะ”วิสาขายื่นกล่องขนมหวานให้ลูกค้า กล่าวขอบคุณอีกครั้ง แต่ร้านของเธอถ้าไม่ใช่เสาร์อาทิตย์จะไม่ค่อยมีคนมานั่นที่ร้านเท่าไหร่ ส่วนมากจะมาซื้อใส่กล่องกลับไปที่ทำงาน หรือที่บ้าน เพราะโซนที่เธออาศัยอยู่เป็นของพนักงานบริษัทต่างๆ ลูกค้าที่ร้านเธอจะเยอะ จะเป็นช่วงเลิกงานในแต่ละวัน สงสัยเธออาจต้องจ้างพนักงานสักสองคนมาช่วยงานในร้าน เพราะภาวะตั้งครรภ์ของเธอทำให้การเดิน การหยิบจับค่อนข้างที่จะช้า เธอได้แต่กล่าวขอทาลูกค้า
“วิสา”สิตาที่ยืนมองอยู่หน้าร้าน จะเป็นเดือนแล้วที่เธอไม่ได้มาหาวิสาขาเลย เพรามัวแต่ทำงานและเดินทางไปต่างประเทศกับแฟนหนุ่ม พอมาวันนี้เธอตั้งใจว่าจะเอาของฝากมาให้สาขา แต่สิ่งที่เธอเห็น แม้แต่เด็กประถมก็ดูออก วิสาขาท้องอย่างนั้นเหรอ
“ยินดี..พี่สิตาสวัสดีค่ะ”วิสาขาเดินไปหาสิตา โดยลืมว่าท้องของเธอตอนนี้ใหญ่ขึ้นมาจนสังเกตเห็นได้ชัดเจน
“พอดีพี่ไปต่างประเทศมา ซื้อของมาฝาก วิสาดูแลลูกค้าก่อนเถอะ พี่มีเรื่องจะคุยด้วย เรื่องที่วิสาท้อง”พูดจบสิตาเดินไปหาที่นั่ง วิสาขาหน้าซีดลงทันที เธอใช้มือลูบหน้าท้องของตนเองไปมา เดินเข้าไปต้อนรับลูกค้าด้วยรอยยิ้ม ถึงแม้ในใจตอนนี้จะร้อนรน
“วิสาท้องกับภาคใช่ไหม”สิตาจ้องมองคนตรงหน้า วิสาได้แต่พยักหน้า มองมือตัวเอง “ภาครู้ไหมว่าวิสาท้อง”
“ไม่ค่ะ วิสาไม่ได้บอกกับพี่ภาค”
“พี่ว่าภาคต้องรู้เรื่องนี้ เรื่องที่วิสาตั้งท้องลูกของเขาอยู่”
“พี่สิตาวิสาขอร้องอย่าบอกเรื่องลูกกับพี่ภาคเลยนะคะ” วิสาขาเงยหน้ามองสิตาด้วยสายตาอ้อนวอน
“ทำไมหละสิตา ทำไมถึงไม่ให้พี่บอก ภาคมันต้องรับผิดชอบ มาดูแลวิสากับลูก ต้องให้ภาครับรู้ว่าตอนนี้วิสาลำบากมากแค่ไหน วิสาต้องลาออกจากมหาลัย แต่ภาคกลับไปมีความสุขกับผู้หญิงคนอื่น”สิตาพูดออกมาด้วยความโมโหให้กับเพื่อนสนิทของตนเอง
“แต่วิสากับพี่ภาคเราสองคนเลิกกันแล้วนะคะ และวิสากลัว กลัวเขาจะมาแย่งลูกไปจากวิสา ขอร้องเถอะนะคะ อย่าบอกพี่ภาคเลย ลูกที่อยู่ในท้องเป็นลูกของวิสาเพียงคนเดียว วิสาจะเป็นทั้งพ่อและแม่ให้เค้าเอง”
“แต่ว่า..”
“นะคะ วิสาขอร้อง”เธอยกมือไหว้คนตรงหน้าอย่านำเรื่องเธอกับลูกไปบอกผู้ชายใจร้ายคนนั้น ถ้าเขารู้ เขาต้องมาแย่งลูกไปจากเธอแน่นอน สิตาหลับตานิ่ง
“ได้พี่จะไม่บอกภาค แต่การที่วิสาทั้งเลี้ยงลูก ทั้งทำงานมันเป็นอะไรที่ลำบากมากเลยนะ”
“วิสาจะอดทนให้มากขึ้นค่ะ และอีกอย่างวิสาว่าจะจ้างคนมาช่วยงานในร้านอีกสองคน”สิตามองหน้า เธอสงสารวิสาขามาก และเกลียดเพื่อนของเธอมากเหมือนกัน
“พี่อยากให้วิสารู้ว่ายังมีพี่อีกคน ถึงแม้ช่วงมหาลัยเราจะรู้จักกันแค่ระยะสั้น วิสามีปัญหาอย่าลืมพี่ พี่พร้อมที่จะช่วยวิสาเสมอ”วิสาขามองคนตรงหน้า เธอซาบซึ้งน้ำใจของพี่สิตามาก ยกมือไหว้
“ขอบคุณพี่สิตานะคะที่ให้ความเอ็นดูวิสากับลูก”
“ลูกในท้องวิสาก็หลานของพี่ เย็นนี้เราไปทานข้าวข้างนอกกันดีไหม พี่เป็นเจ้ามือเอง ห้ามปฏิเสธ”วิสาขาได้แต่ยิ้มรับด้วยความเกรงใจ และขอตัวไปเก็บร้านให้เรียบร้อย สิตามองตามเธอ
“ภาคตอนนี้แกกำลังจะเป็นพ่อคนแล้วนะ ลูกและเมียของแกกำลังลำบาก อะไรดลใจให้แกทิ้งวิสาขาไป”สิตาได้แต่คิดกับตัวเอง ต่อไปนี้เธอคงต้องมาหาวิสาขาให้บ่อยครั้งกว่าเดิม
วันนี้มาอีกตอนจ้า น่าเบื่อไหมอะตัวเอง เนื้อหานิยายเรื่องนี้ยังไม่นิ่ง กดถูกใจ เม้นท์ให้กำลังใจเค้าหน่อยน้า
