​

เช้าวันใหม่

​คงเป็นเช้าที่ยุ่งมากสำหรับฉัน เพราะวันนี้ฉันจะพาเด็กไปสมัครเรียนตามคำเรียกร้องของเด็กๆ

"แม่ขาหนูอาบน้ำเสร็จแล้ว" ลิลลี่เดินออกมาจากห้องน้ำโดยมีผ้าเช็ดตัวผืนเล็กพันรอบตัวอยู่

"้องเสร็จแล้ว เข้าไปอาบต่อเลยครับเอส"

บ้านนี้เลดี้เฟิร์สค่ะ เอสจะให้น้องอาบน้ำก่อนตลอด

ฉันเริ่มให้เด็กๆอาบน้ำด้วยตัวเองเมื่อไม่นานมานี้เอง แล้วมันก็ผ่านไปได้ด้วยดี

ฉันลุกขึ้นมาเช็ดตัวเช็ดผมให้ลิลลี่

"สระผมมั๊ยคะ?"

"สระแล้วค่ะ"

"เก่งมาก"ฉันนั่งเช็ดผมให้ลิลลี่จนเริ่มแห้ง ก็หยิบชุดมาใส่ให้เธอต่อ

"แอ๊ดดด"

เอสเดินออกมาจากห้องน้ำ แหม่~~ลูกฉันเดินออกมาอย่างกับนายแบบ ฮ่าๆ อนาคตไกลนะเนี่ย

"เอสมาเดี๋ยวแม่เช็ดผมให้"

"ไม่เป็นไรครับเดี๋ยวผมเช็ดเอง"การที่เด็กๆรู้จักช่วยเหลือตัวเอง มันช่วยลดภาระฉันไปได้เยอะเลย

ดีมากเด็กๆ

หลังจากที่เด็กๆแต่งตัวเรียบร้อยแล้วก็เป็นคิวของฉันที่จะอาบน้ำ

"เดี๋ยวแม่อาบน้ำแปบนึงน่ะ เอสดูแล้องด้วยนะลูก"

"ครับ"

ฉันจัดการอาบน้ำแต่งจัวจนเสร็จ ระหว่างที่ฉันอาบน้ำรู้มั๊ยเด็กๆทำอะไรกัน

"ทำอะไรกันอยู่ลูก"

"อ่านหนังสือค่ะ"เด็กๆใฝ่เรียนมาก ลูกได้นิสัยนี้มาจากใคร แม่มันก็ไม่ได้ใฝ่เรียนขนาดนี้น่ะ ฮ่าๆ

"ไปกันเถอะแม่เก็บของเสร็จแล้ว"

เด็กๆลุกขึ้นสะพายกระเป๋าแล้วเดินไปใส่รองเท้า

ฉันพาเด็กๆมาที่โรงเรียนใกล้ๆกับห้องพัก เดินไม่กี่นาทีก็ถึง

"สวัสดีค่ะ"คุณครูยกมือไหว้ฉัน

"สวัสดีค่ะพาเด็กๆมาสมัครเรียนค่ะ"

"เชิญทางนี้เลยค่ะ"

คุณครูพาฉันมากรอกข้อมูลของเด็กๆ ส่วนเด็กๆตอนนี้อยู่ในห้องเรียนกับเพื่อนๆแล้ว

"เสร็จเรียบร้อยแล้วค่ะ"

"ขอบคุณมากนะคะ"

หลังจากจัดการเอกสารเสร็จเรียบร้อยแล้ว ฉันก็เดินไปหาเด็กๆที่ห้องเรียน

ดูเหมือนลิลลี่กับเอสจะมีความสุขมากที่ได้เล่นกับเพื่อนๆ

"แม่!"

ทั้งลิลลี่และเอสต่างวิ่งมาหาฉันที่หน้าห้องเรียน

"แม่หนูมีเพื่อนแล้ว"ลิลลี่บอกฉัน

"ยินดีด้วยค่ะ"

"แม่ครับ แม่จะมารับผมกับน้องตอนเย็นใช่มั๊ยครับ"เอสถามเสียงใสแจ๋ว

"ใช่แล้วค่ะ หนูอยู่ได้ใช่มั๊ย"

"ได้ค่ะ/ครับ"

"งั้นแม่กลับก่อนนะเจอกันตอนเย็น"

"ค่ะ/ครับ"เด็กๆต่างจากสิ่งที่ฉันคิดไว้มากเลย 

ฉันคิดว่าเด็กต้องร้องไห้ตามฉันแน่นอน แต่ป่าวเลยไม่มีอาการเสียใจอะไรเลย

มีแค่ฉันนี่แหละที่เป็นห่วงลูกๆมาแอบอยู่หลังเสาดูเด็กๆ

แต่คงไม่เป็นไรแล้วหล่ะ ลิลลี่กลับไปนั่งเล่นกับเพื่อนส่วนเอสก็ไปนั่งเล่นหุ่นยนตร์กับเพื่อนผู้ชาย

เสร็จเรื่องของลูกๆแล้ว งั้นต่อไปก็เรื่องของฉัน

ไหนๆเด็กๆก็เข้าเรียนแล้ว คงได้เวลาหางานของฉันแล้วหล่ะ

ฉันเดินออกจากโรงเรียนเดินตามทางไปเรื่อยๆ

แถวนี้เป็นแถวย่านใจกลางเมืองมีบริษัทตั้งเต็มไปหมด เริ่มจากบริษัทแรกมีป้ายติดรับสมัครพนักงานบัญชีพอดี

ถือว่าฉันโชคดีมาก

ฉันเดินเข้าไปในบริษัท บริษัทนี้ใหญ่มาก ฉันอยากทำงานที่นี่จัง

"สวัสดีค่ะ ดิฉันมาสมัครงานค่ะ"ฉันเข้าไปที่ประชาสัมพันธ์

"เชิญด้านในเลยค่ะ"

มีคนเดินนำฉันเข้าไปในลฟต์กดไปที่ชั้น30

"เตรียมเอกสารมาพร้อมแล้วใช่มั๊ยคะ"พนักงานคนที่นำฉันมาถาม

"เรียบร้อยค่ะ"

เค้าพาฉันมาที่ห้องๆหนึ่ง เปิดเข้าไปก็เจอกับผู้หญิงมีอายุคนหนึ่ง

"ผู้จัดการคะ มีคนมาสมัครพนักงานบัญชีค่ะ"

"เชิญนั่งค่ะ"

ฉันนั่งลงที่เก้าอี้ตรงข้ามผู้หญิงคนนั้น

"เชิญแนะนำตัวค่ะ"

เริ่มกดดันล่ะ

ฉันเริ่มแนะนำตัวเอง เค้าก็ถามคำถาม ฉันก็ตอบไปตามความจริง

จนคำถามสุดท้าย

"ในใบประวัติบอกว่าคุณโสดแต่คุณมีลูกแล้วสองคน"

"ค่ะ ฉันไม่มีสามีแต่มีลูกสองคน"

"โอเคฉันจะไม่ถามต่อ เอาเป็นว่าฉันรับเธอเข้าทำงาน เริ่มงานวันนี้เลยมั๊ย ฉันจะได้ให้คนพาเธอไปที่โต๊ะทำงาน"

"ได้ค่ะ"

ไม่นานก็มีคนเดินเข้ามาพาฉันไปดูที่ทำงาน

"นี่คือที่ทำงานของน้องค่ะ"โห้~~~

คือแบบมันดีมาก ทุกคนมีพื้นที่ส่วนตัว มันที่กั้นทุกโต๊ะดูเป็นส่วนตัวมาก

"อ่อลืมแนะนำตัวเลย พี่ชื่อขวัญน่ะทำงานอยู่โต๊ะข้างๆน้องนี่แหละ"

"ค่ะ หนูชื่อเชอรี่ค่ะ เรียกเชอก็ได้ค่ะ"

"จ๊ะ น้องเชอเดี๋ยวน้องไปเลือกของก่อนน่ะ"ของ ของอะไรฉันต้องเลือกอะไรหรอ

"ของอะไรคะ?"

"ไปเลือกMacbookจ๊ะ"

ห๊า!นี่เค้าให้พนักงานแบบนี้เลยหรอ

"ให้ฟรีหรอคะ?"ฉันถามพี่ขวัญ

"จ๊ะ มีของให้น้องเลือกอีกเยอะตามพี่มา"อีกเยอะหรอ ตื่นเต้นจัง

อยากเห็นหน้าเจ้าของบริษัทมาก ใจดีขนาดไหนถึงได้แจกคอมเครื่องสี่ห้าหมื่นให้พนักงาน สุดยอด

พี่ขวัญพาฉันเข้ามาในห้องที่มีอุปกรณ์ไอทีเต็มไปหมด

"ไปเลือกเลยจร๊ะ"

ฉันเดินเข้าไปที่เคาน์เตอร์ที่มีพนักงานนั่งอยู่สองคน

"พนักงานใหม่หรอครับ"

"ค่ะ"

"เลือกเลยครับ"พนักงานคนนั้นหยิบใบปลิวมาให้ฉันดู 

โอ้โห้แต่ละรุ่น มีแต่อันที่แพงๆทั้งนั้นเลย

ฉันเลือกรุ่นที่ถูกที่สุดไป ไม่กล้าเอาของแพง

พนักงานก็เดินเข้าไปเอาสินค้าให้ฉัน แต่กลับออกมามือเปล่า 

อ้าวแล้วไหนคอมอ่ะ

"เอ่อตอนนี้หรอแค่รุ่นProรุ่นเดียวครับ คงต้องเอารุ่นนี้แล้วหล่ะครับ"พนักงานพูดแล้วเดินกลับเข้าไปใหม่อีกรอบ

"อ้าว เชอไม่ได้เลือกรุ่นProหรอ"พี่ขวัญถาม

"ป่าวค่ะ"

"แปลกจัง ส่วนใหญ่มีแต่คนเลือกรุ่นนี้กันเพราะมันแพงที่สุด แต่ใครจะได้ก็ขึ้นอยู่กับโชคว่าช่วงนั้นมีของอยู่รึป่าว"

นี่ฉันโชคดีหรอได้ของแพง ฮ่าๆ

"พี่ขวัญทำไมเค้าต้องให้พนังงานอ่ะ หนูไม่เข้าใจ"

"ก็ท่านประธานบริษัทเราน่ะสิ อยากให้พนักงานทุกคนใช่ของดีมีคุณภาพ"

อ่อ~~~~~

"แล้วมีอะไรอีกมั๊ยคะ"

"มีโทรศัพท์กับIpadด้วยน่ะ"

โอ้แม่เจ้า บริษัทนี้สายเปย์มาก

"ได้แล้วครับส่วนโทรศัพท์กับIpadคงไม่ต้องเลือกเพราะตอนนี้มีแค่รุ่นล่าสุด"

โอ๊ย ฉันจะเป็นลม Iphone X กับ Ipad Pro รุ่นล่าสุดกำลังจะเป็นของฉัน

"เป็นอะไรเชอ ไม่ดีใจหรอ"

"ดีใจค่ะ ดีใจมากเลย"

ใครบ้างที่ไม่ดีใจ

ฉันรับของทั้งหมดแล้วเดินกลับไปที่โต๊ะทำงานตนเอง

ถ้าเด็กๆรู้ รับรองคืนนี้นอนกันดึกแน่นอน

"เชอพี่ลืมบอกไปอีกอย่าง"

"อะไรหรอคะ"

"เข้างานตอน9โมงเช้าน่ะ เลิกงาน4โมงเย็น"

"ค่ะ"

​พี่ขวัญแกก็ไปนั่งทำงานของแก ส่วนฉันยังไม่มีงานให้ทำก็นั่งจัดโต๊ะทำงานไปก่อน 

ฉันได้ยินเสียงคนทักทายกันเสียง ใครมา

ฉันก็ไม่ได้สนใจอะไร จนเค้าคนนั้นเดินผ่านโต๊ะฉันไป

"เดี๋ยวน่ะ ทำไมคนนั้นดูคุ้นๆ"

"สงสัยอะไรหรอเชอถามพี่ได้น่ะ"พี่ขวัญชะโงกหน้ามาถาม

"เอ่อ..ผู้ชายคนที่เดินผ่านไปเมื่อกี้คือใครหรอคะ?"

"อะไรกันไม่รู้จักเจ้านายตัวเองได้ไง นั่นหน่ะท่านประธานบริษัทชื่อคุณมาวิน"

​ค่ะชัดเจน

ยินดีที่ได้เจอกันอีกครั้งน่ะมาวิน​

"ขอบคุณมากนะคะ"

ฉันหันกลับมาที่โต๊ะตัวเอง เค้าจะจำฉันได้มั๊ยน่ะ เค้าคงจำอิอ้วนอย่างฉันไม่ได้หรอก ถึงจำได้เค้าก็คงไม่ทักหรอก น่าอายจะตายไปที่ต้องมารู้จักกับยัยอ้วนหมูตอนอย่างฉัน

"เชอมีงานมาให้ทำแล้วจร๊ะ"

พี่ขวัญถืองานมาวางไว้บนโต๊ะฉัน

"ขอบคุณค่ะ"

ฉันลงมือทำงานของตัวเองที่ได้รับมอบหมาย จนเวลาล่วงเลยไปจนถึงตอนเที่ยง

"ป่านนี้ เด็กๆจะทานข้าวกันรึยังน่ะ"อยู่ๆก็เป็นห่วงเด็กๆขึ้นมา

"เชอไปกินข้าวเที่ยงกัน"

พี่ขวัญชะโงกหน้ามาชวนฉัน

"ค่ะ"

ฉันกับพี่ขวัญเดินออกจากบริษัทไปกินข้าวร้านข้างๆบริษัท เป็นร้านอาหารตามสั่ง

"เชอกินไร"

"เชอเอาข้าวผัดค่ะ"

พี่ขวัญจัดการสั่งข้าวให้ฉัน

พี่แกดีมากเลยอ่ะ ​

"ปกติพี่มากินข้าวคนเดียวหรอคะ"

"ป่าวหรอก พี่มากินกับไอ้น้ำ แต่วันนี้ไอ้น้ำมันลาคลอด"

"อ่อค่ะ"

พี่ขวัญอายุประมาณสามสิบกว่าๆพี่แกดูไม่แก่เลย

ฉันนั่งกินข้าวกับพี่ขวัญไปเรื่อยๆจนใกล้หมดเวลาพัก

"เชอเข้าบริษัทไปก่อนน่ะ เดี๋ยวพี่ตามไป"พี่ขวัญบอกฉันก่อนที่จะวิ่งไปที่รถคันหนึ่ง

"อุ๊ย!"เหลือเวลาพักอีกสามนาที ทันมั๊ยเนี่ย

ฉันรีบวิ่งเข้าบริษัท

"รอด้วยค่ะ"

ประตูลิฟต์กำลังจะปิด โชคดีที่ฉันมาทัน

แต่ในความโชคดีก็ยังมีความโชคร้าย

ก็เพราะว่าในลิฟต์นั้นมีแค่ฉันกับเค้า

ฉันยืนเงียบไม่คุยไม่ทักทาย แต่จะเสียมารยาทมั๊ยน่ะเค้าเป็นถึงประธานบริษัท

"คุณพนักงานใหม่"

อุ๊ย!อยู่ๆเค้าก็พูดขึ้นมา

"คะ?"

"ไม่คิดจะทักทายท่านประธานหน่อยหรอครับ"

"สวัสดีค่ะท่านประธาน"ฉันหันไปหาเค้าแล้วยกมือขึ้นไหว้เค้าก่อนที่จะหันกลับมาที่เดิม

"หึ ไม่เปลี่ยนไปเลยยัยหมูตอน"

อร๊ากกกก เค้าจำฉันได้หรอ 

ให้ตายเถอะฉันยังไม่อยากถูกไล่ออกตอนนี้น่ะ

"อ่อเปลี่ยนไปหนิ...."เค้าไม่พูดต่อ

ฉันก็ไม่รู้จะพูดอะไร เมื่อไหร่จะถึงเนี่ย

"จากหมูธรรมดากลายมาเป็นแม่หมูซะแล้ว"เอามีดมาแทงฉันเหอะถ้าจะพูดขนาดนี้

"....."

"ติ๊ง!"ขอบคุณพระเจ้า

"ขอตัวก่อนนะคะ"

"หึ ไม่คิดว่าจะเจอเธออีกครั้ง ยัยหมูตอน"

​

มาแล้วจร้า ตอนต่อไป ตอนหน้าๆจะมีบทพระเอกมากขึ้นนะคะ

​ถ้าชอบก็ฝากกดไลค์ให้ดาวกดคอมเม้นกันดาวนะคะ

​

​