​

​

ไอ้บ้าออกตัวรถอย่างแรง เค้าจะพาฉันไปไหน

"จอดเดี๋ยวน่ะน่ะไอ้บ้า"

"หุบปาก!"ไม่ต้องหันมาด่าฉันก็ได้ มองทางไปเถอะ 

"งื้อ~~~"

ฉันเริ่มทนไม่ไหวแล้วน่ะสติเริ่มไม่อยู่กับตัวมากขึ้น

มือของฉันปลดกระดุมเสื้อของทีละเม็ดๆ

"อย่าเพิ่งใจร้อนสิ"ฉันไม่สนอะไรทั้งนั้นแล้ว ฉันร้อนไม่ไหวแล้ว

ฉันเอื้อมมือไปเร่งแอร์ให้เย็นแต่มันกลับไม่ช่วยให้ดีขึ้นเลย ยิ่งนานฉันก็ยิ่งร้อนขึ้นเรื่อยๆ

"เอี๊ยด~~~"

"ปัก!...โอ๊ย~~~"

เค้าเหยียบเบรคอย่างแรงจนทำให้หัวของฉันไปชนเข้ากับคอนโทรลด้านหน้าอย่างจัง

"ลงมา"

ฉันเดินลงจากรถตามที่เค้าบอก เค้าพาฉันมาที่นี่ทำไม

ที่นี่คือคอนโดหรูกลางใจเมือง ที่หรูหราที่สุดในตอนนี้

"นายจะพาฉันไปไหน"

"ร้อนไม่ใช่หรอ ดูซิเหงื่อแตกเต็มไปหมดเลย"ไอ้บ้าลากฉันเข้าไปในลิฟต์แล้วกดไปที่ชั้นสุดท้าย

ไม่ไหวแล้ว

"นี่...."

"ฉันไม่ไหวแล้ว"ฉันพูดจบก็คว้าคอของเค้าลงมาจูบ

ฉันต้องการมัน ฉันกำลังคิดอะไรอยู่ ฉันห้ามร่างกายไม่ได้มือมันไปเอง

"อือ..อืม~~~"

"จุ๊บ"

ฉันไม่รู้ว่าจูบนี้ร้อนแรงรึป่าวเพราะฉันไม่เคยจูบใครมาก่อน ที่ที่แน่ๆตอนนี้ฉันต้องการมากกว่าจูบ

"หึ หวานเหมือนกันน่ะยัยหมูตอน"

"ติ๊ง!"

ประตูลิฟต์เปิดออก เค้าลากฉันเข้ามาในห้องห้องหนึ่ง บรรยากาศในห้องเป็นโทนสีขาวดำ 

"มึงต้องการกูมั๊ย"

ฉัน...ฉันต้องการ

ฉันไม่พูดอะไรแต่มือของฉันตอนนี้มันกำลังรูดซิปกางเกงยีนส์ของเค้าลง

"หึ"

"โอ๊ย ยัยหมูตอนมึงจะกินลูกกูหรอว่ะ อมก็พอมั๊ย"ฉันทำอะไรผิด

"ซี๊ดดดดดดดดดดดด"

ฉันไม่อยากจะบอกเลยว่าตอนนี้ฉันทำอะไรอยู่ มันน่าอายเกินกว่าที่ฉันจะรับได้ 

หลังจากฉันตื่นจากฝันร้ายนี้ ฉันคงได้ไปบวชเป็นแม่ชีแน่ๆ

"พอๆลุกขึ้นดิ"เค้ากระชากแขนของฉันให้ลุกขึ้นแล้วเดินตามเค้าไปที่เตียง

"ว๊ายย!"

เค้ากระชากเสื้อของฉันออกจนมันไม่เหลือชิ้นดี 

"มึงรู้มั๊ยว่ากูชอบอะไรที่มันซาดิส"

พูดไม่ทันจบเค้าก็ผลักฉันลงไปนอนบนเตียง ฉันต้องการน่ะแต่เค้าน่ากลัวเกินไป

"นายจะทำอะไร"

เค้าไม่ตอบแต่กลับส่งยิ้มเจ้าเล่ห์มาแทน 

"นายจะทำอะไร"ฉันถามเค้าอีกครั้งเมื่อเค้าเดินถือเนคไทมาสองเส้น

"ไม่ต้องการกูแล้วหรอ"

"ไม่ๆ"

"อย่าปฏิเสธเลย ตอนนี้ร่างกายมึงสั่นริกๆอยากได้กูจนตัวสั่นไปหมดแล้ว ฮ่าๆ"

"กรี๊ดดด อย่าน่ะ"

เค้าใช้เนคไทมัดมือของฉันไว้กับเสาเตียงทั้งสองข้าง

"หึ อยากได้มากหนักใช่มั๊ย เดี๋ยวกูจัดให้"

"กรี๊ดดดดดดดดดด"

ตัดภาพไปที่โคมไฟ😘​😘​

เช้าวันใหม่

​โอ๊ย!ฉันเจ็บไปหมดทั้งตัว เจ็บสุดก็คงไม่พ้นใจกลางของฉัน 

ฝันร้ายมันจบลงแล้วสิน่ะ จบตั้งแต่เมื่อไหร่ฉันก็ยังไม่รู้เลย 

ฉันรู้ทุกสิ่งทุกอย่าง รู้ทุกการกระทำ ฉันรับไม่ได้ ฉันยอมเค้าได้ยังไง

หึ ก็ถือว่าเป็นบุญมึงน่ะอิเชอ ที่ชาตินี้มีคนหลงมาเอาอิอ้วนอย่างมึงด้วย

ฉันขยับตัวลงจากที่นอนอย่างเบาๆ มือของฉันเป็นอิสระแล้ว ที่ข้อมือของฉันมีรอยเลือดด้วยฉันเจ็บมาก

ไอ้บ้านั่นก็นอนสบายใจ

อย่าได้เจอกันอีกเลยไอ้เวร ไอ้ชั่ว!

ฉันพาตัวเองเข้าไปในห้องน้ำ เสื้อผ้าของฉันยังพอใส่ได้อยู่ถึงแม้จะไม่มีกระดุมให้ติดแล้วก็ตาม

ฉันพาตัวเองกลับมาที่ห้องพัก ซึ่งเป็นห้องพักเล็กๆค่าเช่าเดือนละ3000 ฉันไม่มีพ่อไม่มีแม่ พวกท่านจากฉันไปหมดแล้ว ฉันไม่เหลือใครแล้ว พอท่านทั้งสองจากฉันไป ฉันก็ได้รับเงินมาก้อนหนึ่ง ฉันใช้เงินก้อนนั้นในการเข้าเรียนจนถึงตอนนี้เงินก้อนนั่นก็หมดไปแล้ว ตอนนี้ฉันยังไม่มีงานทำ ระหว่างหางานฉันก็รับงานเสริมมาทำที่ห้อง งานอะไรที่ทำแล้วได้เงินฉันทำหมด เพื่อนของฉันก็เคยเอ่ยปากให้ยืมเงินแต่ฉันไม่รับเพราะเกรงใจพวกมัน ต้อนนี้พวกมันก็ต่างแยกย้ายกลับไปบ้านเกิดของตัวเอง นานๆกว่าจะได้เจอกัน  

"เฮ้อ!"

ทำไมชีวิตฉันต้องมาเจออะไรแบบนี้ด้วยน่ะ

ได้แต่คิดแล้วก็เวทนาตัวเอง

2 เดือนผ่านไป

​ทุกอย่างผิดพลาดไปหมด สิ่งที่ฉันคิดไว้ผังไม่เป็นท่าเมื่อฉันเจอพายุลูกใหม่ที่กำลังถาโถมพัดกระหน่ำเข้ามา

"ยินดีด้วยนะครับ คุณตั้งครรภ์ได้7สัปดาห์แล้ว"

"ฉันท้องหรอคะหมอ?หมอตรวจผิดรึป่าวฉันอาจจะอ้วนขึ้นเฉยๆก็ได้ช่วงนี้ฉันกินเยอะ"

"ไม่ผิดครับ คุณท้องจริงๆ"หมอพูดก่อนที่จะยื่นผลตรวจให้ฉันดู

ไม่จริงใช่มั๊ย มันต้องมีอะไรผิดพลาดไปแน่ๆ

"ตรวจใหม่อีกรอบได้มั๊ยคะหมอ"

"ไม่ต้องตรวจหรอกครับ คุณท้องจริงๆ"

"ค่ะ"

"จะฝากครรภ์เลยมั๊ยครับ"

"ค่ะ"

ตอนนี้สมองของฉันโล่งไม่มีอะไรเลย ฉันไม่รับรู้แล้วว่าใครจะพูดอะไรกับฉัน ตอนนี้ฉันกำลังคิดว่าฉันจะเอายังไงดี

จะทำแท้งดีมั๊ย แต่ฉันไม่ได้ใจร้ายฆ่าลูกตัวเองได้ลงคอหรอกน่ะ

"คุณกำลังคิดอะไรอยู่ครับ"

"คะ?"

"คุณคิดที่จะยุติการตั้งครรภ์ใช่มั๊ยครับ"ฉันจะตอบหมอยังไงดี ถ้าฉันทำ ฉันก็จะกลายเป็นแม่ใจร้ายฆ่าลูกตัวเอง

"ฉัน..."

"ทำสามารถทำได้นะครับ ถ้าคุณประสงค์ที่จะทำ ผมไม่ถามเหตุผลของคุณ แต่ผมอยากให้คุณคิดให้ดีๆก่อนที่จะตัดสินใจ"

ฉันนั่งคิดตบตีกับความรู้สึกของตัวเอง บางทีการที่ฉันมีเค้าอาจจะเป็นโชคชะตานำพาเค้าให้มาอยู่เป็นเพื่อนฉันก็ได้

ถ้ามีลูกฉันก็จะไม่อยู่ตัวคนเดียวอีกต่อไป แต่ถ้ามีฉันกลัวเลี้ยงเค้าได้ไม่ดีพอเพราะฉันไม่มีเงิน

"ตัดสินใจได้แล้วหรือยังครับ"

"ค่ะ....ฉันจะเก็บเค้าไว้ค่ะ"

"ผมดีใจนะครับที่คุณตัดสินใจรักษาเค้าเอาไว้"ฉันเลือกถูกแล้วใช่มั๊ย

"งั้นเดี๋ยวหมอขอ​ตรวจอัลตราซาวด์หน่อยนะครับ​"

"ค่ะ"

ฉันลุกขึ้นเดินตามหมอไปที่เตียง หมอก็จัดการตามกระบวนการแพทย์

เริ่มด้วยการทาเจลหล่อลื่นลงบนหน้าท้องของฉัน จากนั้นหมอจึงวางหัวตรวจลงบนหน้าท้องแล้วเลื่อนไปรอบ ๆ 

"ดูในจอสิครับ"

ฉันหันไปมองตามที่หมอบอก

"เห็นอะไรมั๊ยครับ"ฉันมองเห็นอะไรบางอย่างกำลังกระพริบอยู่

"หัวใจเค้าหรอคะ"

"ครับผมแต่มันมีสองดวงนะครับ"สองดวง แสดงว่าเป็นแฝดหรอ

น้ำตาฉันจะไหล

"ยินดีด้วยนะครับคุณได้ลูกแฝด เดี๋ยวหมอจะนัดมาตรวจอีกครั้งนะครับ"

"ค่ะ"

ก่อนกลับฉันก็ไปจัดการฝากครรภ์แล้วเดินทางกลับห้องพัก

เปิดประตูเข้าไปในห้อง ฉันก็ได้แต่ถอนหายใจ ในห้องของฉันมันไม่มีอะไรเลยจริงๆมีแค่ตู้เย็น ฟูกที่นอนแข็งๆกับตู้เสื้อผ้าเก่าๆ

"ต่อไปนี้เราจะอยู่กันสามคนแม่ลูก แม่จะทำทุกอย่างเพื่อหนูทั้งสอง"

ฉันพูดพลางลูบหน้าท้องตัวเองไปด้วย

ฉันไม่สนว่าใครจะว่า จะด่าฉันยังไง เพราะฉันไม่มีญาติผู้ใหญ่ให้รักษาหน้าตาอีกต่อไปแล้ว ด่าฉันได้คนเดียว ห้ามด่าลูกฉัน

"วันนี้จะกินอะไรดี ลูกอยากกินอะไรดีจ๊ะ แม่อยากกินไข่เจียวกินไข่เจียวก็แล้วกันเนอะ"

ฉันอยากให้ลูกได้รับสารอาหารที่ดีกว่านี้น่ะ แต่เงินกระเป๋าของฉันมันไม่เอื้ออำนวยจริง

ทนหน่อยน่ะลูก แม่จะไม่ให้หนูลำบากเหมือนแม่เด็ดขาด

​

มาแล้วจร้าตอนที่สอง เดี๋ยวคืนนี้ไรท์จะอัพให้อีกตอนนะคะ ใครรอได้รอ รอไม่ได้ก็อ่านพรุ่งนี้ ฮ่าๆ

ถ้าชอบก็​ฝากกดไลค์ให้ดาวกดคอมเม้นกันด้วยนะคะ

​

​