​ 

ตอนที่ 2 

ไอ้บ้านั่นออกตัวรถอย่างแรงทำให้หลังฉันติดกับเบาะ เค้าจะพาฉันไปไหน 

"จอดเดี๋ยวนะไอ้บ้า" 

"หุบปาก! "ไม่ต้องหันมาด่าฉันก็ได้ มองทางไปเถอะฉันกลัวว่าจะตายซะก่อน 

"งื้อ~~~" 

ฉันเริ่มทนไม่ไหวแล้วนะสติเริ่มไม่อยู่กับเนื้อกับตัวมากขึ้น มือของฉันเริ่มปลดกระดุมเสื้อของฉันทีละเม็ดๆ 

"อย่าพึ่งใจร้อนสิ"ฉันไม่สนอะไรทั้งนั้นฉันร้อนไม่ไหวแล้ว 

ฉันเอื้อมมือไปเร่งแอร์ให้เย็นแต่มันกลับไม่ช่วยให้ดีขึ้นเลย ยิ่งนานฉันก็ยิ่งร้อนมากขึ้นเรื่อยๆ 

"เอี๊ยด~~~" 

"ปัก! ...โอ๊ย~~~" 

เค้าเหยียบเบรคอย่างแรงจนทำให้หัวของฉันไปชนเข้ากับคอนโทรลด้านหน้าอย่างจัง 

"ลงมา" 

ฉันเดินลงจากรถตามที่เค้าบอกเค้าพาฉันมาที่นี่ทำไม ที่นี่คือคอนโดหรูกลางใจเมืองที่หรูหราที่สุดในตอนนี้ 

"นายจะพาฉันไปไหน" 

"ร้อนไม่ใช่หรอ ดูซิเหงื่อแตกเต็มไปหมดเลย"ไอ้บ้าลากฉันเข้าไปในลิฟต์แล้วกดไปที่ชั้นบ 

ไม่ไหวแล้ว 

"นี่...." 

"ฉันไม่ไหวแล้ว"ฉันพูดจบก็คว้าคอของเค้าลงมาจูบฉันต้องการมัน ฉันกำลังคิดอะไรอยู่ฉันห้ามร่างกายตัวเองไม่ได้มือมันไปเอง 

"อือ..อืม~~~" 

"จุ๊บ" 

ฉันไม่รู้ว่าจูบนี้ร้อนแรงรึป่าวเพราะฉันไม่เคยจูบใครมาก่อนแต่ที่แน่ๆตอนนี้ฉันต้องการมากกว่าจูบ 

"หึ หวานเหมือนกันนะยัยหมูตอน" 

"ติ๊ง! " 

ประตูลิฟต์เปิดออก เค้าลากฉันเข้ามาในห้องห้องหนึ่ง บรรยากาศในห้องเป็นโทนสีขาวดำ 

"มึงต้องการกูมั๊ย" 

ฉัน...ฉันต้องการ 

ฉันไม่พูดอะไรแต่มือของฉันตอนนี้มันกำลังรูดซิปกางเกงยีนส์ของเค้าลง 

"หึ" 

"โอ๊ย ยัยหมูตอนมึงจะกินลูกกูหรอวะ อมก็พอมั๊ย"ฉันทำอะไรผิด 

"ซี๊ดดดดดดดดดดดด" 

ฉันไม่อยากจะบอกเลยว่าตอนนี้ฉันทำอะไรอยู่ มันน่าอายเกินกว่าที่ฉันจะรับได้ หลังจากฉันตื่นจากฝันร้ายนี้ฉันคงได้ไปบวชเป็นแม่ชีแน่ๆ 

"พอๆ ลุกขึ้นดิ"เค้ากระชากแขนของฉันให้ลุกขึ้นแล้วเดินตามเค้าไปที่เตียง 

"ว๊ายย! " 

เค้ากระชากเสื้อของฉันออกจนมันไม่เหลือชิ้นดี 

"มึงรู้มั๊ยว่ากูชอบอะไรที่มันซาดิส" 

พูดไม่ทันจบเค้าก็ผลักฉันลงไปนอนบนเตียง ฉันต้องการนะแต่เค้าน่ากลัวเกินไป 

"นายจะทำอะไร" 

เค้าไม่ตอบแต่กลับส่งยิ้มเจ้าเล่ห์กลับมาแทน 

"นายจะทำอะไร"ฉันถามเค้าอีกครั้งเมื่อเค้าเดินถือเนคไทมาสองเส้น 

"ไม่ต้องการกูแล้วหรอ" 

"ไม่ๆ " 

"อย่าปฏิเสธเลยตอนนี้ร่างกายมึงสั่นริกๆ อยากได้กูจนตัวสั่นไปหมดแล้ว ฮ่าๆ " 

"กรี๊ดดด อย่านะ" 

เค้าใช้เนคไทมัดมือของฉันทั้งสองข้างผูกติดกับเสาเตียงทั้งสองข้าง เดี๋ยวนะนายไม่ใช่มิสเตอร์เกรย์และฉันก็ไม่ใช่แอนัสเตเชียนะ 

"หึ อยากได้มากหนักใช่มั๊ย เดี๋ยวกูจัดให้" 

"กรี๊ดดดดดดดดดด" 

ตัดภาพไปที่โคมไฟ😘😘 

เช้าวันใหม่ 

โอ๊ย! 

ฉันรู้สึกเจ็บไปหมดทั้งตัว เจ็บสุดก็คงไม่พ้นใจกลางของฉัน 

ฝันร้ายมันจบลงแล้วสินะจบตั้งแต่เมื่อไหร่ฉันก็ยังไม่รู้เลย ฉันรู้ทุกสิ่งทุกอย่างรู้ทุกการกระทำ ฉันรับไม่ได้ฉันยอมเค้าได้ยังไง 

หึ ก็ถือว่าเป็นบุญมึงนะอิเชอที่ชาตินี้มีคนหลงมาเอาอิอ้วนอย่างมึงด้วย 

ฉันขยับตัวลงจากที่นอนอย่างเบาๆ มือของฉันเป็นอิสระแล้ว ที่ข้อมือของฉันมีรอยเลือดด้วยฉันเจ็บมากไอ้บ้านั่นก็นอนอย่างสบายใจ 

อย่าได้เจอกันอีกเลยไอ้เวร ไอ้ชั่ว! 

ฉันพาตัวเองเข้าไปในห้องน้ำ เสื้อผ้าของฉันยังพอใส่ได้อยู่ถึงแม้จะไม่มีกระดุมให้ติดแล้วก็ตาม 

ฉันพาตัวเองกลับมาที่ห้องพัก ซึ่งเป็นห้องพักเล็กๆ ค่าเช่าเดือนละ3000 ฉันไม่มีพ่อไม่มีแม่ พวกท่านจากฉันไปหมดแล้ว ฉันไม่เหลือใครแล้ว พอท่านทั้งสองจากฉันไป ฉันก็ได้รับเงินมาก้อนหนึ่ง ฉันใช้เงินก้อนนั้นในการเข้าเรียนจนถึงตอนนี้เงินก้อนนั่นก็หมดไปแล้ว ตอนนี้ฉันยังไม่มีงานทำ ระหว่างหางานฉันก็รับงานเสริมมาทำที่ห้อง งานอะไรที่ทำแล้วได้เงินฉันทำหมด เพื่อนของฉันก็เคยเอ่ยปากให้ยืมเงินแต่ฉันไม่รับเพราะเกรงใจพวกมัน ต้อนนี้พวกมันก็ต่างแยกย้ายกลับไปบ้านเกิดของตัวเอง นานๆทีจะได้เจอกัน 

"เฮ้อ! " 

ทำไมชีวิตฉันต้องมาเจออะไรแบบนี้ด้วยนะได้แต่คิดแล้วก็เวทนาตัวเอง 

2 เดือนผ่านไป 

ทุกอย่างผิดพลาดไปหมด สิ่งที่ฉันคิดไว้พังไม่เป็นท่าเมื่อฉันเจอพายุลูกใหม่ที่กำลังถาโถมพัดกระหน่ำเข้ามา 

"ยินดีด้วยนะครับ คุณตั้งครรภ์ได้7สัปดาห์แล้ว" 

"ฉันท้องหรอคะหมอ? หมอตรวจผิดรึป่าวฉันอาจจะอ้วนขึ้นเฉยๆก็ได้ ช่วงนี้ฉันกินเยอะ" 

"ไม่ผิดครับ คุณท้องจริงๆ "หมอพูดก่อนที่จะยื่นผลตรวจให้ฉันดู 

ไม่จริงใช่มั๊ย มันต้องมีอะไรผิดพลาดไปแน่ๆ 

"ตรวจใหม่อีกรอบได้มั๊ยคะหมอ" 

"ไม่ต้องตรวจหรอกครับ คุณท้องจริงๆ " 

"ค่ะ" 

"จะฝากครรภ์เลยมั๊ยครับ" 

"ค่ะ" 

ตอนนี้สมองของฉันโล่งไม่มีอะไรเลย ฉันไม่รับรู้แล้วว่าใครจะพูดอะไรกับฉัน ตอนนี้ฉันกำลังคิดว่าฉันจะเอายังไงดีจะทำแท้งดีมั๊ย แต่ฉันไม่ได้ใจร้ายฆ่าลูกตัวเองได้ลงคอหรอกนะ 

"คุณกำลังคิดอะไรอยู่ครับ" 

"คะ? " 

"คุณคิดที่จะยุติการตั้งครรภ์ใช่มั๊ยครับ"ฉันจะตอบหมอยังไงดี ถ้าฉันทำฉันก็จะกลายเป็นแม่ใจร้ายฆ่าลูกตัวเอง 

"ฉัน..." 

"ทำสามารถทำได้นะครับถ้าคุณประสงค์ที่จะทำ ผมไม่ถามเหตุผลของคุณแต่ผมอยากให้คุณคิดให้ดีๆก่อนที่จะตัดสินใจครับ" 

ฉันนั่งคิดตบตีกับความรู้สึกของตัวเอง บางทีการที่ฉันมีเค้าอาจจะเป็นโชคชะตานำพาเค้าให้มาอยู่เป็นเพื่อนฉันก็ได้ 

ถ้ามีลูกฉันก็จะไม่อยู่ตัวคนเดียวอีกต่อไป แต่ถ้ามีฉันกลัวเลี้ยงเค้าได้ไม่ดีพอเพราะฉันไม่มีเงิน 

"ตัดสินใจได้แล้วหรือยังครับ" 

"ค่ะ....ฉันจะเก็บเค้าไว้ค่ะ" 

"ผมดีใจนะครับที่คุณตัดสินใจรักษาเค้าเอาไว้"ฉันเลือกถูกแล้วใช่มั๊ย 

"งั้นเดี๋ยวหมอขอตรวจอัลตราซาวด์หน่อยนะครับ" 

"ค่ะ" 

ฉันลุกขึ้นเดินตามหมอไปที่เตียง หมอก็จัดการตามกระบวนการแพทย์ 

เริ่มด้วยการทาเจลหล่อลื่นลงบนหน้าท้องของฉัน จากนั้นหมอจึงวางหัวตรวจลงบนหน้าท้องแล้วเลื่อนไปรอบ ๆ 

"ดูในจอสิครับ" 

ฉันหันไปมองตามที่หมอบอก 

"เห็นอะไรมั๊ยครับ"ฉันมองเห็นอะไรบางอย่างกำลังกระพริบอยู่ 

"หัวใจเค้าหรอคะ" 

"ครับผมแต่มันมีสองดวงนะครับ"สองดวง!แสดงว่าเป็นแฝดหรอ น้ำตาฉันจะไหล 

"ยินดีด้วยนะครับคุณได้ลูกแฝด เดี๋ยวหมอจะนัดมาตรวจอีกครั้งนะครับ" 

"ค่ะ" 

ก่อนกลับฉันก็ไปจัดการฝากครรภ์แล้วเดินทางกลับห้องพัก เปิดประตูเข้าไปในห้อง ฉันก็ได้แต่ถอนหายใจในห้องของฉันมันไม่มีอะไรเลยจริงๆ มีแค่ตู้เย็น ฟูกที่นอนแข็งๆกับตู้เสื้อผ้าเก่าๆ 

"ต่อไปนี้เราจะอยู่กันสามคนแม่ลูก แม่จะทำทุกอย่างเพื่อหนูทั้งสอง" 

ฉันพูดพลางลูบหน้าท้องตัวเองไปด้วย ฉันไม่สนว่าใครจะว่าจะด่าฉันยังไงเพราะฉันไม่มีญาติผู้ใหญ่ให้รักษาหน้าตาอีกต่อไปแล้ว ด่าฉันได้คนเดียวห้ามด่าลูกฉัน 

"วันนี้จะกินอะไรดีลูกอยากกินอะไรดีจ๊ะ แม่อยากกินไข่เจียวกินไข่เจียวก็แล้วกันเนอะ" 

ฉันอยากให้ลูกได้รับสารอาหารที่ดีกว่านี้นะ แต่เงินกระเป๋าของฉันมันไม่เอื้ออำนวยจริง 

ทนหน่อยนะลูก แม่จะไม่ให้หนูลำบากเหมือนแม่เด็ดขาด 

​ 

มาแล้วจร้าตอนที่สอง เดี๋ยวคืนนี้ไรท์จะอัพให้อีกตอนนะคะ ใครรอได้รอ รอไม่ได้ก็อ่านพรุ่งนี้ ฮ่าๆ 

ถ้าชอบก็​ฝากกดไลค์ให้ดาวกดคอมเม้นกันด้วยนะคะ 

 

​ 

​