ตอนที่ 2
ไอ้บ้านั่นออกตัวรถอย่างแรงทำให้หลังฉันติดกับเบาะ เค้าจะพาฉันไปไหน
"จอดเดี๋ยวนะไอ้บ้า"
"หุบปาก! "ไม่ต้องหันมาด่าฉันก็ได้ มองทางไปเถอะฉันกลัวว่าจะตายซะก่อน
"งื้อ~~~"
ฉันเริ่มทนไม่ไหวแล้วนะสติเริ่มไม่อยู่กับเนื้อกับตัวมากขึ้น มือของฉันเริ่มปลดกระดุมเสื้อของฉันทีละเม็ดๆ
"อย่าพึ่งใจร้อนสิ"ฉันไม่สนอะไรทั้งนั้นฉันร้อนไม่ไหวแล้ว
ฉันเอื้อมมือไปเร่งแอร์ให้เย็นแต่มันกลับไม่ช่วยให้ดีขึ้นเลย ยิ่งนานฉันก็ยิ่งร้อนมากขึ้นเรื่อยๆ
"เอี๊ยด~~~"
"ปัก! ...โอ๊ย~~~"
เค้าเหยียบเบรคอย่างแรงจนทำให้หัวของฉันไปชนเข้ากับคอนโทรลด้านหน้าอย่างจัง
"ลงมา"
ฉันเดินลงจากรถตามที่เค้าบอกเค้าพาฉันมาที่นี่ทำไม ที่นี่คือคอนโดหรูกลางใจเมืองที่หรูหราที่สุดในตอนนี้
"นายจะพาฉันไปไหน"
"ร้อนไม่ใช่หรอ ดูซิเหงื่อแตกเต็มไปหมดเลย"ไอ้บ้าลากฉันเข้าไปในลิฟต์แล้วกดไปที่ชั้นบ
ไม่ไหวแล้ว
"นี่...."
"ฉันไม่ไหวแล้ว"ฉันพูดจบก็คว้าคอของเค้าลงมาจูบฉันต้องการมัน ฉันกำลังคิดอะไรอยู่ฉันห้ามร่างกายตัวเองไม่ได้มือมันไปเอง
"อือ..อืม~~~"
"จุ๊บ"
ฉันไม่รู้ว่าจูบนี้ร้อนแรงรึป่าวเพราะฉันไม่เคยจูบใครมาก่อนแต่ที่แน่ๆตอนนี้ฉันต้องการมากกว่าจูบ
"หึ หวานเหมือนกันนะยัยหมูตอน"
"ติ๊ง! "
ประตูลิฟต์เปิดออก เค้าลากฉันเข้ามาในห้องห้องหนึ่ง บรรยากาศในห้องเป็นโทนสีขาวดำ
"มึงต้องการกูมั๊ย"
ฉัน...ฉันต้องการ
ฉันไม่พูดอะไรแต่มือของฉันตอนนี้มันกำลังรูดซิปกางเกงยีนส์ของเค้าลง
"หึ"
"โอ๊ย ยัยหมูตอนมึงจะกินลูกกูหรอวะ อมก็พอมั๊ย"ฉันทำอะไรผิด
"ซี๊ดดดดดดดดดดดด"
ฉันไม่อยากจะบอกเลยว่าตอนนี้ฉันทำอะไรอยู่ มันน่าอายเกินกว่าที่ฉันจะรับได้ หลังจากฉันตื่นจากฝันร้ายนี้ฉันคงได้ไปบวชเป็นแม่ชีแน่ๆ
"พอๆ ลุกขึ้นดิ"เค้ากระชากแขนของฉันให้ลุกขึ้นแล้วเดินตามเค้าไปที่เตียง
"ว๊ายย! "
เค้ากระชากเสื้อของฉันออกจนมันไม่เหลือชิ้นดี
"มึงรู้มั๊ยว่ากูชอบอะไรที่มันซาดิส"
พูดไม่ทันจบเค้าก็ผลักฉันลงไปนอนบนเตียง ฉันต้องการนะแต่เค้าน่ากลัวเกินไป
"นายจะทำอะไร"
เค้าไม่ตอบแต่กลับส่งยิ้มเจ้าเล่ห์กลับมาแทน
"นายจะทำอะไร"ฉันถามเค้าอีกครั้งเมื่อเค้าเดินถือเนคไทมาสองเส้น
"ไม่ต้องการกูแล้วหรอ"
"ไม่ๆ "
"อย่าปฏิเสธเลยตอนนี้ร่างกายมึงสั่นริกๆ อยากได้กูจนตัวสั่นไปหมดแล้ว ฮ่าๆ "
"กรี๊ดดด อย่านะ"
เค้าใช้เนคไทมัดมือของฉันทั้งสองข้างผูกติดกับเสาเตียงทั้งสองข้าง เดี๋ยวนะนายไม่ใช่มิสเตอร์เกรย์และฉันก็ไม่ใช่แอนัสเตเชียนะ
"หึ อยากได้มากหนักใช่มั๊ย เดี๋ยวกูจัดให้"
"กรี๊ดดดดดดดดดด"
ตัดภาพไปที่โคมไฟ😘😘
เช้าวันใหม่
โอ๊ย!
ฉันรู้สึกเจ็บไปหมดทั้งตัว เจ็บสุดก็คงไม่พ้นใจกลางของฉัน
ฝันร้ายมันจบลงแล้วสินะจบตั้งแต่เมื่อไหร่ฉันก็ยังไม่รู้เลย ฉันรู้ทุกสิ่งทุกอย่างรู้ทุกการกระทำ ฉันรับไม่ได้ฉันยอมเค้าได้ยังไง
หึ ก็ถือว่าเป็นบุญมึงนะอิเชอที่ชาตินี้มีคนหลงมาเอาอิอ้วนอย่างมึงด้วย
ฉันขยับตัวลงจากที่นอนอย่างเบาๆ มือของฉันเป็นอิสระแล้ว ที่ข้อมือของฉันมีรอยเลือดด้วยฉันเจ็บมากไอ้บ้านั่นก็นอนอย่างสบายใจ
อย่าได้เจอกันอีกเลยไอ้เวร ไอ้ชั่ว!
ฉันพาตัวเองเข้าไปในห้องน้ำ เสื้อผ้าของฉันยังพอใส่ได้อยู่ถึงแม้จะไม่มีกระดุมให้ติดแล้วก็ตาม
ฉันพาตัวเองกลับมาที่ห้องพัก ซึ่งเป็นห้องพักเล็กๆ ค่าเช่าเดือนละ3000 ฉันไม่มีพ่อไม่มีแม่ พวกท่านจากฉันไปหมดแล้ว ฉันไม่เหลือใครแล้ว พอท่านทั้งสองจากฉันไป ฉันก็ได้รับเงินมาก้อนหนึ่ง ฉันใช้เงินก้อนนั้นในการเข้าเรียนจนถึงตอนนี้เงินก้อนนั่นก็หมดไปแล้ว ตอนนี้ฉันยังไม่มีงานทำ ระหว่างหางานฉันก็รับงานเสริมมาทำที่ห้อง งานอะไรที่ทำแล้วได้เงินฉันทำหมด เพื่อนของฉันก็เคยเอ่ยปากให้ยืมเงินแต่ฉันไม่รับเพราะเกรงใจพวกมัน ต้อนนี้พวกมันก็ต่างแยกย้ายกลับไปบ้านเกิดของตัวเอง นานๆทีจะได้เจอกัน
"เฮ้อ! "
ทำไมชีวิตฉันต้องมาเจออะไรแบบนี้ด้วยนะได้แต่คิดแล้วก็เวทนาตัวเอง
2 เดือนผ่านไป
ทุกอย่างผิดพลาดไปหมด สิ่งที่ฉันคิดไว้พังไม่เป็นท่าเมื่อฉันเจอพายุลูกใหม่ที่กำลังถาโถมพัดกระหน่ำเข้ามา
"ยินดีด้วยนะครับ คุณตั้งครรภ์ได้7สัปดาห์แล้ว"
"ฉันท้องหรอคะหมอ? หมอตรวจผิดรึป่าวฉันอาจจะอ้วนขึ้นเฉยๆก็ได้ ช่วงนี้ฉันกินเยอะ"
"ไม่ผิดครับ คุณท้องจริงๆ "หมอพูดก่อนที่จะยื่นผลตรวจให้ฉันดู
ไม่จริงใช่มั๊ย มันต้องมีอะไรผิดพลาดไปแน่ๆ
"ตรวจใหม่อีกรอบได้มั๊ยคะหมอ"
"ไม่ต้องตรวจหรอกครับ คุณท้องจริงๆ "
"ค่ะ"
"จะฝากครรภ์เลยมั๊ยครับ"
"ค่ะ"
ตอนนี้สมองของฉันโล่งไม่มีอะไรเลย ฉันไม่รับรู้แล้วว่าใครจะพูดอะไรกับฉัน ตอนนี้ฉันกำลังคิดว่าฉันจะเอายังไงดีจะทำแท้งดีมั๊ย แต่ฉันไม่ได้ใจร้ายฆ่าลูกตัวเองได้ลงคอหรอกนะ
"คุณกำลังคิดอะไรอยู่ครับ"
"คะ? "
"คุณคิดที่จะยุติการตั้งครรภ์ใช่มั๊ยครับ"ฉันจะตอบหมอยังไงดี ถ้าฉันทำฉันก็จะกลายเป็นแม่ใจร้ายฆ่าลูกตัวเอง
"ฉัน..."
"ทำสามารถทำได้นะครับถ้าคุณประสงค์ที่จะทำ ผมไม่ถามเหตุผลของคุณแต่ผมอยากให้คุณคิดให้ดีๆก่อนที่จะตัดสินใจครับ"
ฉันนั่งคิดตบตีกับความรู้สึกของตัวเอง บางทีการที่ฉันมีเค้าอาจจะเป็นโชคชะตานำพาเค้าให้มาอยู่เป็นเพื่อนฉันก็ได้
ถ้ามีลูกฉันก็จะไม่อยู่ตัวคนเดียวอีกต่อไป แต่ถ้ามีฉันกลัวเลี้ยงเค้าได้ไม่ดีพอเพราะฉันไม่มีเงิน
"ตัดสินใจได้แล้วหรือยังครับ"
"ค่ะ....ฉันจะเก็บเค้าไว้ค่ะ"
"ผมดีใจนะครับที่คุณตัดสินใจรักษาเค้าเอาไว้"ฉันเลือกถูกแล้วใช่มั๊ย
"งั้นเดี๋ยวหมอขอตรวจอัลตราซาวด์หน่อยนะครับ"
"ค่ะ"
ฉันลุกขึ้นเดินตามหมอไปที่เตียง หมอก็จัดการตามกระบวนการแพทย์
เริ่มด้วยการทาเจลหล่อลื่นลงบนหน้าท้องของฉัน จากนั้นหมอจึงวางหัวตรวจลงบนหน้าท้องแล้วเลื่อนไปรอบ ๆ
"ดูในจอสิครับ"
ฉันหันไปมองตามที่หมอบอก
"เห็นอะไรมั๊ยครับ"ฉันมองเห็นอะไรบางอย่างกำลังกระพริบอยู่
"หัวใจเค้าหรอคะ"
"ครับผมแต่มันมีสองดวงนะครับ"สองดวง!แสดงว่าเป็นแฝดหรอ น้ำตาฉันจะไหล
"ยินดีด้วยนะครับคุณได้ลูกแฝด เดี๋ยวหมอจะนัดมาตรวจอีกครั้งนะครับ"
"ค่ะ"
ก่อนกลับฉันก็ไปจัดการฝากครรภ์แล้วเดินทางกลับห้องพัก เปิดประตูเข้าไปในห้อง ฉันก็ได้แต่ถอนหายใจในห้องของฉันมันไม่มีอะไรเลยจริงๆ มีแค่ตู้เย็น ฟูกที่นอนแข็งๆกับตู้เสื้อผ้าเก่าๆ
"ต่อไปนี้เราจะอยู่กันสามคนแม่ลูก แม่จะทำทุกอย่างเพื่อหนูทั้งสอง"
ฉันพูดพลางลูบหน้าท้องตัวเองไปด้วย ฉันไม่สนว่าใครจะว่าจะด่าฉันยังไงเพราะฉันไม่มีญาติผู้ใหญ่ให้รักษาหน้าตาอีกต่อไปแล้ว ด่าฉันได้คนเดียวห้ามด่าลูกฉัน
"วันนี้จะกินอะไรดีลูกอยากกินอะไรดีจ๊ะ แม่อยากกินไข่เจียวกินไข่เจียวก็แล้วกันเนอะ"
ฉันอยากให้ลูกได้รับสารอาหารที่ดีกว่านี้นะ แต่เงินกระเป๋าของฉันมันไม่เอื้ออำนวยจริง
ทนหน่อยนะลูก แม่จะไม่ให้หนูลำบากเหมือนแม่เด็ดขาด
มาแล้วจร้าตอนที่สอง เดี๋ยวคืนนี้ไรท์จะอัพให้อีกตอนนะคะ ใครรอได้รอ รอไม่ได้ก็อ่านพรุ่งนี้ ฮ่าๆ
ถ้าชอบก็ฝากกดไลค์ให้ดาวกดคอมเม้นกันด้วยนะคะ