​

5 มกราคม 2557

"ศิวกร บดินทร์เดชาโชติ"

​ถ้าคุณได้ยินชื่อนี้ขึ้นมาเมื่อไหร่ โปรดรับรู้เอาไว้ว่าชีวิตของคุณไม่สงบสุขอีกต่อไป

'​ศิวกร'หรือมีชื่อเล่นว่า'มาวิน'

เรียกสั้นๆว่า'วิน' คนที่สนิทเท่านั้นที่จะสามารถเรียกชื่อนี้ได้

"นายครับ พวกมันมากันแล้วครับ"

ลูกน้องร่างโตเดินเข้ามาส่งข่าวให้กับนายใหญ่ที่นั่งอยู่ในห้องมืด หันไปทางไหนก็มองเห็นแต่สีดำ บ่งบอกถึงรสนิยมของเจ้าของห้องได้เป็นอย่างดี

"อืม เดี๋ยวกูออกไป"

นายใหญ่บอกลูกน้องก่อนที่จะลุกขึ้นเดินไปหยิบอะไรบางอย่างก่อนที่จะเดินออกจากห้องไป

นายใหญ่ที่ทุกคนเกรงกลัวกำลังเดินไปยังที่แห่งหนึ่ง ซึ่งที่แห่งนั้นจะเป็นลานประหารในอีกไม่กี่วินาทีข้างหน้า

ตึก ตึก ตึก

"แอ๊ด~~~"

ลูกน้องที่ยืนเฝ้าประตู เมื่อเห็นนายใหญ่ของตนเดินตรงเข้ามาก็รีบเปิดประตูให้ทันที

ในห้องรับรองแขกมีบุคคลที่กำลังนั่งดื่มด่ำกับไวน์สีสวยหอมหวานชวนให้ลิ้มลอง โดยหารู้ชะตาของตัวเองไม่

นายใหญ่ยกมือขึ้นมาเล็งปืนใส่คนที่ยังไม่รู้ชะตาตัวเอง

"ปัง!"

"กรี๊ดดดดดดดดด"เมื่อนายใหญ่ลั่นไกล หญิงสาวที่นั่งอยู่ในห้องต่างส่งเสียงกรีดร้องแล้วพอกันวิ่งออกจากห้องไป

"มึงยิงน้องกูทำไม"คนเป็นพี่ไม่พอใจ ชักปืนขึ้นมา

"ถามน้องมึงดูดิ อ่อ!ลืมไปมันคงตอบมึงไม่ได้แล้วหล่ะ มึงอยากรู้มั๊ยหล่ะ กูจะส่งมึงไปถามมันในนรก"

"มึง~~~ไอ้เหี้ย!"

"ก่อนว่ากูเหี้ย มึงดูตัวมึงก่อนมั๊ย"

"กูไปทำอะไรให้มึงว่ะ"

"อย่าคิดว่ากูไม่รู้น่ะ เรื่องที่มึงเอาชื่อกูไปแอบอ้างซื้อยาบ้า"ชายตรงหน้าตกใจ ตื่นตระหนก ไม่คิดว่านายใหญ่จะรู้เรื่องนี้ 

"แล้วไงว่ะ มึงก็ซื้อจริงๆไม่ใช่หรอ แล้วจะเดือดร้อนทำไม"

"นอกจากมึงจะเอาชื่อกูไปแอบอ้างซื้อยาแล้ว มึงยังเอาชื่อกูไปแอบอ้างเพื่อผลประโยชน์ของมึงกับพวกอีกมากมายจนนับไม่ถ้วน"

"....."

"กูไม่ได้ทำ"

"มึงไม่ทำแต่น้องมึงทำ ตอนนี้มันรับกรรมไปแล้ว เหลือแต่มึง"นายใหญ่ขยับเข้าไปใกล้เหยื่อของตน

"กู..."

"มึงจะรับผิดชอบยังไงกับสิ่งที่มึงกับน้องมึงทำ"

ดูเหมือนเหยื่อรายนี้จะเป็นเหมือนรายก่อนๆ อีกไม่กี่วิ เสียงร้องโหยหาชีวิตก็จะดังขึ้นมา

"ตุ๊บ!"

เหยื่อล้มลงคุกเข่าต่อหน้านายใหญ่ ช่างเป็นภาพที่น่าสังเวช

"ไว้ชีวิตผมด้วยเถอะครับ ผมผิดไปแล้ว ฮื่อๆ"

"......"เหยื่อยกมือขึ้นไหว้คนที่ยืนอยู่ตรงหน้าเพื่อร้องขอชีวิต

"ผมไหว้หล่ะ อย่าทำอะไรผมเลย"

"กูให้โอกาสมึงหลายครั้งแล้ว แต่มึงไม่รับโอกาสนั่นเอง คราวนี้ไม่เหลือโอกาสให้มึงอีกต่อไป"

"ฮื่อๆผมจะไม่ทำอีกแล้วครับ"

"มึงรักน้องมึงมั๊ย"นายใหญ่ถามคนที่กำลังร้องไห้คร่ำครวญกอดขาตนอยู่

"รักครับ"

"งั้นมึงก็ไปอยู่กับมันซะ..."

"ปัง!"

นายใหญ่ลั่นปืนใส่คนที่กอดขาตนอยู่ เสียงปืนดังลั่นห้อง

ร่างเหยื่อล้มลงไปนอนกองกับพื้น

"จัดการเก็บกวาดให้เรียบร้อย"นายใหญ่หันไปส่งลูกน้อง ก่อนที่ตนจะเดินออกจากลานประหารนั้นไป

ลูกน้องต่างก้มหน้าให้นายใหญ่ ในตอนนี้แววตาของเค้าโหดเกินกว่าที่จะสบตา

เชอรี่ Talk

​สวัสดีค่ะ ฉันชื่อ'เชอริสา ภักดีวิริยสกุล' เรียกสั้นๆว่า***'เชอรี่'***ก็ได้ค่ะ

เมื่อวานฉันเพิ่งจะรับปริญญาไปหมาดๆฉันเรียนจบคณะบัญชี มหาลัยX วันนี้เพื่อนๆของฉันก็เลยนัดฉลองเรียนจบกันที่ผับแห่งหนึ่ง

นั่นไงเพื่อนของฉัน

"อิเชอทางนี้"น้ำเพื่อนในกลุ่มของฉันลุกขึ้นยืนโบกมือให้ฉัน

อายคนมั๊ยล่ะนั่น ฮ่าๆ

ฉันเดินตรงเข้าไปที่โต๊ะที่มีเพื่อนของฉันนั่งอยู่กันครบแล้ว

"มาช้าน่ะอิเชอ"คนนี้ชื่อวิ แรงหน่อยแต่จริงใจที่สุด

"เดี๋ยวๆนี่มึงแน่ใจว่ามึงแต่งตัวมาผับ กูคิดว่ามึงแต่งไปวัด"คนนี้ชื่อแป้ง อินี่ปัญญาอ่อน

อ่อลืมบอกไปคนที่ชื่อน้ำอ่ะ พูดมากสุดในกลุ่มแถมยังเป็นคู่มวยกับยัยวิอีก สองคนนี้ชอบเถียงเรื่องไม่เป็นเรื่องกันตลอด

"มึงก็ไปว่าเพื่อน อย่างกับมึงแต่งตัวดีตายหล่ะ"วิหันไปแหวะใส่แป้ง

"อ้าวๆคู่มวยมึงคืออิน้ำค่ะ ไม่ใช่กู"วิ

"วันนี้มันไม่มีอะไรให้กูด่า"แป้ง

"แสดงว่าวันนี้กูสวยไม่มีที่ติใช่มั๊ย?"ยัยน้ำถามขึ้นมากลางวง

"ไม่!"เราทั้งสามคนตอบออกมาพร้อมกัน ฮ่าๆ

"ไม่มีที่ติ?"น้ำถามย้ำอีกครั้ง

"ไม่สวยสิอิดอก"

"ฮ่าๆ"เราทั้งสี่คนนั่งเม้ามอยท์กันไปเรื่อย ดื่มแอลกอฮอร์บ้างนิดหน่อย

นิดของพวกมัน แต่มันเยอะมากสำหรับฉัน โอ๊ยฉันดื่มไปกี่แก้วแล้วเนี่ย

"เห้ยๆอิเชอมึงอย่หลับน่ะเว้ย พวกกูแบกมึงกลับไม่ไหว"

"มึงว่ากูอ้วนหรออิแป้ง"พอเริ่มเมา สติก็เริ่มไม่อยู่กับตัว

"เออ!"

"กูแค่หนัก70โลเอง"

"มึงใช่คำว่าเองหรออิเชอ~~~~"

ก็แค่70เอง อ้วนตรงไหน ฉันยังอยู่ในระยะอวบ แต่เป็นอวบระยะสุดท้ายน่ะ!

"เออ งั้นกูกลับก่อนน่ะจะอ้วกหล่ะ"

ที่ฉันกลับก่อนก็เพราะไม่อยากเป็นภาระของพวกมัน ก็จริงอย่างที่พวกมันว่านั่นแหละ ฉันอ้วนพวกมันสามคนแบกฉันไม่ไหวหรอก เพราะฉะนั้นฉันต้องรีบกลับก่อนที่จะไม่มีสติไปมากกว่านี้

ฉันพาตัวเองเดินฝ่าฝูงคนที่กำลังดิ้นๆอยู่ในผับ อีกไม่กี่ก้าวฉันจะหลุดไปจากตรงนี้แล้ว

ใกล้แล้ว ประตูอยู่ตรงนั้น~~~~~โอ๊ยปวดหัวชะมัด

"ตุ๊บ!"

"แมร่ง!เดินไม่ดูทางรึไงยัยอ้วน"

อ้าวๆอย่างนี่ก็สวยดิ รู้แล้วว่าอ้วนจะตอกย้ำกันไปถึงไหน

"อ้วนแล้วหนักหัวพ่อนายรึไง"

อุ๊บ!พูดแรงไปมั๊ยว่ะ งื้อๆฉันเพิ่งจะเห็นหน้าเค้าชัดๆ

คนบ้าอะไรว่ะหน้าโคตรโหด ดูสายตาที่เค้ามองฉันสิ เหมือนอยากจะฆ่าฉันเลย

งื้อๆไม่น่าเลยจริงๆ

"เมื่อกี้เธอว่าไงน่ะยัยอ้วน"

"หมับ!"

เค้าจับแขนฉันเอาไว้อย่างกับรู้ความคิดฉันว่าฉันคิดจะชิ่งหนี

"อะ..อ่อ..ป่าวไม่ได้พูดอะไร"

"โกหก!"

เค้าตวาดใส่หน้าฉัน เสียงดังจนคนรอบข้างหันมามอง ไม่นานก็มีชายชุดดำเดินเข้ามาเป็นฝูง

ย้ำว่าเป็นฝูง ตัวใหญ่กว่าฉันอีก

"เกิดอะไรขึ้นครับนายใหญ่"ชายชุดดำถามไอ้คนที่กำลังจับแขนฉันอยู่

"ไม่มีอะไร เดี๋ยวกูจัดการเอง"

เค้าหันไปพูดกับชายชุดดำก่อนที่จะหันมาจ้องฉันอีกครั้ง

"กูจะให้โอกาสมึงอีกครั้ง เมื่อกี้มึงพูดว่าอะไร"

โห้ ขึ้นมึงขึ้นกูกับผู้หญิงเลยหรอ ถึงฉันจะไม่ใช่ผู้หญิงสวยๆนมโตๆแต่ก็ไม่ควรป่ะ

"ไม่..."

"บอกมา!"เค้าตวาดใส่ฉันอีกครั้ง

"เอ่อ..ฉันขอโทษเมื่อกี้ฉันเมา ฉันพูดอะไรออกไปฉันก็ยังไม่รู้เลย"ที่จริงอ่ะรู้ รู้อยู่เต็มอกเลยหล่ะว่าฉันลามปามพ่อเค้า

"เมื่อกี้มึงบอกว่าหนักหัวพ่อกูหรอ"อ้าวได้ยิน

เอาไงดีอิเชอ เอาไงดี

"ฉันขอโทษ"

"เมื่อกี้มึงบอกว่าเมาใช่มั๊ย"

ฉันพยักหน้าตอบเค้า เค้าหันไปคุยอะไรก็ไม่รู้กับพนักงาน ไม่นานพนักงานก็เดินถือแก้วไวน์สีสวยมาให้เค้า

อู้ย~~~~~อยากกินอ่ะสีสวยมาก

"แล้วตอนนี้มึงหายเมาแล้วสิน่ะ"

ฉันพยักหน้าตอบ

"ตอบ!"

"หายแล้วค่ะ"ก็พยักหน้าตอบแล้วมั๊ยว่ะ ไอ้นี่ อย่าคิดว่าตัวเองหล่อแล้วจะทำอะไรก็ได้น่ะ

"งั้นก็กินนี่สิ อร่อยน่ะ"เค้ายื่นแก้วไวน์ให้ฉัน

"ฉันกินได้หรอ แล้วให้ฉันทำไม"ฉันไม่ค่อยกล้ากินสักเท่าไหร่

"แทนคำขอโทษที่กูพูดไม่เพราะก็แล้วกัน"

"ห๊ะ!"

"แดกเข้าไปเหอะ"เค้าถือแก้วไวน์จับกรอกปากฉัน

อือหื้อ~~~รสชาติโคตรดีอ่ะ

"ขอให้มีความสุข ยัยอ้วน"

อ้าวไปซะแล้ว

ฉันเดินออกจากผับ เมื่อกี้คืออะไรฉันก็ยังงอยู่เลย

เค้าเป็นคนยังไงกันแน่จะดีหรือว่าจะร้ายว่ะ ตอนแรกอ่ะร้ายแต่พอตอนหลังทำไมใจดีให้ไวน์ที่แสนจะอร่อยกับฉัน

ถ้าเค้ายังอยู่ฉันอยากจะขออีกแก้ว อิอิ

ว่าแต่ทำไมอากาศมันถึงได้ร้อนขนาดนี้

มันร้อนแปลกๆ ฉันเป็นอะไรทำไมรู้สึกร่างกายของฉันมันแปลกๆ มัน......

ไม่บอกไม่ถูกมันต้องการ

อ่ะ!นั้นไอ้หน้าโหดนั่น

ฉันรีบเดินไปที่รถเค้าทันที นายนั่นกำลังนั่งดื่มไวน์อยู่ในรถ

"ปัง!"

"เฮ้ย!ยัยอ้วนขึ้นมาบนรถกูทำไม"นานนั่นหันมาถามฉัน

"นายเอาอะไรให้ฉันกิน"

หมอนั่นยิ้มมุมปาก 

"ก็ไวน์ไงอร่อยมั๊ยล่ะ"

"นายเอาอะไรใส่ไปในไวน์ ทำไมฉันรู้สึกแปลกๆ"

"เหอะ เพิ่งจะรู้ตัว"

"นี่นายบอกฉันมาน่ะว่านายเอาอะไรใส่ไปในไวน์นั่น"ฉันเขย่าแขนของเค้าจนเค้าเริ่มทำหน้ารำคาญ

"เห้ย กูรำคาญลงไปเลยไป"

"ไม่ลงจนกว่านายจะบอก"

"คิดเอาเอง"นี่มันกำลังกวนประสาทฉันอยู่ใช่มั๊ย

"บอกฉันมาน่ะ"

"ยาปลุกเซ็กซ์พอใจรึยัง หึ"อะไรน่ะยาปลุกเซ็กซ์หรอ

"ไอ้เหี้ย!มึงมันไม่น่าเกิดมาเป็นคน"

คนข้างๆฉันหันมามองหน้าฉันตาขวาง

"ไอ้เลว"

พอฉันด่าเสร็จก็เตรียมจะเปิดประตู

"อ่ะ!"

แต่ก็โดนไอ้เลวกระชากแขนเข้าไป

"มึงว่าไงน่ะ"

"มึงมันเหี้ย มึงมันเลว"

"มันจะมากเกินไปแล้วน่ะ วันนี้แหละกูจะลองของแปลก!"

"กรี๊ดดดดดดดดดด"

​

มาแล้วจร้าตอนแรก พระเอกเราก็จะเลวๆหน่อย แต่ต้องดูกันไปเรื่อยๆน่ะ เผื่อเฮียแกจะปรับตัวปรับใจ ฮ่าๆ

ฝากนิยายเรื่องนี้ด้วยน่ะ

ถ้าชอบก็ฝากกดไลค์ให้ดาวกดคอมเม้นกันด้วยนะคะ

​

​