ตอนที่ 1 

5 มกราคม 2557 

"ศิวกร บดินทร์เดชาโชติ" 

ถ้าคุณได้ยินชื่อนี้ขึ้นมาเมื่อไหร่ โปรดรับรู้เอาไว้ว่าชีวิตของคุณไม่สงบสุขอีกต่อไป 

'ศิวกร'หรือมีชื่อเล่นว่า'มาวิน' เรียกสั้นๆ ว่า'วิน' คนที่สนิทเท่านั้นที่จะสามารถเรียกชื่อนี้ได้ 

"นายครับ พวกมันมากันแล้วครับ" 

ลูกน้องร่างโตเดินเข้ามาส่งข่าวให้กับนายใหญ่ที่นั่งอยู่ในห้องมืด หันไปทางไหนก็มองเห็นแต่สีดำ บ่งบอกถึงรสนิยมของเจ้าของห้องได้เป็นอย่างดี 

"อืม เดี๋ยวกูออกไป" 

นายใหญ่บอกลูกน้องก่อนที่จะลุกขึ้นเดินไปหยิบอะไรบางอย่างก่อนที่จะเดินออกจากห้องไป 

นายใหญ่ที่ทุกคนเกรงกลัวกำลังเดินไปยังที่แห่งหนึ่ง ซึ่งที่แห่งนั้นจะเป็นลานประหารในอีกไม่กี่วินาทีข้างหน้า 

ตึก ตึก ตึก 

"แอ๊ด~~~" 

ลูกน้องที่ยืนเฝ้าประตู เมื่อเห็นนายใหญ่ของตนเดินตรงเข้ามาก็รีบเปิดประตูให้ทันที 

ในห้องรับรองแขกมีบุคคลที่กำลังนั่งดื่มด่ำกับไวน์สีสวยหอมหวานชวนให้ลิ้มลอง โดยหารู้ชะตาของตัวเองไม่ 

นายใหญ่ยกมือขึ้นมาเล็งปืนใส่คนที่ยังไม่รู้ชะตาตัวเอง 

"ปัง! " 

"กรี๊ดดดดดดดดด"เมื่อนายใหญ่ลั่นไกล หญิงสาวที่นั่งอยู่ในห้องต่างส่งเสียงกรีดร้องแล้วพากันวิ่งออกจากห้องไป 

"มึงยิงน้องกูทำไม"คนเป็นพี่ไม่พอใจ ชักปืนขึ้นมา 

"ถามน้องมึงดูดิ อ่อ! ลืมไปมันคงตอบมึงไม่ได้แล้วล่ะ แล้วมึงอยากรู้มั๊ยล่ะกูจะส่งมึงไปถามมันในนรก" 

"มึง~~~ไอ้เหี้ย! " 

"ก่อนจะด่ากูเหี้ย มึงดูตัวมึงก่อนมั๊ย" 

"กูไปทำอะไรให้มึงวะ" 

"อย่าคิดว่ากูไม่รู้นะ เรื่องที่มึงเอาชื่อกูไปแอบอ้างซื้อยาบ้า"ชายตรงหน้าตกใจ ตื่นตระหนก ไม่คิดว่านายใหญ่จะรู้เรื่องนี้ 

"แล้วไงวะ มึงก็ซื้อจริงๆไม่ใช่หรอแล้วจะเดือดร้อนทำไม" 

"นอกจากมึงจะเอาชื่อกูไปแอบอ้างซื้อยาแล้ว มึงยังเอาชื่อกูไปแอบอ้างเพื่อผลประโยชน์ของมึงกับพวกอีกมากมายจนนับไม่ถ้วน" 

"....." 

"กูไม่ได้ทำ" 

"มึงไม่ทำแต่น้องมึงทำ ตอนนี้มันรับกรรมไปแล้ว เหลือแต่มึง"นายใหญ่ขยับเข้าไปใกล้เหยื่อของตน 

"กู..." 

"มึงจะรับผิดชอบยังไงกับสิ่งที่มึงกับน้องมึงทำ" 

ดูเหมือนเหยื่อรายนี้จะเป็นเหมือนรายก่อนๆ อีกไม่กี่วิ เสียงร้องโหยหาชีวิตก็จะดังขึ้นมา 

"ตุ๊บ! " 

เหยื่อล้มลงคุกเข่าต่อหน้านายใหญ่ ช่างเป็นภาพที่น่าสังเวช 

"ไว้ชีวิตผมด้วยเถอะครับ ผมผิดไปแล้ว ฮื่อๆ " 

"......"เหยื่อยกมือขึ้นไหว้คนที่ยืนอยู่ตรงหน้าเพื่อร้องขอชีวิต 

"ผมไหว้ล่ะ อย่าทำอะไรผมเลย" 

"กูให้โอกาสพวกมึงมาหลายครั้งแล้ว แต่พวกมึงไม่รับโอกาสนั้นเอง คราวนี้ไม่เหลือโอกาสให้มึงอีกต่อไปแล้ว" 

"ฮื่อๆ ผมจะไม่ทำอีกแล้วครับ" 

"มึงรักน้องมึงมั๊ย"นายใหญ่ถามคนที่กำลังร้องไห้คร่ำครวญกอดขาตนอยู่ 

"รักครับ" 

"งั้นมึงก็ไปอยู่กับมันซะ..." 

"ปัง! " 

นายใหญ่ลั่นปืนใส่คนที่กอดขาตนอยู่ เสียงปืนดังลั่นห้อง 

ร่างเหยื่อล้มลงไปนอนกองกับพื้น 

"จัดการเก็บกวาดให้เรียบร้อย"นายใหญ่หันไปสั่งลูกน้องของตน ก่อนที่ตนจะเดินออกจากลานประหารนั้นไป 

ลูกน้องต่างก้มหน้าให้นายใหญ่ ในตอนนี้แววตาของเค้าโหดเกินกว่าที่จะสบตา 

เชอรี่ Talk 

สวัสดีค่ะ ฉันชื่อ'เชอริสา ภักดีวิริยสกุล' เรียกสั้นๆว่า'เชอรี่'ก็ได้ค่ะ 

เมื่อวานฉันพึ่งจะรับปริญญาไปหมาดๆ ฉันเรียนจบคณะบัญชีมหาลัยX วันนี้เพื่อนๆของฉันก็เลยนัดฉลองเรียนจบกันที่ผับแห่งหนึ่ง 

นั่นไงเพื่อนของฉัน 

"อิเชอทางนี้"น้ำเพื่อนในกลุ่มของฉันลุกขึ้นยืนโบกมือให้ฉัน 

อายคนมั๊ยล่ะนั่น ฮ่าๆ 

ฉันเดินตรงเข้าไปที่โต๊ะที่มีเพื่อนของฉันนั่งอยู่กันครบแล้ว 

"มาช้านะอิเชอ"คนนี้ชื่อวิ แรงหน่อยแต่จริงใจที่สุด 

"เดี๋ยวๆ นี่มึงแน่ใจว่ามึงแต่งตัวมาผับ กูคิดว่ามึงแต่งไปวัด"คนนี้ชื่อแป้ง อินี่ปัญญาอ่อน 

อ่อลืมบอกไปคนที่ชื่อน้ำอ่ะ พูดมากสุดในกลุ่มแถมยังเป็นคู่มวยกับยัยวิอีก สองคนนี้ชอบเถียงเรื่องไม่เป็นเรื่องกันตลอด 

"มึงก็ไปว่าเพื่อน อย่างกับมึงแต่งตัวดีตายล่ะ"วิหันไปแขวะใส่ยัยแป้ง 

"อ้าวๆ คู่มวยมึงคืออิน้ำค่ะ ไม่ใช่กู"แป้งพูดขึ้นมาแล้วชี้ไปที่ยัยน้ำ 

"วันนี้มันไม่มีอะไรให้กูด่า"ยัยวิ 

"แสดงว่าวันนี้กูสวยไม่มีที่ติใช่มั๊ย? "ยัยน้ำถามขึ้นมากลางวง 

"ไม่! "เราทั้งสามคนตอบออกมาพร้อมกัน ฮ่าๆ 

"ไม่มีที่ติ? "น้ำถามย้ำอีกครั้ง 

"ไม่สวยสิอิดอก" 

"ฮ่าๆ " 

เราทั้งสี่คนนั่งเม้ามอยท์กันไปเรื่อยๆ ดื่มแอลกอฮอร์บ้างนิดหน่อย 

นิดของพวกมัน แต่มันเยอะมากสำหรับฉัน 

โอ๊ย~~~ฉันดื่มไปกี่แก้วแล้วเนี่ย 

"เห้ยๆ อิเชอมึงอย่าหลับนะเว้ย พวกกูแบกมึงกลับไม่ไหว" 

"มึงว่ากูอ้วนหรออิแป้ง"พอเริ่มเมา สติก็เริ่มไม่อยู่กับตัว 

"เออ! " 

"กูแค่หนัก70โลเอง" 

"มึงใช่คำว่าเองหรออิเชอ~~~" 

ก็แค่70เองอ้วนตรงไหน ฉันยังอยู่ในระยะอวบแต่เป็นอวบระยะสุดท้ายนะ! 

"เออ งั้นกูกลับก่อนนะจะอ้วกละ" 

ที่ฉันกลับก่อนก็เพราะไม่อยากเป็นภาระของพวกมัน ก็จริงอย่างที่พวกมันว่านั่นแหละ ฉันอ้วนพวกมันสามคนแบกฉันไม่ไหวหรอก เพราะฉะนั้นฉันต้องรีบกลับก่อนที่จะไม่มีสติไปมากกว่านี้ 

ฉันพาตัวเองเดินฝ่าฝูงคนที่กำลังดิ้นๆ อยู่ในผับ อีกไม่กี่ก้าวฉันจะหลุดไปจากตรงนี้แล้ว 

ใกล้แล้ว ประตูอยู่ตรงนั้น~~~โอ๊ย!ปวดหัวชะมัด 

"ตุ๊บ! " 

"แมร่ง! เดินไม่ดูทางรึไงยัยอ้วน" 

อ้าวๆ อย่างนี่ก็สวยดิ รู้แล้วว่าอ้วนจะตอกย้ำกันไปถึงไหน 

"อ้วนแล้วหนักหัวพ่อนายรึไง" 

อุ๊บ! พูดแรงไปมั๊ยวะ งื้อๆ ฉันพึ่งจะเห็นหน้าเค้าชัดๆ คนบ้าอะไรวะหน้าโคตรโหดดูสายตาที่เค้ามองฉันสิเหมือนอยากจะฆ่าฉันเลย 

งื้อๆ ไม่น่าเลยจริงๆ 

"เมื่อกี้เธอว่าไงนะยัยอ้วน" 

"หมับ!" 

เค้าจับแขนฉันเอาไว้อย่างกับรู้ความคิดฉันว่าฉันคิดที่จะชิ่งหนี 

"อะ..อ่อ..ป่าวไม่ได้พูดอะไร" 

"โกหก!" 

เค้าตวาดใส่หน้าฉันเสียงดังจนคนรอบข้างหันมามองไม่นานก็มีชายชุดดำเดินเข้ามาเป็นฝูง 

ย้ำว่าเป็นฝูง ตัวใหญ่กว่าฉันอีก 

"เกิดอะไรขึ้นครับนายใหญ่"ชายชุดดำถามไอ้คนที่กำลังจับแขนฉันอยู่ 

"ไม่มีอะไร เดี๋ยวกูจัดการเอง" 

เค้าหันไปพูดกับชายชุดดำก่อนที่จะหันมาจ้องหน้าฉันอีกครั้ง 

"กูจะให้โอกาสมึงอีกครั้ง เมื่อกี้มึงพูดว่าอะไร" 

โห้ ขึ้นมึงขึ้นกูกับผู้หญิงเลยหรอ ถึงฉันจะไม่ใช่ผู้หญิงสวยๆนมโตๆแต่ก็ไม่ควรป่ะ 

"ไม่..." 

"บอกมา!"เค้าตวาดใส่ฉันอีกแล้ว 

"เอ่อ..ฉันขอโทษเมื่อกี้ฉันเมา ฉันพูดอะไรออกไปฉันก็ยังไม่รู้เลย"ที่จริงอ่ะรู้ รู้อยู่เต็มอกเลยล่ะว่าฉันลามปามพ่อเค้า 

"เมื่อกี้มึงบอกว่าหนักหัวพ่อกูหรอ"อ้าวได้ยิน 

เอาไงดีอิเชอ เอาไงดี 

"ฉันขอโทษ" 

"เมื่อกี้มึงบอกว่าเมาใช่มั๊ย" 

ฉันพยักหน้าตอบเค้า เค้าหันไปคุยอะไรก็ไม่รู้กับพนักงาน ไม่นานพนักงานก็เดินถือแก้วไวน์สีสวยมาให้เค้า 

อู้ย~~~อยากกินอ่ะสีสวยมาก 

"แล้วตอนนี้มึงหายเมาแล้วสินะ" 

ฉันพยักหน้าตอบ 

"ตอบ! " 

"หายแล้วค่ะ"ก็พยักหน้าตอบแล้วมั๊ยวะ ไอ้นี่อย่าคิดว่าตัวเองหล่อแล้วจะทำอะไรก็ได้นะ 

"งั้นก็กินนี่สิ อร่อยนะ"เค้ายื่นแก้วไวน์สีสวยให้ฉัน ฉันก็รับมาอย่างงงๆ 

"ฉันกินได้หรอแล้วให้ฉันทำไมอ่ะ"ฉันไม่ค่อยกล้ากินสักเท่าไหร่ 

"แทนคำขอโทษที่กูพูดไม่เพราะก็แล้วกัน" 

"ห๊ะ! " 

"แดกเข้าไปเหอะ"เค้าถือแก้วไวน์จับกรอกปากฉัน น้ำสีสวยไหลเข้าสู่คอลงไปเรื่อยๆ 

อือหื้อ~~~รสชาติโคตรดีอ่ะ 

"ขอให้มีความสุข ยัยอ้วน" 

อ้าวไปซะแล้ว 

ฉันเดินออกจากผับ แล้วนึกถึเหตุการณ์เมื่อกี้คืออะไรฉันก็ยังงงอยู่เลย เค้าเป็นคนยังไงกันแน่ จะดีหรือว่าจะร้ายวะ ตอนแรกอ่ะร้ายแต่พอตอนหลังทำไมใจดีให้ไวน์ที่แสนจะอร่อยกับฉัน 

ถ้าเค้ายังอยู่ฉันอยากจะขออีกแก้ว อิอิ ว่าแต่ทำไมอากาศมันถึงได้ร้อนขนาดนี้ มันร้อนแปลกๆ ฉันเป็นอะไรทำไมรู้สึกร่างกายของฉันมันแปลกๆ มัน...... มันบอกไม่ถูกมันต้องการ 

อ่ะ! นั้นไอ้หน้าโหดนั่น 

ฉันรีบเดินไปที่รถเค้าทันที นายนั่นกำลังนั่งดื่มไวน์อยู่ในรถ 

"ปัง! " 

"เฮ้ย! ยัยอ้วนขึ้นมาบนรถกูทำไม"นายหน้าโหดนั่นหันมาถามฉัน 

"นายเอาอะไรให้ฉันกิน" 

หมอนั่นยิ้มมุมปาก แสดงว่าต้องมีอะไรอยู่ในไวน์แก้วนั่นแน่ๆ 

"ก็ไวน์ไงอร่อยมั๊ยล่ะ" 

"นายเอาอะไรใส่ไปในไวน์ ทำไมฉันรู้สึกแปลกๆ " 

"เหอะ พึ่งจะรู้ตัว" 

"นี่นายบอกฉันมานะว่านายเอาอะไรใส่ไปในไวน์นั่น"ฉันเขย่าแขนของเค้าจนเค้าเริ่มทำหน้ารำคาญ 

"เห้ย กูรำคาญลงไปเลยไป" 

"ไม่ลงจนกว่านายจะบอก" 

"คิดเอาเอง"นี่มันกำลังกวนประสาทฉันอยู่ใช่มั๊ย 

"บอกฉันมานะ" 

"ยาปลุกเซ็กซ์พอใจรึยัง หึ"อะไรนะยาปลุกเซ็กซ์หรอ ไอ้เลว 

"ไอ้เหี้ย! มึงมันไม่น่าเกิดมาเป็นคน" 

คนข้างๆ ฉันหันมามองหน้าฉันตาขวาง 

"ไอ้เลว" 

พอฉันด่าเสร็จก็เตรียมจะเปิดประตู 

"อ่ะ! " 

แต่ก็โดนไอ้เลวกระชากแขนเข้าไป 

"มึงว่าไงนะ" 

"มึงมันเหี้ย มึงมันเลว"ฉันตะคอกด่าใส่หน้าเค้าไปเต็มๆ จนคนที่โดนด่าโกรธตาเขียวปัด 

"มันจะมากเกินไปแล้วนะ วันนี้แหละกูจะลองของแปลก! " 

"กรี๊ดดดดดดดดดด" 

​ 

มาแล้วจร้าตอนแรก พระเอกเราก็จะเลวๆหน่อย แต่ต้องดูกันไปเรื่อยๆน่ะ เผื่อเฮียแกจะปรับตัวปรับใจ ฮ่าๆ 

ฝากนิยายเรื่องนี้ด้วยน่ะ 

ถ้าชอบก็ฝากกดไลค์ให้ดาวกดคอมเม้นกันด้วยนะคะ 

​ 

 

​