ตอนที่ 1
5 มกราคม 2557
"ศิวกร บดินทร์เดชาโชติ"
ถ้าคุณได้ยินชื่อนี้ขึ้นมาเมื่อไหร่ โปรดรับรู้เอาไว้ว่าชีวิตของคุณไม่สงบสุขอีกต่อไป
'ศิวกร'หรือมีชื่อเล่นว่า'มาวิน' เรียกสั้นๆ ว่า'วิน' คนที่สนิทเท่านั้นที่จะสามารถเรียกชื่อนี้ได้
"นายครับ พวกมันมากันแล้วครับ"
ลูกน้องร่างโตเดินเข้ามาส่งข่าวให้กับนายใหญ่ที่นั่งอยู่ในห้องมืด หันไปทางไหนก็มองเห็นแต่สีดำ บ่งบอกถึงรสนิยมของเจ้าของห้องได้เป็นอย่างดี
"อืม เดี๋ยวกูออกไป"
นายใหญ่บอกลูกน้องก่อนที่จะลุกขึ้นเดินไปหยิบอะไรบางอย่างก่อนที่จะเดินออกจากห้องไป
นายใหญ่ที่ทุกคนเกรงกลัวกำลังเดินไปยังที่แห่งหนึ่ง ซึ่งที่แห่งนั้นจะเป็นลานประหารในอีกไม่กี่วินาทีข้างหน้า
ตึก ตึก ตึก
"แอ๊ด~~~"
ลูกน้องที่ยืนเฝ้าประตู เมื่อเห็นนายใหญ่ของตนเดินตรงเข้ามาก็รีบเปิดประตูให้ทันที
ในห้องรับรองแขกมีบุคคลที่กำลังนั่งดื่มด่ำกับไวน์สีสวยหอมหวานชวนให้ลิ้มลอง โดยหารู้ชะตาของตัวเองไม่
นายใหญ่ยกมือขึ้นมาเล็งปืนใส่คนที่ยังไม่รู้ชะตาตัวเอง
"ปัง! "
"กรี๊ดดดดดดดดด"เมื่อนายใหญ่ลั่นไกล หญิงสาวที่นั่งอยู่ในห้องต่างส่งเสียงกรีดร้องแล้วพากันวิ่งออกจากห้องไป
"มึงยิงน้องกูทำไม"คนเป็นพี่ไม่พอใจ ชักปืนขึ้นมา
"ถามน้องมึงดูดิ อ่อ! ลืมไปมันคงตอบมึงไม่ได้แล้วล่ะ แล้วมึงอยากรู้มั๊ยล่ะกูจะส่งมึงไปถามมันในนรก"
"มึง~~~ไอ้เหี้ย! "
"ก่อนจะด่ากูเหี้ย มึงดูตัวมึงก่อนมั๊ย"
"กูไปทำอะไรให้มึงวะ"
"อย่าคิดว่ากูไม่รู้นะ เรื่องที่มึงเอาชื่อกูไปแอบอ้างซื้อยาบ้า"ชายตรงหน้าตกใจ ตื่นตระหนก ไม่คิดว่านายใหญ่จะรู้เรื่องนี้
"แล้วไงวะ มึงก็ซื้อจริงๆไม่ใช่หรอแล้วจะเดือดร้อนทำไม"
"นอกจากมึงจะเอาชื่อกูไปแอบอ้างซื้อยาแล้ว มึงยังเอาชื่อกูไปแอบอ้างเพื่อผลประโยชน์ของมึงกับพวกอีกมากมายจนนับไม่ถ้วน"
"....."
"กูไม่ได้ทำ"
"มึงไม่ทำแต่น้องมึงทำ ตอนนี้มันรับกรรมไปแล้ว เหลือแต่มึง"นายใหญ่ขยับเข้าไปใกล้เหยื่อของตน
"กู..."
"มึงจะรับผิดชอบยังไงกับสิ่งที่มึงกับน้องมึงทำ"
ดูเหมือนเหยื่อรายนี้จะเป็นเหมือนรายก่อนๆ อีกไม่กี่วิ เสียงร้องโหยหาชีวิตก็จะดังขึ้นมา
"ตุ๊บ! "
เหยื่อล้มลงคุกเข่าต่อหน้านายใหญ่ ช่างเป็นภาพที่น่าสังเวช
"ไว้ชีวิตผมด้วยเถอะครับ ผมผิดไปแล้ว ฮื่อๆ "
"......"เหยื่อยกมือขึ้นไหว้คนที่ยืนอยู่ตรงหน้าเพื่อร้องขอชีวิต
"ผมไหว้ล่ะ อย่าทำอะไรผมเลย"
"กูให้โอกาสพวกมึงมาหลายครั้งแล้ว แต่พวกมึงไม่รับโอกาสนั้นเอง คราวนี้ไม่เหลือโอกาสให้มึงอีกต่อไปแล้ว"
"ฮื่อๆ ผมจะไม่ทำอีกแล้วครับ"
"มึงรักน้องมึงมั๊ย"นายใหญ่ถามคนที่กำลังร้องไห้คร่ำครวญกอดขาตนอยู่
"รักครับ"
"งั้นมึงก็ไปอยู่กับมันซะ..."
"ปัง! "
นายใหญ่ลั่นปืนใส่คนที่กอดขาตนอยู่ เสียงปืนดังลั่นห้อง
ร่างเหยื่อล้มลงไปนอนกองกับพื้น
"จัดการเก็บกวาดให้เรียบร้อย"นายใหญ่หันไปสั่งลูกน้องของตน ก่อนที่ตนจะเดินออกจากลานประหารนั้นไป
ลูกน้องต่างก้มหน้าให้นายใหญ่ ในตอนนี้แววตาของเค้าโหดเกินกว่าที่จะสบตา
เชอรี่ Talk
สวัสดีค่ะ ฉันชื่อ'เชอริสา ภักดีวิริยสกุล' เรียกสั้นๆว่า'เชอรี่'ก็ได้ค่ะ
เมื่อวานฉันพึ่งจะรับปริญญาไปหมาดๆ ฉันเรียนจบคณะบัญชีมหาลัยX วันนี้เพื่อนๆของฉันก็เลยนัดฉลองเรียนจบกันที่ผับแห่งหนึ่ง
นั่นไงเพื่อนของฉัน
"อิเชอทางนี้"น้ำเพื่อนในกลุ่มของฉันลุกขึ้นยืนโบกมือให้ฉัน
อายคนมั๊ยล่ะนั่น ฮ่าๆ
ฉันเดินตรงเข้าไปที่โต๊ะที่มีเพื่อนของฉันนั่งอยู่กันครบแล้ว
"มาช้านะอิเชอ"คนนี้ชื่อวิ แรงหน่อยแต่จริงใจที่สุด
"เดี๋ยวๆ นี่มึงแน่ใจว่ามึงแต่งตัวมาผับ กูคิดว่ามึงแต่งไปวัด"คนนี้ชื่อแป้ง อินี่ปัญญาอ่อน
อ่อลืมบอกไปคนที่ชื่อน้ำอ่ะ พูดมากสุดในกลุ่มแถมยังเป็นคู่มวยกับยัยวิอีก สองคนนี้ชอบเถียงเรื่องไม่เป็นเรื่องกันตลอด
"มึงก็ไปว่าเพื่อน อย่างกับมึงแต่งตัวดีตายล่ะ"วิหันไปแขวะใส่ยัยแป้ง
"อ้าวๆ คู่มวยมึงคืออิน้ำค่ะ ไม่ใช่กู"แป้งพูดขึ้นมาแล้วชี้ไปที่ยัยน้ำ
"วันนี้มันไม่มีอะไรให้กูด่า"ยัยวิ
"แสดงว่าวันนี้กูสวยไม่มีที่ติใช่มั๊ย? "ยัยน้ำถามขึ้นมากลางวง
"ไม่! "เราทั้งสามคนตอบออกมาพร้อมกัน ฮ่าๆ
"ไม่มีที่ติ? "น้ำถามย้ำอีกครั้ง
"ไม่สวยสิอิดอก"
"ฮ่าๆ "
เราทั้งสี่คนนั่งเม้ามอยท์กันไปเรื่อยๆ ดื่มแอลกอฮอร์บ้างนิดหน่อย
นิดของพวกมัน แต่มันเยอะมากสำหรับฉัน
โอ๊ย~~~ฉันดื่มไปกี่แก้วแล้วเนี่ย
"เห้ยๆ อิเชอมึงอย่าหลับนะเว้ย พวกกูแบกมึงกลับไม่ไหว"
"มึงว่ากูอ้วนหรออิแป้ง"พอเริ่มเมา สติก็เริ่มไม่อยู่กับตัว
"เออ! "
"กูแค่หนัก70โลเอง"
"มึงใช่คำว่าเองหรออิเชอ~~~"
ก็แค่70เองอ้วนตรงไหน ฉันยังอยู่ในระยะอวบแต่เป็นอวบระยะสุดท้ายนะ!
"เออ งั้นกูกลับก่อนนะจะอ้วกละ"
ที่ฉันกลับก่อนก็เพราะไม่อยากเป็นภาระของพวกมัน ก็จริงอย่างที่พวกมันว่านั่นแหละ ฉันอ้วนพวกมันสามคนแบกฉันไม่ไหวหรอก เพราะฉะนั้นฉันต้องรีบกลับก่อนที่จะไม่มีสติไปมากกว่านี้
ฉันพาตัวเองเดินฝ่าฝูงคนที่กำลังดิ้นๆ อยู่ในผับ อีกไม่กี่ก้าวฉันจะหลุดไปจากตรงนี้แล้ว
ใกล้แล้ว ประตูอยู่ตรงนั้น~~~โอ๊ย!ปวดหัวชะมัด
"ตุ๊บ! "
"แมร่ง! เดินไม่ดูทางรึไงยัยอ้วน"
อ้าวๆ อย่างนี่ก็สวยดิ รู้แล้วว่าอ้วนจะตอกย้ำกันไปถึงไหน
"อ้วนแล้วหนักหัวพ่อนายรึไง"
อุ๊บ! พูดแรงไปมั๊ยวะ งื้อๆ ฉันพึ่งจะเห็นหน้าเค้าชัดๆ คนบ้าอะไรวะหน้าโคตรโหดดูสายตาที่เค้ามองฉันสิเหมือนอยากจะฆ่าฉันเลย
งื้อๆ ไม่น่าเลยจริงๆ
"เมื่อกี้เธอว่าไงนะยัยอ้วน"
"หมับ!"
เค้าจับแขนฉันเอาไว้อย่างกับรู้ความคิดฉันว่าฉันคิดที่จะชิ่งหนี
"อะ..อ่อ..ป่าวไม่ได้พูดอะไร"
"โกหก!"
เค้าตวาดใส่หน้าฉันเสียงดังจนคนรอบข้างหันมามองไม่นานก็มีชายชุดดำเดินเข้ามาเป็นฝูง
ย้ำว่าเป็นฝูง ตัวใหญ่กว่าฉันอีก
"เกิดอะไรขึ้นครับนายใหญ่"ชายชุดดำถามไอ้คนที่กำลังจับแขนฉันอยู่
"ไม่มีอะไร เดี๋ยวกูจัดการเอง"
เค้าหันไปพูดกับชายชุดดำก่อนที่จะหันมาจ้องหน้าฉันอีกครั้ง
"กูจะให้โอกาสมึงอีกครั้ง เมื่อกี้มึงพูดว่าอะไร"
โห้ ขึ้นมึงขึ้นกูกับผู้หญิงเลยหรอ ถึงฉันจะไม่ใช่ผู้หญิงสวยๆนมโตๆแต่ก็ไม่ควรป่ะ
"ไม่..."
"บอกมา!"เค้าตวาดใส่ฉันอีกแล้ว
"เอ่อ..ฉันขอโทษเมื่อกี้ฉันเมา ฉันพูดอะไรออกไปฉันก็ยังไม่รู้เลย"ที่จริงอ่ะรู้ รู้อยู่เต็มอกเลยล่ะว่าฉันลามปามพ่อเค้า
"เมื่อกี้มึงบอกว่าหนักหัวพ่อกูหรอ"อ้าวได้ยิน
เอาไงดีอิเชอ เอาไงดี
"ฉันขอโทษ"
"เมื่อกี้มึงบอกว่าเมาใช่มั๊ย"
ฉันพยักหน้าตอบเค้า เค้าหันไปคุยอะไรก็ไม่รู้กับพนักงาน ไม่นานพนักงานก็เดินถือแก้วไวน์สีสวยมาให้เค้า
อู้ย~~~อยากกินอ่ะสีสวยมาก
"แล้วตอนนี้มึงหายเมาแล้วสินะ"
ฉันพยักหน้าตอบ
"ตอบ! "
"หายแล้วค่ะ"ก็พยักหน้าตอบแล้วมั๊ยวะ ไอ้นี่อย่าคิดว่าตัวเองหล่อแล้วจะทำอะไรก็ได้นะ
"งั้นก็กินนี่สิ อร่อยนะ"เค้ายื่นแก้วไวน์สีสวยให้ฉัน ฉันก็รับมาอย่างงงๆ
"ฉันกินได้หรอแล้วให้ฉันทำไมอ่ะ"ฉันไม่ค่อยกล้ากินสักเท่าไหร่
"แทนคำขอโทษที่กูพูดไม่เพราะก็แล้วกัน"
"ห๊ะ! "
"แดกเข้าไปเหอะ"เค้าถือแก้วไวน์จับกรอกปากฉัน น้ำสีสวยไหลเข้าสู่คอลงไปเรื่อยๆ
อือหื้อ~~~รสชาติโคตรดีอ่ะ
"ขอให้มีความสุข ยัยอ้วน"
อ้าวไปซะแล้ว
ฉันเดินออกจากผับ แล้วนึกถึเหตุการณ์เมื่อกี้คืออะไรฉันก็ยังงงอยู่เลย เค้าเป็นคนยังไงกันแน่ จะดีหรือว่าจะร้ายวะ ตอนแรกอ่ะร้ายแต่พอตอนหลังทำไมใจดีให้ไวน์ที่แสนจะอร่อยกับฉัน
ถ้าเค้ายังอยู่ฉันอยากจะขออีกแก้ว อิอิ ว่าแต่ทำไมอากาศมันถึงได้ร้อนขนาดนี้ มันร้อนแปลกๆ ฉันเป็นอะไรทำไมรู้สึกร่างกายของฉันมันแปลกๆ มัน...... มันบอกไม่ถูกมันต้องการ
อ่ะ! นั้นไอ้หน้าโหดนั่น
ฉันรีบเดินไปที่รถเค้าทันที นายนั่นกำลังนั่งดื่มไวน์อยู่ในรถ
"ปัง! "
"เฮ้ย! ยัยอ้วนขึ้นมาบนรถกูทำไม"นายหน้าโหดนั่นหันมาถามฉัน
"นายเอาอะไรให้ฉันกิน"
หมอนั่นยิ้มมุมปาก แสดงว่าต้องมีอะไรอยู่ในไวน์แก้วนั่นแน่ๆ
"ก็ไวน์ไงอร่อยมั๊ยล่ะ"
"นายเอาอะไรใส่ไปในไวน์ ทำไมฉันรู้สึกแปลกๆ "
"เหอะ พึ่งจะรู้ตัว"
"นี่นายบอกฉันมานะว่านายเอาอะไรใส่ไปในไวน์นั่น"ฉันเขย่าแขนของเค้าจนเค้าเริ่มทำหน้ารำคาญ
"เห้ย กูรำคาญลงไปเลยไป"
"ไม่ลงจนกว่านายจะบอก"
"คิดเอาเอง"นี่มันกำลังกวนประสาทฉันอยู่ใช่มั๊ย
"บอกฉันมานะ"
"ยาปลุกเซ็กซ์พอใจรึยัง หึ"อะไรนะยาปลุกเซ็กซ์หรอ ไอ้เลว
"ไอ้เหี้ย! มึงมันไม่น่าเกิดมาเป็นคน"
คนข้างๆ ฉันหันมามองหน้าฉันตาขวาง
"ไอ้เลว"
พอฉันด่าเสร็จก็เตรียมจะเปิดประตู
"อ่ะ! "
แต่ก็โดนไอ้เลวกระชากแขนเข้าไป
"มึงว่าไงนะ"
"มึงมันเหี้ย มึงมันเลว"ฉันตะคอกด่าใส่หน้าเค้าไปเต็มๆ จนคนที่โดนด่าโกรธตาเขียวปัด
"มันจะมากเกินไปแล้วนะ วันนี้แหละกูจะลองของแปลก! "
"กรี๊ดดดดดดดดดด"
มาแล้วจร้าตอนแรก พระเอกเราก็จะเลวๆหน่อย แต่ต้องดูกันไปเรื่อยๆน่ะ เผื่อเฮียแกจะปรับตัวปรับใจ ฮ่าๆ
ฝากนิยายเรื่องนี้ด้วยน่ะ
ถ้าชอบก็ฝากกดไลค์ให้ดาวกดคอมเม้นกันด้วยนะคะ