ระบบ : [อีเว้นท์] The Assassin Party  1/4 [เสร็จสิ้น]

‘ท่านได้รับ 1,000 Point’

เสียงแจ้งเตือนของระบบดังดังขึ้นเมื่อผมสาวเท้าเข้าไปในคฤหาสน์หลังหนึ่งนอกตัวเมือง การเดินทางนั้นใช้เวลาไม่นานก็มาถึง

เหล่ารถหรูและเหล่าผู้คนแต่งตัวดูดีมากมายที่อยู่นอกตัวคฤหาสน์นั้นทำให้ผมรู้สึกเกร็งเล็กน้อย งานที่ดูอย่างกับชนชั้นสูงแบบนี้ผมไม่คุ้นเอาเสียเลย

“ตื่นเต้นเหรอคะ?”

ลิซ่าที่นั่งอยู่ข้างๆตัวของผมถามด้วยด้วยรอยยิ้มบางๆ เธอกระชับมือผมไว้แน่น

“ขอบคุณมากครับ”

ผมจับมืออันแสนอ่อนโยนนั้นขึ้นมาจูบด้วยความรัก ถึงแม้ว่าความรักนั้นจะสวยงามเพียงไหน แต่ก็อาจจะมีคนไม่ชอบมันเช่นเดียวกัน อย่างเช่นคนขับรถคนนี้ที่มองผมผ่านกระจกส่องหลังด้วยสายตาที่ไม่ค่อยเป็นมิตรเท่าไหร่

รถของเราถูกนำมาจอดไว้ที่หน้าทางเข้าที่ถูกปูไว้ด้วยพรม ผมกับลิซ่าลุกขึ้นจากที่นั่งพร้อมกับเดินเข้าไปในงานที่มีทั้งแขกและคนรับใช้อยู่กันเต็มไปหมด

“คนเยอะจังเลยนะครับ”

“แน่นอนค่ะ ก็วันนี้เป็นงานเลี้ยงของตระกูลนี่นา คนจากจังหวัดอื่นๆก็มาจากที่นี่เช่นเดียวกันค่ะ”

ก็สมกับเป็นตระกูลนักฆ่า แต่ละคนที่อยู่ในงานนี้ แม้ภายนอกจะแต่งตัวดูดี แต่ว่าแต่ละคนกลับมีอาวุธทั้งปืน มีด ไม่เว้นแม้กระทั่งยาพิษ อย่างกับสงครามยังไงยังงั้น

หากผมไม่รู้มาก่อนคงคิดว่านี่เป็นงานเลี้ยงธรรมดาๆ แน่ๆ

ระหว่างทางที่เดินไปยังห้องโถงหลัก ผมได้รับสายตาที่ไม่เป็นมิตรจากหลายๆคน ไม่เว้นแม้กระทั่งคนรับใช้ด้วยซ้ำราวกับพวกเขาจะชักอาวุธยิงผมได้ทุกเมื่อ ผมไปทำอะไรให้รึเปล่าเนี่ย.......

“แหม แหม~ ดูดีจังเลยน๊า”

เป็นเสียงที่ผมคุ้นหูเป็นอย่างมากได้ดังขึ้นมา ข้างหน้าของผมคือแม่ยายของผมที่อยู่ในชุดคล้ายๆกับลิซ่าแต่เป็นสีแดง ริมฝีปากสีแดงสดนั้นเพิ่มความน่าจูบได้ไม่น้อย ความสวยของเธอนั้นทำให้ผมแทบไม่อยากเชื่อเลยว่าเมื่อคืนก่อนจะได้ยินเสียงครางของเธอดังลั่นบ้านของผม

“สวัสดีครับคุณนัตสึมิ”

ผมกล่าวทักทายแม่ยายคนนี้ของผมด้วยรอยยิ้ม ส่วนลิซ่านั้นไม่ได้กล่าวอะไรออกมา ได้แต่ส่งสายตาที่ไม่เป็นมิตรให้ผู้เป็นแม่ของเธอ

“ว๊า~ สายตาน่ากลัวจังเลย มาม๊ากลัวจะแย่แล้ว หรือว่าลิซ่าจังเองจะกลับเข้ามาอยู่ในวงการเหรอ?”

คุณนัตสึมิทำท่าทางล้อเลียนลูกสาวของเธอจนลูกสาวของเธอได้แต่หันหน้าไปทางอื่นด้วยใบหน้าบึ้งตึง

“ลิซ่าจัง~ ปาป๊าอยากเจอลิซ่าจังมากเลยหน่ะ ไปหาเขาหน่อยสิ~”

คุณนัตสึมิพูดด้วยน้ำเสียงที่ดูเศร้าเล็กน้อย

“งั้นเหรอคะ? ทีคะไปกันเถอะ!”

ลิซ่าจับมือผมพร้อมกับจะเดินออกไปอย่างรวดเร็ว ไม่ถูกกันจริงเลยน้า สองแม่ลูกคู่นี้....

“แหม แหม~ ใจร้อนจังเลยนะลิซ่าจัง~”

เธอคว้าแขนผมไว้อย่างรวดเร็ว

“ปาป๊าอยากเจอลิซ่าจังมากเลยนะ~ ไปหาเขาหน่อยเถอะ เดี๋ยวคุณลูกเขยมาม๊าจะดูแลเอง♥”

“ค คุณแม่คะ! ชิ!”

ลิซ่าพูดขึ้นมาเสียงดังเรียกความสนใจให้กับแขกในงาน ลิซ่าได้แต่กัดฟันแน่นพร้อมกับเดินออกไปอย่างรวดเร็ว ผมได้แต่หัวเราะเล็กๆออกมา

“มานี่กันเถอะคุณลูกเขย แม่ยายคนนี้จะดูแลอย่างดีเลย♥”

“ว เหวอ”

แต่อยู่ๆผมก็ถูกคุณนัตสึมิลากตัวไปผ่ากลางฝูงชนโดยที่ไม่มีใครรู้ตัวแม้แต่น้อย

.................................................................................................................

“อ๊า อ๊า อ๊า~~~ อ๊า”

เสียงครางของคุณนัตสึมิดังได้ใจแบบไม่เก็บไว้แม้แต่น้อย ตอนนี้ดุ้นของผมกำลังสอดอยู่ในร่องอันแสนแฉะเยิ้มของเธอจนมิดด้าม

“ร่านจริงๆเลยนะครับ ขนาดอยู่ในงานที่มีคนเยอะยังร่านได้ขนาดนี้”

ตอนนี้คุณนัตสึมิกับผมกำลังอยู่ในห้องส้วมแคบๆห้องหนึ่ง เธอใช้มือของเธอค้ำกับกำแพงไว้โดยที่แอ่นก้นอันบึ้มบ้ำของเธอมาทางผม

“ก ก็มัน.. อ๊า!”

ผมใช้ฝ่ามือของผมตบไปที่ก้นของเธออย่างแรงจนเธอร้องออกมาเสียงดัง ผมจึงหันหน้าเธอมาพร้อมกับใช้ปากของผมดูดปากของเธอไว้อย่างรักใคร่

‘อย่าส่งเสียงดังสิครับ เดี๋ยวคนอื่นในงานจะรู้ได้น๊า~’

“อื๊ม~~~”

ผมกระซิบเบาๆผ่านหูของเธอแล้วใช้ปากของผมงับหูของเธอเอาไว้ แม่ยายสุดร่านของผมได้แต่เม้มปากด้วยความเสียวไปจนถึงติ่ง

น้ำรักของเธอได้แต่กระเซ็นไปทั่วพื้นในขณะเดียวกับที่ผมใช้ดุ้นของผมอัดลงไป

“อ๊า! ก เก่งมากจ่ะ... อื๊ม~”

ผมลดชุดเดรสส่วนบนของเธอลงเล็กน้อยเพื่อให้หน้าอกของเธอได้ออกมาสูดอากาศ ผมใช้นิ้วของผมบีบไปที่หัวนมของเธอที่ตอนนี้แข็งอย่างกับหิน

“อ่า~ ให้ตายสิ คนเยอะเป็นบ้า!”

เสียงของผู้ชายที่ดูจะมีอายุเล็กน้อยเดินเข้ามาในห้องน้ำข้างนอก เสียงของเขาดูหัวเสียเป็นอย่างมาก

‘!!!!’

คุณนัตสึมินั้นแม้จะมีประสบการณ์ด้านนี้เท่าไหน แต่คนในตระกูลนักฆ่านั้นมีสัมผัสที่ดีเท่าไหร่เธอย่อมรู้แน่นอน

‘ย หยุดสิ!’

คุณนัตสึมิพูดด้วยน้ำเสียงที่ดูร้อนรนเป็นพิเศษ แต่จะหยุดเหรอ? ฝันไปเถอะ!

‘อื๊มมมมมมมมมม! ด เดี๋ยวสิ ท ทำไม อ๊า’

ผมเริ่มขยับเอวแรงและเร็วขึ้นกว่าเดิมจนก่อนหน้านั้นเทียบไม่ติด พลังสั่นสะเทือนที่ผมได้รับมาจากระบบเองก็ถูกผมใช้ไปด้วยเหมือนกัน ขอโทษนะครับคุณหนวดขาว ที่ผมใช้พลังที่ทำลายล้างโลกได้ในเรื่องแบบนี้.....

‘ขมิบแน่นขนาดนี้ ผมหยุดไม่ได้หรอกครับคุณนัตสึมิ’

ผมพูดกับเธอเบาๆ พร้อมกับเลียหูเพิ่มความเสียวของเธอไปด้วย

“ใครหน่ะ?”

เสียงของชายวัยกลางคนกล่าวถามขึ้นมาด้วยน้ำเสียงไม่เป็นมิตรเล็กน้อย

“อ่า อืม.... ไม่มีอะไรหรอกครับ แต่เตรียมตัวอะไรเล็กน้อย”

ผมตอบกลับเขาไปด้วยน้ำเสียงที่ฟังดูเป็นมิตร

“หืม... เจอคนไม่ชอบหน้าสินะ ฮ่าๆๆๆ เหมือนกันเลยเจ้าหนู เมื่อก่อนชั้นไม่ชอบหน้าใครก็ลอบฆ่าเหมือนกัน!”

เขาพูดด้วยน้ำเสียงที่ฟังดูสนุกสนาน สมกับเป็นตระกูลนักฆ่าจริงๆ...

‘อ๊า! ย หยุดสิ ข เขาจะจับได้เอานะ อื๊ม♥’

ผมเปลี่ยนมาใช้ลิ้นของผมเลียไปตามซอกคอของเธอทันทีโดยที่มือของผมยังคงจับหัวนมของเธอไว้อย่างรุนแรง

“แต่ว่านะ...หากคิดจะทำอะไรแล้วอย่าไปเปิดเผยให้มากหล่ะ ฮ่าๆๆๆๆๆ”

เสียงของชายวัยกลางคนได้หายไปพร้อมกับเสียงประตูที่ปิดลง ผมถอนหายใจออกมาเล็กน้อย นับเป็นประสบการณ์ที่ล้ำค่าจริงๆ

“ไปซักทีนะครับ....ว่าแต่ว่า..........

ผมมองดูคุณนัตสึมิตอนนี้ที่ดูอ่อนระทวยจากแรงเสียวเป็นอย่างมาก มุมปากของผมได้แต่ยกยิ้มขึ้นมาด้วยความสะใจ

....ขนาดสถานการณ์แบบนี้ยังแตกได้นะครับ สมแล้วที่เป็น เนื้อสาธารณะจริงๆ!”

“ฮี๊~~~~!!!!”

ผมตบไปที่ก้นของเธออีกครั้งจนมันแดงจนเป็นลายมือของผม ดูเหมือนว่าความกล้าของผมจะมีมากขึ้นเยอะเลยนะเนี่ย!

หลังจากนั้นผมค่อยๆถอดดุ้นของผมออกมาพร้อมกับกดหัวของคุณแม่ยายสดร่านจนหน้าของเธอจ่ออยู่ที่ปลายดุ้นของผม

“ทำความสะอาดให้หน่อยสิครับ! ให้เหมือนกับหมูโสโครกหน่อย!”

 แน่นอนว่าการที่ผมไม่ยอมตกเป็นฝ่ายรับนั้นมาจาก ‘ฮาคิราชันย์’ แน่นอน แต่ว่าการเปลี่ยนแปลงนิสัยผมในเรื่องบนเตียงแบบนี้ไม่ใช่เรื่องที่แย่เสียเท่าไหร่

อืมมมม อุบ อุบ อุบ อืมมมมมมมมม

เธอใช้ปากของเธออย่างชำนาญ ดวงตาของเธอที่จ้องมาทางผมนั้นเต็มไปด้วยความรักใคร่ หากเป็นตาม H-Anime ทั่วไปมันคงจะกลายเป็นรูปหัวใจแล้วมั้ง

พรูดดดดดดดด

อุก!!

ผมแตกอัดเข้าไปในปากของเธอ ไม่เพียงเท่านั้น! ผมยังละเลงน้ำเชื้อของผมจนเลอะไปเต็มตัวของเธอไปหมด นี่แหละ ความโรแมนซ์ของผู้ชาย

........................................................................................

‘นัตสึมิ วอร์ริงเกอร์ได้กลายเป็นของท่านโดยสมบูรณ์’

‘เนื่องจากค่าความสัมพันธ์ของเธอที่มีต่อท่าน ทะลุหลอด ระบบจะทำการเพิ่มของรางวัลค่ะ’

‘ท่านได้รับความสามรถ กระเพาะเหล็ก ค่ะ’

คำอธิบาย : เมื่อท่านได้กินสิ่งมีชีวิตจะทำให้ได้รับความสามารถอย่างใดอย่างหนึ่งของมันมา ยิ่งสิ่งมีชีวิตนั้นมีความสดเท่าไหร่ ท่านจะได้รับพลังที่เพิ่มมากขึ้น

 ‘เนื่องจากทักษะทั้ง 4 ของท่าน [Master of All+ESP: ดูดซับความสามารถ+ความอดทน+กระเพาะเหล็ก] ครบตามเงื่อนไข จะเปลี่ยนแปลงเป็นทักษะใหม่ ‘พรสวรรค์แห่งราชามด’ ค่ะ’

คำอธิบาย : ท่านจะได้รับพรสวรรค์ของสิ่งต่างๆเมื่อจดจ่อกับมัน เมื่อท่านได้กลืนกินสิ่งไหนเข้าไป สิ่งนั้นจะไม่ทำร้ายตัวของท่าน นอกจากนี้ท่านยังดูดซับพลังของสิ่งที่กินไปได้อีกด้วย ร่างกายของท่านจะฟื้นฟูตัวอย่างรวดเร็วเมื่อถูกโจมตี

‘ทักษะ แข็งตัว’

‘ทักษะ สัญชาตญาณการเอาตัวรอด’

‘ทักษะ ปีกแมลง’

……

……

……

“ได้ถูกฝังจนกลายเป็นทักษะติดตัวของท่านค่ะ”

เสียงของระบบดังขึ้นมาราวกับเครื่องคอมเกิดการเออเร่อ ทักษะที่ผมได้รับจาก ESP นั้นได้กลายมาเป็นส่วนหนึ่งของร่างกายของผมโดยสมบูรณ์ราวกับมีมันมาตั้งแต่เกิด ที่ผมสนใจในตอนนี้ก็คือ ‘พรสวรรค์แห่งราชามด’

ราชามดเมลเอม ราชาแห่งเหล่าคิเมร่าแอนท์จาก HxH หากว่ากันตามตรงแล้วพรสวรรค์ของเขามีตั้งแต่ทะลุมาจากท้องของราชินีมดความน่ากลัวของเขาก็คือแม้แต่ประธานสมาคมฮันเตอร์ยังไม่ใช่คู่มือของเขา ผมไม่รู้ว่าหากปล่อยทักษะนี้ไปนานๆ ตัวของผมจะเป็นยังไงกันแน่?  

ผมกระชับเสื้อสูทขึ้นพร้อมกับเปิดประตูห้องน้ำเพื่อมองมามีคนอยู่หรือไม่ ก่อนที่จะเดินออกมาโดยปล่อยให้ตัวของแม่ยายสุดร่านคนนั้นเต็มไปด้วยคราบน้ำของผม

“ฟู่ว นับว่าได้ปลดปล่อยหลังการฝึกแฮะ”

ผมเดินมาเรื่อยๆจนมาถึงห้องโถงหลัก

“อ๊ะ! ทีคะ ทางนี้ค่ะ!”

ลิซ่าที่เห็นผมเดินมาก็เรียกผม ผมยิ้มออกมาพร้อมกับเดินเข้าไปหาเธอทันที

‘?’

แต่ผมก็ต้องตกใจ เมื่อพบเห็นชายผมสีดำที่หน้าตาดูออกไปทางแนวยุโรปนิดหน่อยคนหนึ่ง กำลังมองผมด้วยสายตาเหมือนกำลังกินเลือดกินเนื้อ

มาแล้วครับ ดึกหน่อยเน้อออ T-T เน็ตหลุดตั้งแต่ 4 ทุ่ม จนเน็ตมาเมื่อครู่ ><

ถ้าชอบอย่าลืม Comment ให้กำลังใจเน้ออครับ ><