​​1 เดือนต่อมา

หลายอาทิตย์แล้วที่​อิริคเหวี่ยงวีนลูกน้องอย่างไบรอัน ใครทำอะไรก็ไม่ถูกใจและที่สำคัญเมียไม่เอาใจนี่นะสิเรื่องใหญ่ หนูหวานทำงานของเธอไปไม่อยากสนใจคนไร้เหตุผลอย่างสามีของเธอ

หวานยังแอบคุยกับนาตาลีว่าสามีเธอคงเป็นพวกวัยทองเลือดจะไปลมจะมาแน่ๆ ถึงได้มีอาการแบบนี้ แล้วพอเมียไม่เอาใจอาการก็หนักเข้าไปใหญ่

​"ไอ้ไบร์แกเห็นเมียฉันมั้ย ฉันจำได้ว่าเมียฉันมีนะแต่ตอนนี้ฉันเหมือนตัวคนเดียว ไม่มีใครดูแลไม่มีใครสนใจ เฮ้อ!เอาเหล้ามากินดีกว่ามั้ย?"

​"นี่ค่ะเหล้าต้องกินให้หมด หวานให้เวลา 20 นาทีพี่อิริคต้องกินให้หมด กินให้ตายไปเลยไม่ต้องสนใจเมีย ไม่ต้องสนใจอะไรทั้งนั้นหวานจะกลับบ้านค่ะพี่ไบรอันไปส่งหน่อย วันนี้หวานนัดกับลีเราจะทำอาหารง่ายๆกินตอนเย็นกันค่ะ"

หวานกระแทกขวดบรั่นดีแสนแพงตรงหน้าเขาอย่างเหลืออด แล้วเตรียมจะคว้าก็เป๋าอิริครีบยืนขวางเมียคนสวยเอาไว้ ไบรอันกระหยิ่มยิ้มย่องในใจตอนนี้เป็นเรื่องของผัวเมียแล้ว เขาเดินออกไปเงียบๆเพราะรู้ดีว่าเจ้านายจะเหวี่ยงแค่ไหนก็แพ้เมียวันยังค่ำ

​"ที่รัก..จะไปไหนครับคนดี?"

​"เอ้า!ก็อยากอยู่คนเดียวไม่ใช่หรอคะ ไหนบอกไม่มีเมียไงเมื่อกี้เพิ่งพูดแหมบๆพี่ไบรอันก็ได้ยิน ต้องเรียกกลับมาถามมั้ยคะ?"

"ก็เมียไม่สนใจอ่ะ?"

"แล้วต้องให้ทำแบบไหนถึงจะเรียกว่าสนใจ เช้ามีอาหารมาวางตรงหน้า ยาสีฟันแปรงสีฟันวางไว้ให้ เสื้อผ้าวางไว้ให้ยังต้องทำอะไรอีกคะ?"

​"แล้วทำไมต้องย้ายโต๊ะไปนั่งตรงโน้นด้วยพี่บอกให้นั่งตรงนี้ไง"

​"แค่นี้หรอคะที่วีนเขาเนี่ย?"

​"หลายเรื่องบอกเลย"

​"ไร้เหตุผลที่สุดถ้าลูกน้องมาเห็นเจ้านายขี้วีนขี้เหวี่ยงแบบนี้ เขาจะนับถือมั้ยคะแล้วทำไมไม่ค่อยคิดค่อยทำ"หวานเสียงอ่อนลง เธอก็สงสัยเหมือนกันว่าสามีของเธอเป็นอะไรกันแน่

"ก็มันหงุดหงิดนี่นา พี่ก็ไม่รู้ว่าเป็นอะไร"

"กลับบ้านนะคะไปอาบน้ำอุ่นให้สบายใจอยากกินอะไรมั้ยคะ ตอนนี้หวานทำอาหารได้หลายอย่างแล้ว ทั้งอิตาเลี่ยน ไทยจีน ฝรั่งนะคะ ฟอดดด หวานรักพี่อิริคนะ ไปค่ะกลับบ้านนะ"

อิริคยังอิดออดเขาเองก็ไม่รู้สาเหตุเหมือนกันว่าเป็นอะไร รู้สึกอะไรก็ขัดหูขัดตาไปหมด ขี้น้อยใจคนอื่นพูดอะไรไม่รู้สึก แต่ถ้าเมียพูดประชดประชันเขาจะรู้สึกทันทีคิดว่าเธอไม่รักเขา แต่ถ้าเธอมาอ้อนอยู่ใกล้ๆกลับชอบซะมัด

​"แม่ได้ยินว่าลูกเหวี่ยงไบรอัน ตาริคลูกเป็นอะไรแม่เห็นลูกเป็นแบบนี้มาหลายวันแล้วนะ หรือว่าเครียด แม่ว่าไปหาหมอหน่อยมั้ยลูก"

​"แม่ผมไม่ได้บ้านะครับ"

"ป๋า..คนที่ไปหาหมอไม่ใช่คนบ้านะคะ ป๋าอาจจะเครียดก็ดูสิ อารมณ์ก็แปรปรวนแบบนี้ลีว่ามันแปลกมากค่ะแม่ ถ้าเป็นผู้หญิงก็น่าจะวัยทองนะคะแต่นี่ป๋าเป็นผู้ชายลีก็เลยไม่แน่ใจค่ะ"นาตาลีเสียงเบาลง

"อย่าเดาเลยน่า อิริคอาจจะอยากไปเที่ยวก็ได้พี่ว่าให้หวานจัดการเถอะ โน่นมาโน่นแล้วคนเขารักเมีย คนอื่นไม่แคร์เลยแคร์เมียที่สุดจริงมั้ยป๋า"

​"ทุกคนคะหวานมีอะไรจะอวดค่ะ คุณแม่นี่จะเป็นข่าวดีของบ้านเราหรือเปล่าคะ ดูนี่สิคะ"

​"หวาน..นี่ลูกอย่าบอกนะว่า.."

​"ค่ะหวานว่าหวานท้องค่ะแม่ พี่อิริคนั่งอึ้งเลยหรอคะ พี่อิริคเป็นอะไรคะ?"

​"วะ-หวาน ที่รักว่าอะไรนะ?"เขายังตะลึงในสิ่งที่เธอพูด ไม่อยากเชื่อหูตัวเองในสิ่งที่เมียรักพูดเลยทั้งๆที่เธอมีที่ตรวจครรภ์วางอยู่

​"หวานท้องค่ะ..หวานรู้สึกว่าคัดที่หน้าอกแล้วก่อนจะอาบน้ำหวานก็เลยเข้าไปอ่านในเน็ตดูค่ะว่าอาการคนท้องเป็นยังไงบ้าง นี่ค่ะอาการตรงกันเปะ ขึ้นสองขีด"

​ทุกคนตื่นเต้นกันใหญ่ อุบลเข้าใจแล้วที่ลูกชายของนางมีอาการเหวี่ยงวีนคนอื่นไปทั่ว ด้วยเหตุผลนี้นี่เอง เพราะปกติอิริคจะไม่ใช่คนแบบนี้

"นี่คือเหตุผลที่ลูกโมโหใช่มั้ยตาริค แปลกนะบางคนจะอยากกินของเปรี้ยวๆหรือไม่ก็อาเจียนหมดไส้หมดพุง พรุ่งนี้ไปโรงพยาบาลนะพาหวานไปฝากท้อง นี่มันเป็นข่าวดีมากๆเลยนะ คุณเรากำลังจะมีเจ้าตัวน้อยใช่มั้ย?"อุบลกับสามีดจะตื่นเต้นมาก

​"แม่..นี่ลูกผมนะดูแม่จะตื่นเต้นอะไรขนาดนั้น"

​"พ่อว่าท่าทางต้องมีหลานให้แม่เขาเยอะๆแล้วล่ะรู้มั้ยอาม"

"ครับพ่อพยายามอยู่ฮะ"อามรับคำพ่อตาไม่มีใครรู้หรอกว่าเขาขยันทำการบ้านขนาดไหน เมียย่อมรู้ดีเป็นที่สุด

​ชั่วโมงต่อมา

​หวานส่งข่าวดีนี้ให้พ่อกับแม่และพี่ๆของเธอที่เมืองไทยได้รู้ทันที ที่บ้านก็ดีใจกันใหญ่เพราะจะมีหลานตัวน้อยถึงสองคน 

อิริคเปิดพจนานุกรมเตรียมตั้งชื่อลูกน้อยไว้เยอะแยะไปหมด ทั้งชื่อภาษาไทยทั้งภาษาอังกฤษเขาบอกว่าจะจัดการทุกอย่างเอง หวานว่าคงจะมีปัญหาแน่นอนระหว่างสามีกับแม่ของเขา เพราะทั้งพ่อทั้งแม่ก็เตรียมตั้งชื่อหลานไว้เหมือนกัน

"เราต้องไปตรวจอีกนะ เพราะว่าที่ตรวจครรภ์ที่หวานซื้อมาบางทีมันก็เชื่อถือยากเหมือนกัน พรุ่งนี้ไปตรวจอีกครั้งนะคะคนดี"เธออยากรู้ว่าเขาจะเห็นด้วยมั้ย

"ครับ..แต่ตอนนี้พี่หิวอีกแล้วอยากกินข้าวกระเพาแล้วก็มีไข่ดาวโปะข้างบนด้วยอ่ะ"

"​ว่าไงนะคะก็เราเพิ่งจะกินข้าวไปนี่นา ถ้าอย่างนั้นก็ต้องอาบน้ำอีกรอบนะสิคะ ดื่มนมแทนดีกว่ามั้ยคะที่รักนะๆๆๆ"

​"เอางั้นก็ได้"

"ค่ะเดี๋ยวหวานไปหยิบให้นะคะ"

"ครับ"

หวานเดินลงไปด้านล่างเพื่อจะหยิบนมกล่องให้สามี แต่ก็อดแปลกใจไม่ได้ว่าทำไมเขาหิวบ่อยจังทั้งๆที่เพิ่งจะกินข้าวมื้อเย็นไป

"มาแล้วค่ะ..ดื่มเลย"

"ขอบคุณครับคนสวย ฟอดดด เมียน่ารักที่สุดจุ๊ฟๆ"เขาจุมพิตปากจิ้มลิ้มนั้นซ้ำๆก่อนจะยกแก้วนมขึ้นดื่มไปอึกใหญ่

"อ้าคคค โอ้คค แหวะ..แค็กๆๆ"ชายหนุ่มวิ่งเข้าห้องน้ำ แล้วอาเจียนออกมาหลายครั้ง

​"พี่อิริคเป็นอะไรคะ ที่รักเป็นอะไรบอกหวานสิคะ"เธอนั่งลงข้างสามีตัวโตพร้อมกับลูบหลังเขาเบาๆ

​"หวาน..นมนั่นมันหมดอายุแล้วที่รัก ทั้งเหม็นทั้งคาวด้วย แหวะน่าขยะแขยงเป็นที่สุด ที่รักไม่กินแล้ว ไม่กินอะไรทั้งนั้นและ"

"งั้นก็ไปแปรงฟัน แล้วก็บ้วนปากนะคะ"

"ครับ"

เธอพยุงเขากลับมาที่เตียงจัดหมอนให้นอน อิริครู้สึกล้าเหลือเกิน หวานเดินมาหยิบแก้วนมมาดมดู ยกดื่มจนหมดแก้วก็ไม่เห็นว่าจะเป็นอย่างที่เขาพูดเลยแม้แต่น้อย เธอเอาแก้วไปล้างในห้องน้ำพร้อมจัดการธุระของตัวเองเสร็จสรรพ ค่อยย่องมาดูพ่อของลูกที่นอนอยู่บนเตียง อิริคใบหน้าอิดโรยกว่าปกติเธอยื่นยาดมมาให้เขา อิริคสูดดมเข้าปอดช้าๆ เขาช่างน่าสงสารเหลือเกิน

"ที่รักเป็นไงบ้างคะ ง่วงมั้ยถ้าง่วงก็นอนเลยนะเดี๋ยวหวานเก็บงานให้"

"ไม่เป็นไรวางไว้ก่อนนะ มานอนเถอะมันดึกแล้วพี่อยากกอดหวาน"

"ก็กอดอยู่บ่อยๆนี่คะ"

"แต่วันนี้อยากกอดที่สุด"

"โอเคค่ะ..รู้มั้ยคะวันนี้พี่อิริคงอแงที่สุด แต่ก็ช่างเถอะค่ะ อาจจะเป็นเพราะว่าหวานท้องบางตำราบอกว่าผัวแพ้ท้องแทนเมีย พรุ่งนี้อาจจะดีขึ้น"

"พี่ก็รู้นะว่าทำอะไรลงไป แต่ไม่ได้อยากให้มันเป็นแบบนั้นสักนิด"

เขาสารภาพเสียงอ่อย หวานคลานขึ้นเตียงมา ล้มตัวลงนอนข้างๆเขาหอมแก้มเขาอย่างที่เคยทำทุกวัน วันนี้คนหื่นแค่กอดเธอเอาไว้ จุมพิตปากอิ่มของเธอเพียงแผ่วเบา ไม่น่าเชื่อว่าคนหื่นอย่างเขาจะไร้พิษสงแล้ว

"หวานปิดไฟนะคะ พรุ่งนี้เราไปหาหมอนะคะหวานอยากให้ลูกเราเป็นผู้หญิงจัง"

"ถ้าไม่ได้ผู้หญิงก็ไม่เป็นไร เดี๋ยวเราก็มีไปเรื่อยๆจนกว่าจะสมใจเมียนะพี่พร้อม"

คนที่บอกว่าพร้อมพูดเสียงเครือดวงตาปิดสนิทไปแล้ว หวานยิ้มเยาะในใจสามีเจ้าเล่ห์หมดสภาพแบบนี้หรือที่สามหาวจะทำลูกจนกว่าจะได้ลูกผู้หญิง

​"ที่รัก..พรุ่งนี้พี่สอบวันสุดท้ายแล้ว เฮ้อ!โล่งอก 1 ปีผ่านไปไวเหมือนโกหกเรากำลังจะมีอิสระแล้ว"

​"อิสระจากอะไรหรอคะ จากเมียหรือจากรั้วมหา'ลัยพูดให้ดี"นาตาลีเงยหน้าจากงานกองโตบนโต๊ะ

"พูดแบบนี้ปั๊มลูกดีกว่านะ เมื่อหัวค่ำพ่อตายังบอกอยู่เลยว่าให้ขยันหน่อย มานี่เลยคนสวยนอนดีกว่าดึกแล้ว"

วงแขนแข็งแรงช้อนอุ้มเธอลอยผ่านเก้าอี้นั่งทำงานมาวางบนเตียงอย่างนุ่มนวล นาตาลีจุ๊ฟที่ปากสามีเบาๆเพื่อขอบคุณเขา อามยิ้มกว้างรู้สึกชอบที่สุดเขาเลยต้องจูบตอบเธอหนักหน่วงต่ออีก

"อื้อๆ"

"ตัวเองเริ่มก่อนนะครับเมียจ๋า"

“พี่อามไม่เอานะคะวันนี้ลีเหนื่อยแล้ว”

“แต่ผัวจะเอาครับเมีย ไม่เหนื่อยไม่เมื่อย เพราะเมียคือพลังที่ดีที่สุดของพี่เลยล่ะครับ ฟอดดด หอมขนาดนี้ไม่เอาก็ต้องไปบวชแล้ว”เขาตีมึนปลุกเร้าเธอต่อไปไม่ยอมจะลดละ เสียงครางกระเส่าของคนตัวเล็กที่ต่อต้านเขาในตอนแรก เริ่มตอบสนองสามีหนุ่มไม่แพ้กัน

“เห็นมั้ยว่าเมียก็ชอบ”

“คนบ้า อ้ะ อ้าส์”

“อ้ายย อย่ากัดแบบนั้นทูนหัวเดี๋ยวผัวกัดคืนนะ”

เธอผวาเข้างับที่หัวไหล่เขา เมื่อท่อนเอ็นร้อนๆแทรกเข้ามาที่ร่องรักของเธอแบบไม่ทันได้ตั้งหลัก หญิงสาวทั้งเจ็บทั้งจุกในเวลาเดียวกันก่อนจะเปลี่ยนเป็นความเสียวซ่านหฤหรรษ์ในเวลาต่อมา บทรักเร่าร้อนยังไม่มีทีท่าว่าจะหยุดหย่อน เพราะอามไม่อยากจะให้พ่อตาแม่ยายต้องผิดหวัง เดี๋ยวจะหาว่าเขาไร้น้ำยาซึ่งเป็นเรื่องที่ยอมไม่ได้

ทั้งโรเจอร์และอุบลกำลังครุ่นคิดอยู่ว่า ในเมื่ออิริคกับหวานแต่งงานกันแล้ว แต่ก็ยังมีเพื่อนฝูงของเธอเองไม่ได้ไปร่วมงานด้วย สองสามีภรรยาเลยตกลงกันว่าน่าจะมีงานฉลองสมรสบวกกับที่มีข่าวดี ที่จะมีหลานตัวน้อยไม้ชื่นชมอีก อีกทั้งยังอยากให้พนักงานมาร่วมงานเลี้ยงนี้อีกด้วย

แต่งานนี้อยากให้มีการดูแลความปลอดภัยอย่างเข้มงวด แม้ว่าภายในโรงแรมจะไม่เคยมีเรื่องของการก่อกวนมาก่อนก็จริง แต่สองสามีภรรยาก็ไม่เคยได้นิ่งนอนใจ

“คุณพูดเหมือนกับว่าจะมีเรื่องอะไรเกิดขึ้น”

“ฉันไม่แน่ใจหรอแต่เราก็กันไว้ก่อน คุณอย่าลืมสิว่าก่อนหน้านี้ยัยอลิซมาก่อเรื่องที่นี่ แล้วก็ถูกหวานตอบโต้ไปอย่างแสนสาหัสถึงกับต้องไปทำจมูกมาใหม่ ข่าวสังคมซุบซิบกันมาเธอบอกว่าเกิดอุบัติเหตุนิดหน่อย คนอย่างอลิซไม่ยอมใครง่ายๆคุณคิดหรือว่าเรื่องจะจบแค่นี้”อุบลพูดเหมือนสังหรณ์ใจอะไรบางอย่าง

“คนเรานี่ก็แปลกนะในเมื่อเรื่งทุกอย่างมันก็ผ่านมาปีกว่าแล้ว ถ้าเป็นผมจะไม่มาทำให้ตัวเองอับอายหรอก เพราะมันเสียเกียรติ”โรเจอร์พูดอย่างปลงๆ

“คุณไม่ใช่ผู้หญิงคุณก็พูดได้ มันผิดที่ลูกเราเอาตัวไปพัวพันกับแม่นั่น แต่ก็ช่างเถอะฉันจะไม่ยอมเด็ดขาดที่จะให้แม่อลิซมาป่วนที่นี่ คราวนี้หนูหวานไม่ต้องออกโรงเองฉันนี่แหละจะเป็นคนตะเพิดหล่อนไปเอง”อุบลพูดอย่างมั่นใจ

“นี่คุณจะซ่าเกินไปแล้วนะ”

“คนเรานะไม่ได้พูดไม่ได้แสดงว่าพูดไม่ได้ บางครั้งถ้าฉันต้องเหลืออดมันก็ช่วยไม่ได้ แล้วคุณก็จะเห็นด้านมืดของฉันเหมือนกันคุณโรเจอร์”

โรเจอร์แอบมองภรรยาแว๊บหนึ่ง เขาก็พอจะรู้ว่าภรรยาเขาไม่ธรรมดาเหมือนกัน อยู่กันมาจนโลกโตขนาดนี้อุบลเป็นคนดุเอาการ พ่อแม่ของเขายังยอมยกให้เป็นสะใภ้หมายเลข 1

“อย่าต้องให้ถึงตำรวจนะผมไม่ไปประกันตัวคุณออกมานะ”

“ก็ให้มันรู้ไปว่าที่นี่ใครใหญ่คุณหรือฉัน”

โรเจอร์เสียวหลังวาบ แม้อายุอานามจะปาเข้าไป 60 กว่าแต่ภรรยาของเขาเป็นผู้หญิงเก่งที่หาตัวจับยาก ทั้งการบริหารงาน การบริหารครอบครัว จนบางครั้งเขาคิดว่าใครเป็นหัวหน้าครอบครัวกันแน่ นี่แสดงว่าเขาแพ้ภรรยาอีกอย่างนั้นสิ

"แล้วคุณจะจัดงานนี้เมื่อไหร่เราต้องเตรียมอะบ้าง?"

"อีกสองอาทิตย์ เรื่องเตรียมงานก็ไม่มีอะไรแค่ฉันไม่อยากให้เป็นข่าว เราจะจัดงาน 'Thank you Party'สังสรรค์ระหว่างเพื่อนฝูงเท่านั้น เราจะเชิญเฉพาะเพื่อนๆของลูก ของคุณแล้วก็ของฉัน ไม่ต้องให้เอิกเกริกไป"

"ผมให้คุณจัดการเองทุกอย่าง"

"โรเจอร์..ฉันขอบคุณนะที่คุณรักฉัน ยอมฉันทุกอย่างแต่บางครั้งฉันก็อาจจะทำผิดบ้าง คุณก็ควรจะบอกฉันบ้างก็ได้นะ"

​"คุณไม่ต้องกังวลหรอกผมยึดคติที่ว่าเมียถูกเสมอ แล้วผมก็บอกลูกชายกับลูกเขยแล้วว่า อย่าหือกับเมียเดี๋ยวต้องนอนตากยุงผู้ชายบ้านนี้รักเมียบอกเลย"

โรเจอร์พูดขำๆเขาอดภูมิใจไม่ได้ที่มีภรรยาอยู่เคียงข้าง แม้ว่าเธอจะเผด็จการอยู่บ้างก็ตามแต่ทุกอย่างไม่มีข้อขัดแย้ง ไม่มีการทะเลาะกันแค่นี้ครอบครัวก็มีความสุขแล้ว และยิ่งตอนนี้กำลังจะมีหลานตัวน้อยมาวิ่งเล่นในบ้าน ความเงียบเหงาคงจะไม่มีอีกต่อไป

​กลางดึกอิริคนอนกระสับกระส่าย ผะอืดผะอมไม่รู้ว่าตัวเองเป็นอะไรเหมือนกัน รู้แต่ว่าอยากอาเจียนเหลือกำลังแต่ก็เกรงใจเมียท้องอ่อนๆที่นอนหนุนแขนเขาอยู่

"ที่รัก..พี่นอนไม่หลับอ่ะ"

​"อือ!!ทำไมคะหรือว่าอยากจะดูหนัง อยากจะกินอะไรมั้ย?"เธอถามเขาเพราะเมื่อตอนเย็นก็อาเจียนไปรอบหนึ่งแล้ว อาหารในท้องก็คงจะไม่มี

"ไม่อ่ะ..แต่รู้ว่าอยากอาเจียนหวานนอนเถอะเดี๋ยวพี่จะเข้าห้องน้ำ"

"หวานพาไปดีกว่านะคะ เดี๋ยวอาจจะลื่นลมได้"

"ครับ"

หวานพยุงสามีมาที่ห้องน้ำ เป็นจริงอย่างที่เขาว่าอิริคอาเจียนอีกครั้งจากการที่เธอสังเกตสามีคงจะไม่ใช่แพ้ท้องแทนเมียอย่างเดียวแล้ว หรือว่าเป็นอะไรมากกว่านั้นนะ

"ที่รักไปหาหมอดีกว่ามั้ยคะ หวานกลัวว่าจะเป็นอะไรมากกว่านั้นค่ะ"

"ไม่หรอกเดี๋ยวก็หาย ที่รักโทรฯหาไบรอันหน่อยสิบอกว่าพี่อยากคุยด้วย"

"แต่นี่มันเที่ยงคืนแล้วนะคะ พี่อิริคมีเรื่องอะไรหรือเปล่าหรือว่าหิวคะ?"

"ไม่ที่รัก..แค่พี่อยากขอโทษมันที่พูดไม่ดีกับมันมาหลายวันแล้ว นะโทรฯให้หน่อย"

​"ค่ะแต่ถ้าพี่ไบรอันเขาไม่รับพรุ่งนี้ค่อยขอโทษเขาก็ได้นะคะ เขาคงดีใจที่เจ้านายจอมเหวี่ยงสำนึกได้แล้ว"หวานพยายามโทรฯหาไบรอันหลายครั้ง แต่ปลายสายก็ได้แต่ฝากข้อความ

"รับมั้ย?"

"ไม่รับค่ะ พรุ่งนี้ค่อยขอโทษเขาก็ได้หวานจะบอกเขาเองว่าสามีของหวานอยากขอโทษเขา โดยการพาไปเลี้ยงอาหารไทยที่สุดแสนจะอร่อยมากๆที่ไหนสักแห่งเพื่อเป็นการไถ่โทษดีมั้ยคะ?"

"ดีมากครับคนดี พรุ่งนี้ก็ได้ขอบคุณที่รักที่ให้ของขวัญที่วิเศษกับพี่ ต่อไปนายแวนน์จะต้องเปลี่ยนคำพูดใหม่ ที่บอกว่าพี่ไม่มีน้ำยา คนเรานะฆ่าได้แต่อย่าหยามกัน"

"เขาพูดเล่นค่ะ นอนเถอะนะคะเดี๋ยวลูกจะงอแงตามคุณปะป๋านะ หวานขอบคุณนะคะที่พี่อิริคคิดได้สงสารพี่ไบรอันนะคะ เขาทำงานให้เราสากกระเบือยันเรือรบ ที่จริงควรจะปลอบใจเขาด้วยการให้โบนัสสักเดือนนึงก็จะดีมากเลยล่ะ"หนูหวานเสนอความคิดให้

"ได้สิเอาสองเดือนเลยก็ได้..จุ๊ฟๆเมียผมนี่น่ารักจัง"

​"คนเราต้องพึ่งพาอาศัยกันค่ะ เราอยากได้ใจใครเราก็ต้องให้เขาก่อนไม่ใช่หรอคะ หวานคิดว่าสามีของหวานย่อมรู้เรื่องนี้ดีค่ะ"

"ครับเมีย"

​หวานแอบยิ้มอยู่ในความมืด เจ้านายกับลูกน้องคู่นี้ไม่ใช่ย่อยหรอกไบรอันเองก็ใช่ว่าจะยอมอิริคทุกอย่าง แต่เขาจะขี้เกียจโต้ตอบมากกว่าเพราะไม่อยากปะทะคารม เพราะมันไม่ได้เกิดผลดีอะไรเลยที่จะทะเลาะกันให้มากเรื่อง

​

​อิทธิพงษ์ วิริยะไพศาล (พี่อาม)อายุ 28 ปี (ขอบคุณภาพจากgoogle และเจ้าของภาพด้วยนะคะ )

​มาอัพต่อให้จบตอนแล้วนะคะ ขอบคุณนักอ่านทุกท่านที่ติดตามนิยายของนินนารถมาตลอด พยายามอย่างเต็มที่ๆจะเขียนนิยายให้ได้สาระมาให้อ่านกัน บางทีบทเลิฟซีนอาจจะน้อยไปต้องขออภัยเพราะเราไม่ค่อยถนัดที่จะให้มีทุกตอน ฝากแก้คำผิดด้วยนะคะ สิ่งไหนไม่ได้เรื่องก็อ่านข้ามๆไปนะ..รักคนอ่านจ้าบาย