“เพื่อนผู้ชายค่ะ” เฟิร์น​บอกหมอภาค 

“พี่ไม่อนุญาต” หมอภาคเอ่ยเสียงเข้ม ไม่บ่อยนักที่เขาเอ่ยห้ามเฟิร์น​เพราะทุกครั้งเขามักตามใจเฟิร์น​ทุกอย่าง 

เพราะเขาไม่อยากให้ผู้ชายหน้าไหนเข้าใกล้ ผู้หญิงที่เขาเฝ้าดูแลทะนุถนอมเธอมาดั่งเจ้าหญิงแม้แต่น้อย 

“แต่เฟิร์น​นัดกับเพื่อนไว้แล้ว ถ้าหนูไม่ไปเพื่อนต้องงอนแน่ๆ คุณหมอให้เฟิร์น​ไปนะคะ" ใบหน้าหวานมองหมอภาคอย่างออดอ้อนแล้วแนบแก้มลงบนแผ่นอกแกร่งที่เต็มไปด้วยมัดกล้าม 

“โทรไปยกเลิกได้เลย ยังไงพี่ก็ไม่ให้ไป” ใบหน้าหล่อฉายแววความหงุดหงิดอย่างเห็นได้ชัดอ้อมแขนแกร่งกอดรัดร่างบางของเฟิร์น​ไว้แน่นอย่างหวงแหน 

“ค่ะ เฟิร์น​ไม่ไปแล้วก็ได้” เด็กน้อยว่าด้วยน้ำเสียงน่าสงสารใบหน้าง้ำงอ เฟิร์น​นั่งนิ่งอยู่ในอ้อมกอดของหมอภาค ไม่มีคำพูดใดหลุดออกจากปากของเด็กน้อยอีก 

จนเนิ่นนานหลายนาทีจึงทำให้หมอภาคถึงกับยอมใจอ่อนในที่สุด 

“หนูอยากไปมากขนาดนั้นเลยเหรอ” หมอภาคส่งเสียงถามเฟิร์น​พร้อมกับถอนหายใจหนักๆ ลมหายใจอุ่นร้อนรินรดแถวผิวแก้มเนียนใส 

“...” ร่างบางรีบพยักหน้าหงึกหงักแทนคำตอบ 

“จูบพี่ก่อนแล้วจะอนุญาติให้ไป” น้ำเสียงทุ้มต่ำกระซิบข้างริมหูเล็กอย่างแนบชิด รอยยิ้มตรงมุมปากผุดขึ้น 

“จริงๆนะคะ” เฟิร์น​ยิ้มออกมาอย่างดีใจ ไม่ได้เอะใจแม้แต่นิดเดียวเพราะเธอกับคุณหมอก็จุ้บกันเป็นเรื่องปกติอยู่แล้ว 

“พี่พูดคำไหนคำนั้นครับ” หมอภาคว่าออกมา เฟิร์น​เม้มปากแน่นทำหน้าครุ่นคิดไม่นานก็เลื่อนใบหน้าเข้าหาหมอภาคมือเล็กยกขึ้นคล้องลำคอแกร่งค่อยๆโน้มใบหน้าประกบริมฝีปากนุ่มลงบนริมฝีปากหนาแล้วแตะค้างไว้ก่อนจะถอนปากออกพร้อมกับเบือนหน้าหนีด้วยความเขินอายด้วยความไร้เดียงสา ท่าทางไร้เดียงสาของเฟิร์น​ทำให้ ท่อนเอ็นใหญ่ภายใต้กางเกงราคาแพงค่อยๆขยายตัวอย่างรวดเร็ว 

“นี่ไม่เรียกว่าจูบครับ จูบจริงต้องแบบนี้...” ว่าแล้วก็ประกบริมฝีปากหนาผ่าวเข้าหาริมฝีปากเล็ก มือหนายกขึ้นจับปลายคางเล็กบังคับใบหน้าหวานให้เชิดขึ้น เพื่อปรับองศาในการจูบ 

หมอภาคสอดปลายลิ้นร้อนเข้าไปควานต้อนในโพรงปากกวาดชิมความหวาน ปลายลิ้นแตะสัมผัสเกี่ยวพันลิ้นเล็กอย่างหยอกล้อ 

“อื้อ~” เฟิร์น​ครางออกมาเสียงหวาน สองมือน้อยๆขยำเสื้อเชิ้ตของหมอภาคไว้แน่น หัวใจดวงน้อยๆเต้นระรัวด้วยความตื่นเต้นกับความรู้สึกแปลกใหม่ที่คุณหมอกำลังมอบให้เธอ เฟิร์น​จูบตอบรับสัมผัสที่เริ่มดุดันขึ้นเรื่อยๆของหมอภาคอย่างไร้เดียงสา 

“อื้ม” หมอภาคครางในลำคอด้วยความพอใจ มือหนารั้งชายกระโปรงนักศึกษาขึ้นไปข้างบนพร้อมกับลูบไล้ต้นขาเรียวเล็กด้วยอารมณ์หื่นกระกาย เฟิร์น​ดิ้นเร่าไปมาทำให้ช่วงล่างเสียดสีกับลำเอ็นแข็งคัดที่มีเพียงแพนตี้ตัวน้อยขวางกั้นเอาไว้ ลิ้นหนาไล่ต้อนเกี่ยวพันเรียวลิ้นเล็กอย่างมัวเมาและเอาแต่ใจ 

“อ๊ะ” เด็กน้อยครางครางประท้วงเมื่อเริ่มขาดอากาศหายใจ 

“อื้ม จ๊วบ จุ๊บ” เนิ่นนานหลายนาทีกว่าหมอภาคจะยอมถอดริมฝีปากออกจากโพรงปากหวานอย่างแสนเสียดายให้เฟิร์น​ได้สูดลมหายใจเข้าปอดอีกครั้ง 

“แฮก แฮก” เฟิร์น​สูดเอาอากาศเข้าปอดทันทีเมื่อริมฝีปากถูกปล่อยให้เป็นอิสระ 

“คุณหมออนุญาตให้เฟิร์น​ไปแล้วใช่มั้ยคะ” เฟิร์น​รีบเอ่ยถามเสียงหอบ ก้มหน้าลงจนใบหน้าแนบชิดกับแผงอกร้อน 

“ครับ แต่พี่จะไปกับหนูด้วย” เสียงทุ้มเอ่ยออกมาพลางใช้ มือหนาประคองใบหน้าเรียวเล็กให้เงยขึ้นมาสบตาเขาแล้ว กดริมฝีบางลงบนริมฝีบางของเด็กน้อยในอ้อมกอดอย่างแผ่วเบาอีกหนึ่งครั้งแล้วผละออก พร้อมกับยกยิ้มมุมปาก หมอภาคจ้องมองริมฝีปากอิ่มที่กลายเป็นสีแดงช้ำจากการรุกรานอย่างพอใจ ร่างเล็กรีบลุกลงจากตักแกร่งแล้วจึงเดินนำหมอภาคออกไปยังลานจอดรถของผู้บริหาร ที่มีรถสปร์อตสุดเรียงรายอยู่หลายสิบคัน 

เฟิร์น​เดินเข้าไปนั่งในรถสปอร์ตสีแดงคันหรูราคาเกือบ 50 ล้านบาทอย่างไม่รอช้า โดยมีหมอภาคเจ้าของรถสปร์อตคันแพงตามเข้ามานั่งทางด้านฝั่งคนขับทำหน้าที่เป็นคนขับรถ... 

“ห้ามเข้าใกล้ผู้ชายคนอื่นนอกจากพี่เด็ดขาด เข้าใจมั้ย” หมอภาคออกคำสั่งเสียงเรียบหลังจากขับรถมาถึงที่หมาย 

“ตะ แต่ว่า…”