[ไออุ่น]

20.00น.

ผมนั่งร้องไห้มาตลอดทางตั้งแต่มหาลัย จนมาสงบสติอารมณ์ที่สวนสาธารณะแห่งหนึ่ง แม็กขับรถมาส่งผม มันไม่พูดอะไรเพราะมันรู้ว่าผมต้องการความเงียบมากกว่า พี่โฟร์ทรู้ได้ไงว่าผมท้อง

หรือว่าผู้หญิงคนนั้นบอกเค้าล่ะ แล้วทำไมพี่เค้าต้องกลับมาหาผมด้วย ทั้งๆที่เราก็เลิกกันแล้ว หรือเธอมีลูกให้เค้าไม่ได้เหรอ เลยจะมาเอาลูกของผม ผมไม่ยอมหรอกนะ

“ถึงบ้านมึงแล้ว เช็ดน้ำตาซะด้วยเดี๋ยวก็โดนจับได้หรอก” ไอ้แม็กบอก

“อือ! ขอบใจนะ ไปล่ะขับรถดีๆ” ผมบอกก่อนจะเช็ดน้ำตาแล้วเดินเข้าบ้านไป ผมเห็นป๊ากำลังหอบหมอนกับผ้าห่มออกมาจากห้องนอน

“ป๊าครับ ทำไมหอบหมอนกับผ้าห่มแบบนั้นล่ะครับ” ผมถาม

“ม๊าน่ะสิไล่ป๊า บอกไม่ให้นอนด้วยแล้วก็ไล่ให้ไปนอนโซฟาในห้องรับแขก” ป๊าพูดขึ้นก่อนจะเดินหน้ามุ่ยลงไป

“อ้าวไออุ่น กลับมาแล้วเหรอลูก กินอะไรมาหรือยัง” ม๊าเปิดประตูออกมาถาม

“ยังเลยครับ แต่อุ่นไม่ค่อยหิวเท่าไหร่”

“แล้วนั่นเป็นอะไร ร้องไห้มาเหรอตาบวมเชียว” ม๊าถามพร้อมสายตาจ้องจับผิด

“เปล่าครับ วันนี้เพื่อนแกล้งอุ่นนิดหน่อยก็เลยร้องไห้น่ะครับ” ผมให้เหตุผลแบบเด็กๆ ม๊าไม่มีทางเชื่อแน่ๆอ่ะ

“ก็แล้วไป อุ่นมีเรื่องในใจอะไรจะบอกม๊ามั้ยลูก”

“มะ ไม่มีนี่ครับ ฮ้าว อุ่นง่วงแล้วขอตัวไปอาบน้ำนอนนะครับ ฝันดีครับม๊า” ผมบอกก่อนจะเดินเข้าห้องไป สองทุ่มนี่ผมง่วงจริงๆนะ รู้สึกเพลียๆอ่ะ

Rrrrrrr

เสียงมือถือผมดังขึ้น ไม่ใช่แม็ก ไม่ใช่ใครแต่เป็นพี่โฟร์ท จะโทรมาหาผมทำไมอีก ผมกดตัดสายแต่พี่เค้ายังโทรเข้ามาใหม่ คราวนี้ส่งข้อความมาหาผมทางไลน์ด้วย

โฟร์ท : อุ่น รับสายพี่หน่อย พี่อยากคุยด้วย

ไออุ่น : ไม่!!

ผมส่งกลับไปก่อนจะรีบบล๊อคไลน์พี่โฟร์ททันที จากนั้นพี่เค้าก็โทรมาใหม่อีกครั้ง ผมเลยกดปิดเครื่องหนี ผมเจ็บนะ ตกลงพี่เค้าจะเอายังไงกันแน่ นึกจะเลิกก็เลิก นึงจะง้อก็ง้อ เค้าเห็นผมเป็นอะไร

“ลูกครับ ม๊าอยากพาหนูหนีไปอยู่ที่อื่นจริงๆ”

ผมพึมพำแต่ถ้าหนีแล้วผมจะหนีไปไหนได้ล่ะ ผมไม่อยากให้ป๊ากับม๊าเป็นห่วง อีกไม่กี่อาทิตย์ผมจะท้องได้สามเดือนแล้ว นั่นหมายความว่าผมจะต้องหยุดเรียนเพราะตอนนี้ท้องผมใหญ่เกินกว่าจะปกปิดได้ พอสี่เดือนผมก็จะรู้แล้วว่าตัวเล็กของผมจะเป็นผู้ชายหรือผู้หญิง

และที่สำคัญคือผมควรบอกป๊ากับม๊ายังไง จะใช้คำพูดยังไงดีล่ะ ผมท้องขนาดนี้แล้ว ป๊ากับม๊าต้องโกรธผมมากแน่ๆ

[โฟร์ท]

ผมนั่งหน้าเครียด โทรไปหาไออุ่นเท่าไหร่น้องก็ไม่ยอมรับสายเลย ไลน์ไปก็โดนบล๊อคอีก ผมแค่อยากจะบอกความจริงกับน้องว่าที่ผมต้องบอกเลิกเป็นเพราะอะไร ถ้าตอนนั้นผมสู้ ผมไม่ยอมเลิกกับน้องมันคงไม่เป็นแบบนี้หรอก

อีกอย่างตอนนั้นผมก็ไม่รู้ว่าไออุ่นจะท้องได้ พรุ่งนี้ผมจะต้องไปเคลียร์กับน้องให้รู้เรื่อง ผมรู้มาว่าไอ้แม็กมันจะไปรับไออุ่นที่บ้านทุกวัน ผมกับไอ้ภีมก็เลยจะไปดักกลางทาง ผมจะพาไออุ่นไป ส่วนไอ้แม็กก็ให้ไอ้ภีมจัดการไป

ตอนเช้า

ผมกับไอ้โฟร์ทออกมาแต่เช้าเพื่อดักรอไออุ่นระหว่างทางที่จะไปมหาวิทยาลัย พอรถมันผ่านมาผมเลยไปดักเอาไว้ แล้วเดินเข้าไปฉุดตัวของไออุ่นมา

“ไออุ่น มากับพี่” ผมพูดขึ้นแล้วจับข้อมือของคนตัวเล็กไว้แน่น

“ไม่เอา ผมไม่ไป ปล่อยผมนะ” ไออุ่นร้องโวยวาย ผมเลยอุ้มขึ้นแล้วพาไปนั่งในรถ ไอ้แม็กตามลงมาช่วย

“มึง ไอ้เด็กบ้า มานี่เลยมา” ไอ้ภีมจับตัวไอ้แม็กไว้แล้วพามันไปที่รถ จับไอ้แม็กยัดเข้าไปตรงข้างที่นั่งคนขับ ส่วนมันก็ขับรถไอ้แม็กออกไป ส่วนผมก็พาไออุ่นขึ้นรถผมมา

“จอดรถเดี๋ยวนี้นะ ผมจะลง”

“พี่ไม่จอดจนกว่าเราจะคุยกันรู้เรื่องนะไออุ่น” ผมบอกก่อนจะขับรถกลับไปที่บ้านแล้วอุ้มคนตัวเล็กในท่าเจ้าสาวขึ้นไปบนห้องนอน

“พาผมมาที่นี่ทำไม ผมจะกลับ หลีกไปนะ”

“ไม่หลีก พี่อยากคุยกับไออุ่นจริงๆนะ พี่ขอโทษแต่อุ่นฟังพี่ก่อนได้มั้ย ขอร้องล่ะนะ” ผมบอกก่อนจะคุกเข่าลงตรงหน้าคนตัวเล็ก ไออุ่นเลยชะงักไปทันที

“ก็ได้ ผมจะฟัง งั้นคุณก็พูดมาสิ” ไออุ่นบอก ผมเสียใจนะที่น้องไม่ยอมเรียกผมว่าพี่เหมือนเมื่อก่อนแล้ว

“พี่ขอโทษสำหรับเรื่องทั้งหมด พี่ไม่ได้รักผู้หญิงคนนั้น พี่รักไออุ่นคนเดียวนะ พี่กับเธอเราไม่ได้แต่งงานกันจริงๆ พี่แค่จ้างเธอมา” ผมพูด

“ทำไมคุณต้องทำแบบนั้น รู้มั้ยว่าผมรู้สึกยังไง คุณบอกให้ผมรอ ผมก็รอ แล้วก็มาบอกเลิกกัน พอตอนนี้รู้ว่าผมท้องแล้วจะกลับมาหาผม เห็นผมโง่ใช่มั้ย ใช่สิ! เพราะผมมันหัวอ่อน ใครพูดอะไรก็เชื่อไปหมด รวมถึงคุณด้วย ครั้งนี้ผมไม่เชื่อคุณอีกแล้ว” คนตัวเล็กพูดเสียงดังปนเสียงสะอื้น น้องคงคิดว่าผมจะโกหกอีกแน่ๆ

“มันไม่ใช่แบบนั้นนะ พี่รักอุ่นจริงๆ”

“แล้วคุณไม่อายเหรอที่ต้องบอกคนอื่นว่าผมเป็นเมียคุณ หึ! ผู้หญิงคนนั้นคงมีลูกให้ไม่ได้สิ ถึงได้มากุเรื่องเพื่อมาคืนดีกับผม บอกตรงๆนะ ผมไม่เชื่อคำพูดของคุณอีกแล้ว” คนตัวเล็กพูดก่อนจะเดินร้องไห้ออกไป ผมลุกขึ้นตามไปกอดเอาไว้ก่อนจะซุกหน้าร้องไห้กับไหล่เล็กๆจนเสื้อสีขาวเปียก มือผมกุมหน้าท้องของไออุ่นไว้

“อย่าทิ้งพี่ไปไหนเลยนะ พี่ขอโทษ พี่รักอุ่นจริงๆนะ ผมไม่เคยมีอะไรกับใคร ที่พี่ทำไปเพราะพี่ไม่อยากให้ไออุ่นถูกส่งไปอเมริกานะ” ผมพูดขึ้น ผมไม่ได้อยากให้ไออุ่นไปทะเลาะกับพ่อเรื่องนี้นะ แต่ผมจำเป็นต้องบอกความจริงว่าที่ผมทำไปเพราะอะไรกันแน่

“หมายความว่ายังไง”

“ป๊าของอุ่นเป็นคนสั่งให้พี่บอกเลิกอุ่น ไม่งั้นจะส่งอุ่นไปเมืองนอกและพี่จะไม่ได้เจออุ่นอีกเลย พี่จำเป็นต้องทำนะ ที่พี่บอกเลิกอุ่นเพราะพี่อยากให้อุ่นอยู่ที่นี่ ถึงเราสองคนจะไม่ได้รักกัน อย่างน้อยพี่ขอมองอุ่นอยู่ไกลๆก็พอ” ผมบอกความจริงๆ ไม่มีเสียงพูดใดๆออกมาจากคนตัวเล็กเลย

“ผมไม่เชื่อหรอก ป๊าไม่มีทางทำแบบนั้น อย่ามาโกหก ปล่อยผมได้แล้ว หวังว่าต่อไปผมคงไม่เจอคุณอีก” ไออุ่นแกะมือผมออกแล้วเดินออกไป ผมหมดเรี่ยวแรงที่จะเดินแล้ว

“ไออุ่น พี่รักอุ่นจริงๆนะ”

[ไออุ่น]

ผมเดินร้องไห้ออกมาจากบ้านพี่โฟร์ทแล้วขึ้นแท็กซี่กลับไปที่บ้าน วันนี้ผมไม่ไปเรียนแล้ว ผมไม่อยากเชื่อว่าป๊าจะถึงกีดกันเราจนขั้นทำแบบนั้นแน่ๆ เค้าคงโกหกผมมากกว่า

ผมอยากจะเกลียดพี่เค้า แต่ผมก็ทำไมทำไม่ลงเลยจริงๆ ทำไมผมจะเกลียดพี่เค้าไม่ได้เลยเหรอ ทำไมผมต้องรักพี่เค้าตลอดเวลา

อาทิตย์ต่อมา

วันนี้ผมมาทำเรื่องดรอปเรียนที่มหาลัย อาทิตย์นึงแล้วที่พี่โฟร์ทเงียบไป พี่เค้าโทรมาหาผมบ้างแหละ แต่ผมก็ไม่รับสาย มาดักรอผมที่มหาลัยผมก็ให้เพื่อนพาไปทางอื่นแทน ตั้งแต่พรุ่งนี้ไปผมจะอยู่แต่บ้าน จะไม่ไปไหนอีกแล้ว และผมจะต้องบอกความจริงกับป๊าและม๊าสักที

ผมไม่เชื่อหรอกว่าป๊าจะสั่งให้พี่เค้าเลิกกับผม แบบนั้นป๊าคงต้องใจร้ายมากๆแน่ๆ ไอ้แม็กมาส่งผมที่บ้าน ตอนนี้สามทุ่มแล้ว ผมเข้ามาก็ได้ยินเสียงป๊ากับม๊ากำลังยืนคุย แต่ผมว่าฟังจากเสียงแล้วน่าจะเถียงหรือทะเลาะกันมากกว่า

“พี่แคล ผมบอกแล้วใช่มั้ยว่าให้บอกความจริงกับลูกซะเรื่องโฟร์ท” ม๊าพูด ผมเลยชะงักและหยุดฟัง ผมรู้ว่าแอบฟังมันไม่ค่อยดีเท่าไหร่ แต่ผมก็อยากรู้

“ไม่มีทางหรอกคริส พี่ไม่ยอมให้มันมาคบกับลูกเราเด็ดขาด”

“แต่พี่ไม่ควรทำแบบนี้ ทำไมพี่ต้องไปขู่ให้โฟร์ทบอกเลิกกับไออุ่น” ม๊าว่า ผมนิ่งงัน หมายความว่าไง ขู่ให้พี่เค้าเลิกกับผมเหรอ

“ไม่รู้ล่ะ แต่มันก็ยอมนี่ มันยอมบอกเลิกไออุ่นเอง”

“ก็พี่ไปขู่เค้าว่าจะส่งลูกไปเมืองนอกแบบนั้นไม่เกินไปเหรอ ไม่รู้แหละถ้าพี่ยังไม่ยอมบอกลูกนะ พี่ก็นอนโซฟาไปจนกว่าจะสารภาพกับลูกก็แล้วกัน” ม๊าบอก นี่สินะเหตุผลที่ป๊าต้องมานอนโซฟา เพราะทะเลาะกันเรื่องนี้ แสดงว่าพี่โฟร์ทไม่ได้หลอกผมเลย พี่เค้าพูดจริงทุกอย่างเลยสิ

“ทำไมป๊าต้องทำแบบนี้ด้วยครับ” ผมเดินเข้าไปถาม ป๊าเองก็เหมือนจะตกใจ

“ไออุ่น ป๊าแค่ไม่อยากให้มันมายุ่งกับลูกนะ”

“แต่ผมรักพี่โฟร์ท เราสองคนรักกัน ฮึก และผมก็ท้องกับพี่เค้าด้วย” ผมบอกทั้งน้ำตาก่อนจะวิ่งหนีขึ้นห้องไป ล๊อคประตูเอาไว้ด้วย

ผมเข้าใจพี่โฟร์ทผิด พี่เค้ารักผม พี่เค้าไม่อยากเลิกกับผมเลย แต่ทุกอย่างเป็นเพราะป๊า ผมจะต้องไปคุยกับพี่เค้า แต่ตอนนี้มันก็ดึกแล้วด้วยสิ ผมเลยกดโทรหาพี่โฟร์ทแต่พี่เค้าปิดเครื่องซะงั้น

//////////////////////////////

ตอนหน้าพี่โฟร์ทจะต้องมีเคราะห์ ทำใจกันหน่อยนะครับ เม้นให้ด้วยนะ