Ep 29. หงุดหงิด
× 0
× 0
× 0
แพ้ใจ❤
Ep 29.
ดรีม:พี่ฟิวเสร็จยัง
พี่ฟิว:เสร็จแล้ว ปะ
พี่ฟิวเดินมาจับมือฉันเดินออกมาจากห้อง เพื่อจะไปมหาวิทยาลัย
มหาวิทยาลัย..
พี่ฟิว:เรียนเสร็จอย่าเพิ่งกินข้าวนะ พี่จะมากินด้วย
ดรีม:พี่ก็กินที่คณะพี่ดิ
พี่ฟิว:ก็อยากกินด้วย
ดรีม:ไม่เบื่อหรอ
พี่ฟิว:เบื่อไร
ดรีม:หน้าดรีมไง เจอกันทุกวัน
พี่ฟิว:ไม่เบื่อ
ดรีม:แต่ดรีมเบื่อ ไปเรียนก่อนนะ
พี่ฟิว:ดรีม เดี๋ยวดิ
ดรีมวิ่งหนีผมขึ้นตึกไปแล้ว วันนี้ดรีมเป็นอะไรว่ะเนี้ย หงุดหงิดตั้งแต่เช้าล่ะ ที่พูดว่าเบื่อนี่เบื่อจริงเปล่าว่ะ ผมไปทำอะไรให้ดรีมไม่พอใจหรือเปล่า คิดสิคิด คิดยังไงก็คิดไม่ออก หลังจากคืนแรกของเรา นี่ก็ผ่านมาสองอาทิตย์ละที่ผมกับดรีมไม่ได้มีอะไรกัน แถมยังไม่ได้นอนห้องเดียวกันด้วย ได้แค่นอนกอดตอนดูทีวีเอง พอดรีมดูซีรีย์ผมก็เหมือนอากาศเลย ผมซะอีกที่ต้องหงุดหงิดดรีม ไม่ใช่ดรีมมาหงุดหงิดใส่ผม นั่นไอ้เอกับแยมมาพอดี ถามแยมดีกว่า
ฟิว:แยม ช่วงนี้ดรีมเป็นอะไร
แยม:ทำไมอ่ะพี่
ฟิว:หงุดหงิดใส่พี่ตลอดเลย
แยม:ทนๆมันหน่อยแล้วกัน เดี๋ยวก็หาย แต่ว่าอย่าไปขัดใจมันนะ
ฟิว:ทำไมว่ะ
เอ:เมียมึงเป็นมนุษย์เมนส์
ฟิว:ห๊ะมนุษย์เมนส์หรอว่ะ
แยม:ใช่พี่ ดรีมมันมีเมนส์อ่ะ
เอ:เมียกูยิ่งกว่าเมียมึงอีก แทบไม่อยากเห็นหน้ากูเลย
ฟิว:มีแบบนี้ด้วยหรอว่ะ
แยม:เรื่องปกติพี่ แยมไปก่อนนะ
ฟิว:พี่ฝากดูดรีมด้วย
พอแยมเดินขึ้นตึกไปผมกับไอ้เอก็เดินไปที่คณะตัวเอง นี่ผมต้องเจอดรีมในโหมดนี้ทุกเดือนเลยดิ เฮ้อ ถ้าไม่อยากเจอคือมึงต้องทำให้เมียมึงท้องแล้วแหละไอ้ฟิวเอ้ย
แยม:ดรีม มึงหงุดหงิดใส่พี่ฟิวไมว่ะ
ดรีม:กูก็ไม่รู้ พอเป็นเมนส์กูหงุดหงิดทุกทีเลยว่ะ
แยม:เออ กูเข้าใจ กูก็ไม่ต่างจากมึง
ดรีม:แต่ว่าเมนส์กูหมดแล้วนะมึง ทำไมมันยังหงุดหงิดอยู่ว่ะ
แยม:ฮอร์โมนยังไม่เข้าที่มั้ง
ดรีม:คงงั้นมั้ง มึงหิวยังอ่ะ รอพี่ฟิวก่อนได้เปล่า เขาบอกว่าจะมากินข้าวกับกูอ่ะ
แยม:เออ กูก็ต้องรอพี่เอเหมือนกัน
ฉันกับแยมเดินไปนั่งรอพี่ฟิวกับพี่เอที่โต๊ะข้างล่างตึก
ดรีม:นี่จะเที่ยงแล้วนะมึง ทำไมเขายังไม่มากันอีกว่ะ
แยม:นั่นดิ
ดรีม:กูโทรหาดีกว่า
ฉันโทรหาพี่ฟิว แต่เขาก็ไม่รับสาย
ดรีม:ไม่รับว่ะ มึงโทรหาพี่เอดิ๊
แยม:พี่เอลืมเอาโทรศัพท์มา
ดรีม:ให้มันได้แบบนี้สิ กูว่าพี่ฟิวงอนกูแน่เลย เมื่อเช้ากูบอกว่ากูเบื่อเขาด้วยอ่ะ
แยม:งานเข้า กูว่าไปหาเขาที่คณะดีกว่า
ดรีม:ปะ
ฉันกับแยมเดินไปหาพี่ฟิวที่คณะเขา เพราะเราเรียนคนละคณะไง พี่ฟิวเรียนวิศวะ ฉันเรียนบัญชี ดีที่คณะเราสองคนอยู่ใกล้กัน เลยเดินไปมาหากันได้สบายหน่อย
ฉันเห็นพี่ฟิวกับพี่เอนั่งอยู่ที่โต๊ะ แหมกำลังนั่งกินข้าวกันด้วยนะ แล้วก็ปล่อยให้ฉันรอตั้งนาน หิวก็หิว ทำไมมีผู้หญิงนั่งอยู่ด้วยว่ะ ที่สำคัญคือเด็กปีหนึ่งไง ฉันรีบเดินไปหาพี่ฟิวทันที
ดรีม:พี่ฟิว
พี่ฟิว:ดรีม
ทั้งโต๊ะหันมามองฉัน
ดรีม:ไหนบอกว่าจะไปกินข้าวกับดรีมไง ดรีมก็นั่งรอไปดิ หิวก็หิว โทรมาก็ไม่รับ
พี่ฟิว:พี่ปิดเสียงไว้ ดรีมบอกว่าเบื่อพี่ไง พี่ก็เลยไม่อยากไปให้ดรีมเห็นหน้า เดี๋ยวพี่ไปดรีมก็หงุดหงิดใส่พี่อีก
ดรีม:ก็เลยมานั่งกินข้าวกับสาว
พี่ฟิว:เฮ้ย นี่มันสายรหัสพี่ ไม่มีอะไร
ฉันมองหน้ายายเด็กนั่น ดูก็รู้ว่ามันชอบพี่ฟิว เคยผ่านผู้หญิงมาก็เยอะดูไม่รู้ไงว่ะ แล้วดูมันดิ ยังจะส่งยิ้มมาให้ฉันอีก เดี๋ยวแม่งจับตบตรงนี้เลย กระโปรงก็สั้น เสื้อก็รัดจนกระดุมแทบจะกระเด็นออกมาล่ะ มึงแต่งตัวมาเรียนหรือมาหาผัวว่ะ
พี่ฟิว:มานั่งก่อนเดี๋ยวพี่ไปซื้อข้าวมาให้
พี่ฟิวจับแขนฉันดึงให้ลงไปนั่งข้างเขา แต่ฉันไม่นั่งหรอก ถ้านั่งพี่ฟิวก็ต้องขยับไปนั่งใกล้เด็กนั่นสิ
ดรีม:ดรีมไม่นั่ง เชิญพี่นั่งกินตามสบายเหอะ แยมกลับไปกินข้าวที่คณะกัน
ฉันเดินลากแยมออกมา แต่ก็ถูกพี่ฟิวดึงแขนไว้
พี่ฟิว:ดรีม
ดรีม:ปล่อย อย่ามาจับ
ฉันสะบัดแขนออกจากมือพี่ฟิว จะว่าฉันงี่เง่าก็ตามสบาย เห็นแฟนตัวเองนั่งอยู่กับผู้หญิงที่มันแอบชอบแฟนตัวเองอยู่อ่ะ เป็นใครๆจะไม่งี่เง่าล่ะ
พี่ฟิว:เป็นอะไรอีก
ดรีม:ไม่ต้องมาสนใจดรีมหรอก เชิญไปสนใจรุ่นน้องของพี่เถอะ
พี่ฟิว:อย่าเป็นแบบนี้ดิ พี่ยังไม่ได้ทำอะไรผิดเลยนะ แค่นั่งกินข้าวด้วยกันเอง
ฉันเงียบ ฉันไม่อยากจะพูดกับเขา มันก็จริงอย่างที่เขาพูด เขาก็แค่นั่งกินข้าวด้วยกัน แทนที่จะไปนั่งกินข้าวกับฉันเอง
ดรีม:ไปกันเถอะแยม กูหิวแล้ว
ฉันเดินลากแขนแยมออกมา โดยไม่สนใจพี่ฟิวอีก ฉันเดินกลับมาที่คณะ พี่ฟิวก็ไม่ตามฉันมานะ สงสัยอยากจะกินข้าวกับเด็กนั้น ฉันคงกินอะไรไม่ลงแล้วแหละ
ดรีม:แยมกูปวดหัวว่ะ กูกลับก่อนนะ ฝากลาอาจารย์ให้ด้วย
แยม:เป็นไรมากเปล่ามึง อย่าคิดมากดิ ไม่มีอะไรหรอก
ดรีม:ช่างเขาเหอะ มึงไปซื้อข้าวมากินดิ กูจะรอมึงกินข้าวก่อนเดี๋ยวกูค่อยกลับ
แยม:ไม่เป็นไร มึงกลับไปนอนพักเหอะ
ดรีม:เออๆ กูกลับก่อนนะ เจอกันพรุ่งนี้
ฉันเดินออกมารอรถแท็กซี่ที่หน้าคณะ
ปี๊ปๆ....ใครมาบีบแตรว่ะ
“รอใครอยู่ครับคนสวย”
เป็นมนุษย์เมนส์ก็จะขี้หงุดหงิดหน่อยๆ ผู้ชายไม่ค่อยจะเข้าใจผู้หญิงอย่างเราหรอก ฮึๆ
