​

ตอนที่ 31 ก่อนสอบปลายภาคสองวัน

​ไนท์และอี้ฟานยังคงอยู่ด้วยกันเช่นเดิม ก็มีทะเลาะกันบ้าง ตบตีกันบ้าง นั่นก็ถือว่าเป็นเรื่องปกติ  อี้ฟานเอนหลังพิงกับเตียงกว้างในห้องนอนของเมียแล้วเหลือบตามองไนท์ที่นอนหลับคาหนังสือไปแล้ว อ่านได้ไม่ถึงสิบนาทีก็ฟุบหน้ากับที่นอนหลับไปแล้วโดยมีหนังสือวางอยู่บนหัว เขาผ่อนลมหายใจเบาๆแล้วหยิบหนังสือภาษาอังกฤษเล่มหนาออกจากศีรษะเล็ก

นี่มันหลับหรือว่ากำลังซึมซับความรู้จากหนังสือที่วางแปะอยู่บนหัว (?)

ตอนนี้เขาคืนของที่ให้ไนท์ก่อนหน้านี้คืนเจ้าตัวหมดแล้ว ตอนแรกก็เหมือนจะไม่เอาแต่เขาก็แกล้งโกรธจนมันต้องเอาไปใช้เหมือนเดิม 

จริงๆเมียผมมันก็ไม่โง่นะ แต่มันขี้เกียจมาก เรื่องนอนมันนี่เรื่องใหญ่เหลือเกิน  มือใหญ่เคลื่อนไปลูบกลุ่มเส้นผมคนรักเบาๆอย่างเอ็นดู  ใบหน้าเด็กหนุ่มนิ่ง เปลือกตาสวยปิดสนิท  เขาลูบไล้ใบหน้านั้นอย่างหลงใหลก่อนจะก้มลงไปหอมแก้มเบาๆ  

เป็นเมียที่โคตรได้สิทธิพิเศษ  ทำสีผม ใส่ต่างหู มาเรียนสาย ไม่เข้าเรียน สูบบุหรี่   ไม่มีห่าไรดี มีดีที่กูรักมึงเนี่ยแหละ  เขามองหน้าคนรักแล้วคิดต่อว่าในใจนิดๆ ริมฝีปากหยักเผยอยิ้มที่มุมปากเบาๆ

​"อื้อ มึงกี่โมงแล้วอะ"ไนท์ลืมตาแล้วถาม  ก่อนจะยกแขนขึ้นปิดหน้าเพราะแสงที่ลอดผ่านหน้าต่างเข้ามาแยงตา อี้ฟานเลื่อนมือไปดึงผ้าม่านสีน้ำเงินมาปิด อย่างรู้ใจแล้วตอบ 

"จะบ่ายสามละ มึงอ่านอะไรบ้างยังไอหมู"พูดแล้วบีบปลายจมูกเบาๆ

"ไหนบอกจะตั้งใจเรียนไง หืม? "

"อืม แปบดิ"ตอบทั้งที่ยังหลับตา ก็อ่านหนังสือเรียนทีไรมันง่วง เหมือนยานอนหลับชั้นดี 

"จะเอานินจาเปล่า?"ก้มลงถามเบาๆ

"หึ"ส่ายหน้าแล้วหลับตาตอบจริงๆเช่นเดิม อยากได้อะอยากแต่ไม่อยากรบกวนเงินอี้ฟาน

"ไม่ต้องเกรงใจ พอดีกูรวยกำลังหาคนช่วยใช้ตังค์"เขาตอบขำๆ เขารู้ว่าไนท์ไม่อยากจะใช้เงินเขาเท่าไหร่เพราะกลัวว่าคนอื่นจะคิดว่าคบกับอี้ฟานเพราะเงิน ซึ่งเขาไม่เคยคิดแบบนั้นเลยสักนิด

"รวยมากก็เก็บตังค์มาแต่งกูนี่ค่าตัวสิบล้าน"

ลืมตาแล้วพูดสบตาเล่นๆ ร่างสูงขยับไปใกล้แล้วประคองศีรษะคนรักให้มานอนหนุนตักตัวเองแทนก่อนจะพูดตอบ

"ทำไมถูกจัง  มากกว่านี้ก็ให้ได้นะที่รัก"พูดแล้วขยิบตา ไนท์เบนหน้าหนีแล้วอมยิ้มแบบเขินๆ 

"เขินอ่อ?"

"กูร้อนไอสัส"

​"ปากหมาเหลือเกิน"อี้ฟานว่าไม่จริงจังก่อนจะยื่นมือไปบีบริมฝีปากนิ่มเบาๆ

"กูไม่ชอบอ่อนหวาน  มันไม่ใช่แนว"

"เออกูเข้าใจ หมาในปากมันเยอะ"

"........"ช้อนตาขึ้นมองร่างสูงจิกๆ ด่ากูอีก ก็ปากหมาเหมือนกันแหละ

"ลุกขึ้นอ่านหนังสือ ชาตินี้มึงจะอ่านหน้านี้จบมั้ย"พูดแล้วชี้ไปที่หนังสือที่ร่างบางอ่านค้างมาตั้งแต่ชั่วโมงที่แล้ว 

"สอบได้เลขตัวเดียวพี่ซื้อให้ทุกอย่างเลย โอเคปะ"

"จริงเปล่า?"ถามแล้วยกยิ้มที่มุมปากนิดๆ

"อืม มึงอยากได้อะไร"

"กูอยากได้เกาะส่วนตัว"ตอบยิ้มๆ แต่อีกคนกลับยิ้มอย่างเหนือกว่า

"เดี๋ยวให้เป็นของขวัญวันแต่งงาน บ้านกูมีเกาะส่วนตัวสองเกาะ ของกูกับของพี่"

"......"

​"ถ้ามึงอยากได้กูก็ไม่ขัดศรัทธา"อี้ฟานพูดยิ้มๆ

ห่า บ้านผลิตเงินใช้เองหรอ (?)

"วู้ว รำคาญ ขี้เกียจคุยกับมึงละ"

"เล่นกูไม่ได้ก็อย่าพาล ฮ่าๆ"ไนท์หน้าบึ้งทันทีที่ร่างสูงรู้ใจเขาอีกแล้ว

ขออนุญาตเกลียด >///////<

ไนท์ลุกขึ้นนั่งแล้วหยิบหนังสือขึ้นมาบังหน้า ที่จริงเขาไม่ได้อ่านเลย ขี้เกียจอ่าา

"อ่านเสียงดังๆให้กูได้ยินด้วย อย่าคิดว่ากูไม่รู้ว่ามึงยังไม่อ่านหนังสือเลยนะ"

สัส รู้มาก !!!!!

"อี้ฟานอ่า"

"อ่าพ่องเดี๋ยวกูตบคว่ำ ไปอ่านหนังสือ"พูดแล้วผลักหัวไนท์ที่ทำท่าจะอ้อนเขา 

"......"

"อ้อนมากมาอ้อนตีนกูนี่"

"สัสฟาน"

--------------------------------

​อี้ฟานลอบมองคนที่นั่งอ่านหนังสืออยู่ด้านข้างยิ้มๆ ตามใจมันมากไปก็ไม่ได้อะไร 

Rrrrrrrrrrrr

พะพาย

"เดี๋ยวกูคุยโทรศัพท์แปบ เงียบกูเอาหนังสือฟาดมึงแน่"

"เออ! "กระแทกเสียงตอบแล้วหันไปอ่านหนังสือต่อ

อี้ฟานลุกขึ้นแล้วถือโทรศัพท์เดินออกไปคุยที่ระเบียงด้านนอก 

[ว่าไงอิแรด]

[สาบานว่านี่คือคำทักทาย]เสียงปลายสายถามเสียงแหว แต่อี้ฟานว่ามันแปลกๆ 

[เออมีไร กูคุมเมียอ่านหนังสือสอบอยู่]

[ต้องขนาดนั้นเลย]

[เออดิ แล้วมึงมีอะไร]

[เมื่อคืนกูเมา]

[แล้ว?]

[แล้วกูก็โทรไปหาแฟนเก่ากู ละเมียใหม่มันรับอะมึง เหี้ยมาก กูจะโทรหามันทำเพื่อ?]

[มึงคิดถึงมันรึไง ตอบตรงๆ แบบไม่ตอแหล]

[อืม คิดถึง คิดถึงมาก แต่ช่างเหอะกูแค่อยากระบาย]

[มึงโอเคปะเนี่ย]ร่างสูงถามเสียงร้อนรน น้ำเสียงปลายสายดูสั่นๆจนเขาเป็นห่วง พะพายเป็นคนเข้มแข็งมากแต่จะขี้อ่อนไหวกับเรื่องแบบนี้มาก 

[โอเคมากมั้ง มันนอนอยู่ข้างกูเนี่ย ฟานมาหากูหน่อย กูไม่ไหวแล้วมึง]

[เห้ยแล้วมันไปนอนข้างมึงได้ไง]

[กูไม่รู้กูเมา กูจำได้แค่ว่าโทรหามัน]

ร่างสูงกดตัดสายทิ้งแล้วเดินไปหยิบเสื้อคลุมมาใส่  ไนท์หยุดอ่านแล้วมองตาม

​"จะไปไหน"

"ไปหาพะพาย เดี๋ยวมา"เขาตอบเร็วๆ

"ไปด้วย ทำไมมึงทำหน้าเหมือนโมโหอะไรแบบนั้นอะ"

ไนท์ถามพลางมองหน้าร่างสูงไปด้วย  ตั้งแต่คบกันมาไม่เคยเห็นอี้ฟานทำหน้าตาน่ากลัวขนาดที่เขายังเสียวสันหลังเลย. อี้ฟานไม่ได้ตอบ ไนท์รีบวิ่งตามไปทันที หลังจากที่ถึงคอนโดของพะพาย อี้ฟานก็รีบจูงมือไนท์เข้าลิฟต์ไป ก่อนจะวิ่งดันประตูเข้าห้องพะพายไปอย่างรวดเร็ว 

พลั๊วะ

​ไม่ทันได้พูดพร่ำทำเพลงอะไร เขาเดินไปกระชากร่างคนที่นอนกอดลูกพี่ลูกน้องเขาอยู่ กำปั้นหนักๆซัดเข้าที่หน้าอย่างแรงจนล้มไปนอนกับพื้น

"เชี้ย"ไนท์สบถเสียงดัง อย่างตกใจ ร่างสูงจัดการเตะเข้าที่ท้องคนที่ถูกต่อยอย่างแรงหลายต่อหลายครั้งจนไนท์ห้ามไม่อยู่

"ฟานพอ"วิ่งเข้าไปจับแขนเพื่อร้องขอให้ร่างสูงหยุด

ปึ่ก

"......."

เขาไม่ตอบเพียงแต่เตะย้ำๆเข้าที่หน้าและหน้าท้องของคนที่นอนอยู่เต็มแรง ไนท์กลืนน้ำลายอย่างกลัวๆ นี่สินะ เวลามึงโมโหของจริง พะพายลุกขึ้นนั่งแล้วกรีดร้องอย่างตกใจไม่คิดว่าอี้ฟานจะหัวร้อนขนาดนี้  

"เลิกยุ่งกับพายมันสักที ไอเวร"

"ฟาน พอ นี่เพื่อนกู"

***********************************

ไรต์มาต่อแล้ว....😉😉

​เบื่อกันยังงงงงงงงงงงงอะ  (?)

อยากให้จบยัง 😆😆😆 ​

To be continued.........