ตอนที่ 31 ก่อนสอบปลายภาคสองวัน
× 100
× 0
× 0
ตอนที่ 31 ก่อนสอบปลายภาคสองวัน
ไนท์และอี้ฟานยังคงอยู่ด้วยกันเช่นเดิม ก็มีทะเลาะกันบ้าง ตบตีกันบ้าง นั่นก็ถือว่าเป็นเรื่องปกติ อี้ฟานเอนหลังพิงกับเตียงกว้างในห้องนอนของเมียแล้วเหลือบตามองไนท์ที่นอนหลับคาหนังสือไปแล้ว อ่านได้ไม่ถึงสิบนาทีก็ฟุบหน้ากับที่นอนหลับไปแล้วโดยมีหนังสือวางอยู่บนหัว เขาผ่อนลมหายใจเบาๆแล้วหยิบหนังสือภาษาอังกฤษเล่มหนาออกจากศีรษะเล็ก
นี่มันหลับหรือว่ากำลังซึมซับความรู้จากหนังสือที่วางแปะอยู่บนหัว (?)
ตอนนี้เขาคืนของที่ให้ไนท์ก่อนหน้านี้คืนเจ้าตัวหมดแล้ว ตอนแรกก็เหมือนจะไม่เอาแต่เขาก็แกล้งโกรธจนมันต้องเอาไปใช้เหมือนเดิม
จริงๆเมียผมมันก็ไม่โง่นะ แต่มันขี้เกียจมาก เรื่องนอนมันนี่เรื่องใหญ่เหลือเกิน มือใหญ่เคลื่อนไปลูบกลุ่มเส้นผมคนรักเบาๆอย่างเอ็นดู ใบหน้าเด็กหนุ่มนิ่ง เปลือกตาสวยปิดสนิท เขาลูบไล้ใบหน้านั้นอย่างหลงใหลก่อนจะก้มลงไปหอมแก้มเบาๆ
เป็นเมียที่โคตรได้สิทธิพิเศษ ทำสีผม ใส่ต่างหู มาเรียนสาย ไม่เข้าเรียน สูบบุหรี่ ไม่มีห่าไรดี มีดีที่กูรักมึงเนี่ยแหละ เขามองหน้าคนรักแล้วคิดต่อว่าในใจนิดๆ ริมฝีปากหยักเผยอยิ้มที่มุมปากเบาๆ
"อื้อ มึงกี่โมงแล้วอะ"ไนท์ลืมตาแล้วถาม ก่อนจะยกแขนขึ้นปิดหน้าเพราะแสงที่ลอดผ่านหน้าต่างเข้ามาแยงตา อี้ฟานเลื่อนมือไปดึงผ้าม่านสีน้ำเงินมาปิด อย่างรู้ใจแล้วตอบ
"จะบ่ายสามละ มึงอ่านอะไรบ้างยังไอหมู"พูดแล้วบีบปลายจมูกเบาๆ
"ไหนบอกจะตั้งใจเรียนไง หืม? "
"อืม แปบดิ"ตอบทั้งที่ยังหลับตา ก็อ่านหนังสือเรียนทีไรมันง่วง เหมือนยานอนหลับชั้นดี
"จะเอานินจาเปล่า?"ก้มลงถามเบาๆ
"หึ"ส่ายหน้าแล้วหลับตาตอบจริงๆเช่นเดิม อยากได้อะอยากแต่ไม่อยากรบกวนเงินอี้ฟาน
"ไม่ต้องเกรงใจ พอดีกูรวยกำลังหาคนช่วยใช้ตังค์"เขาตอบขำๆ เขารู้ว่าไนท์ไม่อยากจะใช้เงินเขาเท่าไหร่เพราะกลัวว่าคนอื่นจะคิดว่าคบกับอี้ฟานเพราะเงิน ซึ่งเขาไม่เคยคิดแบบนั้นเลยสักนิด
"รวยมากก็เก็บตังค์มาแต่งกูนี่ค่าตัวสิบล้าน"
ลืมตาแล้วพูดสบตาเล่นๆ ร่างสูงขยับไปใกล้แล้วประคองศีรษะคนรักให้มานอนหนุนตักตัวเองแทนก่อนจะพูดตอบ
"ทำไมถูกจัง มากกว่านี้ก็ให้ได้นะที่รัก"พูดแล้วขยิบตา ไนท์เบนหน้าหนีแล้วอมยิ้มแบบเขินๆ
"เขินอ่อ?"
"กูร้อนไอสัส"
"ปากหมาเหลือเกิน"อี้ฟานว่าไม่จริงจังก่อนจะยื่นมือไปบีบริมฝีปากนิ่มเบาๆ
"กูไม่ชอบอ่อนหวาน มันไม่ใช่แนว"
"เออกูเข้าใจ หมาในปากมันเยอะ"
"........"ช้อนตาขึ้นมองร่างสูงจิกๆ ด่ากูอีก ก็ปากหมาเหมือนกันแหละ
"ลุกขึ้นอ่านหนังสือ ชาตินี้มึงจะอ่านหน้านี้จบมั้ย"พูดแล้วชี้ไปที่หนังสือที่ร่างบางอ่านค้างมาตั้งแต่ชั่วโมงที่แล้ว
"สอบได้เลขตัวเดียวพี่ซื้อให้ทุกอย่างเลย โอเคปะ"
"จริงเปล่า?"ถามแล้วยกยิ้มที่มุมปากนิดๆ
"อืม มึงอยากได้อะไร"
"กูอยากได้เกาะส่วนตัว"ตอบยิ้มๆ แต่อีกคนกลับยิ้มอย่างเหนือกว่า
"เดี๋ยวให้เป็นของขวัญวันแต่งงาน บ้านกูมีเกาะส่วนตัวสองเกาะ ของกูกับของพี่"
"......"
"ถ้ามึงอยากได้กูก็ไม่ขัดศรัทธา"อี้ฟานพูดยิ้มๆ
ห่า บ้านผลิตเงินใช้เองหรอ (?)
"วู้ว รำคาญ ขี้เกียจคุยกับมึงละ"
"เล่นกูไม่ได้ก็อย่าพาล ฮ่าๆ"ไนท์หน้าบึ้งทันทีที่ร่างสูงรู้ใจเขาอีกแล้ว
ขออนุญาตเกลียด >///////<
ไนท์ลุกขึ้นนั่งแล้วหยิบหนังสือขึ้นมาบังหน้า ที่จริงเขาไม่ได้อ่านเลย ขี้เกียจอ่าา
"อ่านเสียงดังๆให้กูได้ยินด้วย อย่าคิดว่ากูไม่รู้ว่ามึงยังไม่อ่านหนังสือเลยนะ"
สัส รู้มาก !!!!!
"อี้ฟานอ่า"
"อ่าพ่องเดี๋ยวกูตบคว่ำ ไปอ่านหนังสือ"พูดแล้วผลักหัวไนท์ที่ทำท่าจะอ้อนเขา
"......"
"อ้อนมากมาอ้อนตีนกูนี่"
"สัสฟาน"
--------------------------------
อี้ฟานลอบมองคนที่นั่งอ่านหนังสืออยู่ด้านข้างยิ้มๆ ตามใจมันมากไปก็ไม่ได้อะไร
Rrrrrrrrrrrr
พะพาย
"เดี๋ยวกูคุยโทรศัพท์แปบ เงียบกูเอาหนังสือฟาดมึงแน่"
"เออ! "กระแทกเสียงตอบแล้วหันไปอ่านหนังสือต่อ
อี้ฟานลุกขึ้นแล้วถือโทรศัพท์เดินออกไปคุยที่ระเบียงด้านนอก
[ว่าไงอิแรด]
[สาบานว่านี่คือคำทักทาย]เสียงปลายสายถามเสียงแหว แต่อี้ฟานว่ามันแปลกๆ
[เออมีไร กูคุมเมียอ่านหนังสือสอบอยู่]
[ต้องขนาดนั้นเลย]
[เออดิ แล้วมึงมีอะไร]
[เมื่อคืนกูเมา]
[แล้ว?]
[แล้วกูก็โทรไปหาแฟนเก่ากู ละเมียใหม่มันรับอะมึง เหี้ยมาก กูจะโทรหามันทำเพื่อ?]
[มึงคิดถึงมันรึไง ตอบตรงๆ แบบไม่ตอแหล]
[อืม คิดถึง คิดถึงมาก แต่ช่างเหอะกูแค่อยากระบาย]
[มึงโอเคปะเนี่ย]ร่างสูงถามเสียงร้อนรน น้ำเสียงปลายสายดูสั่นๆจนเขาเป็นห่วง พะพายเป็นคนเข้มแข็งมากแต่จะขี้อ่อนไหวกับเรื่องแบบนี้มาก
[โอเคมากมั้ง มันนอนอยู่ข้างกูเนี่ย ฟานมาหากูหน่อย กูไม่ไหวแล้วมึง]
[เห้ยแล้วมันไปนอนข้างมึงได้ไง]
[กูไม่รู้กูเมา กูจำได้แค่ว่าโทรหามัน]
ร่างสูงกดตัดสายทิ้งแล้วเดินไปหยิบเสื้อคลุมมาใส่ ไนท์หยุดอ่านแล้วมองตาม
"จะไปไหน"
"ไปหาพะพาย เดี๋ยวมา"เขาตอบเร็วๆ
"ไปด้วย ทำไมมึงทำหน้าเหมือนโมโหอะไรแบบนั้นอะ"
ไนท์ถามพลางมองหน้าร่างสูงไปด้วย ตั้งแต่คบกันมาไม่เคยเห็นอี้ฟานทำหน้าตาน่ากลัวขนาดที่เขายังเสียวสันหลังเลย. อี้ฟานไม่ได้ตอบ ไนท์รีบวิ่งตามไปทันที หลังจากที่ถึงคอนโดของพะพาย อี้ฟานก็รีบจูงมือไนท์เข้าลิฟต์ไป ก่อนจะวิ่งดันประตูเข้าห้องพะพายไปอย่างรวดเร็ว
พลั๊วะ
ไม่ทันได้พูดพร่ำทำเพลงอะไร เขาเดินไปกระชากร่างคนที่นอนกอดลูกพี่ลูกน้องเขาอยู่ กำปั้นหนักๆซัดเข้าที่หน้าอย่างแรงจนล้มไปนอนกับพื้น
"เชี้ย"ไนท์สบถเสียงดัง อย่างตกใจ ร่างสูงจัดการเตะเข้าที่ท้องคนที่ถูกต่อยอย่างแรงหลายต่อหลายครั้งจนไนท์ห้ามไม่อยู่
"ฟานพอ"วิ่งเข้าไปจับแขนเพื่อร้องขอให้ร่างสูงหยุด
ปึ่ก
"......."
เขาไม่ตอบเพียงแต่เตะย้ำๆเข้าที่หน้าและหน้าท้องของคนที่นอนอยู่เต็มแรง ไนท์กลืนน้ำลายอย่างกลัวๆ นี่สินะ เวลามึงโมโหของจริง พะพายลุกขึ้นนั่งแล้วกรีดร้องอย่างตกใจไม่คิดว่าอี้ฟานจะหัวร้อนขนาดนี้
"เลิกยุ่งกับพายมันสักที ไอเวร"
"ฟาน พอ นี่เพื่อนกู"
***********************************
ไรต์มาต่อแล้ว....😉😉
เบื่อกันยังงงงงงงงงงงงอะ (?)
อยากให้จบยัง
😆😆😆
To be continued.........
