× 0
× 0
× 0
Part6
คนตัวเล็กที่เพิ่งฟื้นจากห้วงนิทราใช้สายตากวาดมองไปรอบๆห้องก่อนที่ตากลมโตจะสบเข้ากับร่างสูงที่กำลังยืนสูบแท่งนิโครตินอยู่นอกระเบียง
"...มิว"
เสียงใสเอ่ยออกมาแผ่วเบาก่อนที่ร่างน้อยๆที่เหลือเพียงบ๊อกเซอร์ตัวเดียวจะค่อยๆก้าวเดินไปหาอีกคน
"ไม่หนาวหรอ"ใบหน้าหวานของโฟร์ส่ายไปมาเบาๆเป็นคำตอบเช่นเดียวกับแขนเล็กที่ค่อยๆโอบรอบเอวหนาของร่างสูง
"...มิว"
"......?"
"มึงไม่ต้องรักกูก็ได้นะ..."
"...."
"แต่แค่..ไม่ทิ้งกูก็พอ..ฮึก"
เจ้าของใบหน้าหล่อหันตัวเข้าหาคนตัวเล็กก่อนที่มือหนาจะค่อยๆเช็ดน้ำตาออกจากใบหน้าหวานของอีกคน
"วันนี้กูอาจจะยังไม่รักมึง.."
"...ฮึก..."
"แต่ในอนาคต...ในตอนนั้น"
"...."
"กูอาจจะรักมึง..ก็ได้นะโฟร์..รอกูได้มั้ย”
“ฮึก...จะรอ”
...............
..........
...
ตาเรียวสวยจ้องมองไปยังกลุ่มวัยรุ่นที่กำลังเช็คเครื่องดนตรีตรงหน้าอย่างหงอยๆ
"ไอติม..เป็นเชี่ยไร..เร็วๆ"
"..กูรู้แล้ว"
เสียงหวานเอ่ยออกมาพร้อมๆกับขาเรียวที่ค่อยๆย้ายร่างของตนเองไปยังเครื่องดนตรีประจำตำแหน่ง
"กูเจ็บแขน"
ทันทีที่มือเล็กลองใช้ไม้กลองเคาะลงบนเครื่องดนตรีตรงหน้าใบหน้าหวานก็ถึงกับเบ้เล็กน้อย
"มือกลองแขนเดี้ยง..เจริญละสัส..!"
คนที่กำลังเช็คสายเบสเอ่ยออกมาอย่างเซ็งๆเมื่อเห็นสภาพของมือกลองประจำวง
"ไปทำอะไรมา"
เจ้าของเสียงทุ้มของคนที่กำลังตั้งสายกีตาร์เอ่ยถามคนตัวเล็กด้วยใบหน้าที่ยังคงนิ่ง
"ป่าวนี่..."
ตาเรียวสวยก้มมองแขนของตัวเองที่บัดนี้เต็มไปด้วยรอยถลอกและรอยบีบด้วยใบหน้านิ่งๆชินมันชินแล้วหละ....
"แล้วมึงตีกลองไหวหรือเปล่า?"
"....ไม่"เด็กหนุ่มในห้องถึงกับถอนหายใจออกมาเมื่อได้ยินคำตอบของคนหน้าหวาน
"เฮ้อ..ไปเหอะ..ไม่ต้องซ้อมแม่งแล้ว.."
ร่างสูงของคนที่เพิ่งเก็บกีตาร์ใส่กระเป๋าเดินเข้ามาหาคนตัวเล็กก่อนที่มือหนาจะดึงร่างของไอติมให้เดินตาม
"ไอ้เซนต์..กูเจ็บแขน"
เสียงหวานเอ่ยออกมาเบาๆเช่นเดียวกับขาเรียวที่ยกถีบเพื่อนตัวสูงของตัวเอง "เอ้า...สัส.."
ตาคมจ้องมองร่างน้อยๆตรงหน้าเช่นเดียวกับมือหนาที่จับคอเสื้อของคนตัวเล็กไว้ก่อนจะออกแรงลากจนเจ้าของร่างขาวบางถึงกับโวยวาย
"ไอ้เซนต์!...เปอร์เซนต์!!"
"ฮ่าฮ่า..โอ๋ๆๆ..มาๆ..กอดกันๆ"
คนตัวเล็กสะบัดตัวออกจากร่างสูงก่อนที่ร่างน้อยๆจะเดินปึงปังออกไปจนคนที่เห็นถึงกับหลุดขำ
"ไอติม..มึงจะไปไหน!"
"กลับบ้าน!!...กูโกรธมึงแล้วไอ้เชี่ยเซนต์!"
เสียงหวานที่โวยวายผ่านกระจกรถทำเอาคนตัวสูงถึงกับแอบยิ้ม
"บาย..ขับรถดีๆนะเว้ย"
"กูจะขับไปชนหมาบ้านมึง!!...ไอ้ห่าเปอร์เซนต์!!"
..........
...
..
คนตัวเล็กที่เพิ่งลงจากรถรีบวิ่งตึงตังเข้าไปในบ้านก่อนที่ร่างขาวบางจะต้องชะงักเล็กน้อยเมื่อได้ยินประโยคบางประโยค
"คุณหนูไอติมคะ...คือช่วงนี้คุณมิว..คงจะไม่กลับบ้านอีกหลายวันเลยนะคะ" "มันไปไหน"
"ไม่ทราบคะ"
"....อืม"
คนตัวเล็ดครางรับในลำคอส่งๆพร้อมๆกับขาเล็กที่รีบก้าวเดินไปยังห้องนอนของตัวเอง
พยายามจะไม่สนใจ..
พยายาม
พยายามแล้วจริงๆ...
....ผ่านมาเป็นอาทิตย์แล้วที่บ้านหลังใหญ่หลังนี้ไร้เสียงทะเลาะกัน
ไปไหน..? ทำไมไม่กลับบ้าน...
"ไอ้เด็กใจแตก..ชิ!'
คนตัวเล็กที่กำลังนั่งเล่นเกมส์ออนไลน์อยู่ในห้องหลุดสบถออกมาอย่างหัวเสีย
"หื้ม??"
ร่างขาวบางถึงกับชะงักเมื่อได้ยินเสียงเครื่องยนต์ที่แล่นเข้ามาในรั้วบ้าน "กลับมาแล้วสินะ..เหอะ"
"..."
"ขอด่าซักหน่อยแล้วกัน..!"
ทันความคิดขาน้อยๆก็รีบวิ่งลงไปด้านล่างแทบทันที
*เชี่ย..มึงทำกูเขินอ่ามิว*
*ก็มึงน่ากินจริงๆนี่..หึหึ*
บทสนทนาที่ดังเข้ามาในตัวบ้านทำเอาคนตัวเล็กที่ยืนอยู่ถึงกับขมวดคิ้วแต่นั่นก็คงไม่น่าตกใจเท่ากับการที่เห็นคนตัวสูงเดินเคียงคู่เข้ามากับร่างเล็กอีกร่าง "...ไอ้มิว.."
"อ้าว..หวัดดีครับพี่ชาย..หึหึ"
เสียงหัวเราะของร่างสูงทำเอาไอติมถึงกับมองร่างสองร่างตรงหน้าอย่างไม่พอใจ
"ไหนบอกห้ามพาเด็กเข้ามาในบ้านไง..เหอะ..ดีแต่ปากนี่หว่า"
"ไม่หรอก..มึงเข้าใจผิดแล้วไอติม"
"....?"
"โฟร์น่ะ..ไม่ใช่เด็กกู"
"...."
"แต่นี่น่ะ..."
"..."
"เมียกู"
# # # # #
5เม้นเมื่อไหร่ ตอนใหม่มาครับ-..-
ตอนนี้พี่เซนต์ออกแล้วด้วย-..- พี่เซนต์คนดีของเรา ฮ่าฮ่า
