บทนำ: ความแตกต่างที่ไม่ลงตัว
× 0
× 0
× 0
บทนำ
ภายในห้องหรูของคอนโดชั้นบนสุดชายหนุ่มร่างกำยำในชุดทำงานกำลังไล่ปลายนิ้วเลื่อนดูจอคอมพิวเตอร์เพื่อเช็ครายได้ในแต่ละวัน
“ห้าล้าน เยี่ยมไปเลย!” ร่างสูงผู้มีใบหน้าคมคายดีดนิ้วเปาะด้วยความพอใจสำหรับยอดขายสินค้าในวันนี้
เขาคือ ไลโอ นักธุรกิจหนุ่มวัย 30 ผู้เป็นเจ้าของบริษัทส่งออกเสื้อผ้าและจีเวลรี่รายใหญ่ระดับโลกแน่นอนว่าทั้งเสื้อผ้าและจีเวลรี่ของเขานั้นเป็นสินค้าแบรนด์เนมอันดับหนึ่งทั้งสิ้น แค่ราคาต่อชิ้นก็ปาเข้าไปห้าถึงหกหลักแล้วจึงไม่แปลกที่เขาสามารถทำรายได้ต่อวันได้มหาศาลเช่นนี้
ตืดดดดดดด
เสียงโทรศัพท์มือถือที่วางอยู่ใกล้มือดังขึ้น ไลโอขยับข้อมือไปคว้าโทรศัพท์ขึ้นมากดรับอย่างรวดเร็วเขามักจะวางโทรศัพท์ไว้ใกล้ตัวตลอดเวลา
“ว่าไงนิกกี้” ไลโอกรอกเสียงลงไปในโทรศัพท์เมื่อเห็นชื่อของสมุนมือขวาโทรเข้ามา
[ผมเจอตัวผู้หญิงที่นายให้ไปตามหาแล้วนะครับ อีกสองนาทีเธอจะขึ้นไปที่ห้องนายนะครับ]
“ฮะฮ่าๆๆ ให้มันได้อย่างนี้สินิกกี้ ขอบใจนายมากเราจะให้รางวัลนายอย่างงามเลย”
ไลโอยิ้มกว้างอย่างพอใจชีวิตเขามีแค่สองอย่างที่สำคัญในชีวิตนั่นก็คือ เงิน และ ผู้หญิง ซึ่งในวันนี้เงินก็งามผู้หญิงก็กำลังมาสนองถึงที่ ช่างเป็นอะไรที่เพอร์เฟคเสียจริง
……………………………………………………………………………..................................................……………………………………
อีกมุมหนึ่งของประเทศไทย
“ม๊วฟฟฟฟฟ คิดถึงจังเลยจ๊ะผัวจ๋า เค้าไปร้อยเอ็ดมาสองวันไม่ได้เจอตัวเองเลย ฮืออออ”
ไว้ท์ สาวสวยวัย 22 ปีกำลังจูบโปสเตอร์พระเอกเกาหลีที่ติดข้างฝาอย่างกระหายหลังจากที่เธอไปเยี่ยมญาติที่ร้อยเอ็ดและที่บ้านญาติไม่ได้มีรูปพระเอกเกาหลีคนนี้
ครืดดดดด
“ยัยไว้ท์!”
ประตูห้องนอนของไว้ท์ถูกเปิดออกอย่างฉับไว ร่างเล็กที่ก้าวเข้ามาพร้อมพลังเสียงมหาศาลก็คือแม่ของเธอนั่นเอง
“แว๊กกกก ขุ่นแม่อะ มาไม่ให้ซุ่มให้เสียง”
“อะ ผักกาดขาวสองหัว”
แม่ของไว้ท์ยืนธนบัตรใบสีแดงให้เธอที่กำลังเกาหัวแกรกๆด้วยความงุนงง
“ไม่ใช่แล้วแม่ นี่มันแบงค์ร้อยไม่ใช่ผักกาดขาว >_<”
“แน่ะๆๆๆ ไม่ต้องมาโมเม แกก็เอาแบงค์ร้อยนี่ไปซื้อผักให้ฉันที่ตลาดไง ลืมแล้วเหรอหน้าที่จ่ายตลาดของแกอะ”
“อุ๊ยตายแล้ว ลืมสนิทเลย”
“เออ ลืมก็ลืม งั้นบัตรมีทแอนด์กรี๊ดอีตาซอกๆๆ อะไรนี่แกคงไม่เอาใช่มั๊ย”
ไว้ท์ตาเป็นประกายแพรวพราวเมื่อแม่ของเธอควักบัตรมีทแอนด์กรี๊ดพระเอกเกาหลีบนโปสเตอร์ขึ้นมายั่วเธอ
“กรี๊ดดดดดด แม่ไปเอามาจากไหนน่ะ ว่าแต่เขาชื่อ ลีจงซอกนะแม่ไม่ใช่ซอกๆๆ”
“เออนั่นแหละ เอาผักกาดขาวมาแลก”
“ย่อมได้เพคะหม่อมแม่ หุหุ”
ไว้ท์สะบัดผมหมุนตัวถอนสายบัวอย่างสวยงามก่อนจะหยิบเงินจากแม่เพื่อไปซื้อผักกาดขาวตามคำสั่ง
…………………………………………………………………………………........................................................………………………………
