Part4

 ร่างขาวบางที่ยังคงนอนซมอยู่กับเตียงเริ่มขยับตัวเบาๆเมื่อร่างกายรับรู้ได้ถึงแรงกดทับจากด้านบน

"....อื้อ.."

 คนตัวเล็กที่ตามร่างกายเต็มไปด้วยบาดแผลครางออกมาเบาๆด้วยความเจ็บเมื่อถูกฟันคมกัดเข้าที่แผลเดิมบริเวณหน้าผาก

"เจ็บ...กูเจ็บ.."เ

มื่อรู้ว่าคนตรงหน้าเป็นใครร่างน้อยๆก็เริ่มพลิกตัวหนี

 "แค่นี้หมดแรงหรอ..เหอะ"

 มือหนากระชากผมของคนใต้ร่างขึ้นเพื่อที่ตาคมจะได้สบเข้ากับดวงตาเรียวสวยของคนตัวเล็ก

 "มิว...ปล่อยกู.."

 เสียงหวานเอ่ยออกมาแผ่วเบาเช่นเดียวกับมือขาวบางที่พยายามดึงมือหนาของอีกคนออก

 "อย่ายุ่งกับเด็กกู..จำเอาไว้.."

 ..ปึก..

 มือหนาผลักอีกคนลงกับเตียงจนร่างน้อยๆถึงกับจุกเช่นเดียวกับขายาวที่ก้าวเดินออกจากห้อง

 ไปแล้ว...

ไปแล้วใช่มั้ย..?

 "....."

คนตัวเล็กรีบคลานลงจากเตียงทันทีที่อีกคนไม่อยู่ มือขาวบางรีบหยิบกางเกงของตัวเองที่กองอยู่บนพื้นขึ้นเพื่อจะหยิบโทรศัพท์ที่อยู่ในกระเป๋ากางเกงออกมา

 ..tru..tru..tru..

 มือบางกำโทรศัพท์ในมือแน่นอย่างสะกัดกั้นอารมณ์ของตน

(...ว่าไง?..หื้ม)

"ผม...คือ"

คนตัวเล็กเอ่ยตะกุกตะกักจนคนปลายสายอดจะเป็นห่วงไม่ได้

 (เป็นอะไร..หื้ม)

 "คือ...ผมอยากย้ายกลับญี่ปุ่น"

 (..ทำไมหละครับ..?)

 "ผม..ฮึก..ผม.."

 (เป็นไรไอติม)

 "คุณน้าครับ...ให้ผมย้ายกลับนะ ....อ้ะ".

เสียงหวานหลุดครางออกมาอย่างตกใจเมื่อจู่ๆโทรศัพท์ในมือถูกแย่งไปโดยไม่รู้ตัว

 ..เพล้ง..!..

ตาเรียวคมจ้องมองโทรศัพท์ที่ถูกคว้างลงพื้นจนแตกด้วยใบหน้าที่เริ่มแสดงอาการกลัว

"ไอ้..มิว"

"คิดจะหนีกูหรอ..."

 ร่างสูงค่อยๆก้าวเข้าหาอีกคนด้วยใบหน้าเรียบนิ่งเช่นเดียวกับร่างขาวบางที่ค่อยๆเขยิบหนีด้วยอาการเกรง

 "...กูแค่.."

"กูแค่อะไร...!"

 มือหนากระชากร่างของคนตรงหน้าเข้ามาหาตัวก่อนที่คนตัวสูงจะออกแรงบีบจนเจ้าของข้อมือเล็กถึงกับเบ้ปากด้วยความเจ็บ

 "คิดจะหนีกูหรอไอติม..ห้ะ!"

"เออ..ทำไม!"

 จากที่คิดว่าจะแค่พูดออกไปเพื่อเอาชนะคนตัวสูงแต่ตอนนี้ร่างน้อยๆถึงกับรู้สึกว่าตัวเองได้ทำผิดพลาดครั้งใหญ่

 "หึ...ความจริงแล้ว...มึงมันก็แค่คนหลอกลวงอยู่วันยันค่ำซินะ..." "......"

 ริมฝีปากเล็กที่เต็มไปด้วยรอยช้ำเม้มแน่นเข้าหากันอย่างรู้สึกผิดเมื่อเผลอสบเข้ากับดวงตาคมของอีกร่าง "สนุกนักใช่มั้ย...กับการปั่นหัวกูน่ะ..?"

"...มึงยึดติดกับอดีตเกินไปแล้ว"

เสียงหวานเอ่ยออกมาแผ่วเบาพร้อมๆกับแขนเล็กที่สะบัดออกจากมือหนาของอีกคน

 "หมาตัวไหนวะ..ที่แม่งบอกว่ารักกูน่ะ.."

 "......"

"แล้วไอ้เชี่ยตัวไหน..ที่คอยเรียกกูว่า..น้องมิวๆ..อยู่ตลอดเวลา"

"..."

"แล้วใครกัน...ที่แม่งสัญญากับกูว่าจะรักแค่กูคนเดียว..."

 "...."

 "หึ...น่าตลกเนอะ..ที่กูก็เสือกโง่เชื่อ..."

 "...กู..ขอโทษ.."

 คนตัวเล็กเอ่ยออกมาเบาๆทั้งน้ำตาเมื่อได้ฟังสิ่งที่อีกคนพูด

 ใช่ เขาผิด...

ผิดที่ไม่รักษาสัญญา...

 แต่จะให้ทำยังไง

ในเมื่อมันเกิดไปแล้ว...

จะให้กลับไปแก้ไขยังไง..?

"ขอโทษหรอ..เหอะ!"

"..."

"ถ้าอยากให้กูหายโกรธ..."

"...."