Part4
ร่างขาวบางที่ยังคงนอนซมอยู่กับเตียงเริ่มขยับตัวเบาๆเมื่อร่างกายรับรู้ได้ถึงแรงกดทับจากด้านบน
"....อื้อ.."
คนตัวเล็กที่ตามร่างกายเต็มไปด้วยบาดแผลครางออกมาเบาๆด้วยความเจ็บเมื่อถูกฟันคมกัดเข้าที่แผลเดิมบริเวณหน้าผาก
"เจ็บ...กูเจ็บ.."เ
มื่อรู้ว่าคนตรงหน้าเป็นใครร่างน้อยๆก็เริ่มพลิกตัวหนี
"แค่นี้หมดแรงหรอ..เหอะ"
มือหนากระชากผมของคนใต้ร่างขึ้นเพื่อที่ตาคมจะได้สบเข้ากับดวงตาเรียวสวยของคนตัวเล็ก
"มิว...ปล่อยกู.."
เสียงหวานเอ่ยออกมาแผ่วเบาเช่นเดียวกับมือขาวบางที่พยายามดึงมือหนาของอีกคนออก
"อย่ายุ่งกับเด็กกู..จำเอาไว้.."
..ปึก..
มือหนาผลักอีกคนลงกับเตียงจนร่างน้อยๆถึงกับจุกเช่นเดียวกับขายาวที่ก้าวเดินออกจากห้อง
ไปแล้ว...
ไปแล้วใช่มั้ย..?
"....."
คนตัวเล็กรีบคลานลงจากเตียงทันทีที่อีกคนไม่อยู่ มือขาวบางรีบหยิบกางเกงของตัวเองที่กองอยู่บนพื้นขึ้นเพื่อจะหยิบโทรศัพท์ที่อยู่ในกระเป๋ากางเกงออกมา
..tru..tru..tru..
มือบางกำโทรศัพท์ในมือแน่นอย่างสะกัดกั้นอารมณ์ของตน
(...ว่าไง?..หื้ม)
"ผม...คือ"
คนตัวเล็กเอ่ยตะกุกตะกักจนคนปลายสายอดจะเป็นห่วงไม่ได้
(เป็นอะไร..หื้ม)
"คือ...ผมอยากย้ายกลับญี่ปุ่น"
(..ทำไมหละครับ..?)
"ผม..ฮึก..ผม.."
(เป็นไรไอติม)
"คุณน้าครับ...ให้ผมย้ายกลับนะ ....อ้ะ".
เสียงหวานหลุดครางออกมาอย่างตกใจเมื่อจู่ๆโทรศัพท์ในมือถูกแย่งไปโดยไม่รู้ตัว
..เพล้ง..!..
ตาเรียวคมจ้องมองโทรศัพท์ที่ถูกคว้างลงพื้นจนแตกด้วยใบหน้าที่เริ่มแสดงอาการกลัว
"ไอ้..มิว"
"คิดจะหนีกูหรอ..."
ร่างสูงค่อยๆก้าวเข้าหาอีกคนด้วยใบหน้าเรียบนิ่งเช่นเดียวกับร่างขาวบางที่ค่อยๆเขยิบหนีด้วยอาการเกรง
"...กูแค่.."
"กูแค่อะไร...!"
มือหนากระชากร่างของคนตรงหน้าเข้ามาหาตัวก่อนที่คนตัวสูงจะออกแรงบีบจนเจ้าของข้อมือเล็กถึงกับเบ้ปากด้วยความเจ็บ
"คิดจะหนีกูหรอไอติม..ห้ะ!"
"เออ..ทำไม!"
จากที่คิดว่าจะแค่พูดออกไปเพื่อเอาชนะคนตัวสูงแต่ตอนนี้ร่างน้อยๆถึงกับรู้สึกว่าตัวเองได้ทำผิดพลาดครั้งใหญ่
"หึ...ความจริงแล้ว...มึงมันก็แค่คนหลอกลวงอยู่วันยันค่ำซินะ..." "......"
ริมฝีปากเล็กที่เต็มไปด้วยรอยช้ำเม้มแน่นเข้าหากันอย่างรู้สึกผิดเมื่อเผลอสบเข้ากับดวงตาคมของอีกร่าง "สนุกนักใช่มั้ย...กับการปั่นหัวกูน่ะ..?"
"...มึงยึดติดกับอดีตเกินไปแล้ว"
เสียงหวานเอ่ยออกมาแผ่วเบาพร้อมๆกับแขนเล็กที่สะบัดออกจากมือหนาของอีกคน
"หมาตัวไหนวะ..ที่แม่งบอกว่ารักกูน่ะ.."
"......"
"แล้วไอ้เชี่ยตัวไหน..ที่คอยเรียกกูว่า..น้องมิวๆ..อยู่ตลอดเวลา"
"..."
"แล้วใครกัน...ที่แม่งสัญญากับกูว่าจะรักแค่กูคนเดียว..."
"...."
"หึ...น่าตลกเนอะ..ที่กูก็เสือกโง่เชื่อ..."
"...กู..ขอโทษ.."
คนตัวเล็กเอ่ยออกมาเบาๆทั้งน้ำตาเมื่อได้ฟังสิ่งที่อีกคนพูด
ใช่ เขาผิด...
ผิดที่ไม่รักษาสัญญา...
แต่จะให้ทำยังไง
ในเมื่อมันเกิดไปแล้ว...
จะให้กลับไปแก้ไขยังไง..?
"ขอโทษหรอ..เหอะ!"
"..."
"ถ้าอยากให้กูหายโกรธ..."
"...."
"มึงก็ไปบอกเลิกอีเหี้ยนั่นซะสิ"
# # # #
สั้นเนอะครับ-0-
ขอซัก5เม้นสิที่รัก