เช้าวันใหม่

หลังจากเสร็จกิจกรรมบนเตียงแบมแบมก็นอนสลบต่อจนถึงเช้า ยังดีที่ก่อนนอนมาร์คให้เขาทานยาพารากันเอาไว้ เมื่อร่างเล็กตื่นขึ้นมาจึงไม่มีไข้หนักเหมือนเมื่อวาน ดวงตากลมปรับม่านตาให้เข้ากับแสงที่สาดเข้ามาในห้องนอน เสียงหยดน้ำกระทบพื้นบอกให้รู้ว่ามาร์คคงกำลังอาบน้ำอยู่ แบมแบมลุกขึ้นนั่งรู้สึกเวียนหัวเล็กน้อยเพราะลุกเร็วเกินไป ใบหน้าหวานแดงซ่าน ทั้งโกรธทั้งอายกับการกระทำที่เขาทำลงไปเมื่อวาน

"อื้อ..." เสียงหวานอุทานออกมาเมื่อขยับตัวจะเดินไปกินน้ำ ช่องทางด้านหลังยังคงบวมช้ำอยู่แม้จะทานยาแก้อักเสบไปแล้ว

" เป็นอะไร " มาร์คเอ่ยถาม เขาออกมาจากห้องน้ำพอดีในจังหวะที่แบมแบมอุทานออกมา

" ป่าว " ร่างเล็กก้มหน้าไม่สบตามาร์คแต่อย่างใด แบมแบมลุกขึ้นช้าๆพยายามเดินไปเข้าห้องน้ำให้ปกติที่สุด แม้ขาจะล้าและเสียดที่ช่องทางด้านหลังอยู่

" วันนี้ไม่ต้องไปเรียน กูจะจดเล็กเชอร์ไว้ให้ " คนตัวสูงรู้ทันจึงพูดดักไว้ก่อน แบมแบมกำลังจะเอ่ยปากเถียงแต่ก็ต้องหยุดไว้แค่นั้น

"หรือมึงอยากจะเดินขาถ่างไปมหาลัย" คนตัวสูงยังคงพูดต่อ ใบหน้าเปื้อนรอยยิ้มเจ้าเล่ห์

"............"

" งั้นมึงก็เอากูไปทิ้งไว้คอนโดกูซะ " แบมแบมเอ่ยออกมาอีก แม้จะรู้สึกน้อยใจถ้าโดนเอาไปทิ้งจริงๆ แต่ก็ดีกว่าอยู่ทนฟังคำดูถูกจากคนที่เขารัก

" มึงไม่มีสิทธิ์ต่อรอง กูสั่งให้อยู่ก็อยู่ไป " มาร์คพูดจบมือหนาจัดชุดนักศึกษาที่เพิ่งใส่เสร็จก่อนจะเตรียมตัวออกจากห้อง

" แล้วมึงจะให้กูอยู่ที่นี่ในสถานะอะไร " แบมแบมเอ่ยเสียงคลอ ใบหน้าหวานจะร้องให้อยู่รอมร่อแต่พยายามสะกดกลั้นความอ่อนแอเอาไว้

" นั่นมันเรื่องของกู มึงไม่มีสิทธิ์ถาม "

ปัง!!!!!!!!

เสียงปิดประตูกระแทกใส่หน้าร่างเล็ก ก่อนที่แบมแบมจะทรุดลงกับพื้น น้ำตาที่คิดว่าห้ามได้สุดท้ายก็ไหลลงมาอาบใบหน้าสวยจนเปียก คนตัวเล็กพยายามกลั้นสะอื้นเอาไว้แต่มันก็ทำได้ยากเหลือเกิน  เรื่องทั้งหมดมันคงไม่เกิดขึ้นถ้าเขาไม่เผลอใจให้กับผู้ชายที่เป็นเพื่อนสนิทของเขาเอง วันเวลาเก่าๆที่ดีย้อนฉายเหมือนภาพยนตร์ในหัวของคนตัวเล็ก มิตรภาพดีๆของเขากับมาร์คที่ต่อไปนี้อาจจะไม่มีอีก

 ' มันเป็นเพราะเขาเองสินะ เขาทำตัวเองแท้ๆ '

AT CANTEEN 

ช่วงพักกลางวันมาร์คลงมาทานอาหารกับแก๊งค์เดิมเป็นปกติ จะไม่ปกติก็คือขาดแบมแบมอีกคนในกลุ่ม เขาเป็นคนสั่งห้ามร่างเล็กมาเรียนเอง ใครใช้ให้ดื้อด้านขนาดนั้น ทั้งๆที่ก็รู้ว่าตัวเองเดินยังไม่ค่อยไหว ยังจะฝืนมาเรียน ยิ่งคิดมาร์คก็ยิ่งหงุดหงิดที่แบมแบมชอบขัดใจเขาไปซะทุกอย่าง ตั้งแต่ร่างเล็กละเมอออกมาตอนที่เมาว่ารักเขามาตั้งแต่มัธยมแล้ว ใจหนึ่งมันก็ตื่นเต้นแต่อีกใจมันก็สับสนเขาไม่รู้ด้วยซ้ำว่าตอนนี้รู้สึกแบบไหนกันแน่แต่มันอดจะพูดจาถากถางไม่ได้เวลาที่นึึกถึงภาพของแบมแบมอยู่กับผู้ชายคนอื่น ปากเสียๆของเขามันชอบโพล่งออกไปโดยที่ไม่คิดทุกครั้ง

" ไอมาร์ค!!! " เสียงตะโกนของเจบีปลุกร่างสูงให้ออกจากภวังค์

" มึงจะตะโกนทำไม "

" กูเรียกมึงจะเป็นล้านรอบละ กูถามว่าไอแบมมันไปไหน ไปหามันที่คอนโดก็ไม่เจอ " เจบีถามต่อ

" มึงมีธุระอะไรถึงต้องไปยันคอนโดวะ " มาร์คเริ่มทำเสียงแข็งใส่เจบี เขาแอบไม่พอใจนิดๆที่เพื่อนเขาเองไปหาคนตัวเล็กยันคอนโด

" อ่าวกูก็ห่วงมันน่ะสิ เห็นหายไปหลายวัน แล้วมึงจะขึ้นเสียงทำเชี้ยไร ทำเป็นคนหวงเมียไปได้ " เจบีแอบเหน็บเพราะหมันไส้ที่มาร์คทำเสียงไม่พอใจใส่เขาตอนที่บอกว่าไปหาแบมแบมที่คอนโด นิคยิ้มมุมปากเพราะพอจะรู้ดีว่าเพื่อนรักอยู่ที่ไหน คนอย่างแบมแบมจะอยู่ที่ไหนได้ ถ้าไม่ไช่กับมาร์ค

" มึงคิดไปเองมากกว่าไอเจ ไอมาร์คกับไอแบมมันเป็น' แค่เพื่อน 'กันเว้ย เพราะผัวไอแบมน่ะ กูจองตัวพี่เอ็มไว้แล้ว" นิคแกล้งพูดปั่นประสาทเพื่อดูปฏิกิริยาจากมาร์ค แม้จะทำเป็นนิ่งเหมือนไม่คิดอะไร แต่ในใจกลับดิ้นพล่านร้อนอยู่ในอกเมื่อนิคพูดถึงเอ็มพี่เทคที่แอบชอบแบมแบมมานาน ใครๆก็รู้ทั้งนั้นยกเว้นเจ้าตัวที่ไม่รู้ประสีประสาอะไร

" หึ!!!!!!! กูเห็นไอพี่เอ็มจีบไอแบมมาตั้งนานไม่เห็นจะคบกันสักที ถ้าเป็นกูนะจับทำเมียซะก็หมดเรื่อง " แจ๊คสันพูดบ้างเล่นเอามาร์คหันขวับไปมองอย่างไม่พอใจ แต่แจ๊คสันก็ไม่ได้รับรู้รังสีอำมหิตที่ส่งมาสักนิด นิคที่นั่งสังเกตุการณ์อยู่จึงใส่ไฟต่อ

" ใช่มะ เดี๋ยวกูจะไปยุไอพี่เอ็มให้จับไอแบมทำเมียดีกว่า แบมมันจะได้มีรักดีๆสักที ไม่ไช่รักเหี้ยๆ " สองคำหลังนิคจงใจเน้นแรงๆสื่อให้มาร์ครู้ ร่างสูงมองนิคด้วยสายตาเย็นชา ในขณะที่เพื่อนคนอื่นไม่มีใครรับรู้ได้ถึงบรรยากาศคุกรุ่นสักนิด

" กูเนี่ยอิจฉา ไอพี่เอ็มเลยว่ะ ไอแบมแม่งทั้งเอ็กซ์ ทั้งขาว ถ้ากูไม่เป็นคนดีจริงกูจับมันทำเมียละ 55555 " ยูคยอมเสนอหน้าเข้ามาพูดบ้าง" มีแต่คนเหี้ยเท่านั้นล่ะที่จับเพื่อนตัวเองมาทำเมีย " นิคยังคงว่าต่อมาร์คลุกขึ้นยืนจนโต๊ะอาหารกระแทกเสียงดัง เพื่อนๆในกลุ่มเงียบกริบมองร่างสูงที่กำลังถอนหายใจแรงๆราวกลับกำลังระงับอารมณ์ความโกรธ

" กูกลับละ " มาร์คพูดแค่นั้นก่อนจะสะพายกระเป๋าเป้ตัวเก่งเดินออกไป เพื่อนๆไม่คิดจะเซ้าซี้เขามาก เพราะรู้ว่ามาร์คไม่ชอบคนที่เซ้าซี้มากนัก ถ้าอยากจะบอกเขาจะพูดเอง  คนตัวสูงเดินไปได้ไม่กี่ก้าวก็หยุดชะงักเหมือนเพิ่งนึกอะไรได้ ปากหนาแสยะยิ้มร้ายก่อนจะพูดทิ้งท้ายด้วยประโยคที่ทำให้นิคนั่งไม่ติดที่ ก่อนจะเดินออกไป

" ไอนิค กูว่าไอเอ็มมันก็ร้อนแรงดีนะ มึงว่ามั้ย "

>>>>>>>>>>>>>  70%

AT คอนโดมาร์ค

แบมแบมกำลังนั่งดูการ์ตูนโดเรมอนเรื่องโปรด ร่างเล็กนอนพาดยาวอยู่บนโซฟาตัวนิ่ม

“ อุ๊..... ”คนตัวเล็กหดคอกลับเมื่อรู้สึกถึงลมหายใจอุ่นกำลังรินรดบนต้นคอขาว ดวงตากลมเชยตาขึ้นไปมองเจ้าของลมหายใจอุ่น มาร์คทำหน้านิ่งๆมองร่างเล็กกลับ คนตัวโตเดินอ้อมโซฟา มานั่งข้างๆคนตัวเล็กก่อนจะหยิบรีโมทมาเปลี่ยนดูช่องอื่น แม้แบมแบมจะอยากค้านแต่ก็ต้องเก็บไว้ในใจ เพราะไม่อยากให้มาร์คไม่พอใจ

“หิวรึยัง ”มาร์คหันมามองคนตัวเล็ก ก่อนจะเบนสายตากลับไปที่จอทีวีต่อ

“ นิดหน่อยน่ะ ” แบมแบมตอบเสียงอ้อมแอ้ม ที่จริงเขาหิวมากเลยล่ะแต่ไม่กล้าค้านอะไรเพราะกลัวมาร์คจะหาเรื่องรังแกตนเองอีก

“ไปอาบน้ำแต่งตัวซะ เสื้อผ้ามึงกูเอาไว้ในห้องน้ำ”

 แบมแบมขมวดคิ้วมุ่นแอบสงสัยว่ามาร์คไปเอาเสื้อผ้าเขามาตอนไหน เพราะช่วงนี้แม่และพ่อคนตัวเล็กไม่ค่อยอยู่บ้าน เนื่องจากไปพักผ่อนต่างประเทศบ่อย ร่างบางไม่คิดจะถามต่อ คนตัวเล็กเดินเข้าห้องน้ำทำการอาบน้ำแต่งตัวให้เรียบร้อย แอบเข้าข้างตัวเองว่ามาร์คคงพาเขาไปหาไรทานเหมือนเมื่อก่อน เวลาคนตัวเล็กมาอยู่คอนโดมาร์ค ร่างสูงมักจะพาเขาออกไปหาไรทานข้างนอกทุกครั้ง เพราะแบมแบมเองก็ทำอาหารไม่เป็น

มาร์คพาแบมแบมมาห้างสรรพสินค้าขนาดใหญ่ ร่างสูงอยู่ในชุดธรรมดาเรียบง่าย กางเกงขาสามส่วนสีดำ เสื้อเชิ๊ตสีขาวราคาแพง แบมแบมเองก็ใส่ชุดธรรมดามาเช่นกัน กางเกงขาเดฟสีดำ ขับกับผิวขา เสื้อเชิ๊ตสีฟ้าพาสเทลที่คนตัวเล็กชอบใส่เป็นอย่างมาก ขายาวก้าวเร็วมากจนคนตัวเล็กก้าวไม่ทัน ระยะห่างระหว่างแบมแบมกับมาร์คเริ่มมากขึ้นเรื่อยๆประกอบกับผู้คนที่เดินสวนกันไปมามากมายทำให้แบมแบมคลาดสายตากับมาร์ค คนตัวเล็กพยายามเรียกร่างสูงให้รอเขาก่อน แต่เพราะคนเยอะเกินไป ทำให้หันไปอีกทีมาร์คก็หายไปแล้ว

ใบหน้าหวานเศร้าลงเมื่อตัวเองถูกทิ้งอยู่กลางห้างคนเดียว แบมแบมไม่ได้พกเงินติดตัวมาเลยสักบาท ลำพังระยะทางคอนโดกับห้างก็ไกลกันพอสมควร ใบหน้าหวานง้ำงอ อยู่ดีๆความน้อยใจก็เต็มตื้นขึ้นมาในอก ดวงตากลมเอ่อคลอด้วยน้ำใสๆรอบดวงตา

“มึงจะยืนดราม่าอีกนานมั้ย”  

เสียงทุ้มเอ่ยขึ้น มาร์คเดินมาหยุดที่ด้านหน้าแบมแบม มือหนาคว้าแขนเรียวให้เดินตามตนไปที่ร้านอาหาร ชาบูชิ แบมแบมมองมือหนาที่จูงมือเขาให้เดินตามเข้าไปในร้านอาหารญี่ปุ่น คนตัวเล็กแอบยิ้มดีใจที่มาร์คไม่ทิ้งเขาไว้คนเดียว

บรรยากาศเงียบสนิทเมื่อต่างคนต่างหยิบอาหารมาทานเงียบๆแบมแบมมองคนตัวสูงกว่ากล้าๆเก็งๆไม่รู้จะเริ่มคุยด้วยประโยคอะไร

“ มีอะไร คนตัวสูงถามเหมือนรู้ทัน

“เอ่อ.... ขอบคุณนะที่ไม่ทิ้งกูไว้คนเดียว ” แบมแบมเอ่ยเสียงแผ่วเบา

“ ไม่อยากให้กูทิ้งก็อย่าทำตัวขัดใจกู ”มาร์คยังพูดไปกินไปปกติแบมแบมกำลังจะเอ่ยปากถามต่อ แต่ก็มีเสียงแหลมเล็กแทรกเข้ามาซะก่อน

“มาร์คคะ หายไปเลยนะคะ เจนนี่โทรไปมาร์คก็ไม่รับ ”ร่างเพรียวอวดหน้าอกใหญ่โตเดินเข้ามากอดแขนมาร์คอย่างออดอ้อน หล่อนอยากตะเข้ามาโวยวายด้วยซ้ำที่มาร์คพาแบมแบมมากินแต่ไม่โทรชวนเธอเลย

“ฉันยุ่งๆน่ะ ”มาร์คตอบกลับไปเสียงนิ่งจนหล่อนหน้าเสีย อกนุ่มขนาด 36 พยายามถูไถยั่วอารมณ์ร่างสูง

“ ก็เจนนี่คิดถึงมาร์คนี่คะ เราไปดื่มต่อกันมั้ยคะ ” ดวงตาสวยเฉี่ยวเอ่ยมองร่างสูงด้วยสายตาแพรวพราว มือเรียวลูบไล้หน้าขาของมาร์คด้วยท่าทางยั่วยวน แบมแบมที่แอบมองเหตุการณ์อยู่อยากจะเดินหนีออกไปให้ไกล แต่ใจหนึ่งก็อยากรู้ว่ามาร์คคุยอะไรกับหญิงสาว

“ อยากรึไง ”คนตัวสูงถามตรงๆไม่สนสายตาของคนรอบข้างที่มองด้วยความสนใจ

“ มากเลยค่ะ ตอนนี้ยิ่งดี ”ร่างเพรียวโอบกอดร่างหนาไว้ มือเรียวเริ่มไล้ต่ำไปที่จุดสำคัญของร่างสูง มาร์คเองก็ไม่ไช่พระอิฐพระปูนที่จะไม่รู้สึกอะไรเลย แบมแบมหันหน้าหนีไม่อยากจะมองภาพบาดตาตรงหน้า คนตัวเล็กพยายามเก็บกลั้นความรู้สึกเอาไว้ไม่ให้มาร์ครู้ว่าเขาอ่อนแอมากแค่ไหน ร่างสูงโน้มหน้าเข้าหาซอกคอขาว ใบหน้าคมคลอเคลียที่ใบหูของหญิงสาวให้เสียวซ่านเล่น ปากหยักกระซิบที่ใบหูหญิงสาวด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา

“ สำหรับเธอ ครั้งเดียวก็เกินพอล่ะ ”หญิงสาวอยากจะกรี๊ดใส่ร่างสูงแต่ก็ต้องเก็บอาการและสวมบทผู้หญิงแสนดีไว้ก่อน

“คิดให้ดีนะคะมาร์ค จะมีใครที่ ’ถึงใจ’ ได้เท่าเจนนี่อีกละค่ะ ”เจนนี่พยายามสวมรอยยิ้มนางฟ้าหารู้ไม่ว่าในใจอยากจะอาละวาดทุกสิ่งรอบข้าง ใครๆก็รู้ว่ามาร์ครวยแค่ไหน หล่อนไม่มีทางปล่อยร่างสูงไปเด็ดขาด

“ ผู้หญิงแบบเธอ ฉันไม่ต้องใช้เวลาคิดเลยสักนิด แล้วก็เลิกวุ่นวายกับฉันสักที ถ้าไม่อยากเจอดี ”เสียงทุ้มเอ่ยเอาจริง เขาเริ่มรำคาญที่หล่อนมาวุ่นวายกับเขาทั้งที่ตกลงกันไว้แล้วว่า one night stand   หญิงสาวตกอยู่ในความเงียบ พยายามสะกดกลั้นอารมณ์ส่วนลึกเอาไว้

“ เจนนี่ว่าคุณคงหงุดหงิดอยู่งั้นไว้คุยกันใหม่นะคะ ”ใบหน้าสวยกดจูบเบาๆที่ปากร่างสูงก่อนจะเดินออกจากร้านไปทิ้งให้บรรยากาศเงียบอีกครั้ง ร่างสูงหันไปมองแบมแบมก็เห็นร่างเล็กยังนั่งเขี่ยอาหารอยู่ไม่มีท่าทีว่าอาหารในหม้อจะลดลงเลย

“ จะนั่งเขี่ยอาหารอีกนานมั้ย ” มาร์คถามเสียงดุ แบมแบมช้อนตามามองร่างสูงแค่แปปเดียวก่อนจะเบนสายตาไปทางอื่น

“………..” ไร้เสียงตอบกลับจากคนข้างๆ มาร์คถอนหายใจก่อนจะเอ่ยถามอีกครั้ง

“ มึงเป็นอะไรห้ะ ” คนตัวสูงถามแบมแบมทั้งๆที่รู้คำตอบอยู่แล้ว ร่างเล็กยังคงเงียบไม่พูดไม่จาราวกับว่าเขาไม่มีตัวตน

ปึง!!!!!

“ แบมแบม ”  เสียงตบโต๊ะดังลั่นร้าน พนักงานที่มองอยู่ก็กล้าๆกลัวๆไม่กล้าเข้ามายุ่งแต่อย่างใด

“ กูไม่หิว ” คนตัวเล็กนั่งเขี่ยอาหารต่อไป มาร์คมองแล้วรู้สึกโมโห ทั้งที่แบมแบมไม่ได้ทานอะไรมาตั้งแต่เมื่อวานแล้ว และร่างเล็กเพิ่งจะทานไปนิดเดียวเอง ร่างสูงจับแขนเรียวที่กำลังเขี่ยอาหารเล่นอยู่แน่น

“ จะกินดีๆหรือจะให้กูบังคับ ”มาร์คกดเสียงต่ำลง บรรยากาศเริ่มร้อนๆหนาวๆ แม้แต่คนรอบข้างยังไม่กล้ามองร่างสูงเลยตอนนี้

“ กูไม่หิว ”แบมแบมยังคงย้ำคำเดิม มาร์คพ่นลมหายใจออกมาแรงๆก่อนวางเงินสดไว้ตรงเคาเตอร์แล้วกระชากแขนคนตัวเล็กเดินเข้าห้องน้ำชายไป คนตัวสูงปิดประตูกระแทกเสียงดัง แบมแบมสะดุ้งก่อนจะมองมาร์คด้วยสายตาหวั่นๆ

“ กูเจ็บ ”คนตัวเล็กพยายามบิดข้อมือออกจากแขนกำยำแต่เพราะแรงเขาน้อยกว่ามาร์คมันจึงแทบไม่ขยับเลยด้วยซ้ำ

“ กูบอกมึงแล้วใช่มั้ยอย่าขัดใจกู ”มาร์คถามเสียงเข้ม

“ อื้อ......” คนตัวเล็กบ่ายหน้าหนีร่างสูงเมื่อปากหยักกดลงมาที่ริมฝีปากอิ่มแล้วบดขยี้อย่างรุนแรงปากหยักขบกัดริมฝีปากบางจนบวมเจ่อ ลิ้นร้อนล้วงลึกเข้าไปในปากบางอย่างเร่าร้อน มือหนาไม่อยู่ว่าง ร่างสูงบีบเค้นร่างกายนุ่มนิ่มระบายอารมณ์ที่ถูกหญิงสาวปลุกก่อนหน้านี้ มือบางพยายามดันมาร์คออกห่างแต่ก็ไม่เป็นผล ร่างสูงกดจูบลงบนคอขาวอย่างนุ่มนวลก่อนจะขบกัดอย่างแรงจนเป็นรอยดูดสีแดงช้ำ

“ อื้อ.....มาร์ค.....กะ....กูเจ็บ”คนตัวเล็กครางในลำคอเบาๆยามที่มาร์คขบกัดผิวขาวจนห้อเลือด

“ ลองนอกสถานที่ก็ดีเหมือนกันนะ มึงว่ามั้ย ”มาร์คเอ่ยด้วยเสียงแหบพร่า ร่างสูงพูดจบก็กดจูบลงบนปากอิ่มอย่างรุนแรงอีกครั้ง คนตัวเล็กเบิกตากว้างรู้สึกแสบไปทั่วลำคอขาว

“ อ....อย่า.....อื้อ ”เสียงหวานร้องครางเป็นครั้งสุดท้ายก่อนบทรักเร่าร้อนจะเริ่มต้นขึ้น

-------ตอนต่อไป NC มา(อีกล้าวววววว)