“แต่ผมไม่รู้จะไปที่ไหน”

“ช่างนายสิ”สายธารเดินมาเพื่อรอรถเมล์กลับบ้าน แต่เขาก็ตามเธอมาอยู่ดี เธอจะทำยังไงกับผู้ชายคนนี้ดี ถึงแม้เขาจะความจำเสื่อมดูจากบุคลิกก็รู้ว่าเขาไม่ธรรมดาเธออาจจะซวยทีหลังก็ได้ ที่ช่วยเขา

“จะตามฉันไปถึงไหน”

“ก็ผมไม่มีที่ไป ให้ผมไปอยู่ด้วยคนสิ”

“อะไรนะ”

“ผมทำงานบ้านได้นะ ทุกอย่างที่คุณต้องการ”

“ก็ได้ แต่นายต้องสัญญาจะไม่ล่วงเกินฉัน ห้ามเข้ามาในอาณาเขตส่วนตัวของฉัน”ทำไมเธอถึงได้ใจดีกับเขาแบบนี้นะ ไม่รู้จักกันมาก่อน แต่ให้เขาไปอยู่ด้วย แต่พอสบตากับผู้ชายคนนี้มันทำให้เธอปฏิเสธเขาไม่ลง

“สัญญาครับ”

“งั้นก็ได้”

            ผู้คนที่รู้จักสายธารมองเธอด้วยความสงสัย ที่ผู้ชายเดินข้างหลังเป็นใคร พวกเขาคงคิดว่าเธอและนายคนนี้ต้องมีอะไรกันในกอไผ่แน่ๆๆ เมือเดินมาถึงบ้านเธอก็จัดแจงที่พักให้ผู้ชายคนนั้น ออกมาจากคลินิกเธอก็พาเขาไปซื้อเสื้อผ้า ค่อยกลับบ้าน

“เอาหละฉันไม่รู้จักซื่อนาย นายจำซื่อของตัวเองไม่ได้ จะให้นายชื่ออะไรดี ฟังจากภาษาที่นายพูดเป็นภาษาจีนกลาง ต้องเป็นคนจีน ฮ่องกงหรือไต้หวันนั่น”

“งั้นเรียกฉันว่าหลินหลุนแล้วกัน”

“ก็ได้นายหลินหลุน ส่วนฉันชื่อสายธาร ต่อไปนายต้องอยู่ที่นี่ ห้องพักของนายอยู่ที่ห้องติดบันใด ไม่มีอะไรทำก็ช่วยทำงานบ้านแล้วกัน”

“ได้ ไม่มีปัญหา”

ตอนเย็นฉันเป็นคนทำกับข้าวอาหารไทย คิดว่าเขาน่าจะทานได้นะ ส่วนเขาจัดโต๊ะ ถึงตอนนี้ฉันยังไม่เข้าใจตัวเองทำไมถึงยอมให้เขาอยู่อาศัยอย่างง่ายดาย ทั้งที่แต่ก่อนแม้แต่เพื่อนน้อยครั้งที่จะได้เข้าบ้าน แต่ถึงอย่างนั้นฉันก็ให้อยู่ไม่นาน

“สายธาร สายธารๆๆ”

“อะไรเรียกอยู่ได้ฉันอยู่แค่นี้เอง”

“ก็ผมเรียกแล้วคุณไมยอมตอบ ผมจัดโต๊ะเสร็จแล้ว”

“อื้อ ก็ยกกับข้าวไปสิ”

“คุณพูดภาษาจีนคล่องจัง”

“ก็เพราะ ฉันทำงานเป็นเลขาให้กับหัวหน้าแผนกฝ่ายหนึ่งและท่านประธานเป็นคนจีน คนที่เป็นเลขาต้องพูดจีนและอังกฤษได้เป็นอย่างต่ำ ไม่ต้องแปลกใจหลอก”

“เข้าใจแล้ว”

“เป็นไงอร่อยไหม”ฉันถามแบบใจหวิวกลัวเขาจะกินไม่ได้

“อร่อยดี ผมไม่เคยกินอาหารไทยที่อร่อยอย่างนี้มาก่อนเลย สายธารทำได้อร่อยมาก”

“ขอบใจ ไม่ต้องชมขนาดนี้ก็ได้ ฉันอิ่มแล้วฝากเก็บจานด้วย”

            ผมมองตามหลังสายธาร เธอเป็นผู้หญิงที่สวย ซ่อนความเซ็กซี่ไว้ข้างใน ผิวของเธอขาวอมชมพู เธอคงมีแฟนแล้วมั้งสวยอย่างนี้ไม่น่าพลาด ความรู้สึกของผู้ชายที่อยู่กับผู้หญิงมันก็เหมือนเติมเชื้อไฟให้กันและกัน นิสัยที่แท้จริงของผมต้องเป็นผู้ชายที่ไม่ค่อยเป็นสุภาพบุรุษกับผู้หญิงแน่ ต้องคอยฉวยโอกาสให้ได้มา ความรู้สึกของผมบอก ผมว่าสักวันต้องอดใจไม่ไหวลวนลามเธอแน่

เซียงกังหลังจากอาบน้ำเสร็จรู้สึกหิวน้ำจึงลงมาข้างล่าง แต่แล้วต้องหยุดเดิน โอ้แม่เจ้าเขาเห็นนางฟ้าบนดิน เธอสวยและเซ็กซี่มาก แค่ในวินาทีเดียวสมองสั่งให้ผมเดินไปหาเธอ ดูท่าเธอเช็ดผมสิ โอ้ยไม่ไหวแล้ว

“คุณทำอะไร ยังไม่นอนหรือ”

“ฉันลงมาเครืองานที่ค้างคาที่บริษัทให้เสร็จ แต่ผมยังไม่แห้งจึงเช็ดผมให้แห้งก่อน ไม่อย่างนั้นมันอาจทำให้กระดาษเปียกได้”

“งั้นให้ผมเช็ดให้ไหม มันจะได้แห้งเร็วไง”

“ไม่เป็นไร แล้วคุณลงมาทำไม”

“ผมหิวน้ำเลยจะมาหาน้ำดื่ม มานี่ผมเช็ดให้”

“เอ๊ะก็บอกว่าไม่ไงเล่า นี่นาย...........”

            เธอพูดไม่ทันจบ เขาก็แย่งผ้าเช็ดตัวไป สัมผัสของเขาทำให้เธอรู้สึกร้อนๆๆหนาว เหมือนจะเป็นไข้ ลมหายใจค่อยไล่ลดไปตามลำคอทำให้เธอรู้สึกข้างในร้อน การเช็ดผมของเขาทำไมถึงให้เธอรู้สึกดีอย่างนี้ ตอนนี้ลำตัวเธอและเค้าแนบชิดกันเหมือนเป็นคนเดียวกัน ทั้งนุ่มนวลทั้งวาบหวิวไปพร้อมกัน จากนั้นเขาก็ยื่นริมฝีปากของเขาใกล้เข้าจนรับรู้ถึงลมหายใจที่ร้อนผ่าว

“มีใครบอกคุณไหมห้ามแต่งตัวและทำท่าแบบนี้กับผู้ชายสองต่อสอง เพราะมันจะทำให้ฝ่ายตรงข้ามทนไมไหว”

            จากนั้นริมฝีปากของเราสัมผัสกัน มันช่างหวานหอม เธอไม่เคยได้รับสัมผัสนี้จากใครจึงเป็นประสบการใหม่ที่น่าลิ้มลอง รสจุบของเขาทั้งร้อนแรงและแสนหวานสลับกันไปลิ้นที่แข็งแร่งสอดเข้ามาสัมผัสของเธอมันทำให้วาบหวิวเข้าไปใหญ่ เธอไม่ไหวแล้วตัวเธอจะละลายไปกับเขาแล้ว

“อ้า อื้อๆๆ......”

            แค่นั้นมือใหญ่ทั้งสองข้างเข้ากอบกุมดอกบัวสองข้างยิ่งทำให้ความรู้สึกของเธอรันจวนเข้าไปอีก มันทำให้เธอเจ็บและสยิวไปพร้อมกันทั้งรสจูบที่เร่าร้อนและสัมผัสที่ร้อนแรงของเขา

“ผมคุณแห้งแล้ว ไปทำงานนะ”

“ฮะอะไรนะ...”เหมือนตอนนี้เธอกำลังลอยคว้างอยู่กลางอากาศ หาที่ยึดไม่เจอ เธอเป็นอะไรไปนี่ สัมผัสจากเขาเปลี่ยนเธอเป็นคนละคน

“ผมบอกว่าผมแห้ง รีบทำงานแล้วขึ้นไปนอน”

“อื้อ”

“ฝันดีครับ”

​ 

วันนี้ใจดีลงให้สองตอนไปเลย ทำไงดีอยู่ด้วยกันแล้ว สายธารจะรักษาหัวใจของตัวเองได้ไปถึงไหนนะ อย่าลืมติดตามตอนต่อไปนะคะ รักคนอ่าน