​เมียพวกกูใครแตะ...ตาย!!! 

#MagicRose

Part9

ตึก ตึก ตึก

เสียงฝีเท้าหนักวิ่งตรงมารวมกันที่บริเวณด้านหลังตึกเรียน อิฐหอบหายใจหนักหน่วงสองมือยันหัวเข่าไว้ มาร์ยกมือขึ้นพิงเสาหอบหายใจเหงื่อไหลเยิ้ม ลีโอเกาะเสาแน่นหอบถี่ ชินเองก็มีสภาพไม่ต่างจากคนอื่นสักเท่าไหร่ แต่สีหน้าดูดีกว่า ส่วนไคยืนทรงตัวทำหน้านิ่งมีเพียงเสียงลมหายใจเข้าออกที่ดังถี่รัวเท่านั้น

"มึงหาเจอมั้ยวะไอ้ลีโอ" อิฐหันไปถามลีโอเสียงเหนื่อย 

"ไม่ว่ะ กูหาจนทั่วแล้วก็ไม่เจอ" ลีโอตอบหน้าเครียด 

"แล้วมึงล่ะ" 

"กูก็ไม่ว่ะ หาจนรอบแล้วก็ไม่มีวี่แวว" มาร์ตอบด้วยสีหน้าเป็นกังวลขณะมองใบหน้าชื้นเหงื่อของอิฐ อิฐหันกลับไปมองอีกสองคนที่เหลือแต่คำตอบที่ได้ก็ไม่ต่างจากคนอื่นๆ ไคกับชินพร้อมใจกันส่ายหน้าเป็นเชิงบอกว่าพวกเขาเองก็หาไม่เจอเช่นกัน

"แล้วพวกเราจะเอาไงต่อดีวะ ป่านนี้โซนจะเป็นยังไงบ้างก็ไม่รู้ กูกลัวว่าโซนจะไปเจอพวกมันเข้าน่ะสิ" อิฐกัดฟันพูดน้ำเสียงเจือปนด้วยความเป็นห่วงและกังวลกับท่าทีแปลกๆที่ดูเหมือนกับไอ้โชกำลังสนใจในตัวโซน 

"ถ้าคิดในแง่ดี ตอนนี้โซนอาจจะนอนอยู่บ้านก็ได้นะ"ลีโอบอกพยายามพูดปลอบเพื่อนคนอื่นๆ 

"กูโทรไปถามที่บ้านโซนมาแล้ว เขาบอกว่าโซนยังไม่กลับจากโรงเรียนเลย" แต่มาร์ก็ดับคำพูดของลีโอทั้งหมด ทุกคนหันมามองหน้ากันด้วยความเคร่งเครียด ถ้าพวกมันจับตัวโซนไปจริงๆ พวกเขาไม่มีวันปล่อยมันไว้แน่!

แต่ตอนนี้พวกเขาจะไปตามหาตัวโซนได้จากที่ไหน...นี่สิเรื่องใหญ่ พวกเขาไม่รู้ด้วยซ้ำว่าใครเป็นคนพาตัวโซนไป ทุกอย่างมันมืดแปดด้านไปหมด

ตึก ตึก ตึก

เสียงวิ่งด้วยความเร็วที่กำลังมุ่งตรงมาทางนี้ทำให้พวกเขาลุกขึ้นยืนเต็มความสูงกันอย่างพร้อมเพรียงหันกลับไปมองทางต้นเสียง ร่างสูงโปร่งในชุดนักเรียนเหมือนกับพวกเขากำลังวิ่งหน้าตั้งมาทางนี้ พวกเขานำได้ว่ามันเป็นใคร หนึ่งในลูกน้องยองพวกเขาเอง

"พี่ไคครับ แฮ่กๆ ผะ...ผม..." ทันทีที่วิ่งมาถึง น็อตก็แทบทรุดลงไปกองอยู่กับพื้น สองมือยันหัวเข่าทั้งสองข้างไว้หอบหายใจหนักหน่วง 

"อะไรของมึงวะน็อต พวกกูกำลังเครียดอยู่นะเว้ย" 

"ผะ...แฮ่ก รู้ครับแต่ผมมีเรื่องสำคัญจะมาบอก แฮ่ก..." 

"มีอะไรก็ว่ามา" อิฐกอดอกยืนมองน็อตด้วยสายตาหงุดหงุดเล็กน้อยเพราะน็อตเข้ามาขัดจังหวะคนกำลังเครียดอยู่ 

"นะ...นี่ครับ ผมได้มันมาจากพวกของไอ้โชมัน" มือบางยื่นจดหมายสีดำส่งไปให้คนตรงหน้า อิฐเอื้อมมือไปรับมาถือไว้ มือหนารีบคลี่กระดาษเปิดออกอ่านข้อความด้านใน เพียงเวลาไม่นานกระดาษแผ่นนั้นก็ถูกขยำจนยับย่นก่อนจะถูกปาลงพื้นอย่างแรงด้วยความโมโหพร้อมเสียงคำรามดุดัน 

"ไอ้โช..." 

"ว่าไงนะ" มาร์กับลีโอที่ได้ยินชื่อของอริถึงกับทวนถามซ้ำ 

"ไอ้โชเป็นคนจับตัวโซนไป" 

"เหี้ยเอ๊ย!" "ไอ้เลว!" สองเสียงสบถด่าคำหยาบขณะที่มือกำหมัดแน่นด้วยความโกรธ ไคกับชินหันกลับมามองหน้ากันสื่อสารกันทางสายตาก่อนที่ไม่นานพวกเขาจะได้ข้อสรุป 

"มันนัดเจอที่ไหน" ไคถามอิฐเสียงเรียบยังคงเก็บรักษาสีหน้าได้เป็นอย่างดี 

"โกดังหลังตึกที่พวกเราเคยไปตีกับพวกมันครั้งก่อน ถ้าอยากได้ตัวโซนก็ต้องไปหามาภายในวันนี้ไม่อย่างนั้นมันจะจับโซนทำเมีย" 

"สารเลว..." ชินพูดเสียงลอดไรฟันพลางกำมือแน่นจนเริ่มรู้สึกชา 

"อย่าอยู่ตรงนี้ให้เสียเวลาเลย มึงจะเอาไงก็มาพวกกูพร้อมแล้ว" อิฐหันไปมองไคเป็นเชิงถาม ไคมองสบตาอิฐเพียงชั่วครู่ก็หันกลับไปมองน็อต 

"ไปเตรียมคนให้พร้อม พวกกูจะล่วงหน้าไปก่อน ครั้งนี้มันคงต้องการสู้กับพวกเราให้รู้ดำรู้แดงกันไปข้างว่าใครจะเหนือกว่า เพราะฉะนั้นงานนี้เราจะแพ้ไม่ได้ โดยเฉพาะเรื่องที่มันเอาเมียพวกกูไปเป็นตัวประกัน..." 

"ครับพี่ไค ผมจะรีบไปบอกพวกมันให้เร็วที่สุดแล้วพวกเราจะรีบตามไปนะครับ ส่วนพวกพี่ก็ดูแลตัวเองให้ดีๆด้วยนะครับ"

น็อตพูดด้วยความเร็วก่อนจะรีบกลับหลังหันวิ่งออกไปทันที...

"จะมัวยืนมองอะไรกันวะ รีบไปดิ ป่านนี้ไอ้เหี้ยโชมันทำร้ายอะไรโซนบ้างรึเปล่าก็ไม่รู้" อิฐบอกเสียงดังฟังชัดก่อนจะวิ่งนำออกไปเป็นคนแรก ตามมาด้วยคนอื่นๆที่ไม่แม้แต่จะเอ่ยปากพูดอะไรสู้เก็บแรงไปตีกับพวกมันเลยดีกว่า....

มอเตอร์โซค์บิ๊กไบต์กว่าสิบคันถูกจอดเรียงรายอยู่ด้านหลังตึกเรียน พวกเขาแอบเอาพวกมันมาจอดหลบไว้ไม่ให้พวกอาจารย์เห็น เวลาคิดจะโดดเรียนก็ปีนหนีออกมาข้างนอกแล้วขับซิ่งมันไปซะเลย ไครีบขึ้นคร่อมบิ๊กไบต์สีดำคันโปรดก่อนจะสตาร์ทเครื่องแล้วขับออกไปด้วยความเร็วผ่านนรก ตามติดมาด้วยชินบิ๊กไบต์สีแดงคันโปรด ทันทีที่ขึ้นคร่อมได้เขาก็ขับตามไคไปติดๆ อิฐขึ้นคร่อมบิ๊กไบต์คันเหลืองสดบิดคันเร่งเต็มแรงมันก็พุ่งทะยานไปข้างหน้าตามอีกสองคันไป มาร์กับลีโอก็ขึ้นคร่อมบิ๊กไบต์ของตัวเอง คันสีน้ำเงินของมาร์และคันสีเขียวของลีโอ เพียงเสี้ยววินาทีมันก็พุ่งทะยานตามคันอื่นๆไป พวกเขาแต่งเครื่องใหม่หมดแม้กระทั่งสีก็เปลี่ยนตามใจชอบ.....

เสียงรถดังสนั่นไปทั่วท้องถนนในยามค่ำคืน พวกเขาขับรถมาเป็นเวลากว่าหนึ่งขั่วโมงกว่าจะมาถึงที่หมาย พวกเขาดับเครื่องยนต์ไว้ใกล้ๆกับที่จุดนัดพบ ร่างสูงโปร่งของคนทั้งห้าเดินเข้าไปใกล้โกดังร้างแต่พวกเขาก็ยังไม่ตัดสินใจเข้าไปจนกว่ากำลังเสริมจะมาถึงหรือไม่ก็จนกว่าพวกเขาจะหมดความอดทน...

อีกฟากหนึ่ง

ร่างบางที่ยังคงหลับไหลไปเพราะความเหนื่อยล้าและจุกจากการถูกต่อยท้อง โชใช้นิ้วเกลี่ยเส้นผมนุ่มออกให้หลุดพ้นจากใบหน้า เขานั่งลงบนเตียงข้างๆกับโซนจ้องมองใบหน้าสวยหวานนั่นอย่างรู้สึกแปลกๆ ความชอบแบบหนุ่มสาวก็ไม่ใช่ มันเหมือนมีอะไรมากกว่านั้นแต่เขารู้สึกถูกชะตากับอีกฝ่ายอย่างบอกไม่ถูก

"อื้อ..." เมื่อถูกรบกวนการนอนร่างบางก็ส่งเสียงร้องประท้วงพลางพลิกตัวหนีมือหนา โชหัวเราะแผ่วเบายังคงไม่หยุดเอานิ้วไปเขี่ยแก้มของอีกคนต่อ...

ปัง!

"พี่โชครับ พวกมันมาถึงที่นี่แล้วนะครับ" ประตูถูกเปิดเข้ามากะทันหันทำให้โชที่กำลังกลั่นแกล้งคนหลับหยุดชะงักมือหันกลับไปมองหน้าคนมาใหม่ด้วยสานตาดุดัน 

"เอ่อ...ผมขอโทษครับ" 

"ตอนนี้พวกมันอยู่ไหน" 

"หน้าโกดังครับ แต่พวกมันมากันแค่ห้าคน" 

"หึ...อีกสักพักพวกที่เหลือก็คงตามมา" 

"แล้วพี่โชจะให้พวกผมทำยังไงครับ พี่โชจะให้พวกผมไปลากตัวพวกมันมาเลยมั้ยครับ" 

"ไม่ต้อง ถ้าพวกมันพร้อมเมื่อไหร่ก็คงเสนอหน้าเข้ามาเอง พวกมึงไปเตรียมตัวให้พร้อมก็พอ ส่วนทางนี้ก็จะลองเล่นสนุกกับเมียพวกมันดู" คนมาใหม่ไม่ตอบแต่กลับยกยิ้มเหมือนกับเข้าใจความหมายของลูกพี่ดี เขาค่อยๆก้าวออกไปจากห้อง เสียงประตูปิดลงพร้อมกับที่ร่างสูงหันกลับมามองใบหน้าสวยของคนหลับไม่ยอมตื่น แบบนี้ต้องหาวิธีปลุกให้ตื่น...

เมื่อโชคิดได้ดังนั้นใบหน้าคมก็โน้มลงเข้าไปใกล้ใบหน้าสวยของคนหลับ ในขณะที่ริมฝีปากของคนทั้งคู่กำลังจะโดนกัน โซนที่เริ่มรู้สึกตัวตื่นขึ้นมาพอเห็นใบหน้าของอีกคนอยู่ใกล้แค่คืบแถมปากกำลังจะชนกัน มือบางก็ตัดสินใจยกขึ้นผลักพร้อมกับเท้าข้างหนึ่งที่ยันอกแกร่งอย่างแรงจนโชที่ไม่ทันระวังตัวปลิวกระเด็นไปไกลล้มลงกองกับพื้น

ตุบ

"โอ๊ย!!" โซนที่เห็นโชล้มเสียท่าก็รีบพยุงตัวลุกจากเตียง สองเท้ารีบพาร่างตัววิ่งหนีออกจากห้อง ส่วนโชที่หายจุกจากการโดนถีบก็รีบลุกขึ้นวิ่งตามออกไป...

ตึก ตึก ตึก

โซนยังคงวิ่งต่อไปเรื่อยๆไม่มีหยุดพัก เขาวิ่งผ่านห้องหลายห้องตรงไปข้างหน้าอย่างไม่มีลังเล แต่ก่อนที่จะได้โผล่ออกไปยังด้านนอก ร่างบางก็ต้องสะดุดล้มลงกับพื้น โซนรู้สึกเจ็บและจุก ใบหน้าสวยบิดเบี้ยวพลางร้องเสียงเบา มือบางยกขึ้นยันพื้นพยายามยกร่างตัวเองขึ้นแต่ก็ไม่สำเร็จ มารู้สึกตัวอีกทีก็ถูกมือหนากระชากร่างให้หันกลับมาแล้วขึ้นคร่อมทับร่างของโซน

"มึง! ไอ้เหี้ยลงไปจากตัวกูนะ!!" 

"ไม่ต้องรีบกลัวกูขนาดนั้นก็ได้ ตอนนี้กูยังไม่คิดจะทำอะไรมึงหรอกน่ะ" 

"อีสัส! ปล่อยกูเดี๋ยวนี้นะเว้ย!!"

เพี๊ยะ!

"อ๊ะ!" โซนหลุดเสียงร้องเมื่อถูกฝ่ามือหนาตบเข้าที่ใบหน้าอย่างแรงจนสะบัดหันไปอีกด้าน กลิ่นคาวเลือดคละคลุ้งในปาก โซนกัดฟันแน่นข่มความเจ็บหันกลับมามองหน้าโช 

"หึ...สุดท้ายมึงก็ทำร้ายกูจนได้..." โซนน้ำตาคลอเบ้าขณะที่จ้องเขม็งร่างสูงพูดเสียงสั่นเครือช้าๆก่อนจะแค่นหัวเราะสมเพชตัวเอง โชมองโซนอย่างไม่เข้าใจ เขาลุกขึ้นนั่งข้างๆพลางเอื้อมมือไปดึงร่างบางมากอดแนบอกพลางยกมือขึ้นลูบผมเบาๆ 

"กูขอโทษนะ" 

"เหี้ย..." 

"หึ..."

โชส่ายหัวด้วยความระอาก่อนจะช้อนร่างของโซนขึ้นอุ้มแล้วเดินกลับไปที่ห้องด้วยความหมั่นไส้โซนเลยยกมือขึ้นทุบตีไหล่แกร่งแรงๆรัวๆ เสียงทุ้มหลุดร้องฉกมาด้วยความเจ็บก้มลงมองคนหน้าสวยที่กำลังทำร้ายร่างกายตัวเอง ในใจกำลังนึกอยากทุ่มร่างบางกับพื้นให้รู้แล้วรู้รอดไปเลย แสบชะมัด! 

"จะหยุดทุบได้รึยัง" 

"ยัง! มึงตบกู ถ้าอยากให้เลิกก็ต้องให้กูตบคืน" 

"ฝันกลางวันอยู่รึเปล่า..." 

"แล้วแบบนี้ยังเรียกว่าฝันรึเปล่าอยู่รึเปล่าฮะ!"

เพี๊ยะ!

แรงสะบัดข้อมือที่กระทบเข้ากับแก้มของอีกคน โชถึงกับฉุนกึกรีบดึงหน้ากลับมามองร่างบางในอ้อมแขน 

"มองหน้ากูทำไมฮะ! จะตบกูกลับอีกรึไง ตบเลยดิ ไอ้เด็กนิสัยเสีย" 

"ปากดีนักนะ" 

"เออ แล้วจะทำไม กูปากดีแล้วหนักหัวมึงเหรอวะ จะอุ้มก็อุ้มไปดิวะ เมื่อย!" 

"ฮะ?" โชนี่ถึงกับร้องเสียงหลงด้วยความงุนงงเพราะปรับอารมณ์ตามร่างบางไม่ทัน โชถอนหายใจพรืดรีบอุ้มโซนเข้าไปในห้องก่อนจะโยนลงบนเตียงอย่างแรงจนโซนร้องลั่นเอวแทบหัก 

"ไอ้โช!!!!!!!" 

"เรียกชื่อกูหาพ่อมึงเหรอ หึ..." 

"เหี้ยเอ๊ย...กูเจ็บนะ นี่เดี๋ยวสิ! นั่นมึงจะไปไหนวะ" โซนถามด้วยความสงสัยเมื่อร่างสูงทำท่าหันหลังเตรียมจะเดินออกไป 

"ไปตีกับพวกมัน" 

"มันไหนวะ" 

"พวกผัวของมึงไง" 

"พวกผัวกู???" 

"เฮ้อ! พวกไอ้ไค" 

"อะไรนะ! ไม่ได้นะเว้ย! มึงจะไปตีกับพวกมันไม่ได้ ห้ามไปนะ! ไอ้สัส! กูห้ามมึงนี่ไม่คิดจะฟังกันบ้างเลยรึไง พวกมันเป็นยิ่งกว่าหมาบ้าฟัดไม่เลือกกระดูกไม่ให้เหลือเลยนะเว้ย!" โซนร้องตะโกนพูดยาวเหยียดไม่หยุด พอพูดจบก็หยุดหอบหายใจหนักหน่วง โชมองหน้าอีกฝ่ายนิ่งเรียบโดยไม่ยอมพูดอะไรออกมาสักคำจนในที่สุดโซนก็อ้าปากถามซะเอง 

"เป็นเหี้ยอะไรทำไมมองหน้ากูแบบนั้นวะ" 

"มึงดูจะรักพวกมันมากนะ" 

"รักเหี้ยอะไรล่ะ กูไม่ได้รักพวกมันเว้ย" 

"แล้วที่มึงพูดมาทั้งหมดนี่เพื่อใคร" 

"เพื่อ...มึง"

เกิดความเงียบขึ้นระหว่างคนทั้งสอง โชมองหน้าโซนด้วยความสงสัย โซนถอนหายใจออกมายาวเหยียดแต่ก่อนที่จะทันได้เล่าอะไรให้อีกฝ่ายฟัง ประตูก็ถูกเปิดพรวดเข้ามา

ปัง!

"พี่โชครับพวกมันมากันพร้อมแล้ว!" 

"เออ เดี๋ยวกูตามไป มึงออกไปบอกพวกมันให้รอก่อน" 

"ครับ" 

"ส่วนมึงก็รอกูอยู่ในนี้ กูสาบานว่าจะไม่เล่นขี้โกง ถ้าพวกมันชนะก็ได้ตัวมึงไป แต่ถ้าแพ้มึงจะต้องอยู่กับกูตลอดไป..." 

"เฮ้ย..เดี๋ยว!...เวรเอ๊ย! พวกมึงนี่มันยังไงวะ เคยมีใครคิดจะสนใจฟังกูบ้างมั้ย" โซนยกมือขึ้นขยี้หัวแรงๆด้วยความขัดใจ ใบหน้าสวยยุ่งเหยิง เมื่ออีกฝ่ายพูดจบก็รีบเดินออกไปเลยไม่แม้แต่จะหันกลับมามองหน้าเขา แถมยังไม่วายล็อคประตูขังเขาไว้อีก เหอะๆ มึงคิดว่าแค่นี้จะขังกูเอาไว้ในห้องได้เหรอ...

...มึงคิดผิดแล้วไอ้น้องเวร!

เออดี ตีกันให้ตายไปเลยสุดท้ายกูจะได้เป็นอิสระจากพวกมึงสักที เหี้ยแม่ง กูจะทำยังไงดีวะ!

#จบพาร์ททททททท ขอเม้นด่วน ขอเยอะๆนะ 555+