​

แสงแดดในยามเช้าส่องทอประกายผ่านกระจกบานเลื่อนของระเบียงเข้ามากระทบเปลือกตาของคนที่นอนหลับอยู่อย่างสบายอยู่บนเตียงใหญ่ หญิงสาวค่อยๆเปิดเปลือกตาขึ้นก่อนจะกระพริบถี่ๆเพื่อปรับแสง เธอพลิกตัวหันกลับมาอีกด้านก่อนจะพบเข้ากับความว่างเปล่า ร่างใหญ่ที่นอนกกกอดเธอเอาไว้ในอ้อมอกในตอนนี้ได้หายไปแล้ว มือบางดึงผ้านวมผืนหนาขึ้นมาปกปิดร่างกายที่เปลือยเปล่ากระชับแน่น ก่อนจะค่อยพยุงตัวเองให้ยืนขึ้น เธอกวาดสายตามองไปรอบๆเพื่อหาตระกร้าที่ใส่เสื้อผ้าตัวเก่าสีมอซอที่วางเอาไว้แต่ก็ไม่พบ ดวงตากลมเบิกกว้างขึ้นเมื่อเห็นชุดเดรสสีชมพูพาสเทลแขวนอยู่หน้าตู้เสื้อผ้า อารยาจึงขยับเดินเข้าไปใกล้เพื่ออ่านข้อความที่เขียนเปะไว้กับไม้แขวน

'ใส่ชุดนี้ แล้วไปที่สวนหลังบ้านนะ'

คิ้วเรียวขมวดเข้าหากันด้วยความสับสน เธอไม่รู้ว่าเขาจะมาไม้ไหนอีก ประเดี๋ยวร้ายแต่อีกประเดี๋ยวดีจนเธอคาดเดาอะไรไม่ถูก แต่ในใจลึกๆแล้วก็แอบรู้สึกดีอยู่ไม่น้อยเพราะไม่อาจะฝืนความรู้สึกที่มีต่อขายหนุ่มได้

ร่างบางในชุดเดรสสายเดี่ยวผ้าพริ้วสีชมพูนุ่มนวลเดินก้าวลงมาตามขั้นบันได พลางกวาดสายตามองไปรอบๆแต่ไม่พบใครสักคนแม้แต่เบิ้มกับจอมที่มักจะทำความสะอาดบ้านในตอนช่วงเช้าของทุกวัน ทุกๆอย่างเงียบสงัดมีเพียงแต่เสียงลมทะเลพัดกระดิ่งโมบายที่ห้อยตามหน้าต่างดังมาเป็นระยะ เธอจึงเดินเลียบออกไปทางประตูด้านหลังของตัวบ้านที่เป็นทางเดินเชื่อมเข้าไปในสวนดอกไม้

เธอไม่เคยรู้มาก่อนเลยว่าในส่วนด้านหลังของตัวบ้านจะมีสวนดอกไม้นานาพันธุ์ทั้งดอกไม้ที่รู้จักคุ้นเคยเป็นอย่างดี และบางชนิดที่เธอเองก็ไม่รู้จัก สวนขนาดย่อมนี้ถูกจัดออกแบบมาในสไตล์อังกฤษที่เธอมักจะเห็นตามหนังสือนิตยสารดัง 

ริมฝีปากรูปกระจับคลี่ยิ้มออกกว้างเมื่อมองเห็นผีเสื้อบินผ่านไปมาล่องลอยตามลม คลุกเคล้ากับกลิ่นโชยหอมของดอกไม้ที่ทำให้เธอรู้สึกเหมือนกับว่าตัวเองเป็นเจ้าหญิง อารยายืนหลับตาพลางสูดกลิ่นอายแห่งความเป็นธรรมชาติเข้าปอดอย่างผ่อนคลาย แต่แล้วความอบอุ่นจากอ้อมดอกของคนด้านหลังที่เข้ามาโอบกระชับร่างของเธอเอาไว้ทำให้ดวงตาที่หลับพริ้มต้องเบิกกว้างขึ้นด้วยความตกใจ เมื่อเห็นสิ่งที่อยู่ในมือใหญ่ ที่เขายื่นมันอยู่ตรงหน้าของเธอ

"เอ่อ...คือ"

*พี่ภูเอาอะไรให้เดอริสน๊า???

ติดตามได้ในตอนต่อไปจ้า