BAD FRIEND 4

 

"ฮืออออออออ..." เสียงฉันปล่อยโฮออกมาทันทีหลังจากที่เดินออกมาจากตรงนั้น

"อีริส..." อีชีต้าเดินเข้ามากอดฉันไว้

"มึง ฮึก..." มันเจ็บ...เจ็บไปหมดเลย

"โอเคไหมมึง กูไม่น่าชวนมึงมาเลยอะ" อีชีต้าเอ่ยออกมาน้ำเสียงรู้สึกไม่ดี

"ไม่หรอกมึง...ไม่มีใครผิด ถ้าจะมีก็คงเป็นกูนี่แหละที่ผิด ที่เตโชพูดเมื่อกี้ก็ถูก กูทำบ่อยเกินไป...มันคงรำคาญ ฮึก..." ถึงยังไง ฉันก็เจ็บมากอยู่ดี แต่ก็ต้องยอมรับตามความจริงว่าฉันทำมากเกินไป ขนาดแฟนเขายังไม่เคยทำแบบนี้ และนี่ก็ไม่ใช่ครั้งแรกที่ฉันทำ มันก็คงไม่แปลก...ถ้าเตโชจะรู้สึกรำคาญในการกระทำสิ้นคิดของฉัน

"กูผิดเองจริงๆ ขนาดแฟนเขายังไม่วุ่นวายเลย แล้วกูเป็นใคร...ไปสาระแนกับเรื่องของหมอนั่นทำไม"

"อีริส..."

"..." ฉันได้แต่ยืนนิ่งด้วยความปวดหนึบไปทั้งหัวใจ แม้จะยอมรับความจริงทั้งหมด แต่ฉันก็มีสิทธิ์ที่จะเจ็บเหมือนกันใช่ไหม

"ให้กูไปนอนเป็นเพื่อนไหมมึง" เสียงอีแพทถามฉันขึ้นด้วยความเป็นห่วง

"ไม่เป็นไรมึง กูโอเค" ฉันฝืนยิ้มตอบมันกลับไป อยากให้ครั้งนี้...มันเป็นครั้งสุดท้ายที่ฉันต้องเจ็บปวดกับความรู้สึกพวกนี้จัง

 

 

อีกด้าน...

"เมื่อกี้มึงพูดแรงไปปะวะไอ้เต" ไอ้ฟีฟ่าหันมาเอ่ยถามผม

"ก็ไม่เห็นแรงนี่คะฟีฟ่า...สาดเหล้าใส่คนอื่นโดยไม่มีเหตุผลแบบนี้...ไอริสนี่ร้ายสมคำล่ำลือจริงๆ" แพนที่นั่งอยู่ข้างผมรียพูดเสริมขึ้นมา

"..." ผมก็หันไปมองหน้าเธอนิ่ง ทำเอาแพนรีบเงียบไปทันที

"ออกไป"

"คะ?"

"ออกไปซะ" ผมพูดออกมาอีกครั้ง

"แต่ว่า..."

"จะไปหรือไม่ไป" ผมถามพร้อมกับมองหน้าเธอด้วยสีหน้านิ่งเรียบ

"ไปก็ได้ค่ะ" สุดท้ายแพนก็ยอมเดินออกไปอย่างว่าง่าย ก่อนที่ผมจะไปหันพูดคุยกับไอ้ฟีฟ่าต่อ

"กูรู้ว่ามันแรงไป แต่กูโมโห..."

"...ไอริสทำแบบนี้บ่อย อีกอย่าง...พวกมึงก็รู้เวลากูโมโห กูควบคุมตัวเองไม่ค่อยได้" ผมบอกออกไปตามตรง ซึ่งไอ้ฟีฟ่ากับไอ้เจคมันก็รู้จักนิสัยผมดี

"แล้วมึงจะเอาไงต่อ" ไอ้ฟีฟ่าถามผม

"ก็ไม่เอาไง เดี๋ยวยัยนั่นก็หายเอง"

"หึ" ไอ้เจคทำเสียงออกมาและลุกขึ้นจากโซฟาสีหน้านิ่งๆตามปกติของมัน

"มึงจะไปไหน" ผมหันไปถามมันด้วยความสงสัย

"..." มันก็นิ่งไปเล็กน้อย ก่อนจะหันมามองหน้าผม

"ไปหาไอริส" พูดจบ มันก็เดินออกไปทันที โดยมีสายตาของผมที่มองตามมันออกไปด้วยความรู้สึกบางอย่าง...

มันจะไปหายัยไอริสทำไม?

 

 

...

"ปะ กลับคอนโด เดี๋ยวกูไปส่ง" อีขีต้าพูดขึ้นหลังจากที่นั่งปลอบใจฉันมาได้สักพัก

"มึงไม่ต้องไปส่งกูก็ได้ คอนโดมึงกะอีแพทอยู่คนละทางกะคอนโดกูเลย วนไปวนมา" ฉันตอบมันกลับไป

"ไม่เป็นไร กูเป็นคนมารับมึงมาปะอีชะนี จะไม่ให้กูไปส่งมึงได้ไง?"

"ก็มันวนไปวนมา กูสงสาร นี่ก็เที่ยงคืนกว่าละด้วย มึงมีเรียน10โมงนี่"

"สงสารตัวเองก่อนค่ะ มึงจะกลับไง แท็กซี่หรอ? มันอันตรายนะชะนี อย่าเรื่องมากเดี๋ยวกูไปส่งเอง"

"เออจริงอีริส มันอันตรายนะ ให้อีชีต้าไป..." ยังไม่ทันที่อีแพทจะพูดจบ

ตึกตึก ตึกตึก ก็มีเสียงใครบางคนเดินเข้ามาพูดขึ้นน้ำเสียงนิ่งเรียบ

"เดี๋ยวฉันไปส่งเอง"

"เจค?" ฉันหันไปมองคนที่เข้ามาใหม่

"เดี๋ยวฉันไปส่ง" เขาเอ่ยบอกออกมาอีกครั้ง

"อืม" ซึ่งฉันก็พยักหน้าตอบเขากลับไป เพราะคอนโดของฉันกับเจคอยู่ทางเดียวกัน อย่างน้อยก็ใกล้กว่าของอีชีต้ากับอีแพทน่ะนะ

"โอเค ลงตัว...งั้นเจอกันพรุ่งนี้นะชะนี" อีชีต้าหันมาบอกฉัน ตามด้วยเสียงแหลมของอีแพท

"เจอกันมึง"

"เค" ฉันพยักหน้าตอบพวกมันกลับไป ก่อนที่พวกเราจะต่างแยกย้ายไปกัน

"นายตามฉันมาหรอ" ฉันถามเจคขึ้นขณะที่กำลังเดินไปที่รถของเขา

"เปล่า กำลังจะกลับพอดี เห็นเธอยืนเถียงกับเพื่อนอยู่...เลยตัดปัญหาด้วยการไปส่งเธอแทน" เจคตอบกลับมาด้วยท่าทีนิ่งๆ ซึ่งฉันก็ชินกับท่าทีพวกนี้ของเขาแล้วละ

"ฮ่าๆๆ งั้นหรอ..."

"...ยังไงก็ขอบคุณนะที่พูดเหมือนว่าฉันเป็นภาระ" อดที่จะพูดกระแทกใส่เขาไม่ได้จริงๆ ดูคำพูดสิ!

"ยังไม่รู้ตัวหรอ" เจคตอบกลับมา

"นี่!!" หมอนี่นี่กวนประสาทหน้าตายโดยแท้

"หึ ไปได้ละ...ฝนกำลังจะตก" ว่าแล้ว เจคก็เดินนำฉันออกไป

"ชิ๊!" ฉันจึงทำเสียงตามหลังเขาไปด้วยความหมั่นไส้ แต่สุดท้ายก็ต้องรีบวิ่งตามเขาไปเมื่อรู้สึกได้ถึงลมฝนที่กำลังตกลงมาจริงๆอย่างที่เขาบอก

.

.

ระหว่างทาง...

"เธอโอเคใช่ไหม" อยู่ๆเจคก็เอ่ยถามฉันออกมา แน่นอนว่าไม่ต้องบอกก็รู้ว่าเขาถามถึงเรื่องอะไร

"อืม ดีขึ้นแล้วแหละ" ฉันตอบเขากลับไป

"อืม..." เจคก็พยักหน้ารับรู้ ก่อนจะพูดออกมาเสียงจริงจัง

"...ฉันว่า เธอเลิกรู้สึกกับมันเถอะ"

"..." คำพูดของเขาทำเอาฉันชะงักนิ่งไป

"มันไม่ง่ายนะเจค..."

"เคยลองแล้วหรอ" เจคถามพร้อมกับหันมามองหน้าฉัน ทำให้มองหน้าเขากลับไป

"อยากลองอยู่เหมือนกัน" ฉันเองก็อยากจะลองเลิกรู้สึกกับเตโชแบบเป็นจริงเป็นจังสักครั้งดูเหมือนกัน

 

 

...

@คอนโดไอริส

ไม่นานเจคก็ขับรถมาถึงคอนโดของฉัน และ...

ซ่าาา! เสียงเม็ดฝนกระหน่ำตกลงมาอย่างหนักจนแทบมองไม่เห็นทางเลยด้วยซ้ำ

"นาย ขับเข้าไปจอดในคอนโดฉันก่อนดีกว่า ตกขนาดนี้ขับกลับไม่ได้แน่ อันตราย" ฉันเอ่ยบอกเจคออกไป

"..." เขาก็นิ่งไม่ตอบ

"ยังจะลังเลอะไรอยู่อีก ฝนตกขนาดนี้นายมองเห็นทางรึไง..."

"...นี่ก็จะตีหนึ่งแล้ว นอนห้องฉันก่อนก็ได้"

"ผู้หญิงอะไรชวนผู้ชายนอนห้อง" เจคพูดพร้อมกับมองหน้าฉัน

"อะ แล้วแต่นะ..."

"...เก่งนัก ก็ขับรถตากฝนกลับไปเลย"

"หึ...ไม่กลับ จะนอนนี่" ร่างสูงแสยะยิ้มตอบกลับมาอย่างหน้าตาย ก่อนจะขับรถไปจอดในคอนโดของฉันอย่างไม่สนใจ

"ชิ๊! กวนประสาท" เอาจริงๆหมอนี่ก็กวนประสาทใช่ย่อยนะ แม้จะหน้านิ่งมากก็เถอะ

.

.

ตึกตึก ตึกตึก

แอดดดด เสียงฉันเปิดประตูเดินนำเจคเข้ามาในห้องตัวเอง

"นายอยากอาบน้ำไหม" ฉันหันไปเอ่ยถามเขา

"ก็ดี" เจคตอบกลับมา

"โอเค..." ว่าแล้ว ฉันก็เดินไปหยิบเสื้อผ้าผู้ชายในห้องมายื่นให้คนตรงหน้า

"นี่เสื้อผ้า...ไปห้องน้ำอยู่ในห้องฉัน นายจะอาบก่อนหรือให้ฉันอาบก่อน?"

"เธออาบก่อนก็ได้" เจคตอบกลับก่อนจะก้มลงมองเสื้อผ้าผู้ชายที่ฉันยื่นให้ด้วยสีหน้าสงสัย

"ของใคร?" เขาถามฉันขึ้นเสียงนิ่ง

"ของอีชีต้าไง เวลามาปาร์ตี้หรือเมากลับไม่ไหวมันจะมานอนห้องฉันกัน"

"..." เจคก็นิ่งไม่ตอบอะไรกลับ

"งั้นฉันไปอาบน้ำก่อนนะ เสร็จแล้วเดี๋ยวมาเรียก" ฉันจึงบอกเขาออกไป

"อืม" ซึ่งร่างสูงก็พยักหน้ารับรู้ ทำให้เดินเข้าห้องตัวเองไปเพื่อที่จะอาบน้ำทันที

แอดดดด

ไม่นานฉันก็อาบน้ำแต่งตัวเสร็จเลยเดินออกมาหาเจคที่นอนเล่นโทรศัพท์อยู่

"เจค ฉันเสร็จแล้วนะ นายเข้าไปอาบได้เลย"

"อืม" เขาก็พยักหน้ารับรู้ ก่อนจะเดินเข้าไปอาบน้ำต่อจากฉัน

พึ่บ! ฉันจึงนั่งลงเปิดทีวีดูพร้อมกับหยิบโทรศัพท์ของตัวเองมากดดูนั่นดูนี่ไปตามประสา...

จนกระทั่ง

"..." ฉันชะงักไปทันทีเมื่อสายตาของฉันไปปะทะเข้ากับรูปใครบางคนที่พึ่งจะอัพได้ไม่นาน

 

techo.xx ขอโทษ

Views 30 comments

fifaaa.1 ขอโทษ?

koryaa.ig ไม่ต้องมาขอโทษเลยนะ แล้วยังจะสูบบุหรี่อีก 😤

techo.oy. @koryaa.ig พี่ขอโทษครับ ต่อไปสัญญาจะไม่ไปเที่ยวโดยที่ไม่บอกกออีก

"..." ฉันได้แต่นั่งนิ่งไปกับหน้าจอโทรศัพท์ตัวเอง นี่ฉันกำลังคาดหวังอะไรอยู่งั้นหรอ? ฉันแอบหวังว่าคำว่าขอโทษของเขาจะหมายถึงตัวเอง หึ...น่าสมเพชสิ้นดีไอริส เธอไม่ได้สำคัญมากพอที่เขาจะทำอะไรแบบนั้นให้หรอกนะ เธอมันก็แค่เพื่อน...เลิกหวังได้แล้ว! ตัดใจซะเถอะ...กลับมารักตัวเองอย่างที่ควรจะเป็นจริงๆสักที

"เห็นแล้วหรอ" เสียงเจคดังขึ้นทำให้ฉันได้สติ

"อืม..." ฉันพยักหน้าตอบเขากลับไป

"ชินแล้ว เธอจะพูดคำนี้สินะ" คนตรงหน้าเอ่ยออกมาอย่างรู้ทัน

"แล้วนายคิดว่าฉันจะพูดคำไหนได้อีกละ" ฉันจึงหันหน้าถามเขากลับไป

"คำว่าเจ็บ...อยากหยุดไง"

"..." ถึงไม่พูดคำนั้นออกมา แต่ความรู้สึกฉันมันก็เริ่มบอกแล้วแหละ ว่าฉันควรจะหยุดมันได้แล้ว

"อกฉันว่างนะ ร้องไห้ได้" เจคบอกฉันออกมา

และ...

"ฮืออออออ..." สุดท้ายฉันก็ทนฝืนความรู้สึกเจ็บปวดของตัวเองต่อไปไว้ไม่ไหว

"...ฉันเจ็บ ฮึก"

พรึ่บ เจคไม่พูดอะไรแต่เลือกที่จะยกมือหนามาลูบหัวฉันเบาๆด้วยความอบอุ่น

"ฮึก..." ซึ่งการกระทำของเขายิ่งทำให้ฉันสะอื้นออกมา มันไม่ใช่เพราะความอบอุ่นจากเขาอย่างเดียวหรอกนะ แต่มันเป็นเพราะหัวใจที่ไม่รักดีของฉันที่มันยังคงคิดถึงผู้ชายคนนั้น ผู้ชายที่เอาแต่ทำร้ายจิตใจฉันและไม่เคยที่จะมองฉันในฐานะอื่น นอกจากเพื่อนเลยสักครั้ง...

"ระบายมันออกมา ฉันจะอยู่ตรงนี้กับเธอเอง"

"ขอบคุณนะเจค ฮึก...ขอบคุณจริงๆ" แล้วฉันก็นั่งซบร้องไห้อยู่ในอกของเจคอยู่อย่างนั้น

"พรุ่งนี้เธอว่างรึเปล่า" อยู่ๆร่างสูงก็ถามฉันออกมา

"อืม ฮึก...ว่าง"

"ไปเที่ยวกันไหม"

"เที่ยวหรอ ที่ไหน?" ฉันเงยหน้าถามเขาออกไป

"เดี๋ยวก็รู้" เจคก็ยิ้มตอบฉันกลับมา ทำให้ฉันได้แต่นั่งมองหน้าคนตรงหน้าด้วยแววตางุนงงไม่เข้าใจ

 

 

 

Spoil next ep.

"ฉันแท็กนายได้ปะ"

 

 

**อย่าลืมกดหัวใจ

คอมเม้นให้กันด้วยน้าาาา**